Hollywood Vampires - Hollywood Vampires (2015)

De nieuwe single School's out/Another brick in the wall mag er alvast zijn!

Vooropgesteld natuurlijk dat de Hollywood Vampires een geweldige grap van Cooper kan zijn, kan het ook zo maar eens zijn dat er hier een album komt waarbij in muzikaal opzicht bijzonder aardig aan de weg wordt getimmerd.
Al gaat het dan niet om nieuw werk maar om herbewerkte klassiekers. Althans, veel nummers staan als klassieker te boek.

Mij heeft Alice Cooper alvast gewonnen, op basis van deze single. Afwachten maar wat het album gaat worden. Bizarre datum van verschijnen weer.......

De drijvende kracht achter dit project komt van Cooper zelf en Johnny Depp als ik het goed begrepen heb. Samen met een flinke rits grote namen brengt men hier ode aan de lang vervlogen tijden van de rock grootheden.
Dit wordt op een professionele manier gedaan. Het is een beetje apart om de eerder dit jaar overleden Christopher Lee in de intro te horen. Met "Raise the Dead" komt het gezelschap (volgens mij) met een eigen compositie die precies bij de stijl past van de daarna volgende odes. "My Generation" werd door Cooper al live gebracht in de laatste tour, maar word op deze plaat ook lekker vlammend neergezet.
Led Zeppelin's "Whole Lotta Love" doet hier nog een schepje bovenop. Wat klinkt het gitaarwerk hier heerlijk zwaar en met de vocale bijdrage van zowel Cooper als Brian Johnson van AC/DC klinkt dit gewoon erg lekker.
"I Got a Line On You" is niet zo mijn smaak, maar luistert mede door de korte speelduur nog best gemakkelijk weg. "Five to One" klinkt wederom door het lekker zware gitaargeluid wel lekker en met "Break On Through the Other Side" doet men wederom er een fijn schepje bovenop.
"One" is wederom niet echt in mijn smaak gebracht, maar ieder zo zijn ding. "Jump Into the Fire" klinkt dan wel weer fijn. Op "Come and Get It" horen we nog een bijzonder goed bij stem zijnde Paul McCartney. De muziek zelf bestempel ikzelf al best snel als "oude lullenmuziek". Ja, ik heb nooit zoveel gehad met de composities van McCartney en co. Wederom geldt hier: ieder zijn ding, want ik denk dat liefhebbers van McCartney's werk hier wel van zullen kunnen genieten. "Jeepster" is een lekker Rock & Roll tussendoortje en het daaropvolgende "Cold Turkey" klinkt een beetje zwoel en daardoor ook weer best goed. Cooper's stemgeluid past bijzonder goed bij het nummer "Manic Depression" van Jimi Hendrix. Het gitaargeluid kan niet tippen aan het origineel, maar er is wel te horen dat men hun best deed om het origineel zoveel mogelijk eer aan te doen.
"Itchycoo Park" is een beetje een zomers nummer te noemen in deze uitvoering. Leuk, opmonterend nummertje naar het wat zwaardere werk van Hendrix.
Op "School's Out/Another Brick in the Wall" doet Cooper wat men ook op de laatste tour deed. De klassieker van Cooper zelf onderbreken met een klein stukje van Pink Floyd's "Another Brick in the Wall". Johnson's stem vind ik niet zo goed passen bij School's Out, maar klinkt dan wel weer een stuk beter bij het Pink Floyd stuk. Op dit nummer is ook nog even iets te horen wat op een soort gitaarduel lijkt, maar met muzikanten als Slash en Joe Perry (Aerosmith) kan men dat ook wel verwachten.
Afsluiter "My Dead Drunk Friends" is volgens mij weer een eigen compositie. Dit is een ode aan de verloren rock muzikanten in een stijl die perfect bij de hele Alice Cooper act past. Door de toevoeging van de piano klinkt het soms als een onheilspellend saloon nummer. Cooper krijgt het voor elkaar om bij mij een visioen op te wekken van een pianospelend geraamte. Mede door het stuk in het midden van "we drink and we fight and we puke..." moet ik een beetje denken aan taferelen uit Disney's Pirates of the Caribbean attractie.
Een apart project met uiteenlopende rock stijlen waar voor haast iedere rockliefhebber wel iets genietbaars te vinden valt. Sterk.

