De 39-jarige Mark Ronson kun je in twee zinnen introduceren. Hij was grotendeels verantwoordelijk voor de productie op Back To Black van Amy Winehouse. Samen scoorden ze in 2007 ook een monsterhit met “Valerie”. Zo, nu heb je meteen een goed beeld van de kwaliteiten van deze Britse muzikant, producer en DJ.
Ronson’s vierde album behoeft eigenlijk helemaal geen introductie. De eerste single heeft die taak al volbracht. Eind vorig jaar kwam “Uptown Funk” met Bruno Mars uit en het was meteen een gigantisch succes. Niet verwonderlijk, want de funk spat uit je speakers als je deze energieke track opzet.
De rest van Uptown Special is wat minder bombastisch. Hoewel de eerste associatie bij funk waarschijnlijk de jaren ’70 is, gaat Mark Ronson voor verschillende soorten funk. De jaren ’80 zijn vooral goed vertegenwoordigd, een tijdperk dat vaak vergeten wordt. Maar ook rock, hip hop, jazz en soul behoren tot de ingrediënten.
Wederom neemt Mark Ronson zelf geen vocalen voor zijn rekening. Dat wordt op Uptown Special gedaan door bekende (Stevie Wonder, Bruno Mars) en minder bekende namen (Kevin Parker, Jheff Basker). Vooral Keyone Starr, de enige zangeres op het album, is een nieuwe ontdekking waar we vast nog van gaan horen. “I Can’t Lose” zou best wel eens de beste track op het album kunnen zijn.
Uptown Special is behalve funky, vooral heel erg cool. Dat is te danken aan de laid-back productie van Ronson en de dito zang van de vocalisten. Het geeft het album een los en spontaan gevoel, terwijl alles tegelijk helemaal klopt. De enige vreemde eend in de bijt is “Shake Ya Ass” rapper Mystikal. Zijn karakteristieke geschreeuw op het overheerlijke “Feel Right” blijkt een schot in de roos.
Kevin Parker van de rockband Tame Impale is op drie onweerstaanbare nummers te horen. “Summer Breaking”, “Leaving Los Feliz”, en “Daffodils” luisteren weg als nostalgische soultracks. Maar bij meerdere luisterbeurten is steeds meer diepgang te ontdekken in de teksten en muziek. Hierdoor zal de luisteraar niet snel op Uptown Special uitgekeken zijn.
De lijst met namen van artiesten die ter inspiratie dienden is eindeloos en daardoor zijn de liedjes juist weer origineel. Alleen op “Crack In The Pearl” klinkt zanger Andrew Wyatt als een kopie van Stevie Wonder, die zelf meezingt op “Part II” en mondharmonica speelt op “Uptown’s First Finale”.
Net als op zijn vorige werk heeft Mark Ronson de lat weer hoog gelegd. Het muziekjaar 2015 is dankzij het genie interessant begonnen. Het zal lastig worden voor andere artiesten om dit te evenaren, want Uptown Special klopt gewoon helemaal.
Bron:
INTO SOUL