Amon Tobin - Out from Out Where (2002)

Nu nog even opzoek naar de vinyl versie van dit album, heb hem helaas nog nergens op de kop weten te tikken...
Ik spaar alleen nog maar kwaliteitsvinyl, en daar hoort dit album zeer zeker bij. Wat een genot om naar te luisteren. Subtiel, rauw, beats, jazz, het flipt werkelijk alle kanten op zonder dat het geheel verloren gaat.
Chronic tronic en triple science zijn geniaal, hey blondie en mighty people een genot voor het oor, en verbal heeft weer een superaanstekelijke hoofd-op-en-neer beat.
Amon Tobin = held.

http://www.discogs.com/sell/list?release_id=69092&ev=rp

Ik koop zelf ook vaak via Discogs.

ja ik had hier toch meer van verwacht hoor. Ik kende tot nu alleen Super Modified en die was best aangenaam, maar hier overschaduwen wat vervelende klanken, en komt voor mij een beetje te schel, zeurderig over. Er zit volop energie in, maar het raakt de verkeerde snaar. Misschien mis ik de zuivere beats in plaats van laag over laag muziek over elkaar gooien tot je een lading aan geluid krijgt.

Idd (wederom) een lekkere 'freaky-beaty'-plaatje van Us Amon! Vind ' Bricolage' echter nog wel steeds zijn beste...

Wat bas zegt kan ik me prima in vinden, daarnaast mis ik de jazzinvloeden.
Die gebruikt hij steeds minder, vind zijn eerste albums zijn beste.

Leuke muziek, vind het alleen wel moeilijk om het een luisterbeurt vol te houden. Op zich zijn meeste nummers echter interessant. Cijfer volgt.

Als je nog eens in Frankrijk op vakantie bent, en je vader staat erop dat je toch maar even die rommelmarkt in dat groepje huizen dat de naam 'gehucht' niet waardig is, bekijkt, werk dan mee. In mijn geval levert het Out From Out Where op voor een eurotje

Tsja, zwaar eclectisch plaatje.. beetje jazz, beetje beebop, beetje slavische muziek, beetje hiphop, beetje zus, beetje zo.. Ik ben van mening dat dit meestal niet zo sterk werkt voor de coherentie van een album, en ook hier is dat het geval. Misschien zijn enkele van die trippy nummers op zichzelf wel okee, maar na een paar vonkende beukers (die hier ook op staan, met name Triple Science) zit ik niet te wachten op een Proper Hoodidge ofzo. Call me square, ik ben erg voor het vasthouden van één rode draad, een sfeer.. hier is die veel te onevenwichtig. Iets wat ik dus wel van een plaat als Blackfilm vind. Die zullen hardcore fans van Tobin wel saai vinden, maar daar spreekt tenminste een idee achter, een plan met de luisteraar. Die zwabbert maar alle kanten op. Soms erg goed, soms meer dan slap en skippable. Ik kende al wat van Tobin, nog meer jazzy, maar deze plaat doet me nauwelijks naar meer verlangen.

Ik vind het wel een mooi geheel eigenlijk. De donkerte, de reverb/galm en natuurlijk de stijl van Amon Tobin houden het wel aan elkaar voor mij. Het is ook allemaal een lekker (mysterieus) soepje, daar kun je allerlei ingredienten bijkieperen.

Het is eerder soep met teveel slagroom (of te weinig).. ik vind dat meneer Tobin er al teveel heeft bijgekieperd hier. Een beetje zijn eigen recept vernietigt als je begrijpt wat ik bedoel

Ja anderen zeiden ook al zoiets, niet mee eens dus. Weinig artiesten wagen zich ook aan zoeen soep, maar zoals Tobin het hier doet is het echt mooi eclecticisme voor mij. In die soep is het trouwens nog steeds érg funky, dat vind ik een interessante balans die hij gevonden heeft.

Ik zeg: luister Raoul Sinier of Ra eens voor het betere eclectisme, daarbij verbleekt deze Tobin. Dat rockt én funkt tot het einde zonder zoveel onnodige tussenstops..

geheel mee oneens. raoul sinier is veel electronischer, amon tobin produceert veel natuurlijker. daarbij zijn de producties van tobin ook gewoon veel beter, ik snap niet hoe je zo'n vergelijk kan maken.
amon tobin heeft hier sowieso wel erg veel criticasters, terwijl veel slechtere producties van mindere producers in met name het breaksgenre de hemel in worden geprezen om niks. hoe onbekender, hoe beter lijkt het soms wel...

Ik vind dus van niet.. ik had het overigens over de eclectische insteek. Die hebben zowel Tobin, Raoul of Mu-ziq bijvoorbeeld. Hiervan is Raoul de enige die een steekhoudende plaat van a tot z boeiend kan weten te houden. Tobin laat teveel steken vallen en de plaat die ik van Mu-ziq ken doet dat ook. Hoe de productie verder verloopt boeit me niet. Het gaat mij om compositie en geheel. Daarin faalt deze Tobin dus.

Heerlijk. Om je helemaal in te vermengen.
Dit is muziek die je vaak hoort bij film- en programmatrailers.

Dit album is over het algemeen wat gemakkelijker te beluisteren dan zijn voorgangers, maar wel een stuk donkerder.
Nummer twee skip ik vaak, ik wordt behoorlijk zenuwachtig van dat vreemde niet verstaanbare ge-rap.

Schitterend album, volgepropt met alle soorten ritmes, melodieën en sferen die in één uur muziek passen. En toch is het coherent, misschien doordát alle nummers zo vol en drukkend zijn.

