menu

Amorphis - Tuonela (1999)

mijn stem
3,82 (57)
57 stemmen

Finland
Metal
Label: Relapse

  1. The Way (4:35)
  2. Morning Star (3:51)
  3. Nightfall (3:53)
  4. Tuonela (4:32)
  5. Greed (4:18)
  6. Divinity (4:55)
  7. Shining (4:25)
  8. Withered (5:44)
  9. Rusty Moon (4:56)
  10. Summer's End (5:37)
totale tijdsduur: 46:46
zoeken in:
avatar van Sanvean
3,5
Sterk album weer van Amorphis. Ook na Tales From the Thousand Lakes bleven ze mooie, melodieuze muziek maken (Elegy, Tuonela).

Wel een band die ik wat langer ben blijven volgen, net als bijvoorbeeld Tiamat en My dying Bride, waar ik bij Paradise Lost en Anathema wat eerder afgehaakt was.

Amorphis weet trouwens wel hoe een perfect in het gehoor liggende song gemaakt moet worden, zeg. Songs als The Way, Morningstar en Withered mogen er zeker zijn. Ook weet de band perfect om te gaan met progressieve elementen.

Prima album dus. Misschien gewoon weer vier sterretjes geven. Zal hem wel eens herontdekken binnenkort, dit plaatje.

DutchViking
Amorphis' beste, hoewel ik de twee voorgangers (Elegy en Tales...) ook zeer de moeite waard vond. Dit is echt een band die van vele markten thuis blijkt te zijn en altijd met iets vernieuwends voor de dag komt. Begonnen met death metal, maar gaandeweg geëvolueerd tot prog, psychedelica, folk en rock. De Finnen hebben met Tuonela, het meest toegankelijke plaatje tot dan toe, uitstekend werk geleverd. Zonder twijfel geef ik hier dan ook 5 sterren voor.

avatar van Eddie
4,5
Deze behoord m.i. tot Amorphis' ultieme drieluik, Tales.., Elegy, en Tuonela. Na deze plaat was de rek er een beetje uit. Am Universum is zeker niet slecht absoluut niet. Maar de evolutie is er uit. En dat maakt Amorphis voor mij een stuk minder interesant.

DutchViking
Ik heb de plaat weer eens opgezet en hij stelt me opnieuw niet teleur... Tuonela groeit nog steeds, hoewel ik 'm al een jaar in mijn bezit heb en regelmatig luister. De panfluit die van Rusty Moon een wel heel apart nummer maakt, de opvallende rol van de gitaar in het uitstekende Divinity, de overtuigende grunt-zang in het verder rustige Greed of het catchy beatje in het intro van Summer's End dat in de verste verte niet metal klinkt... Typisch zo'n band die nooit gaat vervelen. Bandjes als Anathema en Paradise Lost - die in hetzelfde genre actief zijn - acht ik ook hoog, maar m.i. kan geen enkele band uit Amorphis' straatje tippen aan de veelzijdigheid van deze Finnen.

Psychedelica, folk, metal, rock... Amorphis verwerkt het allemaal in haar muziek. Ik kijk nu al uit naar Eclipse, dat volgende maand zal gaan verschijnen. Amorphis heeft mij nog nooit teleurgesteld en mijn gevoel is dat ze dat nu ook weer niet gaan doen.

Idd een erg sterk en goed album.

avatar van e.n.d
4,0
Echt een lekkere plaat dit, zeker de moeite waard.

avatar van james_cameron
3,5
Op dit vierde album begint de band definitief melodieuzer te worden; wat mij betreft een hele verbetering. De zang is nog niet overal even sterk, net als de songs zelf, maar over de hele linie genomen is dit een aangename plaat. Folk-elementen duiken her en der op, net als het inmiddels bekende Hammond-orgel. Dit blijft een interessante metalband, ook anno 2013, die een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt.

avatar van namsaap
4,0
Het verschil tussen dit album en voorganger Elegy is niet meer zo groot als de albums hiervoor op hun voorganger hadden. Het geluid op Tuonela klinkt wat gepolijster en meer recht-toe-recht-aan. En dat maakt het album toch wat minder dan zijn voorganger. Met het vertrek van Kim Rantala zijn ook de bezwerende keyboardmelodieën, die Elegy zoveel kleur gaven, verleden tijd. En met het gladdere geluid komen ook de beperkte zangcapaciteiten van Pasi Koskinen duidelijker aan de oppervlakte. De zang wordt voor het eerst ook niet meer afgewisseld met de grunts van Tomi.

Ondanks deze minpunten is Tuonela een uitermate genietbaar album dat met onder andere The Way, Rusty Moon en Divinity een aantal zeer sterke nummers bevat. Alleen met Shining zakt de band voor mij een beetje door het ijs.

Score: 78/100

avatar van Faalhaas
namsaap schreef:
de beperkte zangcapaciteiten van Pasi Koskinen


Jammer inderdaad. Hij klinkt een beetje alsof ie op de plee zit en een flinke bolus eruit probeert te persen maar het lukt niet helemaal. Na een paar nummers ben ik daar wel goed klaar mee. De muziek is wel erg goed. Zou dit opgenomen zijn met de zanger van bijv. Paradise Lost of Anathema (bands die destijds dezelfde ontwikkeling doormaakten) dan was dit echt een topplaat geweest.

avatar van lennert
4,5
Op Tuonela presenteert Amorphis zich al lang niet meer als pure metalband, maar het album heeft wel een hele aangename gothic/stoner/folk/psychedelica-vibe. Elegy had meer uitschieters, maar over de algehele lijn voelt Tuonela wel net iets consistenter qua sound. Vooral de toevoeging van de saxofoon en dwarsfluit zorgt echt voor een aantal prachtige passages. Tegen het einde is de band voor mij wel op zijn beste met het folky Rusty Moon en het melancholische Summer's End, maar eigenlijk is er geen moment dat ik me verveel. Elegy sprong er net wat meer uit, maar er zijn momenten waarop ik echt dit album daar nog boven verkies.

Tussenstand:
1. My Kantele
2. Elegy
3. Tuonela
4. Tales From The Thousand Lakes
5. Privilege Of Evil
6. The Karelian Isthmus

avatar van RuudC
4,0
Een stap naar een wat meer....algemener(?) geluid. Het is makkelijk en tegelijkertijd lastig te omschrijven wat Amorphis hier nou doet. Misschien is toegankelijk het juiste woord. En hoewel Amorphis steeds wat snoept van verschillende invloeden, zoals oosterse muziek maar ook stoner a la Monster Magnet, is het resultaat toch erg consistent als het gaat om de kwaliteit. Het is mij inmiddels wel duidelijk dat Amorphis beschikt over goede liedjesschrijvers en dito muzikanten. Dat er gevoel is voor dynamiek en afwisseling. Een album van de band verveelt eigenlijk nooit. Een punt van kritiek is wel dat dit album nooit echt heel interessant wordt. Ik had liever dat de Finnen deze sound hadden bewaard voor de My Kantele EP en de space en psych voor deze full length.

Tussenstand:
1. My Kantele
2. Elegy
3. Tuonela
4. Tales From The Thousand Lakes
5. Privilege Of Evil
6. The Karelian Isthmus

Gast
geplaatst: vandaag om 10:47 uur

geplaatst: vandaag om 10:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.