Sickoakes - Seawards (2006)

Wat mij betreft nu al de nieuwe postrocksensatie van 2006. Het klinkt heel bekend in de oren (invloeden van Mogwai, GYBE en EITS zijn duidelijk hoorbaar), maar de lang uitgesponnen stukken die voorbodes blijken van krachtige muziekexplosies zijn prachtig en door een net wat ingetogenere en sfeervollere aanpak (waarin de invloed van Pink Floyd doorklinkt) heeft de band genoeg eigen smoelwerk. 4*.

Staat momenteel op de 3voor12 luisterpaal.

Prachtig !

Ik sluit me vrijwel geheel bij titan aan. Inderdaad de bekende post-rock dingen hoor je terug echter is het allemaal wat subtieler, rustiger en inderdaad moest ook ik vaak aan Pink Floyd denken.
Een van minder Type Records releases als je het mij vraagt, maar toch nog steeds een 4.

ik vind het prachtig

Ik ben niet zo into postrock enzo maar dit vind ik erg fraai. Doet me denken aan mijn favoriete bands Doves en Interpol

Wat een prachtschijf! Dit kan zich prima meten met een plaat als F#A#(infinity). Hoewel Sickoakes netjes binnen de lijnen van het postrock genre passen boeit het me wederom mateloos, en krijg ik de melodieën niet uit mn hoofd. Een 6 gangendiner volgens beproeft recept!

Score volgd nog, heb de plaat pas een paar dagen

Erg mooie plaat, ook al is het inderdaad niet erg vernieuwend, maar wie maalt daar om als het zo klinkt...
4,5*

na draaien weer helemaal blij!

Post-rock met subtiele ambient. Fijne plaat. Het hele live gebeuren is mijns inziens een beetje tegenvallend. Naast dat de band veelal zit - en daarmee voor de mensen meer achterin onzichtbaar wordt- is het een nagenoeg een vertolking van de cd, zonde.

4*.

leuke muziek
meer van hetzelfde

dat van doves misschien
interpol?
nee toch

fantastische cd; vaker geluisterd
4,5*

Een geweldig album en het is zeker en vast een geweldige groep! De opbouw van de liedjes en de climax zijn prachtig! Deze groep is de moeite waard! 4,5*

bij mij duurt track 5 (deel 1 van wedding rings en bullets in the same golden shrine) maar 4:40 minuten
dus of ik heb n kapotte versie, of wat hierboven staat klopt niet...

buiten dat is t n erg lekker plaatje natuurlijk; fijn langdradig (o:

[off topic: lars! jij hier! ]

[zoals je ziet (o:]

Bij mij ook, aangepast.

Wie dit goed vindt, moet zeker ook eens easy Pieces van Lateduster luisteren (op merck records). Zeker even mooi.

net binnen gekregen, maar bij mij duurt deel 1 van weddingrings 15.23, maar weer aanpassen denk ik

Mag ik liefhebbers hiervan aanraden naar hun landgenoten uit Göteborg te luisteren?

nog tips voor de liefhebbers : halma

Als ik dit luister hoor ik alle postrock-cliché's voorbij komen. Om die reden zou ik het misschien eigenlijk wel maar matig moeten vinden. Maar zo werkt het dus niet, want dit kan me toch wel bekoren. Het is net even wat subtieler gebracht ofzo. Toch 4 sterretjes daarom.

Bij iedere nieuwe postrock-band vreest iedereen voor onoriginaliteit. We kennen het onderhand wel, denkt men: lange, uitgesponnen instrumentale nummers die van placide opbouwen naar een climax. Elk mogelijk melodietje is reeds bedacht, alles is uitgeprobeerd.
Men vreest zo erg voor cliché's, dat de vrees zelf tot een cliché is verworden.

Zoals in elk cliché, zit ook hierin absoluut een zekere waarheid. Maar...u raadt het al: niets van dat alles bij de Zweedse Sickoakes

Het zal juni 2006 zijn geweest toen ik in de Volkskrant een paar regeltjes las over een jonge Zweedse band. Het waren zes jongemannen, die zeiden puur naar hun gevoel te luisteren en zo een album hadden opgenomen. Het commentaar dat erbij stond, klonk vrij lovend en dit artikel wekte mijn interesse.

De opbouw en structuur volgen strak de gegeven richtlijnen. Maar deze plaat is zó uitzonderlijk. De type-site spreekt zelfs van cinematic music, best categorized under the genre of postrock.
Implicerend, dat het veel méér is dan postrock

Driftwood doet dit nog niet vermoeden: kort nummer met een bepaald melodie die vaak herhaald wordt. Goede intro, dat wel. Maar dan barst Seawards los.
Taking the Stairs instead of the Elevator heeft als "behang" een soort ambient-achtig ruis, hetgeen subtiel een moeilijk te definiëren sfeer neerzet. De drums en gitaren zijn repeterend en hebben zo een hypnotisende werking.
Een ambivalent gevoel maakt zich kenbaar: extatisch, maar tegelijkertijd energiek.
De stemmen op het einde zijn onverstaanbaar; toch passen ze PERFECT. Ocean's on hold gaat verder waar het vorige nummer eindigde: weer die frisse, originele sound.
Op 4:20 weer die stemmen. Een meisje, een man, een kind. Waar hebben ze het over? Even een pauze. Intermezzo...
Maar dan vervolgen we! Energie alom.
Prachtige afbouw. Voetstappen op het grind, een metalen voorwerp meeslepend?

De twee daaropvolgende songs zijn ideale tussenstukjes en werken erg sfeerverhogend Nogmaals herpakken we de rust, om bij het summum aan te komen:
Wedding Rings & Bullets in the Same Golden Shrine (Part II).
Zoals zovaak bij de postrock, het langste nummer is van grote kwaliteit.
Geen woorden, luister ernaar.
Opnieuw de originele mix tussen postrock en ambient als afsluiting, die eigenlijk doorgaat in slottrack Leonine.

De combinatie van subtiliteit, frisheid en herkenbaarheid (niet te verwarren met onoriginaliteit) maken van Seawards een van de beste platen ooit.
Wordt nog heel vaak geluisterd.

De mooie hoes had mijn aandacht al gegrepen, maar jou bericht, BlueVelvet, maakt dat dit album in mn verlanglijstje staat

Thanks, altijd leuk om te horen. Helaas heb ik deze cd in niet-kartonnen versie: gewoon een hardplastic hoes, zoals de meeste albums. Met ietwat fletse kleuren. Had veel liever de kartonnen versie gehad

Die heb ik laatst nog voor 5 euro uit een uitverkoopbak gevist

waarrrrrrr

2e hands CD-zaakje op de hoek Stationsstraat/Groenewegje, Den Haag (ben ff de naam van de zaak kwijt).

Grr... 5 euro nog wel. Ik betaalde €14,-

Klikte op quote i.p.v. wijzig.
Bedacht me net dat jouwe tweedehands is, dus dat het prijsverschil wel gerechtvaardigd is.