menu

Lou Reed - New York (1989)

mijn stem
4,05 (441)
441 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: Sire

  1. Romeo Had Juliette (3:11)
  2. Halloween Parade (3:33)
  3. Dirty Blvd (3:29)
  4. Endless Cycle (4:03)
  5. There Is No Time (3:46)
  6. Last Great American Whale (3:42)
  7. Beginning of a Great Adventure (4:57)
  8. Busload of Faith (4:50)
  9. Sick of You (3:26)
  10. Hold On (3:24)
  11. Good Evening Mr. Waldheim (4:36)
  12. Xmas in February (2:57)
  13. Strawman (5:54)
  14. Dime Store Mystery (5:03)
  15. Romeo Had Juliette [Live at Warner Theatre, Washington, DC, 3 / 14 / 1989] * (4:44)
  16. Halloween Parade [Live at Joseph Meyerhoff Symphony Hall, Baltimore, MD, 3 / 16 / 1989] * (4:51)
  17. Dirty Blvd. [Live at Wembley Arena, London, UK, 7 / 14 / 1989] * (4:18)
  18. Endless Cycle [Live at the Warner Theatre, Washington, DC, 3 / 14 / 1989] * (4:38)
  19. There Is No Time [Live at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (5:35)
  20. Last Great American Whale [Live at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (6:05)
  21. Beginning of a Great Adventure [Live at Wembley Arena, London, UK, 7 / 14 / 1989] * (7:23)
  22. Busload of Faith [Live at the Falconer Theatre, Copenhagen, Denmark, 6 / 8 / 1989] * (5:05)
  23. Sick of You [Live at the Tower Theatre, Upper Darby, PA, 3 / 17 / 1989] * (5:21)
  24. Hold On [Live at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (3:34)
  25. Good Evening Mr. Waldheim [Live at Joseph Meyerhoff Symphony Hall, Baltimore, MD, 3 / 16 / 1989] * (4:01)
  26. Xmas in February [Live at Joseph Meyerhoff Symphony Hall, Baltimore, MD, 3 / 16 / 1989] * (3:43)
  27. Strawman [Live at Wembley Arena, London, UK, 7 / 14 / 1989] * (5:21)
  28. Dime Store Mystery [Live at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (6:22)
  29. Romeo Had Juliette [Single Version] * (3:07)
  30. Dirty Blvd. [Work Tape] * (1:54)
  31. Dirty Blvd. [Rough Mix] * (3:35)
  32. Endless Cycle [Work Tape] * (1:06)
  33. Last Great American Whale [Work Tape] * (2:09)
  34. Beginning of a Great Adventure [Rough Mix] * (5:02)
  35. Busload of Faith [Acoustic Version] * (2:40)
  36. Sick of You [Work Tape] * (1:26)
  37. Sick of You [Rough Mix] * (3:40)
  38. Hold On [Rough Mix] * (2:44)
  39. Strawman [Rough Mix] * (5:59)
  40. The Room * (3:37)
  41. Sweet Jane [Live Encore at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (5:51)
  42. Walk on the Wild Side [Live at the Mosque, Richmond, VA, 8 / 8 / 1989] * (3:57)
toon 28 bonustracks
totale tijdsduur: 56:51 (2:54:39)
zoeken in:
avatar van c-moon
5,0
Wablief? Shock-Herror ! Ik schreef nog niets over dit top-album klaarblijkelijk? Wat een onrecht! En dat dan nog voor een van de pronkstukken uit mijn toch al niet meer zo bescheiden muziekcollectie, tevens een van Reed's beste albums !

Toen het album in 1989 uitkwam, moest ik, na het horen van een aantal tracks in het programma "Domino" (deel 1, met Arnold Rypens, klassiek rock - in deel 2 deed Lux Janssen zijn ding met alternatieve stuff...), was het snel beslist: dit album zou en moèst ik hebben.. En dat was dus nog voor de single "Dirty Blvd." het zo goed begon te doen...
Met mijn zakgeld naar de platenwinkel.. trots met mijn exemplaar naar huis, de plaat uit de hoes, op de draaitafel, terwijl al eens gretige het dikke lyric-sheet erbijnemen, 'amai, in verschillende talen vertaald! (mja, niet in het Nederlands)'... en LP opzetten..;

"Romeo and Juliette"... Yearh! Meteen een topsong om mee te openen.. het kon niet meer fout gaan...

