Half geslaagde Marillion-plaat. In een periode dat de band haar fans harder dan ooit nodig had om te overleven, werden die afgescheept met Anoraknophobia. Lichtpuntje: na het stuurloze Radiation en alweer iets betere Marillion.com werd met deze plaat duidelijk dat de stijgende lijn weer was ingezet. Met het briljante Marbles kwam gelukkig weer alles goed. Of heb ik dat al eerder gezegd?
De plaat begint met twee sterke nummers. Vooral Quartz heeft een heerlijke
drive. Map of the World klinkt als een poging tot hitsingle, waren we daar niet allang overheen in 2001?
When I meet God en This is the 21st century zijn dik in orde. Maar daarmee over het geheel genomen nog geen goede plaat, naar Marillion maatstaven.
En toch is dit een van de meest gedraaide Marillion albums in huize Jumpjet. Dat komt omdat mijn dochter (3) het hoesje zo leuk vindt