Ah ja, TC Matic...
Dit is de legendarische band van Arno Hintjes; de man die in de jaren tachtig (en ook daarna) het rock 'n roll-levensstijl in België bijna in zijn eentje gestalte gaf door oa. talkshowhosts de schrik aan te jagen met zijn haveloze en vaak ook dronken verschijning.
Als-ie eenmaal genoeg ontnuchterd was om een antwoord op de vraag van een vaak 'not-amused'-te interviewer te geven, deed hij dat in zijn geprevelde mengelmoes van plat Oostends en Frans. Gefronste wenkbrauwen alom van mensen die óf zijn manier van doen afkeurden, óf simpelweg probeerden zijn woorden te verstaan.
Ook op het podium was het smullen geblazen als hij weer - zijn lichaam afkloppend- mompelend naar zijn 'harmonikaatschen' aan het zoeken was.
Hoe de verhalen rond Arno Hintjes ook verder mogen klinken, zijn muziek slaat allesbehalve een komisch figuur. In zijn loopbaan heeft hij solo of met T.C. Matic erg veel betekend voor de Nederlandse én Franse rockmuziek. Bands zoals dEUS zijn voor hun sound gedeeltelijk schatplichtig aan T.C. Matic.
Choco staat bol van tegendraadse pop, rock en zelfs rapsongs(het voor Belgische oren overbekende
Putain,Putain). Het kenmerkende gitaargeluid van Jean-Marie Aerts komt op deze plaat tot zijn volle ontpopping in nummers zoals
If You Wanna Dance, Dance... en
Being Somebody Else
Voor mij was
Choco dé plaat waardoor ik ondekte dat er meer tussen hemel en aarde zat dan de radiohitjes. Alhoewel de songs in kwaliteit erg verschillen, draai ik deze plaat nog vaak met veel verkneukeld plezier.