Ze waren ook geen one-hit wonder, zoals ook hierboven al bediscussieerd. Bij ons niet (ook Overkill haalde de top-40) en wereldwijd al helemaal niet. Zowel Who can it be now als Down under kwamen in Amerika op 1 in de Billboard Hot 100. Die twee megahits droegen natuurlijk ook bij aan het enorme verkoopsucces van dit album.
Al was het wereldwijde succes van Men At Work natuurlijk wel een 'flash-in-the-pan' (om maar eens de naam van een ander leuk Australisch bandje te droppen
), in de zin dat het na hun eerste twee LP's meteen over was. De derde LP Two hearts flopte genadeloos en sindsdien hebben we, afgezien van die rechtenkwestie van enkele jaren geleden, weinig meer van de band vernomen.
Ik heb alle drie de LP's, plus een compilatie op CD. En een compilatie vind ik eigenlijk wel voldoende, al is dit hun sterkste album, met naast de singles relatieve hoogtepunten als Be good Johnny en de vrij indrukwekkende afsluiter Down by the sea.
Verder geen artistieke hoogvlieger, en niets komt ook maar enigszins in de buurt van het absoluut briljante Down under, maar ik mag deze pretentieloze poprock af en toe nog steeds graag horen.