menu

Marillion - Anoraknophobia (2001)

mijn stem
3,47 (191)
191 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Sanctuary

  1. Between You and Me (6:27)
  2. Quartz (9:06)
  3. Map of the World (5:02)
  4. When I Meet God (9:17)
  5. The Fruit of the Wild Rose (6:57)
  6. Separated Out (6:13)
  7. This Is the 21st Century (11:07)
  8. If My Heart Were a Ball It Would Roll Uphill (9:28)
totale tijdsduur: 1:03:37
zoeken in:
avatar van Metal-D78
4,0
Vast niet, al zijn er hordes die daar anders over denken.
Het ging mij om het nummer...briljantje.

Ozric Spacefolk
Grappig dat Steve zingt "When I meet God, I'm going to ask her..."

God is een chick...

Ozric Spacefolk
Iemand trouwens al de sample opgevallen in "If My Heart was a Ball"? Zit een stukje Chelsea Monday in (met Fish)...

avatar van Metal-D78
4,0
Ga ik vandaag eens beluisteren. Ik vind dat over het algemeen een minder nummer, maar het feit dat er een sample van Chelsea Monday inzit is mij nooit opgevallen.

Ozric Spacefolk
Vanaf 5.11... Maar het kan ook een bewerking zijn... In ieder geval hoor je groeven van een elpee, een stukje gitaar van Rothery en een fluisterende stem 'She was only dreaming'....

Overigens is dat middenstuk, zeer mooi gedaan....

avatar van Metal-D78
4,0
Heb hem opgezet, ik herken het er niet 1,2,3 in maar het zou zo maar kunnen. Overigens is dat middenstuk inderdaad erg prima. Alleen het nummer begint zo vervelend.

avatar van Bravejester
3,5
Ik herken eigenlijk alleen de tekst "she was only dreaming .. " die een paar keer herhaald wordt uit de laatste seconden van Chelsea Monday. Maar de stem klinkt wel duidelijk anders vind ik ; dus ik denk aan een bewerking.

avatar van Bravejester
3,5
Voor mij is dit een heel wisselend album met een 2-tal geweldige nummers ( Quartz en This Is The 21st Century ) maar ook de zeer matige of niet aanpsrekende nummers ( Map Of The World en If My Heart ... ) en daar tussen de goede nummers waarvan het vooral een leuke verasssing was Fruit Of The Wild Rose live te mogen horen in alweer 2007 met deze toch weer prachtige setlist :

Rijssen, Netherlands - Lucky & Co 9 december 2007
Bridge
Living With the Big Lie
Runaway
Wave / Mad / The Opium Den
Fruit Of The Wild Rose
Out of This World
Real Tears For Sale
Somewhere Else
Seasons End
Hooks In You
Most Toys
The Other Half
Cannibal Surf Babe
This Town
The Rakes Progress
100 Nights
This Strange Engine
Quartz
Neverland
Let It Snow

Na het herbeluisteren toch maar verhoogt naar 3,5; dat verdient het album gewoon.

3,0
Bravejester schreef:
Ik herken eigenlijk alleen de tekst "she was only dreaming .. " die een paar keer herhaald wordt uit de laatste seconden van Chelsea Monday. Maar de stem klinkt wel duidelijk anders vind ik ; dus ik denk aan een bewerking.

Ik denk dat het gewoon een fluisterende Hogarth is.

avatar van daniel1974nl
4,0
This Strange Engine, had nog wel een par erg sterke nummers, zeker het titelnummer, Maar, na die draak van een Radiation, een ongekend 13 in een dozijn cd'tje met werkelijk niets geen toegevoegde waarde) en nog erger, Marillion.Com, die toch eigenlijk niet veel beter was, war Anorak toch echt weer een hele verbetering. Ik was al afgekaakt toen iemand mij deze cd liet horen en dacht, wat ? Echt...wow, dus ze kunnen het dus nog wel. En, inderdaad. Ook al wisten we dat toen nog niet, maar nu zou ik toch eigenlijk willen zeggen dat dit album vooral de opwaardse stroom vertegenwoordigt, die uiteindelijk zal leiden naar Marbles.

Over de hele linie door een hele sterke cd, maar bijzondere aandacht moet uitgaan naar Quartz, When I meet God en vooral This is the 21st Century, wat ook een grote kandidaat is voor de top 10 van Marillion grootste klassiekers.

