menu

Saga - Worlds Apart (1981)

mijn stem
3,87 (72)
72 stemmen

Canada
Rock
Label: Maze

  1. On the Loose (4:12)
  2. Time's Up (4:03)
  3. Wind Him Up (5:44)
  4. Amnesia (3:27)
  5. Framed (5:36)
  6. The Interview (3:48)
  7. No Regrets (Chapter V) (4:34)
  8. Conversations (4:45)
  9. No Stranger (Chapter VIII) (7:05)
totale tijdsduur: 43:14
zoeken in:
Mind Ruler
Al meer dan een jaar lang geen berichten meer bij deze topschijf!
Laat ik deze maar weer eens vanonder het stof halen en genieten van al dat moois.

Ozric Spacefolk
Ook de tijd aan het afwachten tot de nieuwe cd?!?

hahaha... In ieder geval heeft Saga geneog back-catalogue om de maanden te vullen.

Vind het nog steeds een vreemde gewaarwording dat de cd-versie een andere track-volgorde heeft.
Ik had het origineel op LP en Cassette dus raak in de war van de cd....

avatar van notsub
3,5
On the Loose en Wind Him Up maken dit al snel tot een echt Saga album. Worlds Apart heeft de variatie en rustpuntjes die op een album van Saga thuis horen. Echt apart is het instrumentaaltje Conversations, wat mij aan Gamalon deed denken. Het past ook prima bij Saga.

4,0
De hand is duidelijk hoorbaar van producer Rupert Hine ( en dat is op al zijn geproduceerde bands!!) waardoor het SAGA geluid van de eerste paar albums behoorlijk is veranderd, maar niet minder is geworden. Worls's Apart is een sterk album met nummers waar Time's UP en Wind him up er bovenuit steken.

avatar van BlauweVla
4,0
Het geluid bevalt mij ook goed. Het is de eerste plaat richting het meer hi-tech geluid dat steeds meer naar voren kwam erna, met als "Wildest Dreams" het hoogtepunt (of volgens sommige dieptepunt...)
De eerste platen klonken warmer. Dit album kwam voor Saga volgens mij precies op het juiste moment uit, als ik het muziekklimaat van 1981 er bij pak.

Ozric Spacefolk
Fijn, al dat Saga-enthousiasme. Ik voelde me altijd een beetje alleen in mijn Saga-liefde...

Ozric Spacefolk
Op de dvd van Worlds Apart Revisited staat trouwens een making-of-docu van deze plaat.

avatar van vielip
4,0
Ozric Spacefolk schreef:
Op de dvd van Worlds Apart Revisited staat trouwens een making-of-docu van deze plaat.


Lijkt me interessant, bedankt voor de tip! Ga 'm eens opzoeken

Ozric Spacefolk
3 singles en 3 promovideo's

De 3 singles waren Wind Him Up, On the Loose en Time's Up, waarvan de eerste twee grote, wereldwijde hits waren. Voor Time's Up werd geen video gemaakt, maar wel voor Amnesia. Een grappige video, waar Jim Gilmour zijn geheugen kwijt is geraakt, maar op het laatste moment toch de band vindt, on stage, en een keyboardsolo doet.

Misterfool
Saga is een band die qua waardering in de schaduw van die andere progrockband uit Toronto lijkt te staan. Totaal onterecht mijn inziens. De band combineert prog en hardrock, maar weet deze combinatie toegankelijk en fris te presenteren. Worlds Apart zou maar zo eens mijn lievelingsalbum van de heren kunnen zijn.
-
“On the Loose” is een poppy single waar veel bands jaloers op zouden zijn. Het vloeiende gitaarwerk vestigt een pakkend ritme. De bridge introduceert gelijk het handelsmerk van Saga: een melodisch duel tussen explosieve gitaarpartijen en ritmisch keyboardwerk. Wind Him Up werkt eigenlijk volgens precies hetzelfde stramien, al wordt de bridge hier net wat langer uitgesponnen.
-
“Times Up” is een nummer dat hoorbaar geworteld is in jaren 80 pop. Het nummer wordt gedreven door synthesizerwerk, is melancholisch van toon, maar ligt desondanks goed in het gehoor. Hetzelfde geldt enigszins voor “Amnesia”. Hier speelt de band zelfs nog een subtiel reggaeritme in de coupletten.
-
De tweede plaatkant is een stuk symfonischer gekleurd, al was het maar omdat het twee `chapters` huisvest. Jeweetwel, het (toen nog) 8-delige langverhaal verdeelt over 4 albums .”No Regrets” klinkt als een echte ballade. Dit soort nummers willen nog wel eens het glazuur van mijn tanden branden. De band houdt zich echter in, waardoor deze compositie subtiel en beeldschoon is. “No Stranger” neemt daarna zijn tijd en opent met een 2 minuten lang intro. De band introduceert vervolgens hardrock die zo van Queen had kunnen komen. Een welhaast akoestisch coda eindigt het album.
-
Dit album luistert door het melodische karakter lekker weg, maar is door de symfo-invloeden ook bijzonder memorabel. De band weet door de voor hun zo kenbare gitaar, keyboardduels veel spanning te creëren. Een album dat ik met enige regelmaat uit mijn kast haal. De muziek is iets te vrijblijvend voor de volle mep, maar een verdomd sterk album is worlds apart absoluut! 4.5*

