menu

Bonnie 'Prince' Billy - The Letting Go (2006)

mijn stem
3,92 (266)
266 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: Domino

  1. Love Comes to Me (4:33)
  2. Strange Form of Life (3:48)
  3. Wai (3:39)
  4. Cursed Sleep (5:37)
  5. No Bad News (4:47)
  6. Cold & Wet (2:23)
  7. Big Friday (2:45)
  8. Lay and Love (3:52)
  9. The Seedling (4:38)
  10. Then the Letting Go (5:21)
  11. God's Small Song (4:05)
  12. I Called You Back (7:53)
  13. Ebb Tide (5:14)
  14. The Signifying Wolf * (5:40)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 58:35 (1:04:15)
zoeken in:
sxesven
Als het goed is is dat Signifying Wolf.

Father McKenzie
Wat is dit intense muziek zeg! Heerlijk om bij weg te dromen, vaak erg broos. De zang is heel sober maar overtuigend. De instrumentatie is vaak erg kaal, maar dat komt de kracht enkel ten goede;
Mooie laatavond- of vroegochtendplaat.

avatar van battersea
4,0
Hoe sfeervol kun je het krijgen! Mijn enige plaat van de man met vele namen maar heerlijk. De combi van de ijle vrouwenstem met het fragiele geluid van W Oldham met hier en daar folky viooltjes...mmm

avatar van Ceasar
2,0
slagerkorrel schreef:
Mensen, Social Mask bedoelt met vocalen de 'backing vocals'.
Snap dat dan. Uiteraard hou je weinig over als je Wills stem weghaalt.


Daar ben ik het helemaal mee eens! Die valse kraai die de achtergrondvocalen voor haar rekening neemt verpest voor mij dit album. Halfje eraf.

avatar van paperboats
4,5
Ondanks dat ik al jaren naar "I see a darkness" luisterde en die al net zo lang heel mooi vond, heb ik deze de afgelopen maanden pas echt ontdekt. En dat had ik echt eerder moeten doen, want wat een prachtig album is het! Na de eerste paar luisterbeurten vond ik nog vooral de eerste paar nummers het mooist, maar na hem vaker beluisterd te hebben weet ik niet meer welk deel of welk nummer ik het mooist vind, want alles is gewoon even mooi

avatar van Helicon
4,0
Voorzichtig met dit album!, Want het is enorm breekbaar! Wat een fragile pracht, heerlijke tweede stem.

avatar van Ceasar
2,0
Die "heerlijke" tweede stem zorgt er voor dat ik dit album al heel lang niet meer gedraaid heb.

avatar van Helicon
4,0
Ceasar schreef:
Die "heerlijke" tweede stem zorgt er voor dat ik dit album al heel lang niet meer gedraaid heb.


Smaken verschillen

avatar van Omsk
5,0
Ik vind de zangeres soms ook wat mierenzoet en duimendik, m.n. in I Called You Back, het (semi)titelnummer en het openingsnummer. Voor de rest is deze plaat heel goed te doen - vooral nr. 2 tot en met 9 zijn een succes.

avatar van vork666
5,0
Een heel andere Will dan ik tot nu toe gewend ben, maar wel een Will die naar tevredenheid functioneert. Prachtig weidse, verrassend frisse schijf.

avatar van BenZet
3,0
De laatste drie nummers hoeven voor mij eigenlijk niet. Vooral I called You back vind ik erg langdradig. De eerste tien nummers zijn prachtig.

Nihilisme
Man man man, wat is Strange Form of Life toch een schitterend nummer.

avatar van Niek
2,5
Flinke tegenvaller. Vooral die Dawn McCarthy komt me goed de neus uit na een x-aantal nummers. Zo af en toe een dergelijk hoge vrouwenstem erbij kan prachtig zijn, maar dit is echt overdaad. Mijns inziens een grote misser waardoor ik nauwelijks van deze plaat kan genieten. Dan vele malen liever Ease Down the Road of natuurlijk I See A Darkness, waarop Billy zijn eigen tweede stem verzorgd .

avatar van WoNa
4,0
Gisteren stelde ik een deel van het gezin bloot aan deze plaat. Het oordeel was unaniem: "wat een zeur, wat een neuzelaar". En dat is oppervlakkig gezien heel goed te begrijpen. Wie hier naar de muziek luistert, hoort vrijwel niets en inderdaad zonder context een vaak zeurderige stem.

Wie hier echter voor gaat zitten en het album op zich in laat werken, hoort prachtige muziek. Bonnie 'Prince' Billy maakt platen die allemaal op elkaar lijken, maar deze is voor mij een van de favorieten. Gewoon omdat sommige nummers zo enorm speels zijn. Alsof zijn darkness even heeft plaatsgemaakt voor vlinders in zijn buik. Die fladderen dwars door deze muziek heen in de vorm van prachtige wendingen en een akkoordenwisselingen die direct een glimlach op mijn gezicht brengen.

Er is nogal wat te doen over de achtergrondzangeres. Ik vind het prachtig. Het past volkomen bij de, alles is relatief, frivoliteit die Will Oldham etaleert op The Letting Go. Hij doet dat letterlijk hier en daar en dat werkt heel goed. Een enorm positieve plaat, die alleen maar lijkt te zeuren, maar juist straalt.

avatar van Niek
2,5
Ik blijf het proberen, deze plaat. Het is immers Bonnie en bijna vier sterren gemiddeld. Helaas weer tegen gevallen. Ik vroeg mijn vrouw op het einde toen mevrouw McCarthy al een tijdje Bonnie terug aan het roepen was, wat zij ervan vond. "Dat kattengejank?" vroeg ze. Inderdaad, kattengejank. Er gaat opnieuw een halfje af en voorlopig weer even stof verzamelen..

avatar van artvark71
5,0
Will Oldham, dus mooi, intens... whatever. Baas

Gast
geplaatst: vandaag om 15:05 uur

geplaatst: vandaag om 15:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.