"Halloween Parade".. "Dirty Blvd.", de geniale single, met al even geniale lyrics... volgen... En dan "Endless Cycle"... weerom enorm sterk, en net zoals bij veel verhalen die verteld worden over/ op "New York": 'slik!'...

"There Is No Time", "Busload Of Faith" en "Strawman" zijn de stevigere, maar zekere niet vrijblijvende, rockers van het album.... Met een "There is No Time" dat muzikaal af en toe aan de hoogdagen van The Velvet Underground doet denken, en een gewoon goede rocksong 'pur sang'... " "Busload of Faith" is nog zo'n fantastische rocksong.... en dan hebben we dus "Strawman" met in your face lyrics...
Drie hoogtepunten met niet alleen prima lyrics, maar ook heerlijk gitaarspel van zowel Reed als Mike Rathke !!! Wow..

Maar vergeten we zeer zeker niet de ongeloofelijke goede songs die "Sick of You" (the president's dead, nobody can find his head, it's been missing now for weeks), het erg pakkende "Xmas in February" en.... natuurlijk de duidelijke hatesong/aanklacht over/geadresseerd aan Kurt Waldheim, dan president van Oostenrijk (van 1986-1992) en in opspraak omwille van diens verzwegen Nazi-verleden, maar even goed een boodschap aan het adres van VS-presidentskandidaat Jesse Jackson...

"Hold On" is best ook wel weer niet vrijblijvend, en een goede song... overall..

Maar, ook een heel mooie wijze om het album af te sluiten, zeg maar gerust in Mineur, de ode aan Andy Warhol, "Dime Store Mystery" (als ondertitel 'To Andy-Honey'). En voorbode voor het project dat later zou volgen, samen met John Cale "Songs For Drella"...

Het jazzy "Beginning of a great adventure" is gewoon "leuk", maar niet onvergetelijk wat mij betreft...

Op "New York", vertelt Lou Reed, 58 minuten lang verhalen uit New York en de wereld, en zijn visie daarop. Het resultaat mag er zeker zijn en ik kan deze plaat dan ook zonder blikken of blozen een 5 geven. Wat zeg ik: plaat? De LP - en dat is niet gelogen, was letterlijk zodanig versleten dat ik een paar jaar geleden wel moest overgaan tot de aanschaf van de CD-versie. En ook wel omdat het makkelijker was natuurlijk om dit prachtalbum op CD te hebben... !!

Het was een tijdje geleden dat ik de CD nog had opgezet, en nu ik terug van dit meesterwerkje aan het genieten ben, weet ik ook dat mijn mening sinds het album uitkwam (en ik het toen grijsdraaide) niet veranderd is: een fantastische plaat met een Lou Reed in topform...

Het zal u dan ook niet verbazen dat dit mijn favoriete Lou Reed-album is, op de hielen gevolgd door dat verhaal van die andere stad: "Berlin" en "Transformer"...

Helaas, als ik "Songs For Drella" - die ik ook heel sterk vind - niet meereken, heeft Lou dit meesterwerkje niet meer overtroffen, "Magic & Loss" had natuurlijk wel zijn momenten, en "Set The Twilight Reeling" vond ik wel een degelijk rock-album, maar "The Raven" vond ik ronduit vervelend, en "Exstacy" het zwakkere broertje van "Set the Twilight..;"

avatar van Slowgaze
4,0
Ons aller Loud Reed schijnt nogal te dwepen met allerlei literaire voorbeelden, wat niet door iedereen in dank afgenomen wordt (pretentieus laten zien dat hij ook wel slim is). Nu ben ik zelf ook een grote dweper, ik hou bijvoorbeeld erg van het werk van Jack Keroauc (On the Road). Daar hebben we het bruggetje naar de Beat Generation, want de teksten op New York zijn meer dan ik ooit van hem gehoord (voor mijn gevoel?) nogal beïnvloed door die literaire stroming, waarvan ook Kerouac deel uitmaakte.

