Saxon - Saxon (1979)

mooi debuut album!
een 4 is wel op zijn plaats denk ik.

Inderdaad, uit die goede oude tijd dat Saxon nog albums kon maken die de gehele plaat interssant bleef . En dit jaar hebben ze eindelijk weer zo'n plaat gemaakt

Debuut album, en eigenlijk nog geen echte heavy metal. Er zit zelfs enig prog in dit album, en Saxon was duidelijk nog bezig haar weg te ontdekken.

ja dat is waar, niet echte heavy metal.
wel erg goed album naar mijn mening, en niet iedereen zit gelijk op de goede weg natuurlijk.

Kan dat, miltia Guard 14:49 ?

Een van de betere albums van de Britse rockers!

Enig minpuntje is de korte speelduur; slechts een klein half uur. Kon bijna een EP zijn.

Het debuutalbum van één van de beste hardrock/metal bands uit de jaren '80: SAXON. Rainbow Theme/Frozen Rainbow is top. Wheels of Steel, de opvolger is nog beter dan deze maar dit album levert ook veel luistergenot. Stallion of the Highway en Still Fit to Boogie zijn ook leuke nummers.

Met zijn achtentwintig minuten zou deze plaat nu balanceren op de grens tussen album en EP, maar het is achtentwintig minuten kwaliteit en geen zeventig minuten kwantiteit zoals vandaag de dag maar al te vaak gebeurt. Opener(s) Rainbow Theme en Frozen Rainbow zijn pure magie en doen mij nog altijd achterovervallen van verbazing. En nu verder luisteren.

Goed debuut,het geluid is wat magertjes maar verder niets dan goeds over de plaat. Mooie nummers en voor wie de plaat te kort is,is er de geremasterde versie die volgepropt is met extra materiaal. Aangezien ik geen bonustracks heb,draai ik de cd gewoon wat vaker. vier sterren voor dit veelbelovend debuut.

Ik durf te zeggen dat ik deze net zo goed vind als het alom bewierookte Wheels of steel! Nummers als Frozen rainbow, Big teaser, Judgement day(!!!), Stallions of the highway, Backs to the wall en Still fit to boogie zijn echte krakers!! De produktie is inderdaad niet zo denderend maar is dat stiekem ook niet de charme en kracht van dit album?

Saxon is hierop nog zoekende. En dat levert een matig album op. Vaak niet melodieus genoeg voor AOR en niet hard genoeg voor metal. De enige positieve uitzonderigen zijn Stallions of the Highway en Backs to the Wall, die alvast een voorbode zijn voor het latere Strong Arm of the Law.

Sterk debuut van Saxon

Het beste nummer vind ik

Militia Guard

Elpee die ik pas ontdekte nadat ik Wheels of Steel al vaak had gedraaid.
Ik vond hem daarom toen ook tegenvallen.
Na al eerder stevige live uitvoeringen van Stallions en Backs To to Wall te hebben gehoord
vond ik vooral de produktie zwaar tegenvallen. Toch 4* na al die jaren.

Redelijk debuut album van Saxon dat dankzij enkele missers (Big teaser lijkt wel the Sweet) en de matige produktie niet helemaal overtuigd.Gelukkig maken sterke nummers als Judgement day en Backs to the wall veel goed.Vingeroefening voor de veel betere opvolgers zullen we maar zeggen.

Mooi debuut van Saxon, die zo groot als Priest en Maiden hadden kunnen worden, ware het niet die kleine foutjes, die ze halverwege de tachtiger jaren gemaakt hebben. De productie is matig, maar de uitvoering is prima. Mijn favoriete nummer is "Stallions of the higwayyyyyyyyyyyy" mooie hoge uithaal van Byford. niet hun beste album, maar voor een debuut overtuigend. 3,5

Een historische plaat in de geschiedenis van de hardrock, want deze word algemeen erkend als de allereerste NWOBHM release.
De heren van Saxon waren toen al relatief oud (zo achter in de 20), en hadden de grootste moeite om een platencontract te krijgen.
Ze tekenden voor het eerste de beste label die belangstelling voor ze hadden en dat was het franse Carrere records.

Uitgekomen in 1979 en vooral in de voor mij 4 sterkste songs is dat typische jaren '70 sfeertje nog hoorbaar.
Zo klinkt de drums lekker losjes in de opener en zal een Saxon gitaarsolo zelden langer zijn geweest als in "Frozen Rainbow".
Mooi en melodieus opbouwend, licht progressief te noemen ik hoor het liever als de wat simpelere beuknummers waar Saxon bekend mee geworden is.
En hebben ze ooit een mooier gevoelig middenstuk op plaat gezet als in het superafwisselende "Judgement Day" ?
En wat te denken over de imponerende afsluiter "Militia Guard", tromgeroffel en akoustische gitaarinbreng brengen het op smaak voordat de beheerste gitaarsolo verdwijnt in een fade out. Jammer dat deze song niet langer duurt het had een epos van formaat kunnen zijn.

De reden dat dit debuut maar 3,5 ster van mij krijgt is omdat ik weinig met de rest kan.
Zo lijkt het directe "Stallions of the Highway" nog het meest op de latere Saxon maar ontbeert het ook die latere kwaliteit.
"Big Teaser" is inderdaad Saxon meets glamrock en "Backs to the Wall" wordt. zo snel afgeraffeld alsof ze de laatste trein moesten halen.
Het reffrein van "Still Fit to Boogie" word teveel herhaald en Biff schreeuwt hierop meer als dat hij zingt.

