Arme Paul Bostaph, hij speelt namelijk wel voortreffelijk hier. Hij is nu slachtoffer van zo'n 'het werd allemaal kut sinds Lombardo weg is/Bostaph erbij kwam'-geval terwijl Lombardo niks heeft geschreven. Nee, dit is grotendeels een King-album en laat ik daar voorlopig nog niet zo'n fan van zijn. Ten minste, ik begreep dat dit album altijd slecht gewaardeerd werd, al zie ik dat het hier toch nog aardig wat fans heeft. Verschil moet er wezen. Sex, Murder, Art is wat mij betreft een van de slechtste Slayer-songs die ik tot nu toe heb gehoord. De titeltrack is ook een combinatie van saai riffwerk en pijnlijk Araya-geschreeuw. Allemaal erg hardcore/punk qua stijl en in dat opzicht ook wel iets anders voor de band, dat is lovenswaardig. Dittohead kan wat mij betreft ook gezien worden als een van de snelste tracks die ze tot nu toe hebben gemaakt. Niet goed verder, maar snel is het zeker.
Toch moet ik het de band nageven: waar Metallica en Megadeth in deze tijd allemaal melodieuzer zijn gaan spelen, hebben zij wat mij betreft wel een van de hardste platen uit hun loopbaan gemaakt. Het is jammer dat ik het alsnog niets vind. En dan ook echt helemaal niets.
Tussenstand:
1. Show No Mercy
2. Seasons In The Abyss
3. South Of Heaven
4. Reign In Blood
5. Hell Awaits
6. Divine Intervention