Helaas gebeurt het mij nog wel eens dat een plaat waar ik bij de eerste kennismaking uiterst enthousiast over was, bij zijn "tweede leven" (beluistering één of twee jaar later) aanzienlijk minder indruk maakt. Subterranea echter vond ik drie jaar geleden al goed maar nu zo mogelijk nog beter : een overdaad aan ijzersterke melodieën, een perfect gebruik van een incidentele sax, prachtige instrumentale stukken (Laid low, The other side, de tweede helft van Tunnel vision), een ademstokkend moment bij "So what if you're sentimental?" in Capricorn (en hoor ik trouwens even later in datzelfde nummer een knipoog naar Strawberry Fields forever ?) en een ondraaglijk weemoedige coda van het laatste nummer: "Told me I was brighter than most and I believed it all then..." Akoestische gitaar, orgel, kwetsbare stem, soms is dat even alles wat je nodig hebt. Naar 5*.