menu

Charles Mingus - Mingus Ah Um (1959)

mijn stem
4,12 (273)
273 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Columbia

  1. Better Git It in Your Soul (7:21)
  2. Goodbye Pork Pie Hat (5:42)
  3. Boogie Stop Shuffle (4:59)
  4. Self-Portrait in Three Colors (3:08)
  5. Open Letter to Duke (5:49)
  6. Bird Calls (6:18)
  7. Fables of Faubus (8:13)
  8. Pussy Cat Dues (9:13)
  9. Jelly Roll (6:15)
  10. Pedal Point Blues * (6:28)
  11. GG Train * (4:37)
  12. Girl of My Dreams * (4:08)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 56:58 (1:12:11)
zoeken in:
avatar van Paalhaas
4,0
Toegankelijker zonder meer, maar beter? Dacht het nieeeeet!

Gish
Ik zei ook misschien... ik ben op de hoogte van jouw liefde voor dit geniale album. Hij zit ook al in mijn hart gesloten.
Ah Um heeft eerst nog wat draaibeurten te gaan.
Hoe dan ook......MINGUS RULES !!!

Gish
Paalhaas schreef:
Toegankelijker zonder meer, maar beter? Dacht het nieeeeet!

Alle twijfel is ook bij mij volledig verdwenen.
The Black Saint and The Sinner Lady is inmiddels opgenomen in mijn top 10.

voltazy

avatar van Modder-Eter
4,5
Na al een lange tijd een groot fan te zijn van Dexter Gordon en het alom bekende meesterwerk Kind Of Blue had ik mijn oog laten vallen op Mingus Ah Um. Heb in de reacties van meerdere mensen hier op mume verwijzingen naar dit album gezien en wilde het zelf weleens meemaken. Mijn Charles Mingus-"ontmaagding" was eindelijk aangebroken. Wat is een beter moment voor een eerste bericht dan dit?

Het album begint gelijk met een lekkere bass, waarna de eerste track uitloopt op een brei van verschillende blaasintrumenten die samen als een harmonie je laten genieten van de heerlijke klanken. Dit ondersteunt door een lekker pianodeuntje en heerlijk dikke basslijn. Wat een lekkere introductie voor een heerlijke plaat.

Hierna begint een rustiger nummer dat mij gelijk behoorlijk bekend in de oren klonk. Dit nummer is namelijk gebruikt als achtergrondmuziek op een Interlude op een hiphopalbum uit 2004. Het was "A Long Hot Summer" van Masta Ace, wat echt een van mijn favoriete recente hiphop platen is. Het bracht dus gelijk geweldige herinneringen naar boven. Echter heb ik nooit het gehele nummer mogen aanhoren, maar ik kan zeggen dat het beter is dan ik had verwacht. De sax spreekt me erg aan, ondersteunt door weer die geweldige piano en Mingus als bassist (dat dacht ik tenminste wel). Een verrassing voor me was het stuk op 2:40, een soort verkapte versie van de standaardmelodie van het nummer, in een woord heerlijk.

Van rustig weer naar snel, fel en uitdagend. De melodie die de piano speelt in Boogie Stop Shuffle doet inderdaad aan een Batman/Spiderman denken, zoals iemand hier al eerder heeft gezegd. Een heftig begin van het nummer, dat zo uit een Batman episode gelopen kan zijn. De saxofoon speelt heerlijk in op die eerste tonen, waarna het feest pas echt kan beginnen. Uiteindelijk wisselt de piano dit ook geweldig af en weer andersom.

Nu maak ik even een stap over een aantal nummers heen, omdat het anders een te lang stuk wordt. Dit zegt dus niet dat de nummers slecht zijn, maar andere nummers steken er voor mij echter gewoon bovenuit. Zo maakt Bird Calls echt de titel waar door de soort nabootsing van echte bird calls in zowel het begin als het einde. Hier tussenin wordt hier verder mee gespeeld, maar doet het mij niet echt meer aan bird calls denken. Alleen de telkens terugkerende melodie doet dit.

