Cat Stevens - Tea for the Tillerman (1970)

Weerklinkt nu door de koptelefoon...schitterend. Heerlijke warme stem heeft die man en wat een lekkere melodietjes

Vrij snel na de aanschaf ben ik al vals gaan spelen: ik heb de nummers Lady d'Arbanville, Morning has broken en Matthew & Son toegevoegd. Omdat ik die nog had liggen en ik graag dit album nog wat wilde opwaarderen. Tea for the Tillerman is ook het enige album dat ik van hem heb, naast een compilatie.

Je hoort met het toevoegen van de nummers, dat Stevens toch wel degelijk ook een ontwikkeling meemaakt, zijn stukken aanpaste aan de tijd.
Matthew & Son (geweldig nummer) wilde ik graag als afsluiter maar is duidelijk jaren '60. Het komt ook uit 1967 maar scheelt natuurlijk slechts drie jaar met Tea for the Tillerman.

Lady d'Arbanville, van het vorige album van Cat Stevens uit 1970 (Mona Bone Jacon) sluit naadloos aan bij Tea for a Tillerman. Dat is waarschijnlijk Stevens' beste nummer uit dat jaar en overigens ook zijn grootste succes.

Het is aangename muziek om naar te luisteren waarbij ik nogal gecharmeerd ben van het gitaarwerk van Stevens. Niet dat hij ellenlange solo's op een elektrische gitaar speelt maar hij speelt gewoon goed op zijn (veelal) akoestische gitaren. Prima folk composities.

Cat stevens was 40 jaar geleden een van mijn helden.
Heb veel vinyl platen van hem, en die bewaar ik heel goed.
Maar deze plaat, Tea For The Tillerman, is toch altijd mijn favo gebleven.
Heerlijke muziek die je diep raakt

Niet in de top 250? Schande!
Daar moet verandering in komen.

Fantastisch album van Cat Stevens. Prachtige stem en de nummers zitten ook goed in elkaar. Dit is muziek die me echt kan raken, zeker de twee mooiste nummers op dit album, Father and Son en Where do the children play?. Zoals henk01 hier al noemt, dit album moet zeker in de top 250 staan!

Where Do The Children's Play is natuurlijk een heerlijke start van dit album. Wild World is natuurlijk een bekend nummer. Sad Lisa spreekt mij ook zeer aan. Boven alles is Father & Son natuurlijk de absolute kraker op dit album. Wat een prachtig nummer. Blij met deze aankoop.

miles from nowhere is na al die jaren mijn favoriet op dit tijdloze album

Idd...Tijdloos sterk album , en zijn mooiste!
Mijn topper op dit album is al jaren ...Wild Word
Zo mooi , gecoverd door vele andere musici
waarvan ik die van Jimmy Cliff het meest geslaagd vind

Mn eerste lp gekocht van geld dat ik bij de supermarkt verdiende. Later een speciale persing gekocht en weer later de cd waar ik inmiddels ook een speciale versie van heb.
Album blijft voor mij een speciale plek houden ondanks dat ik veel andere muziek heb keren kennen.

Dit is trouwens een album dat het verdient op een knappe installatie af te spelen, zowel muzidk als technisch hoog niveau. De opvolger stelde niet teleur maar daarna werdt het toch minder.

Een album dat al een tijdje op mijn wensenlijst stond, maar steeds weer uit mijn gedachte verdween. Het eerlijk gezegd ook nooit echt geluisterd, maar wel een classic album waarmee ik mijn horizon graag wilde verbreden.

En toen kwam ik hem gisteren opeens tegen op de Platen & CD Beurs in Utrecht. In eerste instantie liet ik hem zelfs staan. Maar een paar meter verder toch maar teruggelopen. Voor vijf euro en een keurig uitziende versie kan je je er ook geen buil aan vallen natuurlijk.

Het blijkt zo'n album waarbij ik zeg 'waarom niet eerder?'. Echt heel erg fraai. Father and Son is uiteraard het prijsnummer, maar er is nog zoveel meer fraais te horen op dit album. Als iemand van een jongere generatie moet ik zeggen dat zijn stem mij doet denken aan Glen Hansard (het is uiteraard andersom). Ik hou ervan!

Zelfde laken een pak als de opvolger . Soms mierzoet maar kwalitatief hoogstaand. Met het magistrale Father and Son voorop . 3 en halve ster ook hier .

