Dr. Dre - Compton (2015)

Het album zal het ongetwijfeld goed doen bij de liefhebbers van de moderne(re) hedendaagse hiphop, maar ik kan er niet heel veel mee. Het is allemaal redelijk aardig en het zit wel vrij goed in elkaar, maar het is gewoon te modern voor mij. Sowieso heeft het album ook weinig met Dre te maken, die naast dat ie rappend totaal niet opvalt (zijn stem lijkt ook duidelijk bewerkt) ook zo te horen weinig aandeel heeft gehad aan de producties. In slechts een paar producties hoor je Dre terug. Tel daarbij het bij vlagen drukke geluid en shitload aan (middel)matige rappers/zanger(es)s(en)/auto-tuners op en ik kom tot de conclusie dat ik het toch echt niet meer dan 3* kan geven.

Mee eens.

Ik hou toevallig van drukke, moderne hiphop en dit album weet me ook zeker te bekoren. De raps zijn evenwel vrij inwisselbaar, op Eminem en mijn grote held Kendrick na, waardoor de plaat uiteindelijk een solide, maar geen heel erg grote indruk weet te maken.

Detox was volgens Dre niet goed genoeg,maar hij kan wel even snel een album in elkaar flatsen ivm Straight outta Compton. Teveel moderne drukke hiphop beats met autotune rommel erin.En om het af te maken moet Eminem weer zo nodig schreeuwen ipv rappen.

Na een paar jaar toch maar weer eens een reactie plaatsen

Ik weet nog steeds niet hoe en waar ik dit album kan plaatsen. Het is niet slecht maar echt goed lijk ik het ook niet te vinden. 3tje word het na een hoop luisterbeurten.

Dacht zet em weeres op, misschien klinkt ie nu beter.. Maar god o god wat is dit kut, ongelovelijk dat dre zo zwicht voor commercie, pop-hop noem ik het. vreselijk gedrocht van een plaat!

Na meerdere luisterbeurten begon ik dit album meer te waarderen. Minpunten zijn de vele onnodige featurings en de té drukke producties.

Ben zwaar liefhebber van dre maar dit viel me ff vies tegen, hoe kan dit tippen aan 2001?

Op alle fronten. 2001 ligt me stukken minder dan deze en The Chronic.

Ik snap sowieso niet zo goed hoe je 2001 als album goed kan vinden. De singles zijn geweldig, maar er staan zo veel fillers op die het gemiddelde niveau naar beneden halen. Terwijl op Compton het niveau behoorlijk constant is, of je nu vindt of dit laag of hoog is.

Blijft heerlijke plaat

Ik heb het een beetje anders. Ik vind dat de ziekste nummers zeker en vast op The Chronic staan, maar 2001 en Compton vind ik een beter geheel, ze kunnen me de volledige speelduur boeien. Bij The Chronic heb ik dat minder, daar vind ik het na Lil' Ghetto Boy wat inzakken...

Bwa ik volg je wel gedeeltelijk. 2001 is waanzinnig goed (wel commercieel) tot in de helft waarna het even voortkabbelt tot het niveau de laatste vier nummers weer de hoogte inschiet. Echt slecht wordt het echter nooit en de overall kwaliteit van 2001 staat imo buiten kijf. Tel daarbij het enorm aantal bangers en het feit dat hij bij het heruitvinden van zijn eigen sound zo minutieus te werk is gegaan en 2001 is voor mij buitencategorie.

Op Compton heb je een vergelijkbaar verhaal. Ook hier grijpt hij deels terug naar zijn oude sound met bijhorende gastartiesten, die hij in een nieuw jasje steekt. Maar samen met enkele nieuwe sterren die hij de afgelopen jaren begeleid en naar de top gebracht heeft (Kendrick) of gaat brengen (Anderson Paak), introduceert hij ook een heel nieuw geluid. Een geluid dat hem weinig waardering oplevert bij het grote publiek maar wel bij mij. Hij liet ons al genieten van deze sound op Kendrick's albums en trekt de lijn hier nog wat verder door. Compton is voor mij een heerlijke mix van vroeger en nu en Dre die doet wat hij het best doet: beats bakken, een paar bars spitten maar vooral ruimte laten aan bekwamere mc's om te shinen.

