Angelo Badalamenti - Twin Peaks (1990)

Genieten van een aflevering van de fantastische tv-serie Twin Peaks is automatisch ook genieten van de nagenoeg perfecte versmelting van beeld en muziek. Angelo Badalamenti kwam met een aantal herkenbare, efficiënte thema's, die áltijd werken, ondanks het gegeven dat ze vaak herhaald worden. Het hoofdthema is ijzersterk, maar de variatie naar de love theme vind ik helemaal prachtig. In de serie bestaan er overigens ook nog weer enkele versies van dat love theme. Veelzijdig is Badalamenti, want de uiterst luchtige 'lunchroom'-score zorgt voor simpele, maar oh zo trefzekere afwisseling in de tracklist (als ik het goed heb is dit Audrey's Dance?).

En alsof dat nog niet genoeg was is daar één van de mooiste, engelachtige vrouwenstemmen die ik ken. Falling, Into the Night; de bijdrage van Julee Cruise had niet beter kunnen uitpakken.

Eeuwigheidswaarde, 5*

Ok, dit is een nogal uit de kluiten gewassen stuk geworden, dus ik post maar een gedeelte, zie onderaan de link naar het hele stuk.

#120 Clare Nina Norelli – Angelo Badalamenti’s Soundtrack from Twin Peaks (1990)

Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik al sinds 2008 compleet geobsedeerd ben door de tv-serie Twin Peaks (maar mijn obsessie voor alles wat met David Lynch te maken heeft is zelfs al wat ouder). Sinds 2008 kijk ik de serie minstens één keer per jaar, lees en luister ik alles wat los en vast zit over deze serie en bezit ik inmiddels bijna alle soundtracks op vinyl, die ook erg regelmatig de revue passeren.

Ik leef dus zo’n beetje voor deze serie, en nu in 2022 zowel Julee Cruise (zangeres van de liedjes op de soundtrack) als Angelo Badalamenti (de componist van alle muziek voor de eerste twee seizoenen en de componist van een deel van het derde seizoen) overleden, leek het me wel gepast om eens te duiken in het ontstaan van de soundtrack. Ik dacht dat ik eigenlijk al alles wist over Twin Peaks, maar zelfs ik leerde nog heel wat door dit boekje uit de 33 1/3 reeks.

[...]

Genoeg geleerd dus weer dankzij dit boekje, maar als je de serie niet (goed) kent, heb je er helemaal niks aan. Norelli haalt heel vaak heel specifieke momenten uit de serie naar voren en hoe enkele noten een bepaald beeld proberen te bekrachtigen. Nu ken ik de serie zo goed dat ik precies voor me zie en hoor wat Norelli bedoelt, zodat ik begrijp wat ze probeert te zeggen, maar als je niet zo bekend bent met Twin Peaks moet het vast overkomen als een betekenisloze woordenbrij.

Ik ben door het boek niet per se anders naar de soundtrack of de serie gaan kijken (van alle kunst die ooit gemaakt is, vind ik Twin Peaks nog steeds het allermooist, daar zal nog weinig verandering in kunnen brengen), maar door te lezen hoe de soundtrack is ontstaan heb ik wel nog meer waardering gekregen voor de werkwijze van Lynch en Badalamenti. Ik wist niet dat het mogelijk was om nog meer idolaat te raken van David Lynch en Angelo Badalamenti, maar het is gebeurd.

Nu alle mensen die een rol speelden bij de totstandkoming van Twin Peaks één voor één overlijden is het me steeds duidelijker dat dat hele team echt iets volkomen unieks heeft neergezet en dat ik die drie seizoenen en die film moet koesteren (hoe geniaal is het eigenlijk al dat er in 2017 een derde seizoen kwam en dat dat ook nog eens briljant was!), want dit is waarschijnlijk waar het bij zal blijven. Zoiets geniaals zal er waarschijnlijk nooit meer gemaakt worden, en dat is prima, want ik kan mijn hele leven teren op deze ene serie en de bijbehorende soundtracks.

33 1/3: Angelo Badalamenti's Soundtrack from Twin Peaks