Fates Warning - Theories of Flight (2016)

het openingsnummer is hier te beluisteren. Klinkt niet verkeerd.

Sterker nog, ik vind m te gek! Ik kijk echt uit naar deze plaat. Darkness in a Different Light vond ik achteraf toch niet heel erg beklijvend, maar deze klinkt al een stuk spannender

Wow, dit klinkt inderdaad veel belovend.
Ik ken de band nog niet zo goed, maar de voorganger smaakte bij mij wel naar meer!

The light and shade of things is in ieder geval een fantastisch nummer.

Op het eerste gehoor beklijft dit toch een stuk meer dan de voorganger. Vooral de opener is geweldig zeg! Ook Alder zet hier toch wel een verrassend goede performance neer. Dit kan nog wel eens een hoge score worden.

Alweer een plaat om naar uit te kijken! Wordt dringen bij de draaitafel met de vele goede releases van de laatste weken.

Tweede luisterbeurt bezig. Klinkt beter dan de voorganger. Consistenter vooral. Wel jammer dat er opnieuw geen ruimte is voor keyboards. Alder is goed bij stem (wat tegenwoordig meer en meer een rariteit begint te worden), een paar heerlijke gitaarsolo's ... Kan wel eens een hoge waardering worden.

Wat een heerlijke plaat dit. Ray Alder lijkt herboren. Geweldige riffs van Matheos en de solo's van Aresti klinken top. En Bobby Jarzombek laat Mark Zonder vergeten en dat is beslist een enorme opgave. Prima product.

Ik hoop ook nog zo enthousiast te worden maar tot hiertoe vind ik het gewoon een prima nieuw album, waarop inderdaad vooral de verbeterde zang van Alder opvalt. Maar de nummers vind ik voorlopig, na een drietal luisterbeurten, niet echt bijzonder.

Ik vind daarentegen The Ghosts of Home misschien nog wel het beste wat ze sinds APSOG op plaat hebben gezet. Bevat precies alles wat ik graag in een progressive metal nummer wil horen. Mooi opgebouwd, een paar verrassende wendingen en instrumental geweld op het scherpst van de snede zonder dat het verzand in saai gefröbel. Een pareltje!

Met Theories of Flight heeft Fates Warning voor mij bewezen nog steeds een van de fijnste progmetal bands te zijn. Ray Alder klinkt weer heel scherp als vanouds met heir en daar een ruw randje (en vooral de energie!), en Bobby Jarzombek klinkt eindelijk als de waardige opvolger van Mark Zonder. Precies de twee elementen die de voorganger nét wat saaier maakten. Uiteraard staan hier dan ook veel betere songs op aangezien het van begin tot eind knalt met dikke riffs, vette solo's, en pakkende refreinen. Mijn favorieten zijn 'From the Rooftops' en 'Like Stars Our Eyes Have Seen'.

Als ik dan toch een klein kritiekpuntje mag geven dan zou ik zeggen dat het album voor mij niet echt een climax bevat. Na 'The Ghosts of Home', wat overigens een zeer tof nummer is, heb ik niet het gevoel dat het album klaar is. Er mist nog wat. Ik weet niet precies wat, maar het is zeker niet dat vage sample-nummer 'Theories of Flight'.

Ik ben erg enthousiast over dit album, voor nu 4 sterren maar het zou zomaar iets meer kunnen worden. Het album moet groeien (en meestal is dit voor mij een goed teken!).

eenmaal gedraaid. Voorlopig een 3.5. Misschien stijgt de waardering bij meerdere keren beluisteren.

Na 3 x beluisteren er al helemaal van overtuigd, dit is Fates Warning in topvorm! Van de geweldige opener From the Rooftops, het briljante The Ghost of Home of het heerlijk rockende Seven Stars is het genieten geblazen van deze progressieve rock band!

Hahaha, waarom verbaasd mij dit niet Dream Theater. Maar je hebt gelijk, het is een behoorlijk verslavend plaatje geworden!

Ik hoop alleen dat Bobby Jarzombek niet de hele tijd op die dubbele basedrum aan het rammelen is. Dat was op de vorige plaat behoorlijk irritant. Hij heeft helaas niet het hoge nivo van Mark Zonder die met een klein drumstel veel mooiere dingen deed..

Half puntje erbij

Ik kan je met een gerust hart vertellen dat hij hier een stuk beter op drumt (al is hij natuurlijk geen Mark Zonder, maar wie is dat wel?)

Mijn eerste kennismaking met de band en een vrij aangename, moet ik zeggen. Ik zal nooit een groot fan worden van zanger Ray Alder, maar hij is hier heel wat beter bij stem dan op de recente albums van zijn andere band, Redemption. De muziek is daarnaast dik in orde. De subtiele progressieve metal zit knap in elkaar, met een mooi gelaagde opbouw van de songs en veel dynamiek. Door de knappe heldere produktie komt ieder instrument fraai tot zijn recht. Ik ben geneigd in de discografie van de band te duiken; dit smaakt naar meer.

Het mag een wonder heten dat iemand met drieduizend stemmen en Dream Theater in zijn top-10 deze progmetalgrootheden is misgelopen. A Pleasant Shade of Grey zal je leven veranderen.

Aanvulling: met Dream Theater en Queensrÿche in zijn toptien

Inderdaad, james_cameron linea recta over naar A Pleasant Shade of Gray en neem Disconnected er dan ook meteen maar bij.

Mensen, dank. Ik ga de albums opsnorren!

Twee goede albums, maar Fates Warning is meer dan dat. Gewoon alle albums eens proberen, ook het oude spul met John Arch als zanger.