Nu kom ik aan op misschien wel mijn favoriet, waarover ik hier nog niks heb gezien. Het geweldige Fables of Faubus. Het begint erg goed met korte inzetten van de trompet/saxofoon. Dit loopt vloeiend over in lange halen die uiteindelijk weer leiden tot de korte halen van het begin, ondersteund door een andere sax die de lange halen op de achtergrond doorzet. Hoe verzin je het? Een 5 voor compositie. Denk je dat je het gehad hebt met geweldige compositie, komt er een onverwachte versnelling die weer overloopt in het rustige tempo en het plaatje van geniale compositie totaal maakt. Niets anders dan lof over dit meesterwerkje. Ditzelfde trucje van versnelling wordt ook in het hierop volgende nummer gebruikt, maar toch behoudt ook dit nummer weer zijn eigen sfeertje. Het doet je bijna denken aan het vrije leven van een kat op een lekkere warme zomerdag. Lekker lui, zo voelt het.

Ook de resterende nummers behouden het niveau van de geweldige compositie. Ook heeft ieder zijn eigen aantrekkelijke punten. De geweldige inzet van de piano aan het begin van Pedal Point Blues, na een kort moment heerlijk ondersteunt door de saxofoon. Opmerkelijk is dat hier pas een stuk later de bass ineens inspringt en het geheel doet opleven als een heerlijk warm geheel. GG Train daarentegen begint juist weer met een lekkere snelle basslijn die diep in je doordringt als een drilboor. Dit alles wordt afgesloten door het mooie Girl Of My Dreams, die ook weer het bekende versnellen gebruikt, wat misschien ook wel de rode draad door dit album kan zijn. Om dit te ontdekken zal ik het echter nog een aantal keren moeten luisteren.

Dit is wat er direct na de eerste luistersessie in mij opkwam. Misschien verandert dit nog in de toekomst, maar de eerste indruk is bijzonder positief. Ik ga zeker meer van Charles Mingus ontdekken, want de man is bijzonder getalenteerd. Voorlopig zou ik het een 4.5 geven, maar ook dit zou natuurlijk nog kunnen veranderen.

Maarten||
Prachtig stuk Modder-eter .

eazyfan
Erg mooi stuk idd, ik ben benieuwd wat hij te melden zal hebben bij 'The Black Saint and the Sinner Lady'. Wat deze plaat betreft, ik heb hem besteld en hoop hem snel te mogen ontvangen, ongelooflijk goed, 9 toffe composities waar de eerste 2 angstaanjagend goed van zijn, de ene krachtig en opzwepend, de andere melancholiek en ontroerend, echt moeilijk om te kiezen welke mijn favo van de 2 is, momenteeel toch Good Bye Pork Pie Hat, blijft angstaanjagend goed. (John Handy speelt daar trouwens de Tenor), van hem is Live At the Monterey Jazz Festival een aanrader. De andere 7 vervelen ook geen enkele seconde en hebben een leuk constant niveau dat toch mooi boven de 4* hangt. Alleen jammer dat de hele plaat niet het niveau haalt van de eerste 3 nummers, anders was dit natuurlijk ongelooflijk geniaal geweest.

Gish
Opgewaardeerd naar de maximale score.
Bij iedere draaibeurt klinkt deze klassieke plaat beter en beter.
Echt geniale muziek.
Overigens, mooi stuk modder-eter.

EVANSHEWSON
Aan Gish, eazyfan en andere Mingusfans; vandaag gekocht in Gent voor amper 7.5 €, in een kartonnen uitvoering (de hoes uiteraard). Dat wordt vanavond laat met de koptelefoon ongetwijfeld genieten...
Kom later wel met mijn bevindigen, was beredeneerde gok, gezien ik Mingus toch een beetje ken...

avatar van HiLL
5,0
€7,50

EVANSHEWSON
jawel zeven en half dus nog geen acht!

EVANSHEWSON
Dit is toch één machtige luisterervaring, echt wel! Zal deze 's avonds laat vaker draaien, veronderstel ik.
Alvast héél goed bevonden! ****

avatar van Modder-Eter
4,5
Bedankt voor de complimenten over het stuk. Mooi om te zien dat zo'n impuls toch goed ontvangen wordt. Vooral het compliment van eazyfan doet mij goed, omdat zijn passievolle en energieke stukken over verschillende jazzalbums juist mijn inspiratie en motivatie voor dit stuk waren.

En Black Saint & The Sinner Lady ga ik zeker binnenkort beluisteren.

avatar van klaezman
5,0
Geniale gek die Mingus. Beter dan mijn lievelingsplaat (Charles Mingus with Eric Dolphy: Live at Cornell) van het afgelopen jaar. Kom wel 'es terug als ik niet zo moe ben.

avatar van Reijersen
3,5
Nadat 'Black Saint and the Sinner Lady' toch wat tegenviel heb ik me maar nogmaals een Mingus-plaat gewaagd. En ik moet zeggen, deze bevalt me een stuk meer. Het belangrijkste voor is dat het mijn aandacht vast kan houden, vooral in vergelijking met eerstgenoemde Mingus-album.

