Dr. Dre - Compton (2015)

Luister dit de laatste tijd vaak, gaf em eerst een 2 maar neig nu naar 3,5. Het kwartje moest ff vallen, dit is wel een beetje te vergelijken met The Life of Pablo van Kanye, drukke producties en veel gastartiesten. ook daar moest het kwartje vallen na een lange tijd. Ik vind dit toch wel een goede plaat. Oud gedienden en nieuwe namen en Dre achter de knoppen. Knap plaatje, geheel eigenzinnig. Ik geef em voor nu 3,5 ster.

Dit is mijn favoriete Dr. Dre album. En dat zegt veel

Voor mij is dit album een perfecte evolutie van dre's sound en heeft hij een ware audiocinematic afgeleverd.

Zie nu dat hij inmiddels ook op Spotify te luisteren is. Heb hem weer eens gedraaid, en ik blijf bij mijn score. Dre laat zien dat hij nog steeds een fantastische producer is. Natuurlijk, als rapper is hij ook niet slecht, maar hij herkent ook duidelijk dat hij vocaal de spotlight beter kan geven aan zijn gasten. Alle verplichte nummertjes Xzibit, Cube, Eminem en Snoop Dogg doen het prima, maar de show wordt w.m.b. hier echt gestolen door de nieuwe generatie: Kendrick Lamar, Anderson .Paak, Jon Connor (die laatste heeft helaas zijn potentie iets minder kunnen waarmaken). Ieder nummer is hierdoor uitstekend.

[quote]Timo710 schreef:
Dit is mijn favoriete Dr. Dre album. En dat zegt veel

Voor mij is dit album een perfecte evolutie van dre's sound en heeft hij een ware audiocinematic afgeleverd.
Nou voor mij niet echt, zware tegenvaller hij klinkt zelfs anders terwijl voor mij juist zijn stem het beste was van zljn delivery en qua beats is het ook totaal niet mijn ding.

Ik vraag me af of dit album ook zo onderschat was geworden als hij het Detox had genoemd en wat meer buzz had gecreëerd. Al is onderschat allicht subjectief, misschien is "anoniem" eerder wat ik bedoel. Niemand ligt er wakker van, er was geen schokeffect, iedereen is het album al vergeten en velen vinden het slecht.

Maar goed, het zou unfair geweest zijn om te doen alsof dit Detox is en het is iets dat niet bij Dre past om dat puur voor de marketing wel te doen. De meeste vrienden die dit album afkraken, wilden net een Detox. Iets dat meer aansluit bij the Chronic en 2001, in de stijl van de Detox leaks. En dat was dit niet. Dit is een fusie van de moderne Dre die Kendrick lanceerde, die Anderson Paak de ruimte in stuurt... En die Dre nodigde al zijn muzikale vrienden uit van de afgelopen 30 jaar om naar aanleiding vd film los te gaan op beats van de moderne Dre (inmiddels ook weer enkele jaren geleden). Ik vind het nog steeds een sterk album en de kritiek "hij wilt te modern doen", is onzin. Deze sound is heel logisch als je bekijkt wat hij als producer in de jaren ervoor uitbracht.

Het is natuurlijk minder van niveau dan classics als TC en 2001, dat wel. Maar eerder dicht tegen dat niveau dan dat van dat Aftermath flopalbum. En de impact van die albums heeft Compton uiteraard niet. Dat was ook niet zijn intentie. Hij wilde zijn carrière afsluiten zonder druk met de muziek die hij wilde maken. En dat vind ik heel geslaagd. Goat...

Uiteindelijk was daar dan toch een nieuw album van Dr. Dre.

16 jaren hebben we moeten wachten op een opvolger voor 2001. Samen met de rest van de wereld was ik vol smart aan het wachten op het mythische album Detox tot we bericht kregen dat het album geannuleerd was. Toch kregen we in augustus 2015 vrijwel uit het niets een derde soloalbum van deze grootmeester; Compton. Een project dat geïnspireerd is door de geweldige film over de carrière van N.W.A. getiteld Straight Outta Compton.

Favorieten op deze plaat zijn It's All on Me, All In a Day's Work, Gone, Loose Cannons, Deep Water, For the Love of Money, Animals, Medicine Man en Talking to My Diary. Ook de overige tracks zijn van hoge kwaliteit, enkel de twee eerste tracks, Talk About It en Genocide, hebben het voor mij persoonlijk nooit gedaan. De productie klinkt redelijk goedkoop en buiten Kendrick Lamar geven die nummers me geen reden om ze vaak terug te draaien. Vooral die eerst genoemde, wat meer in de richting van Trap ligt, is iets wat ik totaal niet wil horen op een album van The Doctor.