Een vol punt hoger, omdat ik na een paar keer draaien / luisteren dit gewoon een heerlijke plaat van deze band vind. Benaderd weer een beetje Parallel en Perfect Symnetry wat ik nog steeds dijken van albums vind

Fates Warning laat hier nog even horen hoe het moet. Toch best onverwachts, wat mij betreft. Darkness in a Different Light was niet slecht, maar op dit album laten ze dat niveau met gemak achter zich en komen ze met één van hun betere albums op de proppen. Ray Alder klinkt een stuk minder hees en weet weer oprechte emoties over te brengen. De CD klinkt ook gewoon wat frisser. De composities vallen bijna nergens stil en blijven die energieke drive erin houden. Het hoogtepunt The Ghosts of Home had wel het laatste nummer mogen zijn, het titelnummer doet vervolgens niet meer echt mee.

Ik vind het juist een enorm sfeervolle afsluiter.

Al bij mijn eerste luisterbeurt op 29 juni 2016 was ik al heel tevreden met dit album van Fates Warning, spijts mijn figuurlijke knipperlichtrelatie met zanger Ray Alder. Soms kan ik hem heel goed hebben, soms zou ik hem een prop in de mond stoppen. Pas bij Disconnected kwam echt de klik bij mij naar aanleiding van de inzending van dat album in de topic Het Metal Album van de Week.

Toen verdween mijn panische angst, toen durfde ik al een stap dichter te zetten, toch met het nodige voorbehoud en ik nam dan nog maar eens hun carrière onder de loupe en... ben ik nu blij dat hij een jaartje ouder wordt en niet meer die schier eindeloos hoge noten zoekt in zijn zangpartijen.

Nog iets valt op en dat is het buitengewoon stevig karakter van dit album en... het karakter van dit album. Geen verspreking van mij maar een gevoel dat ik meer en meer krijg bij dit album: een groep die hun inventiviteit van oude tijden naadloos koppelt aan het geluid van de moderne tijden. Nog maar de tweede keer sinds heel lang kreeg ik dat zelfde gevoel, de eerste keer was bij Win Hands Down van Armored Saint. Blij ben ik dat dergelijke groepen nog altijd bestaan.

Die nieuwe van Metal Church mag er ook zijn.

Ik leerde Fates Warning kennen met No Exit en Perfect Symmetry. Dat was ten tijde van bands als Toxik en Watchtower. Die hoge noten heb ik nooit een probleem gevonden.

Wat Theories of Flight betreft vraag ik me af of Jim Matheos een contract met de duivel heeft afgesloten (of heeft vernieuwd) want hij schudt hier moeiteloos het ene na het andere catchy refrein uit zijn muzikale mouw. Mooi ook hoe hij varieert met die refreinen, zodat ze niet tot vervelens toe op repeat lijken gezet. Iron Maiden zou daar nog wat van kunnen leren.

Wat een heerlijk album hebben de mannen gemaakt, met afwisseling, dynamiek en kracht. De composities deugen van alle kanten en nergens zakt het album echt in.
Zo goed als Pleasant Shade of Gray is het net niet, maar dat is echt een meesterlijk album. Dit is niettemin steengoed.
Ik was bij de eerste luisterbeurt al erg enthousiast, maar aangezien het met elke luisterbeurt maar beter werd, durf ik het wel op 4,5* te zetten.
Een van de hoogtepunten in dit muzikale jaar tot nu toe!

In het openingsnummer wordt de luisteraar rustig verwelkom. Dit blijkt van korte duur als na enkele minuten een felle riff het nummer een totaal ander karater geeft. De heren laten er geen misverstand over bestaan. Fates Warning heeft het heilige vuur nog steeds. Ray Alder zet vervolgens de kritikasters te kijk. Deze man kan nog steeds fantastisch zingen. Dat liet hij onlangs al horen op het nieuwe album van Redemption maar hier gooit hij er nog een schepje bovenop. Zo venijnig heb ik hem zelden gehoord.

From the Rooftop, de opener, is een nummer met een mooie opbouw en fantastisch refrein en gelijk een van de hoogtepunten van dit album.

Seven stars is vervolgens een pakkend nummer dat terug doet denken aan de tijd van Inside Out. Qua opbouw wat eenvoudiger en ook dit refrein is weer van een kenmerkende schoonheid.

Na twee knallers van nummer is SOS iets minder maar nog steeds een prima nummer.

Kant B begint met het ruim 10 minuten durende 'The Light And Shade Of Things'. Qua sfeer doet het nummer me af en toe denken aan Queensryche ten tijde van 'Promised Land' en is wat mij betreft het tweede hoogtepunt van dit album. Door de voortdurende variatie verveelt dit nummer nergens.

White Flag is een wat eenvoudiger, maar lekker, rocknummer met drive. Frank Aresi komt hier nog even langs (net als in het eerste nummer) voor een fijne gitaarsolo. Ook bij het derde nummer van kant B zakt het niveau heel iets maar ook 'Like Stars....' is nog steeds een prima nummer.

'The Ghost Of Home' is het tweede nummer dat 10+ minuten klokt. Als na het intro de electrische gitaren invallen doet het nummer erg aan Dream Theater denken, zowel qua riffs als opbouw. Het drumwerk van Bobby Jarzombek verdient hier speciale aandacht en geeft het nummer net iets extra's. Na een knallend eerste deel transformeert het nummer naar een Radioheadachtige sfeer om vervolgens weer hard los te barsten en te eindigen. Beste nummer van de plaat!

Theories of Flight is tenslotte een sfeervolle instrumentale afsluiter van misschien wel de beste plaat van Fates Warning sinds 'A Plesant Shade Of Gray'.

Complimenten ook voor de productie van deze plaat. De mix is transparant en helder. Tenslotte mag het artwork ook gezien worden. Deze LP gaat hier nog vaak gedraaid worden.