Een mooi verslag
Ik wacht nog op mijn exemplaar en kan zowaar haast niet wachten!

Is het een bonte mengeling van stijlen of gaat het meer de kant op van een solo album van Alice Cooper van de afgelopen jaren?

Er is hier en daar wel te horen dat de muziek van verschillende artiesten/uit verschillende periodes komt, maar ze hebben wel hun best gedaan om er een geheel van te maken.

Lekker cd, tje hoor. Hopenlijk gaan ze m Live spelen in de buurt.

Vermoedelijk dan zonder Christopher Lee, "he's on the wrong side of the dirt...."

Ik moest er even op wachten, want per abuis in de VS besteld. Maar goed, geduld is een schone zaak. Alice Cooper kan bij mij sinds het recente Welcome to my nightmare 2 nog weinig fout doen en eigenlijk hoopte ik op een klein vervolg.

Met een rode draad en afwisselende songs met een afwisselende bezetting. Het idee is natuurlijk op zich al geweldig en ik ben onder de indruk van de energie die Alice Cooper (1948) er toch altijd weer weet in te steken.

Vampires zijn in allerlei vormen en gedaantes al weer enkele jaren bijzonder in trek: ontelbare televisieseries mogen er graag gebruik van maken. in die zin lijkt het een goede zet, qua naam en thematiek.
Maar Alice was natuurlijk begin jaren '70 al actief, de recent overleden Sir Christopher Lee sinds de jaren '40.

Je zou alleen de andere Sir, McCartney, niet snel verwachten op de set. Maar hij weet zich met Cooper prima staande te houden. Als eerbetoon had Cooper ipv Cold Turkey van John Lennon beter kunnen kiezen voor een vette versie van Live and let die van Sir Paul, dat had mij beter geleken.

Maar goed, overall is er sprake van een stevig album, met een lekker tempo, ligt goed in het gehoor.
Mijn puntjes van kritiek liggen in de keuze van de nummers, met name het grote aantal covers en toch ook een gebrek aan samenhang daarin.

Cooper en Co. weten een deel van de nummers een goede make-over te geven, zoals Whole lotta love, Coopers eigen School's out en Itchycoo park. Jeepster, Five to one/Break on through en My Generation (matige uitvoeringen) had ik zelf nooit gekozen. Er zijn betere nummers te kiezen die bij het Vampire thema prima zouden aansluiten.

Zo is het begin met The Last Vampire, Raise The dead en de afsluiter My dead drunk friends bijvoorbeeld precies wat ik mij er bij voorstelde.

Het gebrek aan samenhang geeft het alles bij elkaar een wat chaotische invulling. Misschien is dat de bedoeling en ik leg het album ook best met plezier in de cd speler. Maar ik denk dat het nog net even iets beter had gekund.

Matt Sorum is er toch maar weer in gelukt om zijn wagentje aan te haken bij veel meer getalenteerde muzikanten. Hoe doet hij het toch?

De tour line-up is alleszins wel de moeite. Ondertussen zijn de eerste pro shotbeelden op YouTube terug te vinden van hun concerten en dat klinkt best aardig! Zeker als Lzzy Hale erbij betrokken wordt.

Tja, wie zit hier in godsnaam op te wachten. Een soort amerikaanse tegenhanger van de Toppers met vrijwel uitsluitend covers, iets dat live ongetwijfeld zal uitmonden in één grote karaoke-show. Het betrokken talent liegt er niet om, om over de vele gastoptredens maar te zwijgen, maar uiteindelijk levert het niet meer op dan redelijk uitgevoerde coverversies van superieure klassiekers, die in veel gevallen al tientallen keren eerder gecovered zijn. Het intro, waarin we de fijne stem van Christopher Lee nog een laatste maal mogen horen, is eigenlijk nog het leukst.

Ach gossie, Johnny Depp (die piraat) ook nog op gitaar. Op YT staat een heel concert in Rio. Begrijp echt dit project niet, noch het album. En wat moet je met de ambiance van zo'n megafestival.