avatar van Jester
4,0
Ik heb m'n Saga collectie maar weer eens uit het stof gehaald. En waar eerdere albums me positief verrasten, kan ik dat hier helaas niet zeggen. De productie van Rupert Hine is daar mede debet aan. Ik ben nooit een fan van zijn geluid geweest, en dat zal ook wel niet meer gebeuren. Vooral bij een nummer als Wind Him Up, wat het van de energie en power moet hebben, werkt de klinische, wat kille productie niet mee. Ik heb het daardoor ook ingewisseld als één van mijn favoriete nummers van dit album, ten gunste van No Regrets, wat veel minder te lijden heeft van de productie. de vier * handhaaf ik nog wel, maar met de hakken over de sloot.

avatar van DeWP
4,0
Een heel goed album van Saga. De eerste vier zijn sowieso erg goed! Mooie nummers, prachtige solo's. Met een symfonische inslag.Wat wil een mens nog meer?

avatar van gigage
Bij de Elpee show van Wim van Putten (meen ik) kwam Saga geregeld voorbij. Altijd leuk voor een paar album tracks en het vakmanschap spat ervan af. De vergelijking met Rush werd al snel gemaakt want ook deze Canadezen zoeken het een beetje in de proghoek en in de jaren werd Rush ook een stuk toegankelijker. Zelfs de producer hier (Hine) zou later daar nog opduiken bij Presto.
Maar de eerste plaatkant laat zich misschien wat makkelijker vergelijken met Loverboy (Turn me Loose) door de meezing refreinen enzo. Het geeft wel een mooi tijdsbeeld met al die nieuwe 80's elektronische hippe snufjes. Kant B geeft wat meer ruimte aan de progkant van de band. Nog steeds voornamelijk gebruik makend van sequencers en stuff, maar het klinkt in ieder geval wat robuuster of stoerder, zo u wilt. Voor mij wat te braaf geproduceerd zoals APP maar wel leuk om deze lichtvoetige en vakbekwame muziek weer eens terug te horen.

avatar van blaauwtje
4,0
Na mijn uitgebreide vrijage met Rush van de afgelopen weken, en nog vele weken te gaan hoop ik, kwam ik uit bij Saga, ik had daar nog 4 vinyl platen in mijn lp kast, deze maar eens te voorschijn getoverd, bijna niet van nieuw te onderschijden, het blijkt een heerlijke plaat te zijn.

Wist ik eigenlijk diep van binnen ook wel, ooit kennis mee gemaakt door de zgn Rockpalast nachten, ik meen uitgezonden door Wdr.

Dit is toch wel een mooi stukje muziek hoor, past wel een beetje bij Rush uit dezelfde periode, ook met Rupert Hine als producer, Canada levert nog niet zulke beroerde muzikanten, Een halfje erbij.

avatar van vielip
4,0
Ben door bovenstaand bericht m'n Saga lp's maar eens gaan draaien. Wat een genot! Veel te lang niet gehoord. Fantastische muziek!

avatar van Pitchman
5,0
Ik draai ze nog steeds elke week! Absolute topband. Deze plaat is trouwens een pareltje als je het mij vraagt.

4,0
Zag ze begin dit jaar in de Boerderij. Ook LIVE staan ze nog steeds hun mannetje

avatar van Pitchman
5,0
Helaas was dat hun zwanenzang.

avatar van Mssr Renard
4,5
Al mijn hele volwassen leven deze op LP.
Ik kreeg deze van mijn oom en tante, omdat ze hem dubbel hadden (had ik even geluk). Ik zal een jaar of 14 zijn geweest.

Die versie is echt stuk gedraaid en heb laatst via discogs de exact zelfde versie teruggekocht. Die staat nu op en wat een sound heeft deze toch. De energie en het spelplezier spat er ook vanaf.
Eigenlijk houd ik van de modernere progmuziek het liefst van deze stijl. Dus wat Rush op Signals doet en Saga op Worlds Apart. Tel daarbij op de drie platen van Marillion zonder Script in de titel, en je hebt een idee dat prog, pop en rock in deze jaren tot een mooi geheel werd gesmeed.

Helaas duurde deze vorm van progrock die vaak ook pomprock werd genoemd en smuilend door sommigen in de poprock, AOR of arenarock werd geduwd (nou en?) maar kort en was het na de storm van Nirvana helemaal over en verdwenen dit soort bandjes in de marges van het muziekuniversum.

