menu

Low - Ones and Sixes (2015)

mijn stem
3,83 (124)
124 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sub Pop

  1. Gentle (5:06)
  2. No Comprende (4:59)
  3. Spanish Translation (4:17)
  4. Congregation (3:51)
  5. No End (2:49)
  6. Into You (3:57)
  7. What Part of Me (3:08)
  8. The Innocents (4:22)
  9. Kid in the Corner (4:32)
  10. Lies (4:15)
  11. Landslide (9:50)
  12. DJ (5:56)
totale tijdsduur: 57:02
zoeken in:
Mr.Badmouth
Thijssie schreef:
Fijn dat ik Low voorbij zag komen bij Jools, het aanstekelijke What Part of Me zit al de hele tijd in m'n hoofd. Vanmiddag Ones and Sixes gelijk maar gekocht.


Ook The Innocents bij Jools bleef in mij kop zitten. Ook maar gekocht Geen spijt want het is een top plaat.
Hoogtepunt, Landslide

Thijssie
Landslide is echt een trip inderdaad, afsluiter DJ is ook fantastisch!

avatar van philtuper
4,0
dix schreef:
(quote)

Of het Goede Doel?

Ik moest diep graven, maar heb de ultieme, hartverscheurende voorganger op dit thema gevonden.
Minimalistische pop is van alle tijden, dat blijkt maar weer. En Martha heeft wel wat van Mimi.


Bedankt voor deze verwijzing naar The Motels. Erg mooi!

avatar van LucM
4,0
Van Low heb ik nog geen zwak album gehoord en ook hun recentste is meer dan geslaagd. Het klinkt als Low maar is tegelijk toch wat anders dan hun vorige albums. Wat meer elektronica maar dan op een subtiele wijze ingebracht. De donkere en wat mysterieuze sfeer blijft hun kracht en de meeslepende songs zijn vaak van de nodige spanning voorzien. Een album waarin je per luisterbeurt steeds meer ontdekt wat geldt voor vrijwel alle albums van Low.

avatar van popstranger
4,5
In afwachting van hun nieuwste deze er nog eens doorgedraaid en het blijkt nog maar eens dat Low gewoon continu platen blijft maken van een constante kwaliteit. De ene plaat beter dan de andere maar nergens ondermaats.

avatar van spoon
5,0
Ik kan me voorstellen als je al een tijdje deze band volgt dat dit album (en zeker zijn productie) schrikken is. Als nieuwkomer vind ik het echter een prachtig album waarbij ik het gevoel heb dat ze hun definitieve geluid hebben gevonden.
De productie is wel bijzonder, maar bij langere beluistering en fatsoenlijke weergave valt alles toch op z'n plek. Mijn meest beluisterde album van afgelopen halfjaar en ben er echt een beetje verslaafd aan Het gevoel dat je echt behoefte voelt om dit album te beluisteren.

Niet perfect, maar gevoelsmatig verdient het 5*

avatar van dix
4,5
dix
Ones & Sixes stond weer eens op. Is dit de beste van Low? Na die drie magistrale nummers aan het eind van de plaat ben ik genegen te zeggen .... Vanavond wel.

avatar van steven
4,5
Ook weer eens in het Low oeuvre gedoken de afgelopen dagen . Deze zou ik zeker bij de beste Low albums rekenen. Zit net even een scherper randje aan als de twee voorgangers en hint al naar de extremere opvolgers . Die hoe gedurfd en goed en interessant ook wmb wel minder zijn dan deze.

avatar van Litmanen1
4,5
Less is more en LOW is de new high. Eigenlijk ook de old high. Want in de afgelopen maanden ben ik vol op mijn ontdekking van de laatste jaren gedoken: de band LOW. Dat is vrij laat voor een band welke al sinds begin van de jaren 90 prachtige platen maakt. Noem me een trage leerling. Ook ben ik omgekeerd bekend geraakt met het repertoire. Het meer schurende en met ruis gevulde; HEY WHAT dat de oorschelpen eerst doet vernauwen en de bilspleet doet samentrekken, was mijn eerste kennismaking. Ik heb dit album 4 of 5 keer moeten draaien om de ware schoonheid te ontdekken. Maar het album intrigeerde mij direct, alsof ik wist dat ik het mooi zou gaan vinden. Vervolgens ben ik ouder werk gaan luisteren en was bij de eerste luisterbeurt spontaan verliefd op het eerste album; 'I could live in hope' uit 1994. Wat is er toch goede muziek gemaakt in de jaren 90. Dit album kan ik niet op vinyl krijgen tenzij ik er op Discogs meer dan 100 euro voor wil betalen. Het compromis werd Ones and Sixes dat ook betoverend mooi is en wat mij betreft op het kruispunt zit tussen de verschillende tijdperken van Low. Het meer organische geluid van het eerdere werk en de meer noisie
/ electronische aanpak van de laatste 2 albums. De ruis en bass wordt hier meer met speldenprikjes uitgedeeld dan op HEY WHAT. Subtieler zeg maar.
Het album opent direct prachtig met Gentle. Het nivo wordt wat mij betreft continu hoog gehouden. No end is wellicht de enige dissonant en ik kan niet goed uitleggen waarom. Wellicht dat de wonderschone zang van Mimi Parker wat minder prominent aanwezig is en hiervoor wat meer continu gitaargeweld in de plaats komt zonder rust momenten? Into you is daardoor nog mooier;)
Ook What part of me is meer noisie en uptempo. Hier vind ik het fijner. The innocents is een heerlijke oorwurm met die indringende bass. En dan moeten een aantal van de mooiste parels nog komen met Lies, Landslide en DJ.
Dan die platenhoes. De verstilling kan niet beter worden weergegeven. Alle reden voor 5 sterren. 1 probleem; I could live in hope is nog beter......

Gast
geplaatst: vandaag om 16:51 uur

geplaatst: vandaag om 16:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.