menu

Temple of the Dog - Temple of the Dog (1991)

mijn stem
3,94 (396)
396 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: A&M

  1. Say Hello 2 Heaven (6:22)
  2. Reach Down (11:11)
  3. Hunger Strike (4:03)
  4. Pushin Forward Back (3:44)
  5. Call Me a Dog (5:02)
  6. Times of Trouble (5:41)
  7. Wooden Jesus (4:09)
  8. Your Saviour (4:02)
  9. Four Walled World (6:53)
  10. All Night Thing (3:52)
totale tijdsduur: 54:59
zoeken in:
avatar van lennon
4,0
Na de cd nu eindelijk dus ook op vinyl te krijgen.

Het geluid is werkelijk subliem te noemen! Het artwork heeft ook een leuk 3d fototje mee gekregen, en de hoes is gemaakt van mooi stevig karton.

Erg veel aandacht aan besteed. 2 lp's waarvan er 3 kanten bespeelbaar zijn, de 4e is een fraaie etch.

Dit blijft een tijdloos album, en wat misschien wel de kracht van deze plaat is, is dat het een spontane actie is geweest van een groep vrienden die een overleden vriend willen eren.

Andrew Wood zal trots geweest zijn, dat kan niet anders.

Het leeuwendeel van het album is ingezongen door wijlen Chris Cornell, wat natuurlijk niet slecht kan zijn, maar jeetje, met Eddie Vedder naast je beschik je over misschien wel de 2 meest begenadigde rock zangers van deze tijd. Wat was de reden dat Eddie zich op de achtergrond hield? Was het dan toch meer een project van Chris?

Het doet het album verder geen tekort, ijzersterke plaat!

Afgezien van de 2 vanzelfsprekend veelgenoemde songs Hunger Strike en Say hello 2 heaven wil ik nog een lans breken voor Four Walled World. Wat een lekkere track is dat. Heerlijke gitaren, prachtige zang (van Cornell) en een fantastische melodie... Misschien wel mijn favoriete nummer van deze plaat.

avatar van Sleepy House
4,0
lennon schreef:

Was het dan toch meer een project van Chris?


Om die vraag te beantwoorden: Ja, het was inderdaad veeleer het project van Chris Cornell, Jeff Ament en Stone Gossard. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat Eddie Vedder enkel backing vocals ging doen. Maar Chris worstelde met bepaalde stukken van Hunger Strike. Toen Eddie in de bres sprong hebben ze het nummer - gelukkig - gewoon zo gelaten. Zo is Hunger Strike een duet geworden.

Nog een leuk weetje: zowel voor Eddie, als voor Mike McCready was dit album hun eerste ervaring met studio-opnames. Later zouden ze natuurlijk wereldberoemd worden als leden van Pearl Jam, maar toen waren ze nog nobele onbekenden...

avatar van Funky Bookie
5,0
Andrew Wood, zanger van Mother Love Bone, overleed aan een overdosis. Om dit te verwerken, schreef goede vriend Chris Cornell enkele songs. Hij liet ze horen aan Stone Gossard en Jeff Ament en die vonden dat hij er meer mee moest doen. Matt Cameron en Mike McReady werden erbij getrokken en de bandnaam werd gebaseerd op een track van Mother Love Bone: Man of Golden Words. Behalve de 2 songs die hij al had, schreef Chris er nog wat tracks bij en het album werd geboren. Nadat Pearl Jam doorbrak met Ten werd ook dit album een favoriet onder de liefhebbers van het genre.

Say Hello 2 Heaven
Het eerste nummer dat Cornell baseerde op Wood's dood. De tekst "I never wanted to write down these words" zegt eigenlijk alles. Hartverscheurend verdriet in een grunge jasje met de briljante stem van Cornell eroverheen. Kippenvel.

Reach Down
Het andere, direct op Wood gebaseerde nummer. Naar verluidt wilde Cornell een zeer uitgebreide gitaarsolo in dit nummer. Toen McReady begon zou Cornell de ruimte uit zijn gelopen en pas als hij terug zou komen, mocht de solo stoppen. Hiermee is in ieder geval de lengte van het nummer verklaard. Vervelen doet het echter geen moment.

Hunger Strike
Dit nummer heeft vooral veel waardering gekregen omdat ene Eddie Vedder meezingt. Hij was in de stad om toe te treden tot de band die zou ontstaan uit de as van Mother Love Bone en onder de naam Pearl Jam een aardige carrière zou maken.

Pushin Forward Back
De drive van dit nummer met de bijna gejaagde zang in het refrein maken dit een nummer waarop ik niet stil kan zitten. Heerlijke rocker.

Call Me a Dog
Een wat rustiger nummer met die fantastische gitaarmuur en de zang van Cornell. Het karakteristieke grunge geluid maakt ook van dit nummer een topper.

Times of Trouble
Samen met de opener is dit voor mij de beste track van het album. Cornell behandelt hier tekstueel zijn eigen demonen die hem uiteindelijk fataal zouden worden. Ik vond dit nummer altijd al goed, maar de lading die de dood van Cornell aan dit nummer heeft toegevoegd, maakt het erg beklemmend. Muzikaal zijn veel ballads van Pearl Jam gebaseerd op deze track.

