menu

Alice Cooper - Da Da (1983)

mijn stem
3,49 (50)
50 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Da Da (4:45)
  2. Enough's Enough (4:20)
  3. Former Lee Warmer (4:07)
  4. No Man's Land (3:51)
  5. Dyslexia (4:25)
  6. Scarlet and Sheba (5:19)
  7. I Love America (3:50)
  8. Fresh Blood (5:54)
  9. Pass the Gun Around (5:46)
totale tijdsduur: 42:17
zoeken in:
avatar van Brutus
2,5
Naar mijn mening steken er 3 nummers met kop en schouders boven de rest uit.
No man's Land
Pass the gun Around
Fresh Blood

De rest vind ik matig tot slecht

avatar van bikkel2
4,0
Het is geen klassieke rockplaat zoals in de hoogtijdagen van Alice, maar ook voor hem veranderde het tijdsbeeld. Hij vond uiteindelijk ook geen aansluiting in de jaren 80.
Met Trash keerde het tij enigszins, maar dan vind ik dit een originelere plaat.
Dit is Alice met een eigen indentiteit, en ik hoor een vrij constant geheel maar dan met de middelen die de jaren 80 te bieden hadden (electro/synths.)

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Vergeten pareltje!

3,5
Na drie oppervlakkige low budget albums (Flush the fashion, Speciall forces, Zipper catches skin) eindelijke weer een album waar echt aan gewekt is om er iets van te maken, getuige ook de terug keer van topproducer Bob Ezrin en stergitarist/componist Dick Wagner (helaas pas overleden).
Een aantal uitstekende nummers (Enough enoughs, Fresh blood en Pass the gun around zijn mijn favoriet, hoewel die laatste mij iets te bombatisch is). De teksten behoren tot de beste die Cooper zou maken, jammer dat ie er zelf niets meer van af weet.

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Scarlett and Sheba zou live een sterke opener kunnen zijn, weer eens wat anders!

Maar inderdaad, de kans lijkt me klein dat Alice van deze plaat nog eens een nummertje doet.

avatar van bikkel2
4,0
Maar eens aangeschaft. Deze cd kon vrij makkelijk worden besteld.

Ik had 'm al een poosje niet meer gehoord, maar nog steeds een lekker Alice Cooper album.
Het heeft her en der zelfs een zomers sfeertje.
Weinig shockrock, eerder een softere rockplaat vermengd met wat synthpop.
Vermakelijk geheel. Niet echt des Alice, maar van hem kon je een hoop verwachten destijds.

Erg onderschat album, ik blijf het benadrukken.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
bikkel2 Ik heb heel lang gewacht met de aanschaf van dit album, ik had de opvolger eerder in huis en die vond ik zeer matig en ik dacht dat deze dat ook zou kunnen zijn. Ik heb veel van zijn werk hoog zitten, hij staat in mijn all-time Top 5 bij Last.fm, veel albums blind gekocht maar vanaf Constrictor nooit meer. Altijd eerst even ergens luisteren voor de aanschaf (of niet).

Voor mijn gevoel was deze veel minder dan bijna alle albums hiervoor maar naar mate ik hem vaker hoor ga ik het ook beter waarderen. Ik meen het laatste album met Bob Ezrin aan het stuur tot de twee meest recente?? Diverse nummers klonken als re-incarnaties van ouder werk. Wel leuk dat hij altijd is doorgegaan met experimenteren en zelfs de stijl van het decennium is gaan incorporeren, hier geschmier met Synthpop / New Wave is leuk. Dyslexia en Enough's Enough vind ik het fijnst om te horen.

Met Pass the Gun Around en I Love America misschien ook wel het meest politiek getinte album van zijn hand.