Raar maar waar vind ik de gastheer zelf het grootste struikelblok op Compton. Zijn stem klinkt niet meer zo diep en zwaar zoals in het verleden en zijn rappen komt minder natuurlijk (en dus meer geforceerd) over, vind ik. Heel gek maar vooral ontzettend jammer dat hij zijn vet stemgebruik kwijt lijkt te zijn. Zijn ghostwriters zorgen hier wel voor de beste teksten in zijn carrière, dat dan weer wel.
Dat Dre niet te horen is op elke track dat zijn albums bevatten zijn we wel gewoon, hier is dat het geval op tracks 10 en 11. Echter vind ik het wel ongelofelijk vreemd dat zelfs ongeveer de helft van de producties niet van zijn hand komen. Voor mij is het al raar dat hij een gastbijdrage levert op iemand anders zijn/haar album en dat de beat dan niet van hemzelf is maar op een album van deze superproducer verwacht je toch dat alle beats van hemzelf zijn? (ja, ik weet dat The Message ook niet zijn beat was)
Hoe goed ik Just Another Day ook vind blijf ik het een rare keuze vinden dat dit het album gehaald heeft... Dre is hier niet op te horen noch komt de productie van zijn hand.

Compton is wel een beetje 'a trip down memory lane' uiteraard. Waar ik de gastartiesten mooi in het geheel van The Chronic en 2001 vond passen zonder echt de show te stelen (Eminem op Forgot About Dre als een duidelijke uitzondering), zijn het hier vooral de gasten die het moeten maken.
Oudgedienden Ice Cube, Snoop Dogg, Eminem, Marsha Ambrosius, The Game en Xzibit doen het allen voortreffelijk op dit album. 50 Cent is toch de grote afwezige van zijn (voormalige) topartiesten.
We maken het niet veel mee... maar wat rapt Snoop One Shot One Kill volledig aan flarden. Van Eminem zijn we het wel gewoon maar hij laat ook niets over van Medicine Man.
Xzibit is voor mij echter dé man van deze levende legendes. Manmanman, wat een heerlijke strofe rapt hij op Loose Cannons. Ik moet bekennen dat ik niet bekend ben met het werk van Cold 187um maar ook hij doet het voortreffelijk op die track.

Zijn meer recente artiesten Kendrick Lamar, Anderson .Paak, Jon Connor en Justus zijn ook uitstekende meerwaarde op dit project. King Kendrick is zoals gewoonlijk subliem op de drie tracks waar hij op te horen is.
Dit project was m'n eerste aanraking met Anderson .Paak en initieel vond ik hem vrij slecht, mijn mening is sindsdien wel volledig omgezwaaid! Jon Connor laat horen een geweldige woordenkunstenaar te zijn op de twee tracks waar hij een bijdrage levert en in combinatie met dit nummer is het een schande dat hij één van de vele artiesten is dat Aftermath Entertainment verlaten heeft zonder werkelijk iets uitgebracht te hebben.
Justus hebben we sindsdien niet meer gehoord, hij heeft het label ook verlaten ondertussen, maar ook hij doet het goed op dit studioalbum.

Goed album, subliem album zelfs. Het heeft een groots en cinematografisch gevoel, het is bijna een experience te noemen naar mijn mening. Maar het heeft toch niet de het gevoel van een classic zoals haar twee voorgangers... de voornaamste reden is voornamelijk Dr. Dre zelf die vaak ondergesneeuwd wordt op zijn eigen project.
Talking to My Diary is één van de weinige echte solonummers van de superproducer maar het smaakt wel naar meer. Magnifiek nummer.

Er schijnt dus vrij snel al een collaboratiealbum met Marsha Ambrosius aan te komen maar ook een vierde soloalbum. Afgaande van de 6 nieuwe tracks dat hij onlangs voor GTA Online gemaakt heeft zal het wel weer goed klinken maar een classic verwachten moeten we vergeten vrees ik.

Dikke 4*

Effe verhogen naar 4, die hap. Minder rechtoe-rechtaan als Chronic of 2001, eerder een groeier. Meer een eclectisch, eigenzinnig project van Dre waarbij de guest-artists het album naar een niveau hoger tillen.