De opvolgende tour was vooral erg interessant omdat de band een pool had opgezet op zijn website, waar kon worden gestemd niet alleen wat er moest worden gespeeld, maar ook wat er niet moest worden gespeeld. Gezien vele nummers die de band uiteindelijk speelde tijdens het begin van de tour uiteindelijk op de lijst kwamen van nummers die niet moesten worden gespeeld, viel in ieder geval af te leiden dat de band zelf ook niet geheel zeker was van zijn koers. Maar de fans stemde inderdaad voor nummers als Quartz, When I meet God & This Is the 21st Century, naast oudere klassiekers (van na het Fish tijdperk). Wat er dan gebeurde was dat de band de eerste 15/16 nummers van de lijst van nummers speelde die moest worden gespeeld. Dat resulteerde in een concert waarbij er met This Strange Engine werd geopend, en zo verder werd gegaan. Eindelijk werd daarmee Out Of The World ook weer gespeeld, maar bleven ook King of AOS in de lijst. Achteraf was dit denk ik van al die concerten die ik van Marillion heb gezien toch wel het beste concert.

Kortom, prachtige cd, een nog betere tour....nu maar weer wachten en dat wachten werd beantwoord met nog veel meer vuurwerk 'Marbles'.

Ozric Spacefolk
Door het vrije en losse spel toch één van mijn favoriete en meest gedraaide plaat van de band.

When I Meet God, Quartz, Fruit of the Wild Rose en 21st Century zijn van een krankzinnig hoog en mooi niveau...

avatar van Jumpjet
2,5
Half geslaagde Marillion-plaat. In een periode dat de band haar fans harder dan ooit nodig had om te overleven, werden die afgescheept met Anoraknophobia. Lichtpuntje: na het stuurloze Radiation en alweer iets betere Marillion.com werd met deze plaat duidelijk dat de stijgende lijn weer was ingezet. Met het briljante Marbles kwam gelukkig weer alles goed. Of heb ik dat al eerder gezegd?
De plaat begint met twee sterke nummers. Vooral Quartz heeft een heerlijke drive. Map of the World klinkt als een poging tot hitsingle, waren we daar niet allang overheen in 2001?
When I meet God en This is the 21st century zijn dik in orde. Maar daarmee over het geheel genomen nog geen goede plaat, naar Marillion maatstaven.

En toch is dit een van de meest gedraaide Marillion albums in huize Jumpjet. Dat komt omdat mijn dochter (3) het hoesje zo leuk vindt

Ozric Spacefolk
Toch overleeft deze plaat en de nummers erop al de 10 jaar sinds het uitkwam.
Zal nog wel heel lang duren vooraleer ik het zat ben.
Schijnbaar toch erg sterk songmateriaal.

avatar van Hans Brouwer
5,0
dynamo d schreef:
Het is waar dat Marillion nog betere albums heeft gemaakt, maar Anoraknophobia is een album waar ik in ieder geval graag naar luister en mij niet gauw verveelt.
Een door mij zwaar onderschat album. Maar na ruim 10 jaar is het kwartje dan toch gevallen. "Anoraknophobia (2001)" is geweldig mooi, wellicht het beste album dat ik van Marillion in huis heb. 5*****

avatar van El Stepperiño
4,0
Tja mooie setlist Bravejester maar toen ik in Amsterdam was 28-11-2011, die setlist sloeg toch wel alles:

Splintering Heart
Cover my Eyes (Pain and Heaven)
King
Asylum Satellite #1
Sugar Mice
Cannibal Surf Babe
Somewhere Else
You're Gone
Afraid of Sunlight
Man of a Thousand Faces (waarbij het publiek na het nummer net zolang door bleef zingen tot de band weer mee begon te spelen)
Fantastic Place
The Great Escape
Between You and Me
Neverland
The Invisible Man
Three Minute Boy

And what's more? Vanavond is het hopelijk weer raak, nu in Zoetermeer :D:D

avatar van lennert
4,0
Op Anoraknophobia lijkt de band zijn zaakjes weer helemaal in orde te hebben. Het is zeker een van de meest rockende albums die de band heeft geproduceerd, maar in tegenstelling tot albums als Radiation of Marillion.com lukt het hier wel in een keer om de proggy invloeden in de nummers te houden zonder dat er te grote tegenstellingen binnen de nummers plaats vinden (zoals bij Interior Lulu het geval was in vergelijking met de rockers). De warme productie zorgt voor een fijne luisterervaring, terwijl de nummers eigenlijk allemaal fijn zijn om aan te horen. Ik moet toegeven dat ik Map Of The World wat zeikerig vind klinken, maar het gitaarstuk in het midden van het nummer is dan weer om van te smullen. Het zijn echter nummers als When I Meet God en het dromerige This Is The 21st Century waar mijn hart toch het snelste van gaat slaan.