Soms wel ok (opener bv) maar meer diepe dalen met Longer Boats en On the Road to Find Out als meest irritante voorbeelden. Ik trek zijn stem naarmate het album vordert ook steeds slechter, en zo'n lange plaat is het niet. Zoiets als Into White komt op mij over als een slaapliedje uit een Disneyfilm, zo tam en zoet. Ben blijven hangen om Father and Son nog te horen; die zou erg mooi moeten zijn maar ik ben z'n stem dan al zo zat dat ik ook hier niet meer van kan genieten. Gelukkig is de titeltrack snel afgelopen .

Je kan deze herinterpretatie nog een kans geven: Yusuf - Tea for the Tillerman² (2020) - MusicMeter.nl

Daar waar sommigen zijn stem niet zo goed kunnen verdragen, vind ik deze juist erg fijn om naar te luisteren. Dit album begint echt heel sterk. Het middenstuk is iets minder, maar het einde is dan weer fantastisch. 4,5*

Where Do the Children Play? (3:52) 4,5
Hard Headed Woman (3:47) 3,5
Wild World (3:20) 5,0
Sad Lisa (3:45) 4,5
Miles from Nowhere (3:37) 3,0
But I Might Die Tonight (1:53) 3,0
Longer Boats (3:12) 3,5
Into White (3:24) 3,5
On the Road to Find Out (5:08) 2,5
Father and Son (3:41) 5,0
Tea for the Tillerman (1:01) 3,5

Prima album met een van mijn favoriete CS nummers, zijnde Father and Son. Met Wild World heb ik een stuk minder. Mijn CS ouvre beperlt zich tot The Very Best of CS en dat is voor mij voldoende.
Van dit album is ook Miles from Nowhere fraai. Een nummer met pit. Voor het overige prima in het gehoor liggende ledjes die beslist niet vervelen. Een ruime voldoende derhalve.
Op eenn verdienstelijke 18e plaats in de 100 Greatest Albums of 1970 en 17e in de Best Ever Albums van dat jaar. Volgens die lijst ook het best scorende Cat stevens album over all.
3,5*

Eén van die zeldzame platen zonder één slecht of zelfs maar mínder nummer. Elf geweldige melodieën, smaakvol gearrangeerd, prachtig gezongen en met teksten die uitnodigen tot nadenken zonder dat ze opdringerig worden of een oplossing in een bepaalde richting aandragen, alsof de vragen in deze periode van Cat Stevens' leven nog belangrijker waren dan de antwoorden (en misschien was dat ook wel zo). Een perfecte plaat die tegelijkertijd intiem en toegankelijk is.
        Beluisterd via de geremasterde Deluxe-editie uit 2008, met op de tweede CD elf demo- en live-versies van tien van de elf nummers van het oorspronkelijke album, allemaal aardig en gevarieerd maar niet essentieel. Het fraai verzorgde boekje bevat terugblikken en commentaar van (inmiddels) Yusuf Islam, producer Paul Samwell-Smith en gitarist Alun Davies, plus alle teksten en de credits van de bonustracks. Een mooi verzorgde uitgave, waarbij het dan wel weer onbegrijpelijk is waarom het boekje nèt een paar millimeter te groot is, waardoor het na verloop van tijd enigszins "gekromd" uit het kartonnen hoesje komt, alsof het ooit waterschade heeft opgelopen.
        Grappig toeval: in datzelfde jaar 1970 verscheen er naast Father and son nóg een nummer over het generatieconflict waarin eveneens op het einde de twee generaties door elkaar heen zingen: Teach your children.

Mooi plaatje, dat tekstueel wat dieper graaft dan op instrumentaal vlak; de songs bevatten zo goed als allemaal erg prettig en makkelijk in het gehoor liggende melodietjes. Het meest introspectieve nummer, Father and Son nodigt wat nadrukkelijker uit om echt naar de tekst te luisteren, en dan ontdek je dat Stevens (toen nog geen Yusuf) gewoon een goeie tekstschrijver is. Stevens' zang weet me over het algemeen niet echt te raken, maar de hoogtepuntjes (Where Do the Children Play?, Sad Lisa, Father and Son voor mij) zijn dan weer wel voltreffers.

3,5 sterren