3,5 ster.

avatar van remmer
Jazz is voor mij een wereld waar ik nog geen vat op heb. Mijn ontdekkingsreis doorheen het gigantische jazz-oeuvre begon een dik jaar geleden. Ik ben begonnen bij Coltrane en Miles Davis (Love Supreme en Kind of Blue). Op zich geen slechte openers: ik vond de muziek best ok, maar ik zag het nog iets te veel "achtergrondmuziek" (ik weet dat ik jazzfanaten hiermee tegen de schenen schop, maar laat ik mijn jeugdige onwetendheid als excuss inroepen). Jazz was voor mij nog steeds dat excentrieke buitenbeentje waar ik o zo moeilijk toegang tot kreeg.

Tot de zomer van 2007. Ik was op citytrip in Dublin en vulde mijn dagen met het bezoeken van cafés en praatjes maken met de "locals" (beide activiteiten gecombineerd uiteraard). Het was daar dat ik aan de praat raakte met een joviale kerel over jazzmuziek (jeansvestje, licht corpulent, 40 jaar oud en drager van een zonnebril ondanks een grijze hemel). Hij vertelde me voor het eerst over Charles Mingus. Hij was er zeker van dat dit me zou bevallen. Zijn liefdevolle uiteenzettingen over dit album op zich waren al meesterwerken op zich. Zoals een foto van een "dame blanche" je speekselklieren kunnen stimuleren, zo werd ik heel nieuwsgierig naar dit album. Helaas zou ik nog enkele dagen op mijn honger moeten blijven zitten, pas terug in België zou ik het album voor het eerst beluisteren.

En kijk eens aan. Die man had verdorie ferm gelijk. Van de eerste keer dat het knotsgek melodietje in "Better Get Hit in Yo' Soul" losbarstte wist ik dat het snor zat met deze plaat. Ik kom voorlopig woorden te kort om dit te beschrijven, want ik heb deze plaat nog niet kunnen "temmen". De muziek houdt mij in de ban en niet omgekeerd. Dit overstijgt mij als het ware.

Doch één iets wat ik wel kan plaatsen: "Self-Portrait in Three Colors". Bij dit nummer moet ik constant denken aan de score van "Taxi Driver". Zijn er mensen die deze reflex met me delen?

avatar van LeRoi
5,0
Reijersen schreef:
Nadat 'Black Saint and the Sinner Lady' toch wat tegenviel heb ik me maar nogmaals een Mingus-plaat gewaagd. En ik moet zeggen, deze bevalt me een stuk meer. Het belangrijkste voor is dat het mijn aandacht vast kan houden, vooral in vergelijking met eerstgenoemde Mingus-album.

3,5 ster.

..kan de opmerking van Rei plaatsen......het is wel zo dat Mingus 'somthing else' is zeker als je met jazz, en Mingus in het bijzonder, nog niet zo bekent bent........deze GIGANT moet wel enige tijd (willen) geven......
N.b. 1. Ik prefereer overigens deze ook boven de 'Black Saint'...
N.b. 2. Als je deze goed vind, luister ook eens naar 'Oh Yeah'....

Social_Mask
Fantastisch lekker album. Hier speelt Mingus heerlijk! Vind het ook wat beter dan Black Saint... Ook wat meer voor het grote publiek. Hier vind ik geen irritant instrumentje terug. Uitgegroeid tot 1 van mijn favoriete (Jazz)albums. Goodbye Pork Pie Hat is toch wel 1 van mijn meest plezierge ervaring in the Jazz scene.

4,5* en een plek in mijn Top10.

LocoHermano
Gisteren aangeschaft. Ben benieuwd, mijn derde Mingus na 'Black Saint' en Mingus, Mingus, Mingus, Mingus

eazyfan
Better Git It In Your Soul,

dat is zo de levenskracht van een heel orkest gestoken in één geflipte bas- en pianodeun met een paar blazers en een erg aanstekelijke oneliner: ,, All night long" . Een nummer als dat componeren vergt volgens mij meer talent dan zowat 85% van de muziek die ik al ken, geen enkel nummer dat zo opwekkend/krachtig is maar dan tegelijkertijd best simpel overkomt. Nog altijd erg jammer van de 2 laatste nummers (Pussy Cat Dues en Jelly Roll, voor alle duidelijkheid), anders was dit zonder enige twijfel mijn favoriete album aller tijden geweest, die nummers halen jammer genoeg het niveau wel bijzonder naar beneden.