Andere noemenswaardige tracks zijn de compacte opener, het experimentele Quartz en het met samples uit de film Freaks opgeleukte Seperated Out. Ik moet toegeven dat If My Heart Were a Ball It Would Run Uphill me in tegenstelling tot de meeste Marillion epics iets minder doet, maar een slecht nummer zou ik het zeker niet noemen.

Anoraknophobia is een erg fijne plaat die laat horen dat een band als Marillion zeker ook modern klinkende albums kan maken zonder daarbij compleet te breken met de prachtige muziek die ze hiervoor maakten.

De voorlopige tussenstand:
1. Afraid Of Sunlight
2. Brave
3. Clutching At Straws
4. Seasons End
5. Fugazi
6. Script For A Jester's Tear
7. This Strrange Engine
8. Misplaced Childhood
9. Anoraknophobia
10. Holidays In Eden
11. Marillion.com
12. Radiation

avatar van Hans Brouwer
5,0
lennert schreef:
De voorlopige tussenstand:....

Mijn definitieve eindstand:
1. Clutching At Straws
2. Misplaced Childhood
3. Anoraknophobia
4. Brave
5. Afraid Of Sunlight
6. Marbles
7. Seasons end
8. Holidays in Eden
9. Happiness is the road
10. The thieving magpie

Het mag duidelijk zijn dat ik "Anoraknophobia (2001)" een heel goed Marillion album vind. Lennert schrijft hierboven dat Marrilion met "Anoraknophobia (2001)" de zaak op orde heeft. Beter kan ik het niet verwoorden. Ik heb "Anoraknophobia (2001)" enige tijd geleden al 5***** gegeven. Die sterren blijven staan. Ik overweeg om het album op te nemen in mijn HB album top 10.

avatar van vigil
4,0
Hans Brouwer schreef:
(quote)

Mijn definitieve eindstand:
1. Clutching At Straws
2. Misplaced Childhood
3. Anoraknophobia
Ik heb "Anoraknophobia (2001)" enige tijd geleden al 5***** gegeven. Die sterren blijven staan. Ik overweeg om het album op te nemen in mijn HB album top 10.

Dat zou logischerwijs ook betekenen dat je nog 2 Marillion albums in je top 10 plaatst. Ik zou zeggen, ga je gang

avatar van Leptop
3,5
Net de remaster binnen. Vreemd genoeg had ik dit album nog niet in bezit.
Ik moet zeggen: verrassend goed album, gezien de cijfers op de site. Fris klinkend met nieuwe elementen, behoorlijk rockend, wederom typisch Marillion. Glansrol voor Trewavas.

avatar van daniel1974nl
4,0
Dit was de opmaat naar Marbles, waardoor het album tevaak wordt onderschat. Vanaf het moment dat het album is uitgekomen heb ik het een warm hart toegedragen en staat het hoog op de lijst van de meest gedraaide albums ooit. Mijn H. Marillion Top 5 zou zijn. 1. Afraid Of Sunlight (zowiezo het mooiste album dat ze ooit hebben gemaakt) 2. Marbles (2 disc versie uiteraard) 3. Anoraknophobia 4. Season's End 5. Brave.

Eens, het overtreft Marbles of Afraid Of Sunlight over de gehele linie niet, maar er staan wel een paar ontzettend goede nummers op. Zeker the 3 langere nummers, Quarts (wat een mooi middenstuk), When I Meet God en This Is The 21Century zijn hartverscheurend mooi en horen in de eregalerij van Marillion klassiekers thuis.

Maar ook Map Of The World en Fruit Of The World Roses zijn mooi, dan wel een stuk commercieler, maar ook weer zo'n mooi bridge in de laatste. En dan Between You And Me en Seperated Out nog....dan houden we alleen If My Heart Were....wat echt het minste nummer is. Gelukkig dan maar ook dat het het laatste nummer is zodat ik em kan uitzetten. This Is The 21th Century was volgens mij dan ook een veel betere afsluiter geweest. Prachtig gezongen, ontzettend mooie tekst en een fantastisch einde.

Dus, zeker niet onder de maat voor Marillion, maar dat is mijn mening.

