Taylor Swift - 1989 (2014)

Damn goed gebracht, respect

Bij de Grammies zijn ze een stuk verder ontwikkeld dan menig 'muziekliefhebber' op MusicMeter, want wie heeft nu die Grammy voor beste album gekregen, Taylor Swift of Ryan Adams? Nou dan!

En zelfs Kanye West protesteerde niet

Dat is omdat hij een genie is die juist de perfecte plaat ooit heeft afgeleverd.

Nu je het zegt!
(She made that man-bitch faaaaaaaaamous)

Na het beluisteren van Ryan Adams' 1989 was ik toch benieuwd hoe deze zou klinken. Al moet ik toegeven dat ik met een soort van vooroordeel zat alvorens ik me ging wagen aan het origineel. Ik ben niet echt te vinden voor dergelijke muzikale troep zoals de Biebers en Rihannas van deze generatie. Maar ik was vastberaden om es door te bijten en me te verdiepen in wat deze plaat me te bieden had. Tenslotte vond ik 1989 van Adams geen slechte plaat. Na een weekje en een tiental luisterbeurten kan ik toch concluderen dat dit verrassend een meer dan degelijke plaat is. Echt een leuke popplaat zonder ook maar 1 nummer dat me op de zenuwen werkt. Tijdens die luisterbeurten heb ik wat zitten surfen op het web en verschiet ik me een bult dat ze (een paar maanden terug dacht ik nog dat dit om een mannelijk artiest ging) al 2 maal een grammy behaalde voor beste album van het jaar. Voor een dame die al 2 grammy's binnen haalde is dit toch knap maar ja, voor mij is dit wat overdreven maar goed. Het is maar voor wat het waard is zeker. In ieder geval heb ik me niet verbrand aan deze plaat. Meer zelf, ik verkies het origineel boven Adams' versie.

Overigens, voor iedereen die van Taylor Swifts muziek en teksten houdt (en dat doen jullie allemaal): vandaag verscheen een essay van me online, waarin ik de teksten van Swift en popteksten in het algemeen bekijk met theorie die ik tijdens mijn studie Nederlands heb ontdekt. En wat blijkt? Swift schrijft - in tegenstelling tot bijvoorbeeld 'Losing My Religion' van R.E.M. - heel visuele, geboetseerde liedjes. Lezen kan hier.

Mooi stukje proza Maarten. Echter ik begrijp de nut of noodzaak van het herleiden of überhaupt het hebben van de betekenis van song teksten niet. Wordt een liedje mooier / beter als je weet wat er bedoeld wordt?

De beste liedjes van Neil Young zijn behoorlijk cryptisch, zoals Down by the River, Cowgirl in the Sand of Powderfinger. Maar ook een nummer als Country Feedback van R.E.M. is niet bepaald geboetseerd.

Ben inmiddels dankzij Ryan Adams best benieuwd geworden naar dit album maar helaas het staat niet op Spotify...

Had deze reactie niet gezien, maar allereerst: dank je, Harm! Allertweedst: die teksten van Swift lijken eenvoudig, soms enigszins cliché, maar er zit toch best veel in. Ik ben geïnteresseerd in de manieren waarop zo'n tekst functioneert; hoe die uit popcultuur (Maarten popcultuur) put om beelden op te roepen, enzovoort.

R.E.M. kan ik overigens ook zeker waarderen, daar niet van.

Eensch. Pop wordt vaak een beetje vies gevonden. Alsof het geen kwaliteitsmuziek kan zijn. Is natuurlijk niet zo. Al is Justin Bieber wel echt kut natuurlijk.

Ahh, op zijn laatste stonden zelfs nog leuke singles.

Het is natuurlijk een grapje van Harm (anders doet hij zelf ook waar hij anderen van beschuldigt). Bieber maakt al een tijdje prima muziek.

Of het mooier/beter wordt moet iedereen voor zich bepalen. Bij Taylor is het wel goed om te weten dat dit nog een overblijfsel is van haar countrytijd. Muzikaal gezien is ze natuurlijk nooit écht hardcore country geweest, maar dat verhalende zat en zit wel altijd in haar teksten. Daarom zijn ze ook zo herkenbaar: ze is een verhalenverteller en op de nodige beeldspraak na vertelt ze hoe het is.

Verdienstelijk popplaatje, zoveel is wel duidelijk.