In de teksten (van literair niveau!), die hoe cliché, maar hoe waar kleine verhaaltjes zijn, behandelt Lou allerlei zaken die nu eenmaal voorkomen in een grote stad als New York. AIDS, kindermishandeling/misbruik en Vietnam-veteranen zijn maar enkele van de onderwerpen. Bovendien laat Lou tegen het einde aan de American Dream nog eens goed uit elkaar spatten; wat een lege luchtbel bleek dat te zijn.

Zo, als een boek of een film, krijgen we veertien kijken op de stad en kunnen we concluderen dat het met de mensheid flink de verkeerde kant op gaat, maar er is altijd hoop, zelfs op deze bij vlagen ongemakkelijk nihilistische plaat is er hoop. Dat er een hele buslading vertrouwen bij moet komen, lijkt een onbegonnen zaak, maar het idee is er. En dat is een idee dat blijft. Pluk het, lijkt Lou tussen de regels door naar je te sissen.

avatar van WoNa
4,5
Het was een hele tijd geleden dat ik New York afgespeeld heb. Zoals misschien voor meer mensen was het nieuws dat de plaat een re-release heeft gekregen een reden om hem weer eens af te spelen. De herkennismaking was een uitermate plezierige. Zoals meer mensen hebben aangegeven was New York een terugkeer naar een vorm die Reed lang niet had gehaald, Op 'The Blue Mask' deels en een van mijn favorieten, 'Coney Island Baby' 100%. Daar kon ik mij helemaal in vinden, al vond ik de up tempo nummers veruit de beste op het album.

Wat mijn waardering voor New York heeft verhoogd, is dat eigenlijk alle nummers mij nu goed tot uitzonderlijk goed bevallen. In 2020 ging het album opnieuw voor me open en dat was een verrassing. De harde nummers vind ik nog steeds even goed, maar juist nummers als 'Xmas In February' en 'Dime Store Mystery' vind ik nu ook enorm goed.

Op New York creëert Lou Reed een geluid, waarachter niemand zich kan verschuilen. Ook de songs zelf niet. Zwakke broeders zouden direct door de mand vallen. Of een song nu refereert aan The Velvet Underground of een meer jazzy invulling krijgt, er zit, vrijwel, geen ballast in. Droge drums, zalvende bas en in en uit elkaar meanderende gitaren. Dat is het. Alle songs zijn zo goed dat er geen enkele keer een wens is om naar iets anders te luisteren of gedachten die afdwalen.

Is New York het beste album van Lou Reed? Dat durf ik niet te zeggen. Daarvoor zou ik de andere kandidaten allemaal eens achter elkaar moeten beluisteren. 'The Velvet Underground', 'VU', 'Transformer', 'Lou Reed Live', 'Coney Island Baby', 'Magic and Loss', 'Songs For Drella' en natuurlijk 'New York'. 'The Blue Mask' zit daar niet bij, maar daar staan een paar geweldige nummers op. 'Berlin' is zo donker dat ik daar niet goed naar kan luisteren.

Moest ik ouder worden om het album echt te kunnen waarderen? Het heeft er alle schijn van.

En dan. In 'Sick Of You' figureren Donald Trump, wie kende hem in 1989 in Nederland?, de U.S. president zonder hoofd en Rudy Giuliani. Lou Reed als Nostradamus? Maar ook de tekst van 'Common Ground', is nu zo enorm actueel. De tekst spreekt nu veel meer tegen mij nu dan toen. Dat is redelijk uitzonderlijk.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Lou Reed - New York, Deluxe Edition - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Lou Reed - New York, Deluxe Edition
New York van Lou Reed verscheen 31 jaar geleden, maar klinkt na die 31 jaar op de deze week verschenen reissue nog net zo rauw, scherp en urgent als op de dag van de release

Lou Reed zijn beste jaren leken in 1989 achter hem te liggen, tot het album New York verscheen. Op het album bekeek Lou Reed zijn woonplaats en hij zag dat deze er slecht aan toe was. De kritische observaties op het album zijn vlijmscherp en dat geldt ook voor de muziek op het album. Het is muziek zonder opsmuk. Bas, drums en twee gitaren, meer niet, en iedere noot is raak. Het past prachtig bij de uit duizenden herkenbare stem van Lou Reed die zijn teksten zo nu en dan bijna voordraagt. New York is dit jaar alweer 31 jaar oud, maar is deze week prachtig gevangen op een fraaie reissue, die uiteraard de nodige interessante extra’s bevat.

