menu

Y & T - Musically Incorrect (1995)

mijn stem
3,22 (16)
16 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: DeRock

  1. Long Way Down (7:11)
  2. Quicksand (5:44)
  3. Cold Day in Hell (5:06)
  4. I've Got My Own (4:29)
  5. Nowhere Land (6:36)
  6. Pretty Prison (6:26)
  7. No Regrets (5:28)
  8. 21st Century (5:30)
  9. Don't Know What to Do (4:52)
  10. I'm Lost (3:20)
  11. Confusion (3:09)
  12. Fly Away (7:04)
totale tijdsduur: 1:04:55
zoeken in:
avatar van rockosaurus
4,0
Ziedaar een plotse herleving van Y&T. Sterk album, goeie songs en eindelijk weer eens vlammend gitaarwerk.
Keurig.

avatar van Rockfan
3,0
Bij mij staat Fly away op 2

Joy
in het verlengde van black tiger enzo?

avatar van Rockfan
3,0
Ja, erg goed dus

avatar van BlauweVla
3,5
Joy schreef:
in het verlengde van black tiger enzo?

Dit album is melancholischer op veel nummers, als reaktie op de veranderde rockmuziek (zie ook de titel). Het klinkt allemaal live ingespeeld en het is bluesier als ooit te voren. "Cold Day in Hell" is Y&T oude tijl, de rest ookwel, maar volwassener...

Maar helemaal niet verkeerd dit album.

avatar van Jumpjet
3,0
Dit album staat al jaren ongedraaid in de kast, naast Endangered Species. Geen idee waar het aan ligt. Op één of andere manier herken ik Y&T hier niet echt in.

avatar van Jumpjet
3,0
Toch nog maar eens naar deze plaat geluisterd...

BlauweVla schreef:
Het klinkt allemaal live ingespeeld en het is bluesier als ooit te voren.


Het klinkt inderdaad heel anders dan de eerdere Y&T-platen. De produktie is allesbehalve amerikaans. De gitaarpartijen klinken uiteraard als een klok, maar dat kun je wel aan Meniketti overlaten..

Weet iemand trouwens waarom Stef Burns nog wordt vermeld als gitarist? Op de eerste helft van de plaat hoor ik geen andere gitaar dan die van Meniketti, of althans geen partijen die hij niet gemakkelijk met z'n tenen had kunnen inspelen.

De track '21st century' vind ik de beste van de plaat. De rest haalt niet het niveau van het hierboven al aangehaalde Black Tiger, om maar eens een album te noemen.

avatar van BlauweVla
3,5
"Nowhere Land" is ingezongen door de gisteren overleden Phil Kennemore. Meer Beatlesque als dat nummer kan Y & T niet klinken

avatar van jailhouserocker1
3,0
De titel zegt alles.....................

avatar van BlauweVla
3,5
Over de muzikale tunnelvisie van bijna iedereen destijds?
Als het strak klonk of lekker melodieus was, was het achterhaald. Dit album lijkt een reactie daarop, maar vreemd genoeg klonk Y&T op plaat ook meer live dan ooit te voren, wat ik nou net een minpunt vind van deze zoutloze productie, wat de nummers op zich zijn niet slecht....

Ozric Spacefolk
Ook hierbij de onvermijdelijke anti-stemmen omdat Y&T niet 20 jaar lang exact dezelfde formule blijft volgen.

Y&T groeit en bloeit als een echte rockband hoort te doen. Y&T probeert alle stijlen een beetje uit, opdat elke plaat zo'n beetje anders is dan de anderen.

Sommigen vinden dat niks, sommigen laat dat koud en sommigen juichen dat toe.

Ik juich het toe. Dit is een lekker, heftige bluesrock plaat geworden met zware riffs een ijzersterke productie.

Meniketti is als zanger erg gegroeid.

avatar van Rockfan
3,0
Hier ook weer. Waarom moet die Kennemore weer zonodig enn nummer zingen. Nowhere land is een goed nummer maar laat het aan Dave over. Klinkt het nog beter.

