menu

Willard Grant Conspiracy - Let It Roll (2006)

mijn stem
3,87 (56)
56 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Folk
Label: Glitterhouse

  1. From a Distant Shore (4:14)
  2. Let It Roll (9:23)
  3. Dance with Me (7:12)
  4. Skeleton (5:03)
  5. Flying Low (5:37)
  6. Breach (9:22)
  7. Crush (5:48)
  8. Mary of the Angels (5:41)
  9. Ballad of a Thin Man (6:08)
  10. Lady of the Snowline (3:57)
totale tijdsduur: 1:02:25
zoeken in:
avatar van deric raven
4,5
Duidelijk hun beste album.
Het solo optreden van zanger Robert Fisher gisteren stelde mij lichtelijk teleur.
Met voltallige band komt het beter tot zijn recht, en hij vergat om nummers van dit meesterlijke album te spelen.

avatar van michelran
3,5
Een prachtig album. Maar op sommige momenten te traag, te langdradig. Iets meer up tempo of een kleine afwisseling had dit album veel beter gemaakt.

avatar van deric raven
4,5
Kippenvel in een kloosterkapel.
Een wat gezette frontman zittend op een barkruk.
Ons mee nemend in het moment van afscheid.
Vaarwel zeggend tegen geliefden.
Een lange reis voor de boeg.
Vaderland Amerika verworden tot een donkere stip.
Toerschema in Europa.
Weken ver weg van huis.
Heimwee naar het leven.
Nieuwe bodems betasten.
Distant Shore.

Hoe treurig kan een trompet klinken.
Verwacht geen hoempapa en fanfare.
Getuige van iemands diepste gevoelens.
Mijn eerste kennismaking was gelijk een heftige confrontatie.
Zelden zo ontroerd geraakt bij een concert.
Wie is die Robert Fisher?
Chris Eckman van The Walkabouts tot zijn vriendenkring rekenend.
Vertrouwen en steun biedend door zijn begeleidend gitaarspel.

Het meesterstuk Let It Roll.
Het gejaagde instrumentale vioolspel.
Onverwachts overgaand in subtiele pianoklanken.
De rauwe donkere stem die de rust inluid.
Overstuurs in volledige overgave ontroeren.
Americana met een duidelijke Cave flow.
Johnny Cash die goedkeurend neder kijkt.
Weer een volgeling tot zijn apostelen rekenend.
Het nalatenschap in ere latend.
Wat valt hier verder nog over te zeggen.
Je moet het gewoon ervaren.

avatar van strandsmurf
3,5
[quote]deric raven schreef:
Kippenvel in een kloosterkapel.
(...)


Tja, als ik dit lees, kan ik toch niet achterblijven. Ik twijfel nog over blind aanschaffen of eerst pindakazen..

avatar van aERodynamIC
4,5
Gewoon afgaan op de drie aangevinkte recensies hier en blind aanschaffen

Zou je de quote wat willen inkorten trouwens?

avatar van strandsmurf
3,5
Deze site heeft mijn muziekblik enorm verruimd, maar is ook een aanslag op m'n portemonnee...
Weer een cd die ik blind moet aanschaffen.

avatar van deric raven
4,5
Uitgaande van jouw Top 10 is het geen verkeerde keuze.

avatar van strandsmurf
3,5
ik wacht nog op de postbode...

avatar van Dridge
4,0
strandsmurf schreef:
ik wacht nog op de postbode...


Straks alleen nog maar op maandag,woensdag of vrijdag hé

avatar van strandsmurf
3,5
Ik heb de plaat nu 3x beluisterd, maar ben nog niet zo overdonderd. In verschillende nummers komt de spanning m.i. niet volledig tot uiting. Ook vind ik de stem niet erg bijzonder. Voorlopig 3,5*
Wellicht dat meer luisterbeurten mij anders doet beslissen.

avatar van Ataloona
3,5
Let It Roll

De Willard Grant Conspiracy bestaat al 10 jaar ten tijde van dit album.
De grote kracht is Robert Fisher, hij schrijft 8 van de 10 songs en er 1 heeft hij medegeschreven en de ander is een Bob Dylan cover. Fisher produceerde de plaat ook nog eens zelf en hij schaart zich achter een grote groep vrienden die meedoen op dit album.

