menu

Bear's Den - Islands (2014)

mijn stem
3,84 (163)
163 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk
Label: Communion

  1. Agape (4:17)
  2. The Love You Stole (3:42)
  3. Above the Clouds of Pompeii (4:39)
  4. Isaac (4:09)
  5. Think of England (4:00)
  6. Magdalene (3:42)
  7. When You Break (4:47)
  8. Stubborn Beast (4:29)
  9. Elysium (3:26)
  10. Bad Blood (5:00)
totale tijdsduur: 42:11
zoeken in:
avatar van feebl
Ik kijk heel erg uit naar dit album. Er staan al wat nummers op die we kennen uiteraard. Elysium, Bad Blood, When You Break, Isaac, Pompeii, Agape. Maar alsnog. Ben benieuwd!

4,0
Above the Clouds of Pompeii is wederom prachtig. Dit gaat een mooie worden!

4,5
Een parel. Verwacht veel van het optreden maandag in Paradiso. In Februari staan ze in de Melkweg.

J0ost
Staat op de Luisterpaal nu. Erg mooi, vind ik.

avatar van Bruno_6
Veel banjogetokkel, altijd goed.

avatar van Lura
Bruno_6 schreef:
Veel banjogetokkel, altijd goed.


Dan is dit album zeker ook wat voor jou : Béla Fleck & Abigail Washburn - Béla Fleck & Abigail Washburn (2014) ?

avatar van Ducoz
3,0
Ik moet hier nog even goed voor gaan zitten. Het is allemaal wel mooi maar gaat nog stevig langs me heen. Elysium vind ik wel een erg mooi nummer, maar doet wel erg poppy aan (Met een bijna Mumford and Sons -achtige outbreak met trompet en slagwerk, al gaat mijn voorkeur sterk naar dit nummer uit dan).

Jeroen92
Wat een dag, prachtige plaat van Ben Howard uitgekomen en deze is er ook een om zeker van te genieten.

avatar van SOAD
3,0
Dit is mij toch iets te zoetsappig allemaal. Snow Patrol op de banjo. Elysium is wel een sterk nummer.

4,0
Stiekem wel een beetje verslaafd aan deze band. Without/Within is ook een pareltje!

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Bear's Den - Islands - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Wanneer de Britse hype machines op volle toeren draaien ben ik op mijn hoede. Ik had dan ook geen hele hoge verwachtingen van het debuut van het uit Londen afkomstige Bear’s Den, dat vorig jaar op basis van slechts een handjevol songs al werd uitgeroepen tot één van de sensaties van 2014.

Bear’s Den komt uit dezelfde scene als het momenteel razend populaire Mumford & Sons en wordt door de Britse muziekpers in dezelfde hoek geduwd. Bij beluistering van de openingstrack van Islands is daar nog wel iets voor te zeggen, al is de folk van Bear’s Den in deze openingstrack een stuk minder uitbundig dan die van Mumford & Sons.

In de tracks die volgen hoor ik, buiten het intensieve gebruik van de banjo, eigenlijk niet zo heel veel terug van de band waarmee Bear’s Den muzikaal opgroeide. De muziek van de band uit Londen is ook geworteld in de Britse folk uit een ver verleden, maar is ingetogener en vooral ook complexer dan de muziek van haar vermeende soortgenoten.

Bear’s Den begint op Islands bij Britse folk, maar haakt ook aan bij bands als Coldplay, Snow Patrol en zeker ook Travis (Islands doet me meer dan eens denken aan het briljante The Man Who). Namen waarvan niet iedereen enthousiast zal worden, maar lees vooral verder.

Islands bevat knap in elkaar stekende songs die uit meerdere lagen bestaan. In één van de lagen domineert de zo karakteristieke banjo, maar Bear’s Den grijpt hiernaast ook naar atmosferische elektronische klankentapijten en zet in een aantal tracks zelfs blazers in. In deze tracks dringt de associatie met de muziek van Elbow zich op, al kiest Bear’s Den over het algemeen voor toegankelijkere songs dan die van de band uit Manchester.