2,5
Dit album mag nog nit eesn in de schaduw staan van hun topalbums: Meansteak, Black Tiger en Earthshaker

Ozric Spacefolk
Wat ben je vaak negatief over meer dan prima platen.

Dat Y&T aan het begin van de jaren 80 een aantal superplaten heeft gemaakt, is toch nog geen reden, om alles wat Meniketti daarna doet, af te kraken.

Dan had hij net zo goed kunnen stoppen. Muziekliefhebbers zijn soms maar gemene mensen.

2,5
Ja ik kan rücksichtloss zijn, maar het is wel een feit. Natuurlijk staan er heus wel een paar aardige nummers op, maar nogmaals het topniveau - dat ze dus zeer zeker kunnen halen - hoor ik hier helaas niet

Ozric Spacefolk
Mijn favoriete plaat van Y&T is Ten, en daar ben ik de enige in...

avatar van BlauweVla
3,5
Dat met 'Een paar aardige nummers' heb ik met het ongelooflijk hoog aangeschreven "Black Tiger". Plaats ik deze "Musically Incorrect" daar toch wel een niveautje boven.

2,5
Ozric Spacefolk schreef:
Mijn favoriete plaat van Y&T is Ten, en daar ben ik de enige in...


Inderdaad want toen waren ze al weer veel minder. Heb je nooit hun topwerrk beluisterd dan?
Dan ben je helmaal verkocht. "I believe in you" van Earthshaker is een TOP(!) nummer en zo zijn er nog meer

Ozric Spacefolk
Ik ken al hun platen, en ik vind alles wel goed. Ik ben niet zo moeilijk.

Moet wel zeggen, dat ik in de begintijd minder vlammend vond. De productie nogal droog en Dave is later veel gevoeliger gaan zingen. Nee, Ten vind ik hun crown-achievement.

avatar van Jumpjet
3,0
Ozric Spacefolk schreef:
INee, Ten vind ik hun crown-achievement.

Goed dat je een lans breekt voor het ondergewaardeerde Ten maar het hun beste album noemen nee zo ver zou ik niet willen gaan. Dat blijft Earthshaker.

Ozric Spacefolk
Jumpjet schreef:
(quote)

Goed dat je een lans breekt voor het ondergewaardeerde Ten maar het hun beste album noemen nee zo ver zou ik niet willen gaan. Dat blijft Earthshaker.


Earth Shaker en Meanstreak krijgen beiden een 4,5* van me, Black Tiger een 4* en het is toch echt Ten die een 5* van me krijgt.

Het is precies het patatje pinda/mayo met gebakken uitjes, zoals ik het graag wil. Ik kan er niks aan doen.

avatar van Jumpjet
3,0
Geeft niks, eet smakelijk

Ozric Spacefolk
Ik zat trouwens te kijken. Ik zit bij elke Y&T plaat zwaar boven het gemiddelde te stemmen. Dus aan mij zal het niet liggen.

avatar van gigage
Er zijn van die bands die eerst groot worden in Europa en Japan, daarna halverwege de 80's hun sound aanpassen om alsnog in de US door te breken. Vele EU fans haken dan af en die hairmetal doorbraak is vaak maar van korte duur dus daar tref je ze een decade later ook niet meer aan. Het muzikale landschap leent zich dan ook niet meer voor een Comeback. Dus je probeert eens wat anders. Ziedaar musically incorrect.
Een wel hele kale productie brengt maar weinig herinneringen aan de glorydays van weleer maar het is nog steeds een hard rock album met de begenadigde zanger/gitarist Meniketti. Het klinkt alsof alles uit de losse pols is gespeeld met een wel erge basic sound. Tijdens de soloos bijvoorbeeld wordt de riff niet doorgespeeld en daardoor komt de band over als een trio. Of als een soloproject van Dave. Dat laatste heeft hij dan ook maar gedaan na deze release.
Is het een slecht album? Geenszins. Is het een typical Y&T album? Al helemaal niet. Het is een album voor als je de vuist niet in de lucht wil steken maar wel wil genieten van het fijne gitaarspel van de inmiddels enig overgebleven Y&T lid.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:10 uur

geplaatst: vandaag om 20:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.