The Everly Brothers - Stories We Could Tell (1972)

Een zeer zeer onderschatte plaat, ik heb deze alleen op vinyl en zou hem ook graag op cd willen maar is alleen letterlijk nergens te krijgen

Maar deze plaat krijgt oprecht 4,5*

Waarom deze plaat op cd. Shuffleplay, nummers overslaan, wat extra nummers van de lp 'Pass the Chicken' ? Er valt iets voor te zeggen...
Ik vervang nòòit mijn exemplaar op DYNAFLEX, een uitvinding op RCA in de tijd van de vinyl-schaarste geduurende de oliecrisis in '73. En de prachtige duo-tone zwart/wit-hoes!
Wat een lading muzikanten spelen hierop mee, pasten die allemaal in de huiskamer van John Sebastian? Je zal de guitaristen alleen al te eten moeten geven!
Één guitaar stijgt jubelend boven alles uit : die van Clarence White in het prachtige Green River.

Deze plaat gisteren weer eens opgezet, idd nav.......
Heb deze plaat ooit gekocht als 10 jarig jochie(in 1974), lag in de uitverkoopbakken en ik had wel eens van de Everly Brothers gehoord, dus ik dacht meenemen, had net mijn eerste pick-up.Dat ik met deze plaat een juweeltje in huis haalde heb ik pas vele jaren later beseft, des te trotser ben ik op een van mijn eerste aankopen op vinyl gebied, een plaat om te koesteren.

Ik had de gewoonte om mijn elpees te nummeren, ben gestopt bij 1367 in 1985, maar deze draagt vol trots nummer 1.

Het originele album bevat slechts 12 nummers. Het album is in 2003 heruitgebracht onder de titel Stories We Could Tell:The RCA Years met extra materiaal van het opvolgende album. Ongelooflijk hoeveel (voor mij) bekende namen hierop meedoen:Dennis Linde (auteur van Burning Love, door Elvis in 1972 opgenomen), John Sebastiaan, Waddy Wachtel, Clarence White, Ry Cooder, Warren Zevon, Jim Gordon, Russ Kunkel, Chris Ethridge, Davis Crosby & Graham Nash. De producer is Paul Rothchild, bekend van oa The Doors. Een mooi folk album van de broers. Ik beoordeel hier het originele album.

Heb dit album nog op vinyl gekocht op een platen- en CD beurs. Hij viel me een beetje tegen. Na herhaaldelijke draaibeurten viel het kwartje. Dit album kwam als eerste studio album uit drie jaar na 'Roots'. Voor mij is dat het allermooiste en -beste album van The Everly Brothers. Hier klinken ze alsof ze er nog in geloven. De country rock stijl paste hun als gegoten. Het speelplezier spat van de plaat af. De broers zitten vol goede moed en vitaliteit en geloven in de muziek die ze maken.
Helaas bleef een come back voor de broers uit en na een live album was hun contract met WB afgelopen.
Toen de groep in 1971 door RCA werd gecontracteerd werd de fine fleur van de west coast rock scene in stelling gebracht om een album met Don & Phil op te nemen. Maar in de twee à drie jaren sinds 'Roots' was er teveel tussen de broers gebeurd.
De muziek op het album is goed, maar de broers geloofden er al niet meer in. Vooral Don, die al een solo album op zijn naam had staan. De vitaliteit en vrolijkheid die op 'Roots' nog te horen was, ontbreekt op deze plaat. En dan helpt het helemaal niets dat er een stoot bekende sterren op je album hebben meegedaan. Het album dat er achteraan kwam, 'Pass The Chicken & Listen', lijdt aan hetzelfde gebrek. Op deze CD versie kun je dat zelfs horen, want een groot deel van dat album is gebruikt om de CD op te vullen.

Ik ben altijd een grote fan geweest van the broers maar dit is slaapverwekkend.

Heb dit album samen met Pass the chicken & listen als 2 classic albums op 1 cd. Het label is Morello records. Zoals Spinout al aangeeft is er een lange rij van topartiesten, die hun medewerking verlenen. Ondanks al deze ”zwaargewichten” is dit album de mindere van die uit de periode toen de broers nog goed met elkaar konden opschieten. In de 70er jaren ontstonden ruzies en dat werkte door in de muziek. Phil schijnt zich nogal geërgerd te hebben aan het drugsgebruik door Don. Na Pass the chicken gaan de broers na een fikse ruzie tijdelijk uiteen. 10 jaar later, toen de lucht weer was geklaard, ging men weer samenwerken. Op dit album mis ik vooral de spontaniteit van voorheen. Natuurlijk konden ze nog altijd uitstekend zingen. Het mooiste nummer vind ik Christmas Eve can kill you, geschreven door Dennis Linde, die zelf op de gitaar en keyboards meespeelt