Zeker de songs die wat ingewikkelder in elkaar steken en zelfs invloeden uit de progrock lijken te verwerken, worden hier en daar bestempeld als pretentieus, maar zover wil ik toch niet gaan, al is het maar omdat Bear’s Den ook niet bang is voor bijzonder sobere folksongs zonder opsmuk en het altijd het popliedje met een kop en een staart als leidraad gebruikt.

De band is wat mij betreft het best op dreef wanneer het kiest voor de gulden middenweg tussen lekker in het gehoor liggende maar intieme folksongs met een aangenaam voortkabbelende banjo en de songs met wat meer diepgang en een veel voller geluid.

Islands bevat een aantal geweldige songs die de misschien wel wat te hoog gespannen verwachtingen onmiddellijk waarmaken en een aantal songs die wat langer moeten rijpen, maar uiteindelijk weet het merendeel van de songs op het debuut van Bear’s Den te overtuigen.

Wat ik persoonlijk knap vind aan de songs van Bear’s Den is dat de band het grote gebaar zeker niet schuwt, maar ook overeind blijft wanneer de songs vrijwel tot op het bot zijn uitgekleed en het moeten hebben van eenvoudig snarenwerk en mooie emotievolle vocalen. In deze songs worden de grote festivalweides en de goed gevulde bibliotheek (die terugkomt in de teksten) even vergeten en blijft een kleinschalig en aangenaam smeulend kampvuur over.

Ook wanneer Islands de intimiteit van het kampvuur overstijgt blijft de warmte en krijgen de Britse hype machines voor één keer gelijk. Islands van Bear’s Den is gewoon een goed debuut. Een heel goed debuut zelfs. Erwin Zijleman

avatar van Madjack71
Mijn kennismaking met Bear's Den, kwam door clip van het nummer Elysium wat door de tragische gebeurtenissen een extra lading kreeg. M.i springt dat nummer ook zonder die beelden met gemak
uit boven de rest, wat wel aangenaam klinkt, maar rustigjes voorbij kabbelt. Geen album wat ver boven het maaiveld weet uit te steken.

avatar van staralfur
4,5
Ik heb meer dan anderhalf jaar op dit debuut gewacht, mijn verwachtingen waren hooggespannen - de drie EP's heb ik zo'n beetje grijsgedraaid en in korte tijd zijn sommige nummers (zoals Pompeii) me erg dierbaar geworden. Waar eerder dit jaar Matthew and the Atlas wat teleurstelde (dat debuut liet trouwens nóg langer op zich wachten) maakt Bear's Den de verwachtingen meer dan waar.

Toegegeven, ik moest even wennen aan de nieuwe productie van de 'bekende' nummers maar de vier nieuwe sloegen meteen aan. Dit is echt mijn soort muziek: fijne samenzang, banjo, een beetje dramatiek en af en toe een stemmig blazerspartijtje. En dan zijn het ook nog sympathieke mannen - ik kijk uit naar het concert in februari 2015. Ze zullen ongetwijfeld gegroeid zijn sinds de laatste keer dat ik ze live zag, ik gun ze alle succes (Zolang de gillende tienermeisjes maar wegblijven, haha)

4,5
Wow, wat is dit goed. Begonnen met Islands en daarna de EP's. Sluit mij voor een groot deel aan bij de recensie van Erwin. Ik ben alleen niet zo van de vergelijkingen. Vind dan ook dat deze drie heren een "eigen smoel" hebben. De samenzang is een heel sterk punt. Moest ook even wennen aan de productie van een aantal nummers t.o.v. de EP's, maar ben nu blij met de verschillen. Na vele luisterbeurten is het moeilijk om nummers eruit te laten springen. Elk nummer heeft zijn aantrekkelijke charme: Pure Muziek.

avatar van Booyo
3,5
Ducoz schreef:
Elysium vind ik wel een erg mooi nummer


Moet je dit verhaal is lezen achter de clip van Elysium, en bekijk die clip gelijk even. Geeft behoorlijk wat lading aan dit toch al prachtige nummer.

avatar van TowerofBabel
4,0
Beste folk-album wat ik in de afgelopen tijd heb gehoord! Echt heel goed, alle nummers!

