menu

Richard Hawley - Hollow Meadows (2015)

mijn stem
3,94 (106)
106 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Parlophone

  1. I Still Want You (4:06)
  2. The World Looks Down (3:43)
  3. Which Way (2:58)
  4. Serenade of Blue (4:07)
  5. Long Time Down (5:38)
  6. Nothing Like a Friend (5:04)
  7. Sometimes I Feel (5:35)
  8. Tuesday Pm (3:30)
  9. Welcome the Sun (6:17)
  10. Heart of Oak (4:26)
  11. What Love Means (3:38)
totale tijdsduur: 49:02
zoeken in:
avatar van Lura
4,5
Benieuwd of hij op het vorige album ingeslagen weg doorgaat of toch weer terugkeert naar zijn oude sound.

avatar van luigifort
Wordt n beetje n mengeling heeft hij gezegd. Ik vond zn laatste plaat wel erg goed maar die 2 ervoor spreken me meer aan qua gevoel..
Which Way is nu al te horen..en die doet me niet zoveel..ben bang dat t n beetje voortborduren wordt zoals veel artiesten na een aantal goede albums..maar we wachten af..kan nog steeds mooi zijn. Elbow is ook zo n band die na hun creatieve piek (2008) ging doorborduren..daarna kwamen de wat meer van hetzelfde albums..met wel minder kwaliteit..

avatar van VladTheImpaler
Eerste nieuwe nummer dat vrijgegeven is Which Way

avatar van blonde redhead
4,5
Misschien niet zo overrompeld als bij zijn vorige cd, maar eerste twee nummers zijn toch prachtig


avatar van Lambchop
4,0


Lekker lekker heart of oak ik blijf het zeggen zn optreden in melkweg is mijn mooiste concert ooit geweest. Kijk erg uit naar deze plaat. Het eerste nummer wat vrij kwam vond ik te hard maar het 2e nummer past al beter in mn staat.

avatar van Lura
4,5
Interessante namen werken mee aan dit album, zijn buurman Martin Simpson en Nancy Kerr, onlangs nog gekozen tot folk zangeres van het jaar door de BBC. Zij is overigens ook een uitstekend violiste.

avatar van luigifort
Lambchop schreef:
(quote)


Lekker lekker heart of oak ik blijf het zeggen zn optreden in melkweg is mijn mooiste concert ooit geweest. Kijk erg uit naar deze plaat. Het eerste nummer wat vrij kwam vond ik te hard maar het 2e nummer past al beter in mn staat.


Ik was ook in de Melkweg..was top inderdaad..magisch

avatar van Lambchop
4,0
luigifort schreef:
(quote)


Ik was ook in de Melkweg..was top inderdaad..magisch


Hij komt naar Amsterdam he lees ik net. Kaarten vanaf vrijdag te koop. Ik ga halen


avatar van Lambchop
4,0


Ja echt he. Sometimes i feel klinkt waanzinnig

avatar van jerome988
5,0
Na de hele sampler een keer geluisterd te hebben bleef I Still Want You me het meeste bij, zijn stem klinkt heerlijk gebroken wanneer hij de titelzin zingt. Maar het algemene niveau van het gehele album ligt erg hoog op de sampler afgaand.

avatar van Lambchop
4,0
jerome988 schreef:
Na de hele sampler een keer geluisterd te hebben bleef I Still Want You me het meeste bij, zijn stem klinkt heerlijk gebroken wanneer hij de titelzin zingt. Maar het algemene niveau van het gehele album ligt erg hoog op de sampler afgaand.


Richard Hawley ? Hollow Meadows: Exclusive album stream | Music | The Guardian - theguardian.com

Hier het hele album te beluisteren groet

avatar van jerome988
5,0
Dank!

avatar van Lambchop
4,0
Gister hele album aantal keer achter elkaar gehoord. Vind dit na ladys bridge en coles corner de beste plaat. De nummers nemen je mee naar een rokerige pub ergens in london. Je zit daar in je eentje rond een uurtje of 2 snachts met een dubbele wiskey in je hand.

avatar van Zwaagje
4,5
Kende deze meneer nog niet. Fijn sfeervol plaatje.

rico24
Prachtig album. Absoluut een aanrader voor de komende donkere dagen. Heerlijk

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Richard Hawley - Hollow Meadows - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De carrière van Richard Hawley leek niet echt van de grond te komen, tot hij in 2001 begon aan een solocarrière.