Fables of Faubus ook zo'n nummer waar je spontaan bij begint te springen van goed gevoel. Om de een of andere reden stel ik me daar Mingus bij voor bij de Eiffeltoren in Parijs. Ergens spreekt de verbeelding bij veel nummers op dit album, met dit album heeft Mingus niet alleen zichzelf maar nog zoveel anderen vereeuwigd, op zowel vlak van zijmannen als van tracks ter ere van mensen.

avatar van levenvergeten
4,5
Dat spelplezier dat van Better Git Hit In Your Soul afstraalt is echt geweldig om te horen. Sowieso bleek dit vandaag een veel betere plaat dan ik altijd had gedacht. Sterker nog; tamelijk geweldig. Krijg gelijk zin mijn zwarte schoenen aan te trekken en op de tafels te gaan dansen in allerlei obscure café's.

Kosinski
Wat een prachtig album is dit toch. Gisteren helemaal gedraaid inclusief de bonustracks [die hier ontbreken]
Er hangt een soort "lentegevoel" rond die musici, wat een spelplezier, wat een concentratie, ernst en humor wisselen elkaar af.
Mooie composities. Tijd voor een opwaardering met een vol punt.
Mingus blijft toch geniaal.

MentalTheo58
Iedere noot klopt hier!

avatar van Schizophrenia
4,0
Verman je zelf Schizophrenia, huil uit en pak een ander album!
In den beginne kon ik maar met een aantal 'Jazz' platen wat, mijn zogezegde eerste Jazz Wave. Her en der had ik wat hoge score's uitgedeeld, maar echt een worden met 'Jazz' muziek kon ik niet.

Na een half jaar 'rotzooi' te hebben geluisterd, heb ik dit kwaliteit werkje weer opgepakt, ben ik begonnen met mijn tweede Jazz wave. ik dacht alweer aan het ergste. Maar sinds een aantal dagen klikt het helemaal, we hebben nu zogezegd verkering, eeeh Ah Um.

Vol trots durf ik dan ook te zeggen dat dit mijn tweede Jazz plaat is die ik helemaal heb weten te doorgronden. Want tussen doorgronden en kennen zit een duidelijke grens.

4 Sterren voor meneer Mingus. Snel weer terug naar andere Jazz platen die ik wel ken maar nog moet doorgronden.

avatar van morrisj
5,0
Vandaag gekocht voor een luttele €5,90.

Ik ben al volledig verkocht na de eerste luisterbeurt

avatar van josbosvos
4,0
Vandaag deze CD inclusief The Clown en Pithecantropus Erectus voor 5 pleuries op de kop getikt, dus mijn oren zullen smullen de komende week .

avatar van Sandokan-veld
4,0
Goede aankoop!

Stijn_Slayer
Ik kende Black Saint and the Sinner Lady al een beetje, maar deze vind ik eigenlijk nog iets mooier. Erg toegankelijk en rustig, maar (daardoor) ook zéér sfeervol. Misschien wel het meest sfeervolle jazz album dat ik tot nu toe gehoord heb. Een waar genot voor het oor.

Om de perfecte opmerking van Xel nog maar eens te herhalen: ''Muziek uit het zwart-wit tijdperk, maar zelden zo'n kleurrijk geheel gehoord.''

Mijn cd bevat de 'unedited forms' van nummer 2,3,5,6, plus drie bonusnummers. Dat schroeft de tijdsduur van 46 minuten op naar 72 minuten. Een vrij lange zit, maar toch verslapt mijn aandacht niet van al dit moois.

Ik ga zeker meer van Charles Mingus in huis halen.

avatar van LeRoi
5,0
Stijn_Slayer schreef:

Ik ga zeker meer van Charles Mingus in huis halen.


Probeer, als je deze 'digt', ook eens 'Oh Yeah' uit 1962...

Voor mij binnen de jazz 'de grootste' op contra-bass (zoals Miles op trompet en Django op gitaar).

Stijn_Slayer
Tip genoteerd, ik denk dat dit een jazz artiest is die me erg ligt.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:30 uur

geplaatst: vandaag om 09:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.