Former Lee Warmer > lachen toch zo'n titel (vertaald: voorheen warmer)

avatar van bikkel2
4,0
Alice kan het zelf niet meer na vertellen, omdat hij zich niets meer van hele opnameproces kan herinneren.
Oudgediende /gitarist Dick Wagner, die hier op mee doet, vertelde nadien dat Alice zeer zwaar aan de drank was in deze periode. Het was niet verrassend ook een moeizaam proces.
Wat je al aangaf is treffend Eddy, want het is idd leuk dat ie het experiment nooit uit de weg ging.
Zijn geflirt met jazz, theatrale musical-achtige verzinsels, pop, ballads en zelfs prog ( Halo Of Flies bijv.) is niet onbekend natuurlijk.
Jammer dat na From The Inside de belangstelling voor hem inzakte. De tijden veranderde en hij probeerde aansluiting te krijgen met Punk/New Wave en op deze dan wat synthpop invloeden, maar daar zat kennelijk niemand op te wachten.
Het hele karakter Alice Cooper veranderde in een nog meer lugubere persoon - ook omdat hij broodmager was in het begin van de 80's.

Ik ga mij toch ook maar eens wagen aan de 3 genoemde voorgangers van Da Da.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Ook leuk van Alice recente campagne: A Troubled Man For Troubled Times met dubieuze boodschap

Die humor is gelukkig altijd wel gebleven door zijn hele carrière vanaf de eerste albums tot de laatste, broertje dood aan de serieuze fan / criticus over wat voor muziek hij zou moeten maken. En ook nog dat geluk hebben om dat ook decennialang te kunnen blijven doen. Geweldig.

avatar van vielip
4,5
bikkel2 schreef:

Erg onderschat album, ik blijf het benadrukken.


Inderdaad vreselijk onderschat! Enige minpuntje zou kunnen zijn dat het behoorlijk 80's klinkt qua productie. Maar daar lig ikzelf niet zo wakker van. Nee, wat mij betreft is dit album echt een vergeten pareltje in zijn discografie!

avatar van bikkel2
4,0
De produktie is idd wat magertjes.
Met wat meer body en een overtuigendere drumsound, zou het beter uitpakken.
Former Lee Warmer is een klassieker van formaat en zou in zijn 70's tijd ook gemaakt kunnen zijn.
Heel jammer dat Alice dit nummer live laat liggen, maar misschien ook wel logisch als je beseft dat de man echt heel erg ver heen was in deze periode.
Hij zong in een stoel met alcohol binnen handbereik, zijn partijen.
Niet lang na de opnames begon zijn lichaam het echt op te geven.
Het is gewoonweg een wonder dat het resulteerde in deze nogmaals prima plaat.
De songs zijn fris, zelfs met een zomers tintje hier en daar en redelijk constant - I Love America is wat niemendallerig, maar bevat wel humor en voor de rest moet je er een beetje door heen kijken.

Het duurde uiteindelijk drie jaar dat Alice ( inmiddels weer gezond) met nieuw werk kwam.
Maar het scheelde niet veel of dit zou zijn laatste plaat geweest zijn.

avatar van vielip
4,5
Dat had inderdaad zomaar het geval kunnen zijn. Ik heb een tijdje terug een optreden op youtube gezien van 'm. Ergens begin jaren 80, in zwart wit. Man wat zag hij er daar afgetakeld uit! Het gekke is dat het allemaal wél lekker klonk. Zowel muziek als zang. Maar oh oh wat zag hij eruit...
Maar het blijft jammer dat hij van dit prima album nooit iets live heeft gebracht. Enough's enough, Former Lee Warmer, No man's land of Pass the gun around zou ik erg graag eens live horen! Zijn optreden onlangs op Wacken heb ik via de live stream gezien. En ik ben sindsdien echt in een Alice mood. Gelijk maar tickets voor zijn show op 4 december in Tilburg gehaald. Ik wil de beste man nog heel graag een keer live zien. Hij is tenslotte ook de jongste niet meer. Het zou zomaar eens de laatste keer kunnen zijn...

avatar van bikkel2
4,0
Die zwart wit opnames ken ik vielip.
Volgens mij uit "81".
Hij heeft daar een ander image, maar hij ziet er idd vreselijk uit.
De Alice Cooper gekte ligt dan al achter hem, maar het is een goede gig.
Meer New Wave gericht en erg opzwepend.