De afgelopen week was natuurlijk de week van de spectaculaire reissue van Sign ‘O’ The Times van Prince, maar er was nog een onbetwiste klassieker die de afgelopen week opnieuw werd uitgebracht in een luxe editie.

Lou Reed maakte in de jaren 70 zijn bekendste albums, maar ook in de eerste helft van de jaren 80 verkeerde de Amerikaanse muzikant nog in een uitstekende vorm. Zijn beste album uit het betreffende decennium was echter het in 1989 verschenen New York, dat ik persoonlijk schaar onder de allerbeste albums van de in 2013 overleden muzikant. New York verscheen na een aantal magere jaren, waarin Lou Reed zijn inspiratie leek verloren, maar het slotakkoord van Lou Reed in de jaren 80 was zeer indrukwekkend.

Op New York bezingt Lou Reed het wel en wee van zijn woonplaats New York en bekijkt hij zijn thuisbasis met een zeer kritische blik. De Amerikaanse metropool verkeerde aan het eind van de jaren 80 in een deplorabele staat. Acht jaar Reaganomics had een kleine elite in de stad grote rijkdom gebracht, maar een veel grotere groep werd getroffen door zware armoede. Of het nog niet erg genoeg was werd de stad ook zwaar getroffen door de AIDS-epidemie, die aan het eind van de jaren 80 dood en verderf zaaide en verder had de stad absoluut een drugsprobleem en te maken met een onevenredige hoeveelheid criminaliteit en geweld.

Het maakt van New York een aardedonker album, maar ook een album waarop Lou Reed als een waar protestzanger misstanden aan de kaak stelt, waarbij de Amerikaanse muzikant zich overigens niet beperkt tot New York, maar ook de Amerikaanse politiek van dat moment fileert. Lou Reed doet dat in prachtige teksten die het lezen meer dan waard zijn. In deze teksten duikt ook de familie Trump op, maar Lou Reed kon onmogelijk vermoeden hoeveel ellende een lid van deze familie drie decennia later nog zou veroorzaken. Het zijn teksten die zich deels in een compleet andere tijd afspelen, maar zo nu en dan blijkt New York nog verrassend actueel.

New York is een album zonder veel opsmuk. Het is een album met een lekker rauw gitaargeluid, dat prachtig combineert met de uit duizenden herkenbare en bijna gesproken zang van Lou Reed, die in de wat meer gezongen passages ook zeker aan Bob Dylan doet denken en de woorden steeds vol venijn uit spuugt.

De Amerikaanse muzikant speelde op New York met een nieuwe band, bestaande uit gitarist Mike Rathke, bassist Rob Wasserman en drummer Fred Maher, en dat pakt geweldig uit. De band speelt rauw en betrekkelijk sober, maar de ritmesectie is uitstekend, terwijl de gitarist prachtig ruw speelt hier en daar los mag gaan in wat meer blues-georiënteerd gitaarspel. Oud The Velvet Undergound maatje Moe Tucker draagt tenslotte nog wat extra percussie bij.Het levert een serie songs op waar de urgentie in 1989 van af spatte en wat mij betreft is dat 31 jaar later nog steeds zo.

Het originele album klinkt prachtig in de deze week verschenen luxe editie en uiteraard biedt deze editie het nodige bonusmateriaal. Allereerst is er een integrale live-versie van het album uit 1989 en hierna komen nog de nodige ruwe versies van de songs van New York voorbij, die goed laten horen hoe de songs in hun meest elementaire vorm klinken. Het is misschien niet zo’n schatkist als de reissue van Prince deze week, maar ook New York van Lou Reed mag best ontdekt worden door een nieuwe generatie muziekliefhebbers. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 18:30 uur

geplaatst: vandaag om 18:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.