menu

Suzi Quatro - Suzi Quatro (1973)

Alternatieve titel: Can the Can

mijn stem
3,03 (16)
16 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: EMI

  1. 48 Crash (3:57)
  2. Glycerine Queen (3:50)
  3. Shine My Machine (3:52)
  4. Official Suburbian Superman (3:08)
  5. I Wanna Be Your Man (3:21)
  6. Primitive Love (4:15)
  7. All Shook Up (3:51)
  8. Sticks and Stones (3:44)
  9. Skin Tight Skin (4:23)
  10. Get Back Mama (5:58)
  11. Rockin' Moonbeam (2:55)
  12. Shakin' All Over (3:33)
  13. Rolling Stone *
  14. Brain Confusion (For All the Lonely People) *
  15. Can the Can *
  16. Ain't Ya Somethin' Honey *
  17. Little Bitch Blue *
  18. Daytona Demon *
  19. Roman Fingers *
  20. Ain't Got No Home *
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 46:47
zoeken in:
avatar van rudiger
Volgens mij is de cover van dit album ook tevens de cover van de single 48 crash , ook het enige nummer dat ik ervan ken .
Ik had vroeger al haar singletjes en draai af en toe nog wel eens haar hits op het oude pick-upje , met 1 box die tevens diende als kap op de pick-up .
Ach ja het blijft nostalgie.

avatar van matthijs
48 crash is ongeveer het slechtste nummer dat ik dit jaar gehoord heb.
*saaie opbouw
*nauwelijks melodie
*een zangeres met zangkwaliteiten die niet door de selectie van een gemiddelde talentenjacht heenkomt. vooral haar gillende uithalen midden in dit nummer breekt het glazuur van mijn tanden.
Om het nog beter te beschrijven zou ik het nummer nog eens moeten luisteren maar dat doe ik liever niet.
Rest van deze plaat ken ik overigens niet, vrees dat dat zo zal blijven, ook al ken ik zat albums waarop de singles de meest zwakke nummers zijn...

NB: Haar duet met Chris Norman, Stumblin in, uit 1978, kan mij wel bekoren.

avatar van bikkel2
Suzi Quatro werd gelanceert tijdens de alom heersende Glamrock.
Ik denk dat ze in veel jongenskamers prominent aan de muur hing.
Afgezien van 48 Crash ken ik eigenlijk niets van dit album.
Inhoudelijk stelde het allemaal niet al te veel voor , beetje van dik hout zaagt men planken. Duidelijk gebaseerd op Gary Glitter achtige ritmes en dito melodieen.

Toch vind ik haar wel een lekkere stem hebben. Lekker rauw en die zangeressen zijn vrij zeldzaam.
Tevens had ze een lekker koppie en tegenwoordig ( ja , ze maakt nog muziek!) ziet ze er nog tamelijk goed uit.
Haar latere periode vind ik ook beter. Stumblin In en You Can't Give Me Love zijn aardige singles.

avatar van LucM
Suzi Quatro ken ik nog wel van de (overigens prima) hitsingles 48 Crash en Can the Can, dit klonk erg ruig en opwindend. Een regulier album zal ik niet naar zoeken, zo te zien zijn ze (zoals deze) vooral gevuld met covers. Ik bezit een (prima samengestelde) compilatie en dat volstaat voor mij. Haar latere meer rustige hits zoals Stumblin In en You Can't Give Me Love vind ik zeker zo goed.

avatar van musician
3,5
Suzi Quatro had een bijzonder jaar tijdens haar debuut. Dat liep nog even door in het jaar daarna (1974). Had een comeback in 1978 en daarna verdween ze eigenlijk uit het beeld.

Het is nagenoeg niet uit te leggen dat ze, met haar glamrock uit de Chinn/Chapman schuur in 1973, een hele categorie jongens en jongetjes plat kreeg, geheel afgestemd op de tijdgeest van toen.

Wie nu voor het eerste dit album aanhoort, zal dat begrip niet kunnen opbrengen en dat gevoel ook niet meer krijgen. Want het is geen 1973 meer en glamrock is al sinds 1975 zo'n beetje verdwenen. Ik behoor zelf nog tot degenen die het mochten meemaken en om die reden kan ik Suzi en dit album zeker nog wel waarderen.

Ze sloot eigenlijk ook naadloos aan bij andere glam acts, zoals Slade, Mud en The Sweet, die allemaal op hun hoogtepunt stonden tussen 1972 en 1975.

Wat mij verbaast is dat haar eerst single kraker Can the Can niet op haar debuut blijkt te hebben gestaan maar pas later als bonustrack op de cd is toegevoegd. Terwijl het toch een grote hit was in het VK en het vasteland en het uiteraard niet zou misstaan.
Maar in die tijd waren singles en albumtracks nog niet per se aan elkaar gebonden, dat zou nog de reden kunnen zijn.

avatar van gigage
In de Het uur van de Wolf documentaire van Suzi Quatro van onlangs werd er uitgebreid stilgestaan bij de 19 jarige Suzi die het in de gemenebest en omstreken helemaal maakte. Maar in de VS wilde het maar niet lukken voor het meisje uit Detroit. Ook niet na drie seizoenen " happy days" als Leather Tuscadero.
Ze is wel het voorbeeld voor latere vrouwelijke rocksterren met een instrument zoals dubbelganger Joan Jett, Lita Ford, L7 en meer. Leuk ook om te zien dat de basgitaar bijkans zo groot is als het meiske zelf.

avatar van Hans Brouwer
bikkel2 schreef:
Ik denk dat Suzi Quatro in veel jongenskamers prominent aan de muur hing.....
Inderdaad, samen met posters van Mariska Veres, Jerney Kaagman en die zangeres van Middle of the Road.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:38 uur

geplaatst: vandaag om 02:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.