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Prachtig album!
Zojuist op spotify beluisterd naar aanleiding van een prachtrecensie in het lokale dagblad.
Stuk voor stuk sterke nummers, fraaie close harmony met verrassende aanvullingen zoals cello en trompet.
Voor mij een verbeterde versie van Mumford & Sons, deze plaat word op zeker een aanvulling op mijn collectie.

avatar van Mctijn
2,5
42 minuten lang kabbelend-beekjes-muziek. Mix tussen een doorsnee pop bandje en pak 'm beet Broken Records. Dry the River light af te toe. Minder overdreven emotie, maar ook minder oprechte emotie. Pop met een klein folk randje. Vrijwel elk nummer wordt gedragen door een banjo en vrij eenvoudige percussie. Stem doet me eigenlijk ook weinig, emotieloos.

Is dit dan slecht? Nee, bij lange na niet. Wel ronduit saai en inwisselbaar.
Think of England en Magdalene zijn wat mij betreft de positieve uitschieters.

avatar van alpeko
3,5
Al met al een aardig pop album met folk-invloeden maar ik mis een eigen geluid. De openingstrack neigt naar Mumford & Sons. Isaac is sterk beïnvloed door Sufjan Stevens' album Seven Swans. Think of England ademt The National's Fake Empire. Stubborn Beast lijkt qua gitaarmelodie erg op Skinny Love van Bon Iver.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Gisteren gekocht, ik vind het een prachtig album welke nog wel een hoge waardering van mij gaat ontvangen na enkele extra luisterbeurten.
Voor mij op de valreep de ontdekking van 2014.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Ik zet in op 4 sterren met uitzicht op meer.
De volle mep geef ik in ieder geval aan het drietal The Love You Stole, Pompeii & Think Of England.
Een nummer als Isaac moet ik nog even laten bezinken.
Indrukwekkend debuutalbum met heerlijke folkmuziek

avatar van bas2204
4,0
Prachtig folk album. Als Pompeii ook nog erop had gestaan, was ik misschien zelfs nog wel een halve ster omhoog gegaan

avatar van EGO
4,5
EGO
Lekker, ze staan op Pinkpop , kijk er naar uit

avatar van harm1985
Band speelt nu op pinkpop. Klinkt best goed, zijn Mumford and Sons alvast ruim voorbij gestreefd.

Veel te braaf, folkie versie van Snow Patrol. Stadion folk.

avatar van Cor
3,5
Cor
Mooi geluid, goed geproduceerd, fraaie samenzang. Soms net iets te zoet. Het ontbreken van een scherp randje of donkere spanning kost ze een halve ster.

avatar van harencoor
4,0
Geweldig folk/pop album. Ik snap de kritiek dat het soms te braaf klinkt. Mij stoort het geenszins.

avatar van Carolaah
4,0
Een fantastisch album, waarvan ik dacht allang mijn stem uitgebracht te hebben. Niet dus..
Bij deze alsnog. Ik neig zelfs naar 4,5 sterren. Prachtig stemgeluid, fijne lyrics, instrumentaal naar mijn smaak. Waar ik bij Mumford and sons the banjo echt na 2 nummers zat ben, vind ik dat Bear's den deze beter weet te gebruiken, subtieler in de meeste songs maar van toegevoegde waarde.

Agape is echt mijn favoriet. Tijdloos nummer wat mij betreft, een nummer wat me in m'n ziel raakt, de opbouw, de zang, de instrumenten en de tekst.

In zijn geheel een album wat makkelijk 'weg luistert' en met name rust met zich meebrengt. Prettig.

Parlotones
Goh ,deze ligt ook nog ergens bij mij in de kast, en Agape blijf ik prachtig vinden. Die zoek ik nogal eens op via YT, maar de rest dus niet meer. Niet dat het slecht is maar het raakt mij niet meer.

4,5
Wát een fijne plaat blijft dit toch.
Melancholie, prachtige stemmen, mooie arrangementen. Dit raakt me nog steeds

Parlotones
Parlotones schreef:
Goh ,deze ligt ook nog ergens bij mij in de kast, en Agape blijf ik prachtig vinden. Die zoek ik nogal eens op via YT, maar de rest dus niet meer. Niet dat het slecht is maar het raakt mij niet meer.

Het raakt mij weer, denk dat ik toen een dip gehad heb, en te snel een conclusie heb getrokken.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:14 uur

geplaatst: vandaag om 17:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.