Ozric Spacefolk
Ik heb deze plaat erg hoog zitten. Mede door de heerlijke sfeervolle passages en het lichte 'jam'-gevoel.

avatar van Aladdin
4,0
Na Radiation wederom een verrassing. Voor mij is This Strange Engine het dieptepunt.
Ik vind Marbles en Brave (en uiteraard hun eerste platen) ook de hoogtepunten, maar deze plaat (en Radiation) klinken ècht anders en dat vind ik altijd zeer pleiten voor een band.
Verdorie wat aangenaam dit, zomaar 2 prima platen van mijn oude liefde die ik nog helemaal moet ontdekken....en FEAR dan. Prima, nu de blaadjes van de bomen beginnen te vallen.

avatar van Twinpeaks
4,0
Fijn album toch wel . Ik ben te weinig kenner om te kunnen beoordelen hoe en waar deze op de Marillion ladder zou horen. Ik hoor wat meer rock en sample elementen dan op andere albums en dat bevalt me wel .This Is The 21st Century en The Fruit Of The Wild Rose vind ik prachtige nummers en ook het experiment in Quartz mag er zijn. De afsluiter heb ik wat meer moeite mee ,maar vooralsnog een prima album en 4 sterren .

avatar van lennert
4,0
Enkele jaren was dit het album waar ik mijn toenmalige marathon-poging mee eindigde, maar dit keer gaan we het echt uitzitten! Anoraknophobia is qua sound misschien nog geen return to form, maar de kwaliteit is toch beduidend hoger dan het geval was bij voorganger Marillion.com. Dat album had rocknummers, een prognummer en wat House dan ook probeerde te zijn (lounge/smooth-jazz?), maar Anoraknophobia heeft stevig rockende nummers waar de prog er weer gewoon in verwerkt zit. De gitaarsound is vol en er zijn weer wat mooie gitaarmelodiëen te horen. Quartz en If My Heart Were A Ball It Would Run Uphill zijn weer wat experimenteler, Between You And me wat steviger en When I Meet God en This Is The 21st Century weer lekker atmosferisch. Alsnog niet mijn favoriete sound van Marillion, maar wel eentje die ik prima kan behappen!

Voorlopige tussenstand:
1. Brave
2. Clutching At Straws
3. Fugazi
4. Script For A Jester's Tear
5. Afraid Of Sunlight
6. Seasons End
7. Market Square Heroes
8. Misplaced Childhood
9. This Strange Engine
10. Anoraknophobia
11. Holidays In Eden
12. Radiation
13. Marillion.com

avatar van RuudC
3,5
Ik word onverwacht toch best vrolijk van dit album. Het begint lekker met de vrolijke en energieke opener, maar daarna zet het toch een minder interessante koers in. Om vervolgens te eindigen met een aantal heel sterke songs. Vooral de laatste twee zijn echt de moeite waard. Eindelijk weer een beetje prog bij Marillion. Mooie opmaat naar Marbles waar ik, gezien de vele lovende reacties, toch best veel zin in heb gekregen. Goede comeback.


Tussenstand:
1. Misplaced Childhood
2. Fugazi
3. Script For A Jester's Tear
4. Brave
5. Afraid Of Sunlight
6. Clutching At Straws
7. Market Square Heroes
8. Anoraknophobia
9. Season's End
10. This Strange Engine
11. Holidays In Eden
12. Radiation
13. Marillion.com

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
Bij het selectief doorspitten van de discografie van deze band heb ik me tot nog toe beperkt tot de bij MusicMeter hoogstgenoteerde platen en/of de albums die ook daarbuiten de grootste reputatie hebben (op mijn plank nu 12 in totaal), maar nu ben ik dan toch aangekomen bij een plaat die beduidend minder hoog staat aangeschreven. En het is wel even schrikken, want bij het openingsnummer val ik na het mooie piano-intro opeens in een groove die bij mij onmiddellijk associaties oproept met U2 ten tijde van She moves in mysterious ways en andere bands à la de Stone Roses en EMF, en die sound was in 2001 volgens mij al passé. Of de drums hier akoestisch of elektronisch zijn weet ik niet, maar ze klinken ontzettend synthetisch, en in combinatie met de wah-wah-gitaar, de lage bas, de zang die soms als Neil Finn klinkt en het algemene kunstmatige geluidsbeeld levert dat een plaat op die mij maar zelden raakt. En nee, het is niet vanwege hun poging tot vernieuwing dat ik afhaak, dat vind ik prima en juich ik toe, het is het resultaat ervan, het grove bandgeluid dat ook in de composities doorsijpelt en dat veel nummers de nek omdraait – This is the 21st century heeft bijvoorbeeld een prachtige melodie, maar het kost me echt moeite om door de bijbehorende synthetische en monotone begeleiding "heen te luisteren", en die eindeloze echoënde gitaarsolo op het einde doet de zaak ook geen goed. Ik kan aan deze plaat maar weinig plezier beleven.