Waarom ik deze dan 4 geef, the chronic 4.5 en 2001 een 5? Enerzijds omdat een album voor mij geen 5 is maar dat wordt (of nog vaker niet wordt) als het de tand des tijds doorstaat, anderzijds omdat the chronic meer memorabele uitschieters bevatte (stuikt wel wat in naar het einde toe) en 2001 overall gewoon beter was. Het mindere middenstuk is hier langer, links en rechts wordt er te veel gebruik gemaakt van autotune (terwijl het soms wel iets kan toevoegen, indien goed gedoseerd) en het filteren van Dre's stem is doodjammer. Op de wat snellere nummers snap ik het geluidstechnisch wel maar op de wat tragere bangers stoort het me enorm en mis ik die lome, zeemzoute, diepe stem van Dre.

Desondanks is compton beter dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik vreesde voor een lelijk doorslagje van 2001 (detox) maar het is meer dan dat geworden, gelukkig maar. Ik heb het album het laatste half jaar enorm veel geluisterd in de auto en sluit niet uit dat ik het op termijn alsnog verhoog naar 4,5 want ik kan nog steeds oprecht bouncen op de old school tracks en bij de nieuwe tracks ben ik nog steeds onder de indruk van het niveau en het geluid van Kendrick Lamar en Anderson Paak.

Toch maar naar 4,5* Ongelooflijk dat hij het weer doet.
Zo'n plaat vol anthems maken.

Toch apart dat je dit dan wél goed vindt en een hoop vergelijkbare hedendaagse hiphop (puur qua sound/elementen) dan weer niet.

Dit heeft die echte Dre-vibe, dus klinkt sowieso helemaal anders. Dat is wat mij ook verraste aan de plaat. Wat een banger.

Het ligt niet zozeer aan de stijl maar aan hoe je het doet.
Tracks als Its All on Me en All in a Days Work hoor je echt niet bij veel hedendaagse hiphop hoor. Zo knap.

Eens, dit album heeft die typische Dre handtekening imo, iets dat Kendrick's albums ook hebben. Het luistert allemaal heel erg lekker weg maar gaandeweg merk je toch in elk nummer weer die subtiele touch die de tracks net iets beter doen klinken. Je voelt dan toch weer die doordachtheid waarmee het album is opgebouwd en de verfijndheid waarmee alle details zo zijn bijgeschaafd dat alles lekker in elkaar overvloeit.

Ik vind het trouwens top dat veel mensen dit minder vinden. Zij hadden liever een easy listening plaat als 2001 (die ook een pak complexer in elkaar zit dan ze denken) of een old school vibe op zijn Chronic's gehad. Het mooie is dat die vibe er wel degelijk inzit op 30-40 procent van het album en dat dit ook goed wordt uitgevoerd. De overige 60 a 70 procent noemt men dan "new school" of "Kendrick imiteren". Terwijl Kendrick's sound voor een groot deel gewoon die van Dre is en Kendrick ook gewoon stevig op het album aanwezig is, net zoals dat het geval was met Eminem ten tijden van 2001 en Snoop op The Chronic.

Tel daar nog bij Anderson Paak die als een moderne Nate Dogg de refereinen verzorgt en daarmee een heel funky touch aan het geheel toevoegt. Zelfs de auto-tune klopt voor mij. Het enige minpunt blijft het filteren van Dre's stem: in bepaalde tracks snap ik er het nut van maar dat had niet overal gemoeten en is soms ronduit jammer.

Vandaar geen 5 maar een 4.5

Middelmaat, tikt nergens het niveau van 2001 aan, echt nergens. Er staan zat prima nummers op en de gastbijdragen doen het behoorlijk maar 0 classics, echt 0. En dat is juist zijn trademark. Jammer zeg want slecht is het totaal niet, had echter gehoopt op iets fenomenaals zoals alleen een Dre kan doen. Dre is ingehaald door te tijd.

Dat wás zijn trademark, in de jaren negentig. Je had kunnen voorzien dat je met de verwachting van een album vol "classics" bedrogen uit zou komen. Zeker als je het hebt over "classics" in de zin van de stijl hip hop die hij in die periode maakte.

