The Streets - The Hardest Way to Make an Easy Living (2006)

The Streets in paradiso was echt geweldig!
Echt genoten.
(en natuurlijk ons nachtelijke backstage avontuur..)

Skin rockte wel eh in tegenstelling tot nu precies.
En misschien speelt de nostalgie wel mee. Ondertussen is mijn muzieksmaak wat geëvolueerd. Maar soit, back to 'the streets'.

hmm grappig hoe hier gepraat wordt over het concert afgelopen zondag. valt mij op dat de 'chicks' die backstage zijn belandt het erg leuk vonden. De rest van de zaal (waaronder veel Engelse kindjes) leek het ook te kunnen waarderen, vrij opvallend voor het anders vaak wat rustige paradiso publiek. Ik niet. Misschien ben ik de enige (naast een vriendin die het ook zo voelde) maar wat een happiness. De beste man die met Skinner meezong leek de zaal over te nemen met zn gospel achtige zang waardoor er voor mij niets van het gevoel naar voren kwam wat ik associer met the streets. Ik ken het niet als vrolijke poppy muziek en had zeker wat meer 'depressieve' oldies verwacht. Grappig dus, dat de rest het blijkbaar wel geweldig vond. Het meest teleurstellende stuk was nog de vaste show van Skinner: hoe trek ik zoveel mogelijk meisjes het podium op. Na het artikel over de showcase in Bitterzoet had ik dit niet nog een keer verwacht. Maargoed, ieder zn show.

Het lijkt mij niet dat er een excuus hoeft worden gezocht voor de waardering voor Paranoid &Sunburnt. Feest voor iedereen die daar een stukje jeugdsentiment heeft liggen.

Het lijkt mij niet dat er een excuus hoeft worden gezocht voor de waardering voor Paranoid &Sunburnt. Feest voor iedereen die daar een stukje jeugdsentiment heeft liggen.

Je kan horen dat hij nu meer aan zijn "zogenaamde" flow doet.
Op vorige albums praatte hij gewoon en vertelde zo zijn verhaal, nu klinkt het wat meer op de ritme.
Refreinen zijn zeker leuk om mee te zingen, beats zijn ook lekker pompend.
Zeker weten een 4.0.

Noem me geen chick tussen haakjes.

Ok chick.

Zelfs dat niet, zo praat je niet over meisjes als je ze niet kent.

Agree. Ik vat het niet zo zwaar op maar als jij dat wel doet heb ik daar respect voor. Maar je kan de lol er toch van in zien hoop ik nadat Mike julie zelf chicks noemde? als je je niet zo wilt laten behandelen was je ook niet dat podium opgeklommen toch?

De clip van Never Went to Church. Behoorlijk kippenvelnummer en erg mooie clip.

Mooi nummer, prachtige clip.
Vooral dit:
I guess then you did leave me something to remind me of you,
Everytime I interrupt someone like you used to,
When I do something like you you'll be on my mind or through,
'Cause I forgot you left me behind to remind me of you.

Prachtig..

hoezo noemde hij ons chicks? Maarja, het was gewoon gezellig, ik kan best begrijpen dat het voor jongens soms miss een beetje té werd met steeds al die meisjes voor Leo enzo.. ik vond het soms wel een beetje de show verneuken maar ik heb een geweldige tijd gehad..

Met afstand zn slechtste album...............
Was nog wel redelijk de eerste keer dat ik het luisterde, heb het later nog een aantal keer geluisterd, maar nummers die in het begin nog wel aardig zijn worden door die uberlelijke k.u.trefreintjes ondraaglijk. When You wasn't famous en Fake street hats zijn dan nog wel grappig, maar ook niet meer dan dat.
Eerlijk gezegd vind ik het zwaar bejubelde nummer Never Went to Church ook niet echt bijzonder.... Die irritante piano, het achtergrondkoortje...
En dan dat vreselijke All goes out the window-refreintje, daar wil eigenlijk geen woorden aan vuil maken...

wat een tegenvaller dit! bijna elk nummer heeft wel zo'n kl*te refrein. Ik hou het wel bij zijn vorige 2 albums

Na zijn hitje met " when you wasn't fames" gehoord te hebben dacht ik dat dit album net zo leuk zou zijn als dat nummer. En in het principe had ik gelijk, want dat nummer IS zijn album. Mij te veel van het zelfde. allemaal wel stuk voor stuk leuke nummertjes hoor, maar ik had toch echt veel meer variatie en orginaliteit verwacht van dit album.