Deric Raven tipte mij dit album bij Devil’s Road van The Walkabouts en ik moet zeggen dat dit album mij erg lekker in de oren klinkt. Een goede tip dus!
Al gelijk bij de eerste luisterbeurt kwamen veel dingen bij mij op.
Emotie, verdriet verstopt in een laag van country, americana en alternatieve rock.
De vergelijking met Nick Cave and the Bad Seeds is makkelijk gemaakt.
De muziek is vergelijkbaar en de stem van Robert Fisher lijkt op die van Nick Cave.
Ook hoor ik het alternatieve geluid van The Veils en bovenal de Walkabouts.


Al gelijk bij de eerste noten van dit album wordt ik ontroerd.
Zelden heb ik een trompet zo somber horen klinken.
Begeleid door mooi pianospel en de zang van Robert Fisher.
Kippenvel! Een rustige trompet kan veel indruk maken weet ik nu.
De violen maken het compleet, prachtig!
Het afscheid van een man met zijn dierbaren.
Hij vertrekt naar het oneindige heelal.
De rustige akoestische gitaar maakt het helemaal perfect.
Distant Shore is wel zo mooi dat je eraan gaat twijfelen of het hele album nog wel goed kan zijn.

Let It Roll speelt met onze emotie.
Waar de man afscheid heeft genomen van zijn gezin,
Zit hij nu op zee, in een wilde storm.
Let It Roll zegt hij en zo is de muziek ook.
Uptempo maar meeslepend.
Violen en drums vergelijkbaar met The Bad Seeds.
Harde gitaren als The Veils, prachtig hoor.
Het is keihard maar toch wekt het emotie los.
Na de harde emotie komt de man tot zichzelf.
Rust in de storm, Fisher zingt als Nick Cave.
Let It Roll, en de storm blijkt nog door te gaan.
De man zit in zichzelf, overmand door verdriet en angst.
Zal hij zijn familie ooit nog zien?
Prachtig, nog nooit heb ik een album zo sterk horen openen.
Agressief en emotioneel tegelijk.
Doe het maar eens.
Snel en rustig tegelijk.
Doe het maar eens.

De storm is gaan liggen getuige het outro van Let It Roll.
Subtiel overgaand in Dance with Me.
Het folk aspect van het album, akoestische gitaarspel met de violen.
Dance with Me. Ontroerend, alsof de man nog steeds op de boot is.
Nog een keer dansen met zijn geliefde.
De ochtenden zijn er vroeg, hij voelt zich niet meer thuis.
Hij is een van de vissers van ‘’Deatliest Catch’’.
Bijna voor een jaar op zee, 2 maanden met je familie,
En dan weer gaan. Zo voelt hij het ook.
De laatste keer dat hij ging had hij nog geen geliefden.
Nu wel en hij mist ze, wat zou hij graag bij ze willen zijn.

Skeleton is dan weer mysterieus.
Vreemde eend in de bijt vergeleken met zijn voorgangers.
Leuk dat wel, wat afwisseling.
De bas, de drums, de gitaar, alles maakt de sfeer mysterieus.
Kan ook niet anders met een naam als Skeleton.
Toch krijgen we weer hoop met het mooie refrein.
Had zo het refrein van een sterke poprock liedje kunnen zijn.
Erg mooi refrein.
Het lijkt over de dood te gaan, wat hij zou doen als hij een skelet was.

We gaan dan weer met vrolijkheid.
Dat vermoed je wel door de vrolijke drums en de hoopvolle violen.
Het lijkt erop dat onze visser zichzelf weer een beetje heeft.
Hij heeft zich erbij neergelegd dat hij lang op zee is.
Een foto van zijn gezin bij zich dragend en al aftellend tot de laatste dag.
Flying Low, de engelen vliegen laag over hem heen.
Hij heeft weer hoop. Het komt weer goed, hij niet meer down.
In zijn dromen zijn de engelen mooi. De engelen betekenen veel voor hem.
Het was zijn gezin wat hij zag. Geef de hoop niet op.