avatar van milesdavisjr
3,5
Een wat onderschat en vaak onderbelicht plaatje van Cooper, te midden van al zijn andere magere jaren 80 materiaal had Alice een korte geïnspireerde opleving. Dada vormt weliswaar geen terugkeer naar de jaren 70 maar het geheel is vrij solide. De synthesizer klanken die het titelnummer een spooky karakter moeten geven werken wonderwel, het zal ook niet geheel toevallig zijn dat Cooper enkele jaren later wordt gevraagd een rolletje te spelen in John Carpenter's horrorfilm; Prince of Darkness. Enough's Enough heeft een lekker ritme maar kan niet mijn aandacht volledig vasthouden. Former Lee Warmer is gevarieerd en doet mij wat denken aan de maintheme van Halloween, hoewel de song van stijl verandert tegen het einde toe. No Man's Land is een degelijk nummer, waarbij Dyslexia wat mij betreft de mispeer vormt, tegen het irritante af zelfs. Het terugkerende Arabische thema in de mini-rockopera Scarlet and Sheba maakt het tot een van de beste werkjes van de schijf. I Love America en Fresh Blood zijn oke, maar Pass the Gun Around degradeert zijn 2 voorgangers tot kliekjes, wat een heerlijke solo wordt er halverwege de song op je afgevuurd. Zo is dit een mooi werkje, waarbij niet alles even goed is, maar in vergelijking met de rest van zijn oeuvre daterend uit hetzelfde decennium steekt deze worp er wel boven uit.

avatar van bikkel2
4,0
Amen.

Het is ( al meer gememoreerd) een godswonder dat dit album is gemaakt. Alice was fysiek echt op zijn slechts
in deze periode. Crack en alcohol hadden hem totaal verwoest.
Het album daarintegen klinkt best fris en eigentijds. Niet alles is raak inderdaad. Maar het merendeel is prima. Hij is van de new wave afgestapt en wat meer pop is ingebracht.
Former Lee Warmer is weer zo'n typische creepy track. Had net zo goed op Welcome To My Nightmare kunnen staan.

avatar van milesdavisjr
3,5
Het heeft een paar albums geduurd maar eindelijk heeft Cooper weer enigszins zijn vorm hervonden. Dada is niet direct een topper maar de arrangementen, hier en daar wat creepy elementen en enkele goed doordachte songs maken het een stuk genietbaarder dan enkele voorgaande albums van Alice. Former Lee Warmer, No Man's Land en Pass the Gun Around zijn nummers die er net wat boven uit steken. Het epos Scarlett and Sheba is daarnaast fraai gearrangeerd. Een lekkere plaat.

Tussenstand:

1. Billion Dollar Babies
2. Love It to Death
3. Welcome to My Nightmare
4. Alice Cooper Goes to Hell
5. Dada
6. School's Out
7. Muscle of Love
8. Lace and Whiskey
9. From the Inside
10. Killer
11. Easy Action
12. Pretties for You
13. Special Forces
14. Flush the Fashion
15. Zipper Catches Skin

avatar van LucM
4,0
Da Da is het enige jaren-80-album van Alice Cooper dat kan wedijveren met de albums in zijn glorieperiode (1971-1975). Weliswaar in de tijdgeest met toevoeging van synths maar een geïnspireerde, afwisselende en frisse plaat met soms zwartgallige, dan weer grappige teksten.
De daaropvolgende 3 albums van hem waar hij meer richting AOR en hairmetal gaat vind ik een stuk minder.

avatar van vielip
4,5
Dit is inderdaad een meer dan verdienstelijk album van The Coop. Helaas totaal over het hoofd gezien door met name Alice zelf. Gelukkig lijkt het erop dat veel fans dit album alsnog een soort van herontdekken. Terecht!

avatar van milesdavisjr
3,5
De jaren 80 staan bij Cooper niet bekend om zijn meest inspirerende platen. Dada vormt wat mij betreft de uitzondering op de regel. De synthesizers zorgen hier en daar voor een heerlijk creepy sfeertje en na enkele ronduit zwakke albums zorgen de arrangementen ook voor een verrijking van het geluid. Kortom, best een fraaie plaat waarbij Alice de nodige inspiratie kon omzetten in enkele klinkende songs.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:09 uur

geplaatst: vandaag om 13:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.