Mew - Frengers (2003)

Een album om van begin tot einde te genieten!

nog eens beluisterd na zo'n dik jaar n kan alleen zeggen dat het toch een blijvertje is in men top albums!!4,5

Ik ben best wel een mazzelaar, ik heb dit album voor minder dan 4 euro gekocht en die uit 2005 voor maar 2,99 tjonge tjonge wat een geluksvogel ben ik.

Gadverdamme, wat een kutplaat is dit zeg Echt verschrikkelijk. Verder ben ik blij dat Paalhaas het vuile werk al gedaan heeft:


Waarschijnlijk om degene die me dit getipt heeft niet teveel te kwetsen heb ik dit nog afgedaan met een 2* destijds, maar deze plaat verdient een 1*. Mijn eerste.

Kijk, dit zijn nou berichten waar ik vrolijk van wordt en waarom ik dit zo'n prachtig forum vind. Ieder zijn mening, en wat is mooier om ergens over te discussieren als die mening 180 graden afwijkt ten opzichte van die van anderen...

Erge is; ik kan me heel goed voorstellen dat bepaalde personen deze plaat als een blok grote aanstellerij zien. Het moet maar net je kopje thee zijn. Waar ik het niet mee eens ben is de opmerking "triviale powerpop". Nummers als 156 en She Spider mengen naar mijn mening briljant songschrijversschap met een perfecte uitvoering. Het is juist de power in die nummers die mij dan weer aanspreekt. Symmetry vind ik om die reden ook het absolute dieptepunt van de plaat...
En de bombast van de afsluiter; heeeeeeerlijk!!!!!

Ja ach, of triviaal nou precies de goede bewoording is valt te betwisten, maar power-pop is het zeker. En wat mij betreft wordt het op één hoop gegooid met al die triviale meuk waar ik de moeite van het luisteren liever niet voor neem

Gelukkig is er bijna niemand die het met me eens is

Alles waarop dit album hier door Paalhaas en Rubuh wordt afgekraakt vind ik juist zo heerlijk!! Bombast, over the top (tranentrekkend in Comforting sounds), super melodieen, rare zangstem, heerlijke groeiplaat.

Ik kan me goed voorstellen dat je hier alleen uitgesproken op kunt reageren, of je vind het helemaal ruk, of je vindt het prachtig.

Mew wilde zich buiten thuisland Denemarken bewijzen, stelde daarvoor een "best of..." samen en nam alle nummers opnieuw (vaak veel beter) op. Dat resulteerde in Frengers. Door de nieuwe van Mew ben ik deze ook weer gaan luisteren en heb 'm nu een plek in mijn Top 10 gegeven. Geweldige plaat.

Ik ontdekte deze band toen ze werden aangekondigd als voorprogramma voor het laatste optreden van Nine Inch Nails. Als ik het voorprogramma niet ken ga ik altijd even luisteren, want naar welke show ik ook ga, ik ben altijd in de zaal als het voorprogramma begint

Deze band heeft mij zeer aangenaam verrast. Ik ben doorgaans nooit te porren voor dit soort muziek (check mijn top 10 en je snapt wat ik bedoel), maar deze heren raken bij mij iets.
Aan geniaal grenzende muzikale composities, een vrij uniek stemgeluid... Zowat alles klopt hier. Heb helaas hun laatste optreden (in de Melkweg geloof ik) gemist, maar ik ga dat zo snel mogelijk goedmaken!

hierbij sluit ik mij volledig aan

Vreselijk inderdaad, en zonde, daar wordt toch ruim 8 minuten heel aardige muziek in een paar tellen om zeep geholpen

Frengers is een buitenbeentje in mijn muzikale menu, maar wel eentje die me erg goed bevalt. Een verzameling pakkende liedjes met mooie melodiën en een zanger die over een opvallende, maar prettig wegluisterende stem beschikt.
Het album opent sterk met Am I Wry? No, en het wat lichter klinkende 156. Snow Brigade komt met een refrein dat naar mijn mening een van de mooiste refreinen van het album herbergt. Toch is niet alles op Frengers fantastisch: de wat ingetogener nummers als Symmetry en She Came Home for Christmas bevallen me wat minder. Tot slot is het einde van Comforting Sounds wat teleurstellend: het nummer lijkt heel lang naar een context toe te werken, maar die komt niet en dan is het nummer, en het album, opeens afgelopen. Het is niet slecht, hoewel er hier veel meer had ingezeten.

Dit soort minpuntjes domineren gelukkig niet. Frengers is als geheel een behoorlijk sterk album.

4.0*

Frengers... eerst en vooral: geweldige subtitel, geweldig woord ook. Als ik wat rondzoek dan zouden ze het ook werkelijk zelf uitgevonden hebben.

De muziek dan: het begint fenomenaal, de eerste 3 nummers zijn ook 3 absolute Mew-favorieten van me (yep, ook ik ben een absolute fan van 'snow brigade'). Het tweede hoogtepunt situeert zich rond tracks 7 & 8 ('eight flew over' en 'she came home for christmas'). Tussenin en errond is het ook wel mooi, maar dan raakt het me minder. Comforting Sounds doet me bvb helemaal niets (terwijl ik wel een zwak heb voor goeie album-afsluiters).

Mew is toch wat speciaals, 't is niet echt muziek die je makkelijk eens opzet, daarvoor klinkt het vaak wat te tegendraads, is de stem ook vrij speciaal. Het positieve is wel dat het echt muziek is waar je aandachtig naar luistert, om alle details goed te horen. Het klinkt soms verdacht lieflijk en tegelijk toch agressief, wat een vreemde combinatie is.

Op advies van SirNoodle ben ik eens naar dit album gaan luisteren. Hij hoorde gelijkenissen tussen Silversun Pickups en Mew. Nou, dan heb je mijn interesse te pakken, hoor! Die gelijkenissen hoor ik inderdaad terug (bij vlagen), maar Frengers loopt veel verder uiteen qua sound en er zitten ook nummers tussen die veel kalmer en sfeervoller zijn. Daar moet ik nog wat aan wennen.

Am I Wry? en Snow Brigade zijn echt heerlijke rocksongs! Lekker tegendraads, zeg maar gerust progressief, en heel erg in de stijl van SIlversun Pickups.

She Came Home for Christmas vind ik ook erg mooi, maar doet me vooral aan Keane denken met zijn zoete pianomelodie.

Prijsnummer van Frengers is toch wel Comforting Sounds, met afstand. Wát een opbouw en wat een slotstuk met die viool en die trompet!

De stem en de muziek in mindere mate doet me erg denken aan Owl City, wat positief is

Comforting Sounds ontdekt door de MuMeLadder, geniaal zeg. Als het na ongeveer 4:20 losbarst, is het echt kippenvel tot het einde. Magistraal instrumentaal stuk waar je even stil van wordt.

Dit inderdaad. Ik dacht tot dat laatste stuk met een aardig albumpje te maken te hebben maar met dit slotstuk wordt het wel een niveautje of 2 naar boven getild. Erg mooi!

Heb deze album maar weer eens uit de kast gehaald, en beluister het gehele album, en kom tot dezelfde conclusie de stem van de zangeres vind ik nix an. En de nrs doen mij helemaal niets.En dus blijf ik steken bij 2 nrs namelijk Symmetry en toch Comforting Sounds. Eerst genoemde heeft onlangs een plekje gekregen op mijn FB. En de andere in mijn YT lijst Fine Alternative Long Songs. . Dus eigelijk is 3,5 ☆ echt te veel.