De meeste nummers klinken toch erg mooi, met de nadruk op Master of Puppets overigens. Dit album geeft ook maar weer aan hoe veelzijdig de metal muziek van Metallica toch weer kan zijn...
Het is een leuk plaatje, dat na een tijdje echter gaat vervelen. Ik vond de eerste drie luisterbeurten leuk, daarna kon het mij eerlijk gezegd niet meer zo bekoren. Geen slecht album, maar ook niet bijzonder indrukwekkend (maar wel origineel natuurlijk).
Het begint pas leuk te worden bij Master Of Puppets en The Unforgiven is ook mooi. Creeping Death en Sanitaruim zijn ook knap uitgevoerd. Verder vind het eerlijkgezegt niet zo spetterend. Wel origineel en knap.
mooi album, nummers zijn wel mooi gecoverd, behalve welcome home, daar vind ik in deze versie echt niks meer aan. Master of Puppets en The Unforgiven zijn wel heel mooi
4*
Een leuk album om eens te beluisteren in een totaal rustige omgeving alsof het klassieke muziek is. Erg mooi uitgevoerde covers die bijna niet te onderscheiden zijn van het origineel, ookal is het totaal op Cello's gespeeld en is het zonder zang.
Goed album, alleen word het na een einde vervelend. Dat komt door het ontbreken van een drum. Als hier een drum aan toegevoegd zou worden, klonk het meteen een stuk voller. Jammer!
Ik leerde dit album kennen een jaar of drie, vier na de release, in een periode waarin ik vrijwel uitsluitend naar hardrock en metal luisterde. Ondanks de klassieke invloeden vond ik dit destijds een redelijke plaat die ik regelmatig opzette.
Het album begon mij echter snel te vervelen en ik had 'm tot voor kort al jaren niet of nauwelijks meer opgezet. Laatst deed ik dat wel, maar dat stemde niet tot volle tevredenheid. Integendeel, ik vond de vertolking op cello zelfs saai en van weinig toegevoegde waarde, terwijl ik klassieke muziek nu meer kan waarderen dan voorheen.
Qua originaliteit scoort deze plaat bij mij een ruime voldoende, het idee is immers prijzenswaardig. Verder is dit een album dat mij weinig raakt en kost het me moeite om drie kwartier mijn aandacht te bewaren: 2*
Ik heb dit album eens een keer beluisterd maar het kan mij niet bekoren. Veel klassieke muziek juist wel heel erg. Maar daar heeft dit gewoon helemaal niks mee te maken.
De nummers van Metallica zijn erg goed maar niet zo'n sterke composities dat ze overeind blijven wanneer ze 'klassiek' uitgevoerd worden. Het gaat dan zelfs -in mijn oren althans- erg banaal klinken.
Wie graag strijkers hoort kan mijns insziens beter eens naar de strijkkwartetten van Beethoven, Schubert of Shostakovich gaan luisteren, om er maar enkele te noemen.
Wanneer ik zin heb in Metallica wil ik Hetfield en Hammet horen schreeuwen en scheuren, geen jankende cello's.
Ik vond deze cd eigenlijk een beetje tegenvallen, ik dacht dat vooral Master Of Puppets geweldig zou klinken in de Apocalyptica stijl, maar dat viel echt tegen.
Ook ik vind deze bewerkingen vaak mooier dan de originelen. Maar ik ben dan ook niet weg van Metallica's zang en sologitaarspel.
De moeilijkheid is dat rock (pop) gebaseerd is op herhaling, iets dat taboe is in de klassieke muziek. De vier cellisten moeten dan ook al hun inventiviteit gebruiken om verveling te vermijden. Dat lukt niet altijd.
Bovendien zijn vier cello's een ongebruikelijke combinatie. Apocalyptica heeft dan ook af en toe problemen in de hoge registers. Ik ken een uitvoering van Master of Puppets voor strijkkwartet - duurt nog iets langer ook - en die is nog beter.