Maar fuck it, we hebben nu internet en dankzij internet zijn er geen restricties om te mogen luisteren naar wat je wilt en waar je wilt. Saga blijft voor mij een jeugdliefde en eentje die nooit zal verdwijnen.

Alles keihard meezingen en meedrummen, of ik nu 44 ben of 14. Ik doe het gewoon.

avatar van Mssr Renard
4,5
Pitchman schreef:
Helaas was dat hun zwanenzang.


Er komt een nieuwe plaat in maart 2021. Met mooie nieuwe arrangementen van oude songs en wat nieuw materiaal om het een mooi conceptueel geheel mee te geven.

avatar van Pitchman
5,0
Ja , ze deden een doorstart zonder Jim Crichton. Heb de nieuwe al bestelt uiteraard.

4,0
Klasseplaat. Zo maken ze ze niet meer, helaas ..

avatar van Mssr Renard
4,5
De eerste plaat waar Jim Gilmour echt meer ruimte krijgt. Zo zingt hij een volledig nummer en speelt klarinet op tenminste No Regrets (ik hoor ook een klarinet in On the Loose, maar die credit is er niet, dus ik hoor het vast verkeerd).

Rupert Hine had een geheel andere rol als producer en nam ook echt de leiding. De gitaar staat meer op de voorgrond, de synths zijn minder dominerend en het klinkt allemaal wat warmer en voller. Ik denk dat de band ook meer analoge synths gebruikte hier en de piano-partijen van Michael vallen ook meer op. De echte Rupert Hine-kenner hoort Rupert ook meezingen (in elk geval zingt hij de tweede stem in de refreinen van Framed). Iets wat Rupert Hine ook zou doen op Heads or Tales (Pitchman).

Deze plaat is behalve een artistieke stap voorwaarts ook een commerciele stap voorwaarts met de nodige hitsingles.

Ik las eens een anekdote dat Rupert Hine de zang van Michael allemaal maar té netjes vond, en hij wat meer gevoel in die zang wilde. Zo maakte hij Michael midden in de nacht wakker om een stukje Wind Him Up te zingen (dit zit gewoon in de song). En hij liet Michael ook hoog in de (opname-)boerderij klimmen om On the Loose in te zingen (dit staat ook in de wikipedia-lemma van deze plaat).

Dit is ook de eerste plaat waar Steve Negus de Simmons Electronic Drums speelt, die hij later ook meer ging spelen (vooral op Heads or Tales). Hier in elk geval op Time's Up en Wind Him Up.

Ik kan geen echt zwak nummer vinden op deze plaat, al vind ik zelf Amnesia niet zo heel bijzonder, al zou ik het nummer wel missen als het er niet op staat. De baspartij en drumpartij op die song zijn trouwens magnifiek. De muziekvideo is wel grappig trouwens.

Leuk ander drumweetje: Steve Negus speelt het drum-outtro op het nummer One Man's Poison van Rupert Hine's soloplaat Waving not Drowning.

Wat ik pas vandaag weet, is dat het gesproken intro van Amnesia een sample is van een Tom & Jerry-aflevering. Kijk, zo ben ja al meer dan dertig jaar fan en leer je toch nog iets nieuws.

avatar van Patrick Bruin
Weet iemand waarom de volgorde van de nummers op vinyl anders is dan op cd en dvd (Worlds Apart Revisited)? Op mijn lp staat Time's Up, net als hier op MuMe, als tweede track, terwijl dit elders track nummer 5 is. Raar.

avatar van Mssr Renard
4,5
Patrick Bruin schreef:
Weet iemand waarom de volgorde van de nummers op vinyl anders is dan op cd en dvd (Worlds Apart Revisited)? Op mijn lp staat Time's Up, net als hier op MuMe, als tweede track, terwijl dit elders track nummer 5 is. Raar.


Dat heeft te maken met de Europese/Canadeze persing (met de oude man die een kaart vasthoudt) en de Amerikaanse persing (zonnebril op de voorkant). Dat de band voor het concert van World's Apart Revisited de volgorde van de Amerikaanse persing aanhield, aangezien het in Zwiterland gefilmd is, en die dus gewend zouden moeten zijn aan de volgorde van Europese persingen.

Op latere cd-uitgaven wordt er voor de Amerikaanse markt weer uitgegaan van de alternatieve volgorde (dus Time's Up naar track 5 en de rest 1 plekje naar voren).

Ik vermoed dat het heeft te maken met de volgorde waarin de singles uitkwamen. On the Loose en Wind Him up kwamen al in 1981 als single uit en Time's Up pas in 1982. In Amerika zijn ze waarrschijnlijk hitgevoeliger en zijn dan de twee hitsingles achter elkaar de openers van kant A.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:50 uur

geplaatst: vandaag om 12:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.