Breach begint rustig met akoestisch gitaarspel.
Een epos van 9:22 minuten. Je moet ook wel rustig beginnen.
Geen Let It Roll II. Nee hoor dit is relaxt.
Rustige folk met vleugjes van country en americana.
Doet me denken aan de americana uitstapjes van R.E.M.
The Walkabouts komen ook bij mij op.
Het blijft lang rustig. Een soort stilte voor de storm.
Het duurt dan ook niet lang voordat hij losbast.
De elektrische gitaren komen harder op de voorgrond.
Robert Fisher zingt harder en de drummer speelt harder.
De viool eist dan alle aandacht op om ons mee te nemen over de oceaan.
Zo voelt het ook echt. Ik krijg nu letterlijk mijn Al Gore momentje en ik zie de poolkappen voor me. Het brekende ijs valt in de oceaan. Een heel rustige oceaan wordt hoger door het smeltende ijs. Heel mooi nummer.

Crush is het meest snelle nummer van het album.
Hard en oprecht. Rockend en subtiel door de trompet.
Het heeft iets donkers maar de trompet geeft hoop.
Robert Fisher slaat dan om.
‘’There is always a tomorrow’’, hoopvol dus.


Zacht, rustig en subtiel. Mary of the Angels.
De engelen als achtergrond voor Robert Fisher.
Zacht gitaarspel, Fischer die rustig zingt.
‘’gentile’’ gezongen voor geliefde Mary.
Zijn vriendin waarmee hij gaat trouwen als hij thuiskomt.
Een aanzoek gedaan een dag voor hij wegging.
Gehoord dat ze zwanger was op de dag dat hij wegging.
Hij zal de bevalling niet mee maken maar hij wacht op de dag dat hij zijn kind in zijn armen kan sluiten. Te veel om te verliezen op die boot maar het geld is nodig.

Ballad of a Thin Man,
Coveren van mister Bob Dylan.
Er toch een eigen sfeer aan geven, erg knap gedaan.
Persoonlijk vind ik deze versie mooier.
Hij past hier perfect. De visser is eenzaam op de boot.
Al is hij bij zijn vrienden, zijn gezin is thuis.

Afsluiting door Lady of the Snowline.
Zwart gezongen door Robert Fisher.
Hij komt nog niet thuis.
Hij is ingesloten door het ijs.
De boot ligt vast.
Weinig eten, weinig hoop.
Zal hij nog thuis komen?

avatar van deric raven
4,5
Mooi Ataloona

Geweldig als weer eens iemand geraakt wordt door Let It Roll.

avatar van Ataloona
3,5
Hij is inderdaad erg mooi,
zijn de andere platen van de Willard Grant Conspiracy aan te raden?

avatar van deric raven
4,5
Regard The End ligt enigszins in het verlengde.
Pilgrim Road vind ik ook sterk, maar daar zijn de meningen over verdeeld.

avatar van Ataloona
3,5
Oké ik zal die 2 ook eens gaan proberen.

3,5
Hmm fff wennen dit. Mojave en Ghost Republic laten meer desolate woestijngeluiden horen, deze is wat meer rock met invloeden van The Walkabouts, Johnny Cash en Calexico? Zo'n balls to the wall rocknummer als Let It Roll is erg tof en van Breach en Ballad of a Thin Man wordt ik ook erg blij. Het is ook vooral de opener die me een hoedje deed schrikken, want ik had geen zin in Tindersticks en/of mijn minst favoriete Walkabouts geluid.

3,5
paar maanden later:
Het album blijft me niet lekker liggen. From a Distant Shore blijf ik vreselijk vinden. Fisher's manier van zingen is hier wat theatraler, net als op Flying Low (is het toeval dat een nummer op dit album zo heet?), zou ik zeggen. Ook de muziek is dat vaak. Favorieten: Let It Roll, Crush, Ballad of a Thin Man.

Ook meer een studio-album heb ik het idee, met vervormde stemmen en rare effecten. WGC albums waren wel eerder druk, maar het klonk wat intiemer/organischer. Crush is dan weer zo'n nummer waar dat wel geweldig bij past.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:49 uur

geplaatst: vandaag om 09:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.