Avicii - True (2013)

Dat maakt mijn muzikale oordeel er toch echt niet beter op.

vind het een goede cd daarom geef ik deze lekker 4 kersteitjes
heb gelukig een eigen mening

Ik gelukkig ook.

Ik helaas niet, maar wellicht komt dat nog wel.

Wake Me Up is een guilty pleasure voor mij, wat op zich kwa mix van stijlen best origineel is.
Als je dan een heel album luistert is het originele er snel af en worden de beats/geluidjes ook minder interessant. Dan blijft er niet echt veel meer over.
Niet super slecht maar zeker niet goed. 2,5-3*

Dit genre vind ik vaak niet zo interessant of leuk.. de nummers hebben meestal ook een korte houdbaarheidsdatum. Maar ik moet toch wel zeggen dat ik Hey Brother best wel een verslavend nummer vind en Wake Me Up is ook wel leuk - hoewel het me nu wel een beetje gaat vervelen. Leuk trouwens dat MØ meedoet op Dear Boy, al vind ik het niet zo'n bijzonder nummer.

"Hey Brother'' is idd een verslavend nummer

Mijn favoriete nr is Heart Upon My Sleeve.
Het beste van dit album vind ik dat het verschillende stijlen heeft

Sommigen vinden dat ik altijd zo snel ben in het ontdekken van nieuwe dingen. Zal best maar tegelijkertijd loop ik hopeloos achter als het gaat om albums als deze.
De reden is simpel: ik luister geen radio en ook op mijn werk hoor ik het niet dus dan is het lastig om een beetje bij te houden wat populair is en niet.

Avicii zei me dus helemaal niks en alleen Wake Me Up klonk me enigszins bekend in de oren maar van verzadiging door het vele moeten aanhoren is geen sprake. Leuk nummertje hoor net als Hey Brother en Addicted to You.

En de rest? Beetje plat allemaal en Antony's prachtnummer zo verkrachten is gewoon een doodzonde. Ongetwijfeld dat velen dit nummer nu kennen als zijnde van Avicii.....

Heb begrepen dat we hier te maken hebben met een genie, de vernieuwer van de popmuziek, de nieuwe Messias, iedereen wil hem aanraken.
True is na 2 luisterbeurten wat mij betreft een erg teleurstellend en commercieel popalbum met een vrij platte en erg goedkope sound. Scoort uiteraard goed op de radio bij Giel Beelen en Co, maar heeft verder geen enkele muzikale waarde en zal de geschiedenisboeken niet halen.

verslavend ruk ja.

Smaken verschillen he

Ik heb een half jaar naar 538 moeten luisteren. In het begin ga je de muziek zelfs nog een beetje waarderen. Maar als je na een tijdje iedere keer dezelfde soort muziek hoort Pop, Dance of Pop/Dance en je hoort bijna vernieuwing in hun rotatielijst. Zelfs U2 klinkt tegenwoordig als 538. Ik keek naar de top 40 lijstjes. Ja, als de nummers 25 a 26 weken in de lijst staan. Dan is het vanzelfsprekend.

Eigenlijk had ik het idee dat ik de afgelopen half jaar alleen maar Avicii heb gehoord. Want zo klinkt 538. Avicii maakt best wel aardige muziek Levels, I Could Be The One en Hey Brother. Op dit album tel ik geloof 4 of 5 hits. Dus toch wel iets van vernieuwing bij 538. Eerst hoor je de hele tijd Wake Me Up, dan You Make Me, vervolgens Hey Brother en nu Addicted To You. Maar een radiozender die alleen maar Avicii ademt, dat wordt vanzelf saai.

De clip van Addicted to You is wel erg vet

Een paar keer naar geluisterd en daarna links laten liggen totdat een vriend deze week vertelde dat ze deze cd gekocht had samen met de cd van Stromae.

Als gevolg deze weer beluisterd. Kan er niet echt warm van worden. Voor een nieuwe generatie misschien vernieuwend maar zeker niet voor mij.

Vernieuwend? Het is allemaal knap in elkaar gezet, ik ken alleen de singles. Het ligt makkelijk in het gehoor. Al bij de eerste luisterbeurten. Maar niets is vernieuwend. Geef mij dan maar Sromae. Die valt tussen al die top 40 hits op.

Shame on Me en Lay Me Down zijn voor mij de absolute hoogtepunten van het album! Jammer dat Avicii zelf Shame on me lijkt te onderwaarderen. Draai deze op je concerten en het publiek ontploft!

Heart Upon My Sleeve blijft me echter helemaal niet bij. Lijkt erbij te zijn geplakt om aan 10 platen te geraken. Werd niet eens aangeraakt voor het remix album True (Avicii by Avicii).

In de auto luister ik over het algemeen alleen cd's, maar letterlijk elke keer als ik de radio eens aanzet op 538 speelt er een nummer van Avicii of wordt er eentje van hem aangekondigd.
Dit is dan dus het album waarop al die rotzooi verzamelt is. Vreselijke muziek, ik kan er de haren wel van uit mijn kop trekken af en toe.

Weet je wat ik jammer aan artiesten als Avivii en David Guetta vind, is dat telkens weer datzelfde opzwepende sound die er weer halverwege hun nummers komen.

Heart Upon My Sleeve is wel een geweldig nummer zeg, die vioolclimax.. gaat steeds beter klinken

Mijn versie heeft slecht 10 tracks

Berichten verplaatst naar Muziek > Nieuws > R.I.P.

Altijd sympathiek dat een sample van Etta gebruikt wordt. Origineel is beter, dat wel.

Een wisselvallig album.

Avicii heeft een paar enorme hits geproduceerd en op dit album zijn die goed aanwezig. 4*

Wake Me Up (4:09) --- 5,0
You Make Me (3:53) --- 3,0
Hey Brother (4:14) --- 4,0
Addicted to You (3:59) --- 5,0
Dear Boy (7:59) --- 3,5
Liar Liar (3:58) --- 3,5
Shame on Me (4:13) --- 3,0
Lay Me Down (5:00) --- 3,5
Hope There's Someone (6:21) --- 3,0
Heart Upon My Sleeve (4:40) --- 3,5
Long Road to Hell * (3:42) --- 3,5
Edom * (8:15) --- 3,0
Silhouettes (7:00) --- 3,0
I Could Be The One (7.35) --- 3,5
X You (6.51) --- 3,5
Levels [Radio Edit] * (3:20) --- 4,0

Typische muziek waar ik zelf niet bepaald voor warm loop, maar waarvan ik wel snap dat het bij veel anderen anders ligt. Meezingers, epische opbouw, stadiongevoel - het is een soort van 'gezellig'. Muziek die op een feest met muzikaal gelijkgestemden al snel voor saamhorigheid zorgt.

Ontkomen kon je er ten tijde van de hits iig niet aan; ook niet als je het zelf thuis niet opzet.

Net weer eens Wake me up aan moeten horen op de radio. Zo'n typische "moderne klassieker" van een stuitende simpelheid met dat smurfen deuntje. Ik snap niet dat muziek niet te simpel (en dus vervelend) kan zijn voor de jongere generaties.

Nou ja, het is wel vakkundig gemaakt. Maar het mikt wel erg opzichtig op de onderbuik, zonder dat het verder nog iets biedt.

Wat betreft de liefde voor simpele muziek bij een redelijk deel van Gen Z: de gemiddelde aandachtsspanne is kort en het stressniveau ligt bij veel van hen hoog.