Tijd voor een herwaardering (daar heeft het Lowlands-optreden ook alles mee te maken natuurlijk): 4*

Hij rockte zwaar op Lowlands! Optreden was echt geweldig! de Bravo-tent ging uit zijn dak. Wat mij betreft 1 van de beste optredens deze Lowlands! Dat hij achteraf toch niet de waardering krijgt is onterecht, heeft denk ik meer te maken met conservatievelingen die bij hun standpunt willen blijven dat The Streets live altijd slecht is. Hij heeft het idd 2 keer verneukt, maar dit was echt van een hoog nivo!

Ik vond dit album geweldig toen hij net nieuw was maar moet zeggen dat ik hem al een beetje zat begin te worden. 'War of the sexes', Never went to church en When You Wasn't Famous zijn de toppers van dit album, maar moet zeggen dat ik ook díe nummers al erg snel zat was. Vind 'Blinded By the lights' bijv. dan een langere houdbaarheidsdatum hebben. Al met al, een album om snel enthousiast over te worden, maar gaat 't gaat snel vervelen.

grappig, want ik had precies het tegenovergestelde. Ik vond het album in het begin niet echt fanstastisch, maar na hem een paar maanden te hebben laten liggen, klinken veel nummers nu toch wel erg lekker.

Zalig, de versie van Pranging out samen met Pete Doherty!

Nummer 1 en de titeltrack zijn voor mij de beste nummers van dit redelijke album van The Streets, die zijn oude niveau helaas niet echt weet te halen.

Nieuw album rond de kerst al we mike mogen geloven: http://www.youtube.com/watch?v=XRo7qRd5avk

De meesten vinden dit album het minste van de drie. Ik ga het tegendeel niet beweren, maar heb dit album toch meer gedraaid dan de vorige(n). Misschien dat dit album minder een "luisteralbum" is. Het hapt lekker weg, terwijl je bij de eerste cd's imo meer naar de teksten moest luisteren om ervan te genieten.

Voor mij is dit de interessantste van alle albums van The Streets. Leuke refreintjes, leuke onderwerpen. Album dat me erg aanspreekt.

4 sterren.

Weet niet wat het is, maar ik begin me altijd mateloos te irriteren als ik dit album te lang op heb staan. Ben niet zo weg van dat gepraat. Enige nummer waar ik wel van kan genieten is Blinded by the lights, want dat is écht een bad trip in muziekjasje. Maar goed, die staat hier niet op en iets soortgelijks ook niet, waardoor ik het maar matig vind.

Muzikaal kan ik hier helemaal niks mee dus houd ik het voortaan liever bij de singeltjes als de soms briljante teksten de slappe deuntjes en beatjes nog naar achteren kunnen drukken. Een hele plaat van Skinner trek ik *echt* niet...

Can't Con an Honest Jon en When You Wasn't Famous zijn de leukste liedjes, het kwezelige All Goes Out the Window het minste. Bepaald niet mijn kop thee. 1,5*.

interessant om te zien hoe the streets zijn unieke pad steeds meer verlaat en steeds verder richting de hiphop gaat neigen. het dance mag als genre voor het eerst wel weggelaten worden voor dit album van the streets. mijns inziens erg jammer, want dit was juist waar hij zich in onderscheidde. toch is dit natuurlijk geen slecht album, het eerdere werk kon ik echter extra waarderen door het zo opvallende eigen geluid.

vond dit een dikke tegenvaller na 'original pirate material' en 'a grand don't come for free'. jammer want met die albums heeft mike skinner misschien wel ongeveer een nieuw genre uitgevonden en 2 dikke albums gemaakt. **

Na 2 aangename ervaringen met The Streets lijkt de formule uitgewerkt op mij. Vind dit album namelijk geen bal aan.. Het kost me dan ook de nodige moeite het hele album af te luisteren, maar door een paar aardige nummers lukt het nog net.

2*