De zoon van een metaalarbeider uit Sheffield maakte vervolgens zes geweldige platen, waarop hij zich steeds nadrukkelijker manifesteerde als een echte ‘crooner’.

Groot was dan ook mijn verbazing toen Richard Hawley in 2012 opeens op de proppen kwam met het verrassend stevig rockende en behoorlijk psychedelische Standing At The Sky’s Edge.

Ik vond het als eenmalig uitstapje best de moeite waard, maar ik ben blij dat Richard Hawley op zijn nieuwe plaat weer grotendeels terugkeert naar het geluid dat zo mooi vorm kreeg op de eerste zes platen van de Britse muzikant.

Daar leek het in eerste instantie overigens niet op, want de tracks die het album vooruit snelden lagen nog redelijk in het verlengde van Standing At The Sky’s Edge. De meeste tracks op Hollow Meadows doen dit echter niet.

Hollow Meadows is een behoorlijk ingetogen plaat, waarop Richard Hawley zich weer nadrukkelijk manifesteert als crooner. Hij doet dat dit keer op een plaat die opvalt door een werkelijk prachtige instrumentatie en productie.

Hollow Meadows slaat zich onmiddellijk als een warme deken om je heen en verkleint even het universum. Zelfs een matige zanger zou in zo’n fraaie setting nog een redelijke plaat maken, maar Richard Hawley is zeker geen matige zanger.

Als Sheffield’s eigen Sinatra tilt Richard Hawley alle songs op Hollow Meadows naar een hoger plan. De strijkers klinken prachtig, maar het zijn vooral de wat weemoedig klinkende gitaren die een ideale basis vormen voor de donkere stem van Richard Hawley, die op Hollow Meadows al zijn songs met hart en ziel vertelt.

Hollow Meadows is uiteindelijk misschien nog wel beter dan de vorige platen die Richard Hawley heeft gemaakt. Iedereen die de man’s prachtige oeuvre kent weet wat dat betekent. Erwin Zijleman

avatar van Lambchop
4,0
erwinz schreef:
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Richard Hawley - Hollow Meadows - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

De carrière van Richard Hawley leek niet echt van de grond te komen, tot hij in 2001 begon aan een solocarrière.

De zoon van een metaalarbeider uit Sheffield maakte vervolgens zes geweldige platen, waarop hij zich steeds nadrukkelijker manifesteerde als een echte ‘crooner’.

Groot was dan ook mijn verbazing toen Richard Hawley in 2012 opeens op de proppen kwam met het verrassend stevig rockende en behoorlijk psychedelische Standing At The Sky’s Edge.

Ik vond het als eenmalig uitstapje best de moeite waard, maar ik ben blij dat Richard Hawley op zijn nieuwe plaat weer grotendeels terugkeert naar het geluid dat zo mooi vorm kreeg op de eerste zes platen van de Britse muzikant.

Daar leek het in eerste instantie overigens niet op, want de tracks die het album vooruit snelden lagen nog redelijk in het verlengde van Standing At The Sky’s Edge. De meeste tracks op Hollow Meadows doen dit echter niet.

Hollow Meadows is een behoorlijk ingetogen plaat, waarop Richard Hawley zich weer nadrukkelijk manifesteert als crooner. Hij doet dat dit keer op een plaat die opvalt door een werkelijk prachtige instrumentatie en productie.

Hollow Meadows slaat zich onmiddellijk als een warme deken om je heen en verkleint even het universum. Zelfs een matige zanger zou in zo’n fraaie setting nog een redelijke plaat maken, maar Richard Hawley is zeker geen matige zanger.

