Na het uitbrengen van het debuutalbum My Love Is Cool lijkt het verhaal van Wolf Alice de vorm aan te nemen van een sprookje. De band met frontvrouw Ellie Roswell mocht twee jaar op een rij optreden op het legendarische Glastonbury Festival en door vele muziekcritici werd My Love Is Cool direct gebombardeerd tot jaarlijstmateriaal. Hoe valt dit succes te verklaren?
Wolf Alice is vernoemd naar het korte verhaal Wolf-Alice van Angela Carter dat een toespelling is op Roodkapje en de bekende klassieker van Lewis Carroll. Net zoals het verhaal van Angela Carter is Wolf Alice niet voor één gat te vangen, aangezien de jonge Engelse band op hun debuutplaat meerdere gezichten laat zien; de paradox van het eigen smoelwerk. Enerzijds heeft Wolf Alice geen eigen smoelwerk omdat zij zich niet binden aan een bepaalde muziekstijl, anderzijds krijgt Wolf Alice juist een eigen smoelwerk aangemeten door de diversiteit aan muziekstijlen op My Love Is Cool.
De muzikale bindingsangst van Wolf Alice is al goed te horen op de eerste twee nummers van My Love Is Cool. Openingstrack 'Turn To Dust’, een dreampop nummer, klinkt Cocteau Twins-esque, terwijl het shoegaze-achtige ‘bros’ een ode is aan een oude vriendschap:
remember when we cut our hair?
we both looked like boys but we didn't care
stick it out together like we always do
oh, there's no one, there's no one quite like you
Na de dromerige jaren 80 neemt Wolf Alice je mee naar de rumoerige jaren 90.
Op 'You're A Germ’ is Wolf Alice aan het bekomen van een relationele nachtmerrie: ‘You ain't going to Heaven (eyes wild, eyes wide) cause i'm taking you down to hell’. Maar Wolf Alice komt muzikaal pas echt goed los op ‘Giant Peach’, een grungy nummer waarin de hel losbreekt in de laatste minuut inclusief een schreeuwende Ellie Roswell. Op ‘Freazy’ laat Wolf Alice horen ook prima muziek te kunnen maken voor een koffiehuis. De afsluiter 'The Wonderwhy’ heeft qua sound iets weg van The Naked and Famous en bouwt langzaam op naar een hoogtepunt.
Met My Love Is Cool heeft Wolf Alice een zeer sterke plaat afgeleverd ondanks de muzikale bindingsangst. Het is nu hopen dat het publiek ook een relatie durft aan te gaan met Wolf Alice, anders weten zij niet wat ze missen.