4*

Je wordt meegesleurd door verschillende werelden aan geluiden en sferen. Erg drukke, dwingende muziek, zonder dat het in chaos resulteert. Hierdoor is het goed luisteren naar Amon Tobin. Het klinkt inderdaad als muziek voor trailer. Ik was ook niet verbaasd toen ik zag dat hij een soundtrack gemaakt heeft voor Splinter Cell.

Tot nu heb ik voornamelijk de rustigere muziek van Ninja Tune beluisterd, maar dit is ook zeker erg goed!

deze staat op mijn wishlist. aanrader?

Om een beetje op hetzelfde niveau te blijven, een aanrader voor wat?

Tijdens urenlange taxiritten van en naar werk in Saigon dit heel vaak geluisterd. . Perfecte soundtrack voor die stad en de plaat als herinnering aan een coole hectische tijd. Op lp inmiddels.

Valt vies tegen. Ben helemaal gek op Supermodified, maar dit is net te veel van het minder goede. Aan de woorden van bas niets toe te voegen, helemaal eens.

Nog steeds op zoek? Amon Tobin - Out From Out Where: buy 2xLP, Album, RP at Discogs

Door Gridlock ben ik getriggerd me eens op wat meer electronica te storten, en niet in de laatste plaats omdat dit de favoriet is van tuktak heb ik me dus ook aan deze gewaagd. Dat is zeker bevallen! Een keur aan heerlijke tracks, afwisselend van heerlijk energiek tot rustgevend met bovendien een grote verscheidenheid aan sferen, vol met een ontzettend breed scala aan geluiden en klankkleuren. Toch heb ik geen last van hier genoemde onsamenhangendheid: je hoort toch duidelijk hoe alles in eenzelfde soort stijl gemaakt is, of althans dat dezelfde persoon erachter zit. De afwisseling houdt de verveling juist ver buiten de deur.

Alleen Verbal vind ook ik een iets minder nummer. Je hoort dan wel een enorme hoeveelheid aan creativiteit en kundigheid (want wat is het knap gedaan), maar ik vind er gewoonweg niet zoveel aan, bovendien is het het enige nummer waarvan ook ik zoiets heb dat het wat uit de toon valt. Van een skipper, laat staan een dieptepunt, wil ik echter ook niet spreken, waardoor ik gewoon erg van het geheel kan genieten. Hoe dat zich in sterren uit gaat drukken moet ik nog even bezien, maar bevallen doet het dus. Wat is er toch fantastisch veel goede muziek gemaakt!

Grapje trouwens. Verbal is wel degelijk heel tof. Dat verknipte gebabbel heeft nog een soort flow ook

Ben dit album maar eens gaan luisteren. 'Back from space' klinkt sowieso al heel goed. 'Verbal' ook. Dat dit toen der tijd in 2002- 2003 de hitlijsten niet heeft aangeraakt, vreemd.

O.k. Dit album één anderhalf tot twee keer rondbeluisterd. Klinkt zeer goed. Ik kan er zelfs mee als achtergrond schrijven aan mijn 'tweede boek', waar ik mee bezig ben. (Het boek gaat over een gijzeling in een villa, waar een heel gezin woont, bestaande uit een vrouw, een man en twee kinderen. De vrouw moet onder dwang in het verhaal een oud verhaal vertellen, wordt in een hele lange flashback beschreven). 'Searchers' en 'Hey Blondie' zijn ook hele mooie stukken (Die twee nummers stonden aan toen ik dit bericht schreef), hoewel ik de laatste een beetje weg vindt hebben van de stijl van Apollo Four Forty, in het album 'Electric glide in blue' (1997). Maar het zit allemaal goed in elkaar. Muzikaal gezien kom ergens tussen de 3,5 en de 4,0 uit, maar omdat het mij soms motiveert met schrijven, rond ik mijn stem naar boven af.

Halfje omhoog! Dit album is geweldig, een van de beste die in mijn platenkast ontbreekt.

In 2014 maakte ik voor het eerste kennis met dit album, toen ik het nr. 1 zag staan in de toen destijdse top-10 van Tuktak (Hij was toen moderator, maar verliet dit voorjaar deze site). Naast de eerst genoemde nummers in het bovenstaande bericht van mij, zijn ook 'Cosmo retro, intro outro' en 'El wraith' erg mooi. In de nummers zijn tussen de electronische klanken ook Braziliaanse instrumenten te horen. Ook een hele mooie hoes overigens.

Met 'Out from Out Where' laat Amon Tobin de jazz-samples wat meer varen en krijgt de muziek een wat meer 'futuristischer' geluid. Maar goed, als je zijn albums op chronologische volgorde luistert is deze muzikale koers wel te volgen, maar wat heeft dit voor gevolgen ten opzichte van de kwaliteit. Wat dit betreft kan ik bij al zijn albums wel hetzelfde zeggen: muzikaal top, maar soms gooit hij wat teveel ingrediënten in zijn geluidensoep.

De muziek van Amon Tobin kan best relaxed zijn, maar het is te dwingend aanwezig om lekker achterover te leunen. Gelukkig wisselt hij drukke nummers wel af met wat meer rustige nummers, maar de toeters en bellen en wat al niet meer zij nooit ver weg. En ach...ik mag dat enthousiasme wel.

Met dit geheel van samples, toffe beats en andere geluiden weet Amon Tobin wel een vette - ja, hoe zal iket noemen - apocalyptische sfeer neer te zetten. Wat dat betreft doet hij hier ook zeker wat nieuws ten opzichte van zijn vorige werk. Gewoon weer een goed album dus van de beste man.