Classics... De enige reden dat die er niet opstaan en op 2001 wel, ligt aan het feit dat op dat moment hip hop quasi popmuziek was. Letterlijk iedere snotter luisterde toen naar rap, nu is hip hop weer wat meer naar de underground verschoven.

Ik snap het gehaat niet zo... All in a Days Work, Darkside/Gone, Animals, Its All on Me, Deep Water, Talking to My Diary... genoeg anthems/bangers/classic material imo. Hij doet gewoon niet klakkeloos hetzelfde als op 2001 (dat eigenlijk ook best stevig verschilde van The Chronic) en dat had iedereen van onze generatie wel gehoopt.

Ik vind het net daarom een topalbum. Die old school Dre sound, zelfs the Chronic, komt hier ook wel terug maar de nieuwe, hedendaagse sound is ook stevig aanwezig. De sound die hij met Kendrick al hielp mee creëren en dezelfde sound die Kendrick en Anderson naadloos helpen verbinden met Dre's signature sound.

En dan hoor ik overal "hij had zichzelf moeten blijven".
1) Dat doet hij
2) Nee een 2001 part 2 zit niemand op te wachten
3) Hij heeft die nieuwe sound mee uitgevonden

Bij de eerste 3 tracks hield ik mijn hart vast, maar gelukkig komt het daarna helemaal goed.
4*

Mee eens

Ik heb dit album heel langs links laten liggen. Zijn beste blijft natuurlijk zijn eerste. 2001 vond ik OK maar meer in de lijn van de Eminems, 50 Cents en Xzibits, zeker een mooie periode in Hiphop, maar niets wat is blijven hangen dan wel dat ze in mijn platenkast staan. Eerlijk gezegd luister ik er nooit meer naar. Dit album daarentegen heb ik wel aangeschaft. De beats zijn nieuw ja, maar op een of andere manier erg muzikaal en tijdloos, ik hou er van.

Juist!

Blijf terugkomen bij dit album. Staan heerlijke tracks op, heb het gevoel dat Dre op dit album laat horen dat hij echt alle soorten en maten van hiphop kan produceren.

Blijf 'm met enige regelmaat draaien. Ik vind het toch wel een erg vette plaat, zeg.

Ook ik blijf vaak terug pakken naar deze. Veel meer dan naar bijvoorbeeld 2001 en The Chronic.. Dit is gewoon een kunstwerk.

Ik wou dat ik het album zo ervaarde. Maar ik vind het een vlak afgemixt album waardoor alles te scherp en flets klinkt. Ook waar de laatste 3 albums van Eminem last van hebben.

Wat mij betreft een heerlijke plaat. Oude helden weer herontdekken (Xzibit, Eminem, Dr. Dre), maar ook nieuwe ontdekken, zo moet ik toch echt even het werk van Kendrick Lamar gaan beluisteren.
De afwisseling op dit album spreekt mij erg aan en ik blijf maar draaien. Lekker hoor.

Luister dit de laatste tijd vaak, gaf em eerst een 2 maar neig nu naar 3,5. Het kwartje moest ff vallen, dit is wel een beetje te vergelijken met The Life of Pablo van Kanye, drukke producties en veel gastartiesten. ook daar moest het kwartje vallen na een lange tijd. Ik vind dit toch wel een goede plaat. Oud gedienden en nieuwe namen en Dre achter de knoppen. Knap plaatje, geheel eigenzinnig. Ik geef em voor nu 3,5 ster.

Dit is mijn favoriete Dr. Dre album. En dat zegt veel

Voor mij is dit album een perfecte evolutie van dre's sound en heeft hij een ware audiocinematic afgeleverd.

Zie nu dat hij inmiddels ook op Spotify te luisteren is. Heb hem weer eens gedraaid, en ik blijf bij mijn score. Dre laat zien dat hij nog steeds een fantastische producer is. Natuurlijk, als rapper is hij ook niet slecht, maar hij herkent ook duidelijk dat hij vocaal de spotlight beter kan geven aan zijn gasten. Alle verplichte nummertjes Xzibit, Cube, Eminem en Snoop Dogg doen het prima, maar de show wordt w.m.b. hier echt gestolen door de nieuwe generatie: Kendrick Lamar, Anderson .Paak, Jon Connor (die laatste heeft helaas zijn potentie iets minder kunnen waarmaken). Ieder nummer is hierdoor uitstekend.