avatar van Mssr Renard
3,0
Ik vond deze indertijd wel okay, omdat het de enige jam-plaat was van de band. Maar Marillion schiet als jamband wel te kort, uiteindelijk.

Quartz en 21st Century zijn wel echt erg gaaf, vind ik.

Dit is wel ook de plaat waar Rothery dat lelijke chorus-geluid op zijn gitaar introduceerde.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,0
Ik moet opeens ook denken aan Monster van R.E.M., waarop ook zo'n "elektronisch" en af en toe zelfs semi-industrieel geluid wordt gebruikt (althans, ik associeer het met "industrial"). Waarom stoort het me op díé plaat dan níét? Misschien omdat het daar als een soort stijlprincipe wordt gebruikt, terwijl het op dít album meer voelt als een nieuwe jas die eigenlijk heel onwennig zit.

avatar van Mssr Renard
3,0
Weet je dat ik bijna al je referenties (REM, U2, Stone Roses) amper ken? Maar ik houd ook totaal niet van moderne rock en alternatieve rock.

Ik dacht altijd wel dat Marillion vanaf Season's End als een alt.rock band is gaan klinken, maar ik heb er geen verstand van, dus noemde de eerste band die in mij opkwam: Radiohead. Maar dat levert veel discussie op.

Hoedanook vond ik deze plaat wel okay en alles tot en met Somewhere Else heeft mij pre-internet (cd-tijdperk) veel luisterplezier gegeven, al was ik de enige uit mijn omgeving die uberhaupt naar de band luisterde. Man, ik was 24, iedereen luisterde naar Muse of Limb Bizkit geloof ik.

Wat ik wel weet nu, is dat ik deze plaat waarschijnlijk nooit meer ga draaien, daarvoor is mijn smaak teveel veranderd inmiddels.

avatar van crosskip
4,0
Mssr Renard schreef:
Weet je dat ik bijna al je referenties (REM, U2, Stone Roses) amper ken? Maar ik houd ook totaal niet van moderne rock en alternatieve rock.


Haha, denk dat er nog weinig mensen die die referenties onder moderne rock zouden scharen =p Snap wel dat je dit een jam-plaat vind inderdaad. Er hangt wel een lekkere ongedwongen sfeer over het album, ik kan dat zelf wel waarderen.

avatar van Mssr Renard
3,0
crosskip schreef:
(quote)


Haha, denk dat er nog weinig mensen die die referenties onder moderne rock zouden scharen =p Snap wel dat je dit een jam-plaat vind inderdaad. Er hangt wel een lekkere ongedwongen sfeer over het album, ik kan dat zelf wel waarderen.


Ja, toen ik op [plaatsen] drukte realiseerde ik het me. Want die moderne rock is nu inmiddels ook classic rock natuurlijk. Ik denk dat alt.rock wel de lading een beetje dekt, maar daar zal ook vast wat haken en ogen aan zitten.

avatar van Darkzone
4,0
Grappig al die reacties bij dit album van afgelopen week. Na de release van het geweldige An Hour Before It's Dark van eerder jaar, passeerde uiteraard ook All One Tonight recentelijk op blu-ray de revue en het ook in de auto tijdens mijn werk staat veel Marillion op de laatste tijd. Vooral de interclassics krijgen weer veel aandacht.

Radiation, Marillion.com en Anoraknophobia kwamen afgelopen week voorbij. Ieder album is beduidend beter dan zijn voorganger, al heeft ook Radiation toffe tracks. Maar Anoraknophobia ging op repeat. Wat een verademing is dit album eigenlijk. Vooralde tweede helft is ijzersterk. Heerlijk. Een prima aanloop naar de volgende klassieker die hierna kwam, genaamd Marbles.

Maar alleen de hoes van dit album... Als je deze in de cd-schappen tegen zou komen, zou je hem ongetwijfeld laten staan.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:22 uur

geplaatst: vandaag om 13:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.