Wablief? Shock-Herror ! Ik schreef nog niets over dit top-album klaarblijkelijk? Wat een onrecht! En dat dan nog voor een van de pronkstukken uit mijn toch al niet meer zo bescheiden muziekcollectie, tevens een van Reed's beste albums !
Toen het album in 1989 uitkwam, moest ik, na het horen van een aantal tracks in het programma "Domino" (deel 1, met Arnold Rypens, klassiek rock - in deel 2 deed Lux Janssen zijn ding met alternatieve stuff...), was het snel beslist: dit album zou en moèst ik hebben.. En dat was dus nog voor de single "Dirty Blvd." het zo goed begon te doen...
Met mijn zakgeld naar de platenwinkel.. trots met mijn exemplaar naar huis, de plaat uit de hoes, op de draaitafel, terwijl al eens gretige het dikke lyric-sheet erbijnemen, 'amai, in verschillende talen vertaald! (mja, niet in het Nederlands)'... en LP opzetten..;
"Romeo and Juliette"... Yearh! Meteen een topsong om mee te openen.. het kon niet meer fout gaan...
"Halloween Parade".. "Dirty Blvd.", de geniale single, met al even geniale lyrics... volgen... En dan "Endless Cycle"... weerom enorm sterk, en net zoals bij veel verhalen die verteld worden over/ op "New York": 'slik!'...
"There Is No Time", "Busload Of Faith" en "Strawman" zijn de stevigere, maar zekere niet vrijblijvende, rockers van het album.... Met een "There is No Time" dat muzikaal af en toe aan de hoogdagen van The Velvet Underground doet denken, en een gewoon goede rocksong 'pur sang'... " "Busload of Faith" is nog zo'n fantastische rocksong.... en dan hebben we dus "Strawman" met in your face lyrics...
Drie hoogtepunten met niet alleen prima lyrics, maar ook heerlijk gitaarspel van zowel Reed als Mike Rathke !!! Wow..
Maar vergeten we zeer zeker niet de ongeloofelijke goede songs die "Sick of You" (the president's dead, nobody can find his head, it's been missing now for weeks), het erg pakkende "Xmas in February" en.... natuurlijk de duidelijke hatesong/aanklacht over/geadresseerd aan Kurt Waldheim, dan president van Oostenrijk (van 1986-1992) en in opspraak omwille van diens verzwegen Nazi-verleden, maar even goed een boodschap aan het adres van VS-presidentskandidaat Jesse Jackson...
"Hold On" is best ook wel weer niet vrijblijvend, en een goede song... overall..
Maar, ook een heel mooie wijze om het album af te sluiten, zeg maar gerust in Mineur, de ode aan Andy Warhol, "Dime Store Mystery" (als ondertitel 'To Andy-Honey'). En voorbode voor het project dat later zou volgen, samen met John Cale "Songs For Drella"...
Het jazzy "Beginning of a great adventure" is gewoon "leuk", maar niet onvergetelijk wat mij betreft...
Op "New York", vertelt Lou Reed, 58 minuten lang verhalen uit New York en de wereld, en zijn visie daarop. Het resultaat mag er zeker zijn en ik kan deze plaat dan ook zonder blikken of blozen een 5 geven. Wat zeg ik: plaat? De LP - en dat is niet gelogen, was letterlijk zodanig versleten dat ik een paar jaar geleden wel moest overgaan tot de aanschaf van de CD-versie. En ook wel omdat het makkelijker was natuurlijk om dit prachtalbum op CD te hebben... !!
Het was een tijdje geleden dat ik de CD nog had opgezet, en nu ik terug van dit meesterwerkje aan het genieten ben, weet ik ook dat mijn mening sinds het album uitkwam (en ik het toen grijsdraaide) niet veranderd is: een fantastische plaat met een Lou Reed in topform...
Het zal u dan ook niet verbazen dat dit mijn favoriete Lou Reed-album is, op de hielen gevolgd door dat verhaal van die andere stad: "
Berlin" en "
Transformer"...
Helaas, als ik "Songs For Drella" - die ik ook heel sterk vind - niet meereken, heeft Lou dit meesterwerkje niet meer overtroffen, "
Magic & Loss" had natuurlijk wel zijn momenten, en "
Set The Twilight Reeling" vond ik wel een degelijk rock-album, maar "
The Raven" vond ik ronduit vervelend, en "
Exstacy" het zwakkere broertje van "Set the Twilight..;"