Frost* - Falling Satellites (2016)

Het heeft acht jaar moeten duren voordat dit derde album het levenslicht zag, maar gelukkig is het wel de moeite waard. De mengeling van pop en progressieve rock is nog steeds erg smakelijk en ook nu weer subliem geproduceerd. Niet alle songs zijn even boeiend, maar overwegend is het materiaal meeslepend en lekker in het gehoor liggend.

Voluit en achter elkaar aan het luisteren. Dit album zuigt je gewoon mee. Heerlijk genieten.

Review - The Prog Report: compleet mee eens en de muzikale vergelijkingen herken ik zeker.

Huh ? Hoe kom je daar nu bij ?

Ik hoor ook geen poppy melodieën. Ik hoor wel dat het liedje centraal staat. Dat is ook een kracht van dit album wat mij betreft. En de productie is heel modern en je kan misschien zeggen dat de productie als instrument wordt ingezet. En in die zin kan het soms klinken als moderne popmuziek. Maar er zitten zoveel lagen, twists en ideeën in. Die komen in het gemiddelde popliedje echt niet voor.