Een bezwaar bij vroegere albums is hoe dan ook de wereld uit geholpen: 48 minuten vind ik een optimalere speelduur voor een popalbum. Opvallend hoeveel wereldhits dit album leverde, doe het maar eens na.

Het valt me trouwens op dat ik haar muziek genietbaarder vind wanneer ze kracht bijgezet wordt door de visueel indrukwekkende videoclips. (ja zeg, het oog wil ook wat)

Enkel de opener vind ik niet te pruimen. Ondergetekende heeft nochtans zijn hart verloren aan New York. Maar verder prima album. Nog steeds niet echt my cup of tea, maar de kwaliteit is ontegensprekelijk aanwezig.

Hopelijk kan Swift hier in de toekomst nog een vervolg aan breien. Maar ik heb er goede hoop in.

Excuseer me nu even, FM gaat zijn omgeving teisteren door luidop Bad Blood mee te janken.

Berichten verplaatst naar Muziek > Algemeen > Objectiviteit vs subjectiviteit. Allen daarheen!

Ik betrap me erop dat ik Style zo af en toe hard op zet. Zalig nummer! Verder zal ze natuurlijk niet voorkomen in m'n collectie

Ik ben Shake It Off in de loop der tijd wel wat meer gaan waarderen. Altijd leuk op feestjes.
Maar voor mezelf zet ik liever de versie van Ryan Adams op...

Shake it off moet wel het slechte nummer van de 10's zijn.
Vroeger maakte ze nog wel acceptabele muziek. Hier is dan wel meer geld in te verdienen dus good job taylor

Een van de betere pop albums van de laatste pak 'm beet 20 jaar. En toch was ik bijna vergeten hoe goed deze nummers zijn.

Word. Hoe heb ik hier zo lang op liggen slapen? Gewoon een fantastische plaat. Gretz, 123poetertjes en Slowgaze en nog een aantal anderen snappen die dingen wel. Die coverplaat van Ryan Adams though, wat een gedrocht zo op het eerste gehoor.

Nog niet op gestemd zag ik. Waardeer deze iets hoger dan de Ryan Adams versie, die na Bad Blood wat inkakt.

Heeft intussen zijn weg ook gevonden naar mijn CD-speler in de auto. Mijn kinderen (4 en 7) zijn inmiddels helemaal lijp van Shake it Off. Papa, mag 'Shake' nog een keer op. Geef ze eens ongelijk, onvervalste pop-klassieker.

Voor de goede orde, andere favorieten van de heren zijn 'The Final Countdown', 'We Are The Robots', 'We Are The Champions', 'Smells Like Teen Spirit' en 'I Was MAde for Loving You'.

Ook de Ryan Adams versie bevalt ze trouwens.

Na Sia's We Are Born en the Family Jewels van Marina & the Diamonds vind ik dit toch wel het beste dames-pop-album ooit. Zelfs Madonna kon in haar hoogtijdagen nooit een heel album lang boeien... Shake it Off is gewoon absoluut epic! (maar The Final Countdown natuurlijk ook haha).

Laatst weer eens in zijn geheel gedraaid en halverwege 'Style' daalde opeens het besef in dat je wel echt een ontzettend kutleven moet hebben als je hier niet van kunt genieten.

Dit album leren kennen via de versie van Ryan Adams die het hele album een jaar later coverde. Hij bracht de nummers terug naar de basis met een soft rockkleedje. Daaruit bleek nog maar eens dat Taylor Swift best wel een goeie songwriter is.

Haar eigen versie ligt mij qua stijl iets minder door de arrangementen. Al zit er wel genoeg variatie in en de nummers zelf zijn zeker in orde. 1989 is voor Swift de stap van folk/country zangeres naar popdiva. Dat hoor je wel, het is in dit genre een album dat opvalt. Maar ik hou liever van haar folk en countrynummers. Daar komen haar nummers meer tot hun recht.

Absoluut haar beste album tot nu toe! Vanaf nu komen haar beste albums eraan! Al heb ik haar laatste twee albums nog niet geluisterd. Stuk voor stuk leuke nummers. Geen 1 die ik echt helemaal niks vind. Overduidelijk pop en de country heeft ze (voorgoed?) achter haar gelaten. Ik vind het een verbetering. Ook al hebben we al zoveel popnummers- en artiesten.

Leukste nummers: Welcome to New York, Blank Space, Style, All you had to do is stay, Bad Blood en Wildest Dreams. Shake it Off die je toen en nu nog steeds wel overal hoort vind ik eigenlijk het minste nummer van het album, maar niet slecht ofzo.

