Die echte sixtiesshizzle. Want natuurlijk hoor ik hier The Beatles, The Kinks en The Beach Boys. Dromerige psychedelische popnummers met volle en veelgelaagde arrangementen. Die vele lagen tillen deze muziek wat mij betreft echt naar een hoger niveau, het is heerlijk om je op te laten nemen in de instrumentatie en te horen hoeveel er gebeurt, alles uiteraard in schijnbaar perfecte harmonie met elkaar en de zang. Daar komt bij dat de liedjes gewoon ontzettend sterk geschreven zijn, zoals ze dat in dit tijdperk zo goed konden.
Voor mijn gevoel is het allemaal nog net wat waziger dan bijvoorbeeld bij The Beatles, er lijkt een nog wat dikkere laag LSD-invloed overheen te liggen. Luister eens naar die totale verdwazing die Natural Harmony oproept, met die toffe, subtiele versnellingen en vertragingen in de muziek en de soundscape-achtige effecten. De naadloze overgang naar Draft Morning, dat uit dezelfde droomwereld komt, is ook zo mooi. Niet dat dit beter is dan The Beatles, maar hierdoor is het gevoel van een muzikale ontdekkingstocht die in een consistente trip is gegoten wel sterker dan bij bijvoorbeeld Sgt. Peppers, iets dat ik altijd erg kan waarderen. Het is een bijzonder knap en sfeervol geheel.
Dieptepunten zijn wat mij betreft niet aanwezig en de hoogtepunten (Wasn't Born to Follow, met die geniale zanglijnen, bijvoorbeeld) ontlopen wat mij betreft het geheel niet zozeer, waardoor het niveau belachelijk constant is. Het album moest wel even groeien bij mij, ik heb het inmiddels ook heel wat keren beluisterd, waardoor het me nu veel meer meesleept en boeit dan ik bij de eerste paar luisterbeurten had verwacht. Een terecht, erg knap gemaakt sixtiesmonument dat je het gevoel geeft dat je in een wazige, kleurrijke en intrigerende droom verzeild bent geraakt en me weer eens doet beseffen wat een goed idee het is om deze lijst door te nemen!
(Geschreven tijdens het doornemen van de
52 essentiële klassiekers uit de pop/rock geschiedenis)