Vooruit, ik als tweede, laten we gewoon met z'n allen proberen een beetje een regelmatige stroom van berichten bij dit album te onderhouden.
Met live-registraties van progbands heb ik soms wel wat moeite, omdat de technische eisen verbonden aan het strak spelen van zulke gecompliceerde muziek niet altijd verenigbaar zijn met de energie en de intensiteit die een concert een meerwaarde zouden moeten geven, maar voor deze plaat van Änglagård kan ik toch wel warm lopen, want de nummers ademen mooi en het geluid en de mix zijn uitstekend. Ik weet niet hoeveel dit album toevoegt aan de twee studioplaten van deze band, maar ik vind het toch erg leuk om hem erbij te hebben.
Wel blijf ik zitten met een brandende vraag: waarom is het mellotron-intro van
Ifrån klarhet till klarhet zodanig subtiel aangepast dat ik er dan misschien nog net niet "Hallo meneer de Uil" maar zeker wel "waar brengt u ons naar toe" op kan meezingen?