Als Sheffield’s eigen Sinatra tilt Richard Hawley alle songs op Hollow Meadows naar een hoger plan. De strijkers klinken prachtig, maar het zijn vooral de wat weemoedig klinkende gitaren die een ideale basis vormen voor de donkere stem van Richard Hawley, die op Hollow Meadows al zijn songs met hart en ziel vertelt.

Hollow Meadows is uiteindelijk misschien nog wel beter dan de vorige platen die Richard Hawley heeft gemaakt. Iedereen die de man’s prachtige oeuvre kent weet wat dat betekent. Erwin Zijleman


Lekker geschreven weer Erwin ?

avatar van erwinz
4,5
Dankjewel

avatar van davido1986
3,5
Ik vind em bij lange na nog niet zo goed als mijn favoriet Truelove's Gutter. Hopelijk komt ie daar wat meer in de buurt na een aantal keer vaker luisteren...

avatar van muziekobsessie
4,0
goddomme wat is i still want you mooi!

avatar van blur8
4,5
en The World Looks Down
en Serenade of Blue
en Nothing Like a Friend en en en
Het is prachtig,, maar wel erg safe. had graag een angel gehoord.
Which Way heeft een lekkere gitaaruithaal

avatar van blur8
4,5
en Tuesday Pm
en What Love Means
2 muzikale miniaturen. nu al tijdloos.
Laat die angel maar zitten. ...... naar 4,5 *

avatar van Rogyros
2,5
Dit is niet mijn album gebleken. Ik kende de beste man hiervoor nog niet. De eerste keer luisterde ik dit album in de auto op weg naar mijn werk, ik was nog wat slaperig en daar helpt dit album dan niet bepaald bij. Maar ook op andere tijdstippen kan ik mijn aandacht er slecht bijhouden. Bij tijd en wijle is dit sentimentele muziek, waar ik niet zo van hou.

Niet mijn kopje thee, al vind ik het ook niet slecht. Die stem intrigeert overigens wel. Misschien moet ik zijn vorige album eens proberen. Dat ligt wellicht wat dichter bij mijn smaak.

Misterfool
Ben dit album nu aan het beluisteren, maar ik heb, denk ik, deels dezelfde luisterervaring als Rogyros. Best wel genietbare muziek die lekker wegluistert, zeker door de prachtige eikenhoutenstem van Hawley. De sentimentaliteit, met name in de refreinen staat me echter nogal tegen.

avatar van luigifort
Rogyros schreef:
Dit is niet mijn album gebleken. Ik kende de beste man hiervoor nog niet. De eerste keer luisterde ik dit album in de auto op weg naar mijn werk, ik was nog wat slaperig en daar helpt dit album dan niet bepaald bij. Maar ook op andere tijdstippen kan ik mijn aandacht er slecht bijhouden. Bij tijd en wijle is dit sentimentele muziek, waar ik niet zo van hou.

Niet mijn kopje thee, al vind ik het ook niet slecht. Die stem intrigeert overigens wel. Misschien moet ik zijn vorige album eens proberen. Dat ligt wellicht wat dichter bij mijn smaak.


Vorige albums zijn zeker top!!!

avatar van Rogyros
2,5
Ik wil best zijn vorige album proberen, gelet op wat daar geschreven is kan ik daar denk ik beter mee uit de voeten. Maar als die albums daarvoor net zo zoet en sentimenteel zijn als deze, dan sla ik graag over.

avatar van Monsieur'
3,0
Rogyros schreef:
Ik wil best zijn vorige album proberen, gelet op wat daar geschreven is kan ik daar denk ik beter mee uit de voeten. Maar als die albums daarvoor net zo zoet en sentimenteel zijn als deze, dan sla ik graag over.


Pak dan zijn één na laatste. Standing at the Skye's Edge. Die is wat meer 'harder'. Echter zal je bij Hawley niet snel ontsnappen aan de sentimentele zoetheid, dat zit nu eenmaal in zijn muziek verweven.

avatar van luigifort
Id die moet je dan nemen..want daarvoor is t allemaal sentimenteel...

Gast
geplaatst: vandaag om 02:14 uur

geplaatst: vandaag om 02:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.