Wooden Jesus
Het andere nummer waarop Vedder zijn zangkunsten mag laten horen. Ook hier is goed te horen hoe mooi de combinatie van de diepe stem van Vedder en het goede geschreeuw van Cornell is.

Your Saviour
Is een nummer dat mij om de één of andere reden niet echt wil bijblijven, terwijl ik tijdens het beluisteren het altijd prima vind passen bij het niveau van het hele album.

Four Walled World
Weer zo'n echt grunge nummer dat uiteindelijk fantastisch wordt door de zang van Cornell.

All Night Thing
Passende afsluiter van één van de beste albums ooit gemaakt. Wederom mede dankzij Cornell.

Deze plaat staat al lange tijd in mijn top 5 en zal daar niet snel uit gaan. Cornell is briljant, maar ook de ritmesectie van Ament, Gossard en Cameron is ijzersterk. Daaroverheen het gitaarstuntwerk van McReady en de plaat is af. Bijzonder dat jaren later deze band met Vedder i.p.v. Cornell uiteindelijk Pearl Jam zou zijn. Hiermee werd het hoofdstuk Mother Love Bone eervol afgesloten en het boek van een legendarische rockband geopend.

5,0
Mijn favoriete album aller tijden. Op my saviour na alleen maar hoogtepunten. Cornell haalt dit uit zijn ziel jammer genoeg bleek dit ook zijn eigen graf! 5 Sterren is te weinig!!!!

avatar van milesdavisjr
4,0
Zelden vertoont, zo'n kwalitatief hoogstaand eerbetoon aan een vriend/muzikant/collega uit dezelfde scene. Het album start met het hartverscheurende Say Hello to Heaven, wat een bloedmooi nummer is dat toch. Het lange en sfeervolle Reach Down doet daar bijna niet voor onder. Vreemd genoeg heb ik Hunger Strike altijd 1 van de mindere broeders gevonden op deze plaat. Pushin doet mij ook niet veel. Het aangrijpende Call Me a Dog grijpt je wel weer direct bij de lurven. Het zijn de ballads die de schijf naar een hoger plan tillen, de wijze waarop ook Times of Trouble wordt vertolkt is van een schoonheid. Afsluiter All Night Thing is wederom een song om bij weg te dromen. Vanwege Pushin, Hunger Strike en Your Saviour niet de volle mep, maar voor het overige valt er toch bitter weinig te klagen bij zo'n wonderschone hommage aan de excentrieke Andrew Wood.

Arbeidsdeskundige
Say Hello 2 Heaven en Hunger Strike gaan door merg en been. Heerlijk hoe Chris Cornell en Eddie Vedder elkaar tot intense uithalen weten te stimuleren.

avatar van Tempel
4,5
Zag laatst de begrafenis top 10 in de krant, echter zou ik wel eens eentje willen zien van rock metal liefhebbers zoals ik, weet bijna zeker dat dan het lijstje er heel anders uit ziet, met als hele grote kanshebber op de koppositie Say hello 2 heaven, wat een prachtplaat is dat en wat een eerbetoon.... zoveel jaar later is ook Chris helaas overleden en is Eddie nog steeds mijn whatsapp profielfoto....

avatar van aerobag
3,0
Het korte nachtkaarsje van de Grunge scene was allang opgebrand ten tijde dat ik interesse kreeg ik in muziek. Of dat een rol speelt bij de waardering van het genre weet ik niet, maar het genre heeft nooit grip op mij weten te krijgen. Het maakt op mij de indruk van een vrij onsubtiele stroming die redelijk vastgeroest zit in zijn eigen deprimerende stijl. Daarnaast mis ik over het algemeen de complexiteit in de songwriting om het genre echt aantrekkelijk te maken.

Temple of the Dog, uiteraard bestaande uit wijlen Chris Cornell en de vroege beginselen van Pearl jam (en dat nog wel vóór hun mainstream succes), behoort voor mij wel tot een kleine uitzondering. Een oprecht eerbetoon aan de recent overleden Andrew Wood, wat de sound een extra emotionele dimensie meegeeft. Alhoewel dit album ook kampt met de beperkingen van de grunge scene, klinkt het hier nog lekker onbevangen en kent het welkome variatie tussen de nummers, wat mij wel aanspreekt.

avatar van Kronos
4,5
aerobag schreef:
Daarnaast mis ik over het algemeen de complexiteit in de songwriting om het genre echt aantrekkelijk te maken.

De keuze voor eenvoud was toen juist een deel van de aantrekkingskracht. Op de radio hoorde je vooral veel plat geproduceerde bombast. Grunge ging voor puurheid, voor authenticiteit. Dat ging al snel verloren natuurlijk toen alternatief mainstream werd. Voor de liefhebbers was er wel de lo-fi beweging die tegelijk op gang kwam, met bands als Pavement, Guided by Voices en Beck. Neil Young werd ook weer hip.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:52 uur

geplaatst: vandaag om 05:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.