Epica - The Quantum Enigma (2014)

Net 'toegevoegd' - vreemd dat er niets tevoorschijn kwam, toen ik hiervoor de albumnaam in de zoekbalk intypte.

However, nieuwe Epica: altijd goed. De laatste twee albums waren erg goed, maar ik hoop wel dat dit album toch een beetje iets eigens gaat krijgen.

Ik vond het LIVE album te veel opera gehalte hebben. Nee dat is niet aan mij besteed

Mooie titels hebben ze wel altijd, deze band. Ook weer een tijd geleden dat ik een album van ze geluisterd heb. Dat was The Divine Conspiracy. Eens kijken wat er veranderd is zodra deze uitkomt.

In deze video zijn verschillende samples te horen. Klinkt erg tof!! Het koor en orkest klinken misschien wel bombastischer dan ooit (zonder dat het overdreven wordt, overigens).

Mijn 2 disc digipack is vandaag verzonden, dus die zie ik over n week wel verschijnen. Ben erg benieuwd, ik wil tegenwoordig geen previews meer horen en mij gewoon weer laten verrassen wanneer ik de cd in de woonkamer afspeel #oldskool

Vandaag de 2 disc digipack ontvangen en ben hem meteen gaan beluisteren via de stereo (feitelijk een homecinemaset met 5.1 surround, maar gewone cd's worden helaas maar in stereo opgenomen; over achterhaald gesproken...).

Wat mij meteen opvalt, is dat het allemaal erg vertrouwd klinkt. Niks vernieuwend: veel koortjes, de bekende zangstem van Simone. Hooguit dat de bombast minder overheerst.

De tweede helft van de cd bevalt mij na zo'n eerste luisterbeurt een stuk beter, met een aantal erg mooie songs (Canvas Of Life!!!!). Maar ik hoop wel dat ze op hun volgende album wat meer willen experimenteren met hun sound en hun thema's, want de herhaling van zetten komt nu toch snel om de hoek kijken op deze manier...

Inderdaad meer van hetzelfde, maar voor mij werkt de formule nog steeds. De stevige, bombastische gothicmetal met grunts is aan geen andere band dan Epica besteed en de songs zijn oerdegelijk en catchy. Denk aan hoogtepunten als het thema van de titelsong of The Essence of Silence. Als de band dit niveau vast kan houden, zou ik zeggen never change a winning team.

Een paar keer doorgeluisterd, en moet zeggen dat deze me veel beter pakt dan de vorige!
De furieuze stukken zijn feller dan op Requiem. De rustigere nummers doen in ieder geval niet onder voor Requiem.
De koorstukken zijn echt super, de riffs idem. Simone straalt en zingt zoals we haar kennen.
Ik vind het een hele prestatie dat Epica wederom weer een knaller van formaat weet te fabriceren. Kwaliteit van hoog niveau.
Nederland moet trots zijn op deze wereldband!

Zesde album alweer van wat mijns inziens nog steeds de beste metalband van Nederland is. Geen grote veranderingen ten opzichte van het vorige album, al is de produktie ditmaal weer wat voller en bombastischer. Vooral de eerste paar track zijn qua geluid behoorlijk dichtgemetseld. Naarmate het album vordert krijgen de songs meer ruimte om te ademen. Zangeres Simone Simons is uitstekend bij stem en de band presteert op vol vermogen. Enige minpuntje betreft het songmateriaal dat, hoewel uitstekend, min of meer voortborduurt op eerder werk. Afgezien daarvan een topplaat.

Epica zit dik aan de goede kant van de streep. Veel veranderingen zijn er inderdaad niet doorgevoerd. Het album klinkt daardoor direct erg vertrouwd en bovendien erg goed. Dit zou wel eens mijn favoriete Epica album kunnen worden. Regelmatig worden er flink catchy melodieuze passages tegen aan gegooid, maar cheesy wordt het nooit. Qua bombast komen we ook niets te kort. Epica heeft haar plek in de top van de vaderlandse metal wederom bevestigd en kan nog lang vooruit met deze formule. Het zou wel aardig zijn als er in de toekomst wat accenten worden verschoven om niet te snel in herhaling te hoeven vallen. Want dat risico neemt wel toe op deze manier.

Erg interessante reacties hier ....

Dit is wat ik zojuist in een nieuwsbericht op nu.nl las.

"Metalband Epica klaar voor verandering"

Dat slaat dan puur op de werkwijze, want in het geluid is niet zo veel anders. Ik vraag me trouwens af of je dit zomaar mag kopiëren.

Gewoon een goed, mooi uitgewerkt album weer. Ze doen gewoon dat, waar ze goed in zijn en dat geeft weer een hoogstaand, kwalitatief album. Alle bestanddelen, die je in een Epica album mag verwachten, zitten erin.

Krijg toch altijd erg veel energie van deze band. Voor mij toch misschien wel de beste plaat van 2014. Misschien niet de meest vernieuwende en ook niet de hardste, maar wel verrassend goede zeer kwalitatieve release.

Ik ben benieuw hoe lang Epica zich kan handhaven als gevestigde waarde. Tot nu toe zit er nog niks sleet op. Integendeel.

Ik moet zeggen dat dit album mij aardig heeft teleurgesteld. Wat ik drastisch mis op deze cd zijn catchy "meezing" refreinen ala Resign To Surrender van Design Your Universe en Storm The Sorrow van Requiem For The Indifferent. Ook mis ik een rustplek ala Feint/Solitary Ground/Chasing The Dragon/Delirium. Nu dendert de cd maar door tot nummer 11. Wat ik ook zo mooi vond aan de eerdere albums is dat de nummers zo divers zijn. Geen een nummer klinkt als een ander nummer. Dit mis ik aardig op deze cd, alles klinkt een beetje als hetzelfde. Ze trekken mijn aandacht gewoon niet. En dat vind ik doodzonde gezien deze band in het verleden altijd prachtige albums heeft neergezet.
Wat ik nog wel het meeste mis op deze cd is dat Epica hun vaste "huiskoor" hebben ingerolen voor een iets groter koor. Hun koor was gewoon een vast onderdeel van de muziek. Het koor wat ik nu hoor trekt mijn aandacht niet en klinkt maar vlakjes. Hun eigen had veel meer power.

Ik hou mijn cijfer nog op redelijke hoogte omdat ik er wel gewoon naar kan luisteren zonder mij ergens aan te storen in het algemeen. Het is alleen zonde dat het zoveel beter had kunnen zijn.