Ik bezit de CD-versie met de 14 bonustracks, maar 2 songs van de Son of a Bitch demo (voorloper van Saxon, opgenomen in 1978) verschillen nogal van de debuutplaat opnames.
Zo zit er in "Rainbow Theme" zowaar af en toe een keyboard en "Frozen Rainbow" is qua gitaarsolo toch wel afwijkend.
Die BBC-sessie is lekker energiek en fel, ik hou wel van die live opnames zonder publiek.
Echter na de uitstekende live versie van "Judgement Day" geloof ik het wel, bija alle songs dan al dubbel gehoord maar eigenlijk moet je de hele CD (met de bonus tracks dan) niet achter elkaar draaien.

Bij de riffs van Big teaser moet ik denken aan Woman from Tokyo(Deep Purple). Big teaser vind ik een afwijkend maar lekker nummer,beetje fout wellicht. Prima debuut.

Fijn debuut van Saxon, met knallers als 'Frozen Rainbow', 'Judgement Day' en 'Militia Guard', maar verder ook heerlijk lichtvoetiger werk als 'Stallions on the Highway' en 'Still Fit to Boogie'.
Enige misser is mijns inziens 'Big Teaser', dat zijn plekje hier niet echt vindt..

3,5 sterren

Sorry maar vind dit echt geen goed Saxon-album. En wat een beroerde opnamen en productie zeg.
Saxon was hier zoekende, pas later kwamen ze lekker 'metal' uit de verf.
Wheels Of Steel was hun echte doorbraak in de NWOBHM.
3 sterren. Slechts.

Wat zijn dan de beste platen van Saxon volgens jou, buizen? De vier die hierop volgen, of is het écht goede spul in nog wat recenter tijden terug te vinden?

Van de albums die ik ken ziet de top drie er als volgt uit:
1 The Eagle Has Landed (1982): helemaal grijs gedraaid
2 Wheels of Steel
3 Strong Arm Of The Law.

Heb Saxon in de meer recentere jaren niet zo gevolgd. Er zouden steengoede albums tussen kunnen zitten, bezig met een inhaalslag.

Deze plaat is inderdaad anders dan het latere werk van de band, maar ik vind het een erg leuke plaat! Ik hou wel van het prog rock achtige wat ze spelen. Ik had dit echter nooit bij Saxon verwacht. De plaat begint erg sterk met Rainbow Theme en Frozen Rainbow. Kant 2 vind ik iets minder.

Album van de week nog weer eens geprobeerd. Ach.
Had geen zin kant 2 op te zetten.
Gezien het jaartal 1979 toch nog een 3,0 anders had ik het graag verlaagd naar een 2,5*
Warm word ik er niet van.

Ik heb deze onlangs op vinyl gekocht. En ik blijf dit een fantastisch album vinden! Juist omdat het zo afwijkt van de albums die later komen. Ik vind hier werkelijk geen slecht nummer op staan eerlijk gezegd. En qua stijlen schiet het ook alle kanten op; van licht progressief (Rainbow theme/Frozen rainbow) naar melodieuze rock (Big teaser) en van NWOBHM (Militia guard, Backs to the wall) naar boogie/bluesrock (Still fit to boogie, Stallions of the highway). Ik reken deze met gemak tot de Saxon classics!

Afgelopen november Biff Byford en knapen nog zien optreden in Düsseldorf (Mitsubishi Electric Halle, voorheen trouwens de Philips Halle) als voorprogramma van the legendary Lemmy en Motorhead.
Samen met Girlschool, het andere voorprogramma.
Tja wat moet je er van zeggen.
Vergane glorie.
Maar toch volhouden.
Dit album is om thuis te draaien dan misschien nog een mooi relikwie, een aandenken aan beter tijden. NWOBHM.

Trouwens best wel bijzonder dat jij dit op vinyl hebt gevonden, vielip.

Hoezo? Ik kom dit album wel vaker tegen. Niet altijd in de beste staat maar toch...

Saxon. Zanger Biff is inmiddels 67 jaar oud en klinkt nog steeds verbazingwekkend goed live. Sowieso is Saxon altijd een van de betere live bands geweest als het op heavy metal aankomt. Misschien niet zo over the top qua show als een Iron Maiden of met de zorgvuldig gekozen kledij van een Judas Priest, maar vaak energiek en qua sound gaan ze nog lekker met de tijd mee. Ik heb de band nog slechts twee keer live gezien, maar in beide gevallen was het absoluut genieten!

Tijd weer voor wat oldschool heavy metal. Of nou ja, echte, stevige heavy metal is het hier toch nog net niet. Saxon's debuut heeft met Rainbow Theme/Frozen Rainbow een dromerige set openers, maar op Big Teaser en Still Fit To Boogie is het vooral rock 'n rollerige hardrock die de boventoon voert. Het mist een paar echte krakers om helemaal goed te zijn, maar luistert zeker lekker weg zonder teveel problemen. De potentie is echter wel duidelijk hoorbaar.

Slayer gooit de handdoek in de ring, dus hebben we een Slayer marathon gehouden. Saxon zal het ook niet lang meer volhouden, dus leek die band me wel een goede keuze. Dit eerste album heb ik altijd wel een beetje als een buitenbeentje beschouwd. Ze zijn duidelijk nog zoekende en hangen nog in de jaren zeventig, maar de stap naar een harder geluid is er bijna. Toch is dit een ongelooflijk gedateerde plaat, maar het straalt een bepaalde romantiek uit. Het is nog allemaal vrij naief. Het prachtige gitaargeluid (vooral in Frozen Rainbow) is echt van vervlogen tijden. Het songmateriaal is best genietbaar. Je zult hier geen groots werk vinden. Frozen Rainbow vind ik wel erg leuk, net als Still Fit To Boogie. De rest is gewoon leuk. Alleen Big Teaser is me te simpel. Charmant debuut van Saxon!