Bonustrack "New Romantics" is wat mij één van de favorieten op dit album, wat voor de rest een alleraardigst album is om naar te luisteren. Taylor heeft een prettige stem en komt goed uit bij ballads en uptempo popsongs. Leuk album! 3,5*

Welcome to New York (3:32) --- 3,5
Blank Space (3:51) --- 4,0
Style (3:51) --- 3,5
Out of the Woods (3:55) --- 3,0
All You Had to Do Was Stay (3:13) --- 4,0
Shake It Off (3:39) --- 4,5
I Wish You Would (3:27) --- 3,0
Bad Blood (3:31) --- 3,0
Wildest Dreams (3:40) --- 3,0
How You Get the Girl (4:07) --- 3,5
This Love (4:10) --- 3,0
I Know Places (3:15) --- 3,5
Clean (4:31) --- 3,5
Wonderland * (4:05) --- 3,5
You Are in Love * (4:27) --- 3,5
New Romantics * (3:50) --- 4,0

Nou nou, Taylor gaat wel snel zeg, er is nu al een re-recording van Wildest Dreams die gebruikt gaat worden in een nieuwe film. Waarschijnlijk is dus ook “1989” al helemaal opnieuw opgenomen.

Inmiddels gaat dit album voor mij een vol punt omhoog. 4,5*

Welcome to New York (3:32) --- 4,0
Blank Space (3:51)  --- 4,5
Style (3:51) --- 4,0
Out of the Woods (3:55) --- 3,5
All You Had to Do Was Stay (3:13) --- 4,5
Shake It Off (3:39)  --- 4,5
I Wish You Would (3:27) --- 3,5
Bad Blood (3:31)  --- 3,5
Wildest Dreams (3:40) --- 3,5
How You Get the Girl (4:07) --- 4,0
This Love (4:10) --- 3,0
I Know Places (3:15) --- 3,5
Clean (4:31) --- 3,5
Wonderland * (4:05) --- 3,5
You Are in Love * (4:27) --- 3,5
New Romantics * (3:50) --- 4,5

Als je een nummer als You Are in Love als bonus track kunt toevoegen dan ben je een hele grote.

Op 27 oktober 2023 komt de nieuwe versie uit van dit zeer succesvolle album. 1989 (Taylors Version) werd gisteren aangekondigd tijdens de laatste Eras show in Los Angeles. Het is daarmee het vierde album dat opnieuw is opgenomen. Het nieuwe album komt precies op dezelfde datum uit als het origineel 9 jaar na dato. Het gebeurd zelden dat een popalbum de status van perfectie bereikt, maar hier is dat met glans gelukt. De nieuwe versie zal die status naar verwachting verder verhogen. De enige vraag die mij rest is, moet ik mijn nummer 1 vervangen? Een duivels dilemma.

Tjonge de Taylor's versions vliegen je om de oren. Wat heeft die vrouw een werkethos. Slaapt ze eigenlijk wel, vraag ik me wel eens af?!

Ik heb toch maar besloten om niet alles wat er opnieuw van haar uitkomt te kopen.
Ze doet het slim hoor; mooi kleurtje vinyl, allerlei luxe uitvoeringen, maar ondertussen moet je bijna een extra hypotheek afsluiten om alle nieuwe releases en Taylor's versions van haar te kopen. Ik heb hierdoor de herbewerkingen van Speak Now, Fearless en Red maar aan me voorbij gegaan. Want pas bij het album 1989 ben ik echt naar haar gaan luisteren.
Ik ben dus wel heel benieuwd naar de Taylor's version van dit album. Het orgineel vind ik echt waanzinnig. Dus toch maar in de pre-order maar weer...

Ik vind het een briljante bossmove van haar. Na dat ze haar rechten op de masters verloor aan Scooter Braun, besloot ze deze gewoon opnieuw op te nemen en uit te brengen. Dus als mensen nu haar muziek willen coveren, gebruiken, heruitbrengen kunnen ze dat rechtstreeks via haar doen en niet via die muziekmogol. Als Prince dat bedacht had, hadden we nu Prince's versions

Ja ik ken het verhaal. Dat maakt van haar niet alleen een muzikante die steeds meer gewaardeerd wordt door haar output (en gelukkig eindelijk ook eens door de muziek critici ) maar ook een zakenvrouw pur sang. Ze heeft het goed elkaar!