De bedoeling lijkt me kick-ass-rock 'n roll. Waarom moet dit in de vorm van Vampire Hollwood?
Je kan beter naar een concert van Alice Cooper (zelf) gaan. Hij tourde zeer onlangs in de UK met als voorprogramma Michael Monroe + band (ex-Hanoi Rocks). Beide stageperformers + bands zijn 10x zo goed live als dit bedachte concept. Ook vertolken ze vaak gastoptredens bij elkaars concerten, staat genoeg op YT.

Wat een belachelijke vraag, eigenlijk.
Zit er iemand op commentaar te wachten, in Godsnaam? De vraag komt natuurlijk hard terug, die kan bij zo'n beetje elk album wel worden gesteld.

Het zijn geen De Toppers, ik hoop dat je in staat bent om beide acts van elkaar te onderscheiden. Karaoke wordt ook nog ingezet om er maar zo denigrerend mogelijk over te doen. Maar iemand met een beetje intelligentie weet dat Karaoke en Alice Cooper nog nooit samen zijn gegaan. Ik begrijp dat je het graag bespottelijk wilt maken maar gun ieder z'n show. Cooper doet al jaren zijn ding en de Hollywood Vampires sluiten er goed bij aan.

Als je Alice Cooper een beetje kent, weet je dat hij zijn idolen/collega's op meer dan enkel handen draagt. Hij praat er graag over, en heeft niets dan lof over de Hollywood Vampires, maar dan zijn drinking buddies uit die tijd. Voor een uitgebreid verslag raad ik jullie aan om 'Alice Cooper, Golf Monster' erop na te slaan.

Als ik de drie meningen die hier geplaatst zijn er buiten laat, heb ik de indruk dat de meeste mensen die dit een kans geven zich vooral concentreren op het feit dat dit enkel een cover-album zou zijn. Er is al zovele jaren sprake geweest van dit project, en nu het eindelijk uit komt heeft het me niet teleurgesteld!

Integendeel.

Je voelt met hoeveel enthousiasme dat Alice en Johnny dit project hebben afgewerkt. Dit geeft me enkel nog meer zin om een vlieg op de muur te zijn destijds! Dit is geen album om een concept in te zoeken. Maar wel om af en toe luidkeels mee te kwelen met alles wat je in je hebt.

Hoe meer ik hier naar luister, hoe meer ik het me beklaag dat ik niet vroeger geboren was...

Wisselvallig album maar over het algemeen toch zeker de moeite waard geworden, heb dit album op een dubbel LP 180gram versie kunnen krijgen en daar twijfelde ik geen moment over.
Leuk projectje van Alice Cooper en wat hij op zijn leeftijd nog kan is zeer indrukwekkend op zijn minst!
My Generation, Break on Through & School's Out zijn heerlijke covers en die 3 nummers alleen maken dit album al de moeite waard, tegelijkertijd heb ik zoiets met Whole Lotta Love die ik die veel liever van Zeppelin hoor & dat de productie/master op dit album net iets te hard is opgenomen en hier en daar(Op de vinyl versie althans) wat overstuurt.

Dit is trouwens wel minimaal en als je dit album voor onder de 20 euro kan vinden, twijfel dan geen moment en koop het gewoon! Het is zeker een leuke aanvulling in je LP verzameling!

3,5*

Immer bereid om een nummer/album met Alice Cooper aan te horen, bijna altijd vermakelijk zo ook deze keer.

Deluxe bonustracks ook maar aangemeld, I'm A Boy, Seven and Seven Is + As Bad As I Am

Een 2de keer luisteren doet duidelijk wonderen! De covers kan ik nu nog meer waarderen en het album op zich luistert gewoon ontzettend lekker weg! Te hard opgenomen?! Nee, duidelijk niet nu ik het luister met een andere naald. Gelukkig maar dus, want ik kon er nu een stuk meer van genieten. De eigen nummers zijn niet super bijzonder maar zijn ook zeker niet vervelend, de goed uitgevoerde covers zorgen er dus echt wel voor dat het geheel erg fijn is geworden.

Vooruit 4 sterren!! Whole lotta Love doet mij nu ook meer, nee zeker niet zo goed als de originele versie nog steeds is maar toch wel welkom.

De covers zijn wel aardig gedaan. De eigen composities, vind ik maar zozo.

Cooper en Depp in de speeltuin. Geslaagd album met leuke covers. Hoogtepunt voor mij is Five To One/Break On Through met het zeer herkenbare geluid van Robbie Krieger zelf.