Schubert's strijkkwartetten zijn lang zo goed niet gearrangeerd. De tweede viool en altviool hebben vaak oninteressante noten te spelen. Die van Sjostakovitsj zijn van een geheel andere orde. Ik wil hier met name de 11e noemen (opus 122), omdat deze het verschil met rock/pop zo goed duidelijk maakt. De catchy thema's in dat werk zijn namelijk erg eenvoudig; het gaat echter om de ontwikkeling en de doorwerking van die thema's. Dat ontbreekt meestal volledig in de pop/rock.
Op zich wel leuk bedacht, maar na twee nummers heb je het eigenlijk wel gehad en op de één of andere manier gaat het allemaal hetzelfde klinken naar mijn gevoel.
Zoals gezegd door Devoo zouden drums wel van toegevoegde waarde zijn op dit album.
De cello blijft een viool voor grote mensen.
Qua transport is hij wat lastiger mee te nemen.
Ondanks dat hij een stuk groter dan een viool is; wordt hij wel bespeeld door een kortere strijkstok.
Het ziet er een stuk stoerder uit om met een cello over straat te lopen.
Vooral als je je kleed als een metal liefhebber; inclusief lange haren.
Een voordeel is ook als je het woeste uiterlijk hebt van een Fin.
De kracht van Apocalyptica zit zich vooral in het feit dat ze iets deden wat nog niet eerder vertoond was.
Namelijk het spelen van heavy songs met 4 cello’s.
We hebben hier dan ook te maken met geschoolde muzikanten, met een voorliefde voor Metallica.
Ondanks het feit dat Apocalyptica zich later muzikaal ging verbreden, door eerst covers van andere artiesten te spelen, en later zelfs aan de slag ging met eigen nummers; werd de interesse steeds minder.
Eigenlijk hadden ze zich moeten beperken tot dit ene album.
Ze hadden dan een statement neer gezet, en waren uiteindelijk niet een soort parodie op zichzelf geworden.
Gewoon na dit album een jaar op tournee met Metallica (over parodie op zichzelf gesproken), en dan zich weer voegen tot de klassiek geschoolde orkesten.
Net als Nigel Kennedy zich onderscheiden met zijn uiterlijk.
Als je drums mist, speel je zelf toch? Doe ik wel, ik drum vaak mee met deze CD, kun je ook flink improviseren. Hele mooie interpretaties van 8 nummers van Metallica. 4 sterren.
Ik ben het eens met Joy en chevy93, het verveelt snel.
Ik vind overigens wel dat "leuk gedaan" een beetje te weinig is. Het is niet alleen leuk gedaan, maar het is ook best goed gedaan. De muziek vind ik dan ook best goed en je beleeft de welbekende liedjes van Metallica eens op een andere manier, alleen het verveelt te snel en de originele liedjes blijken toch aantrekkelijker.
Ik vind het hele concept wel origineel, leuk bedacht allemaal. Maar echt sterk is het niet. Leuk om eens gehoord te hebben en drie sterren voor de moeite.
Het idee is geweldig, alleen de bezetting maakt het wat saai; vier cellisten. Aardiger was wellicht geweest voor een meer reguliere strijkkwartetbezetting te kiezen met ook viool en altviool, al kun je met een cello ook behoorlijk scheuren en dat past natuurlijk wel bij Metallica. Het blijft echter allemaal wat vlak. Ik mis het lyrische. Jammer.
Toen ik Apocalyptica voor het eerst zag op Dynamo werd ik echt weggeblazen. Volgens mij stonden ze net voor Metallica (de hoofdact). Er werd een beetje gelachen toen de vier heren met cello het podium op kwamen lopen. Totdat ze begonnen te spelen en net zoveel 'lawaai' produceerden als de andere bands van die dag. Ze misstonden iig niet op een metal festival.
Nu ik de cd na jaren weer herbeluister valt me op hoe dunnetjes het geluid is. Master of Puppets en Welcome Home (Sanitarium) klinken nog wel goed door de rustigere stukken maar de rest vind ik tegenwoordig maar matig. Het was toentertijd wel origineel en dat waardeer ik wel.
Nu luister ik liever Cult.