menu

James Blake - The Colour in Anything (2016)

mijn stem
3,68 (200)
200 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Polydor

  1. Radio Silence (4:00)
  2. Points (3:31)
  3. Love Me in Whatever Way (5:03)
  4. Timeless (4:22)
  5. F.O.R.E.V.E.R. (2:40)
  6. Put That Away and Talk to Me (3:57)
  7. I Hope My Life (5:40)
  8. Waves Know Shores (2:55)
  9. My Willing Heart (4:02)
  10. Choose Me (5:38)
  11. I Need a Forest Fire (4:17)

    met Bon Iver

  12. Noise Above Our Heads (5:03)
  13. The Colour in Anything (3:33)
  14. Two Men Down (6:01)
  15. Modern Soul (5:32)
  16. Always (5:04)
  17. Meet You in the Maze (4:55)
totale tijdsduur: 1:16:13
zoeken in:
avatar van Jessensei
4,0
FlyLo schreef:
(quote)

Met nog een negatieve uitschieter erbij als Two Men Down
Zeker een dikke teleurstelling!


'Two Men Down' vind ik net geniaal. Echt een klassieke jazzsong uit de jaren stillekes in een volledig elektronisch jasje. Hij klinkt zelfs als Nina Simone door de stemmanipulaties.

avatar van Snoeperd
Toch weer een magistrale plaat van meneer Blake, die met Retrogade ook al een klein meesterwerkje afleverde. Deze duurt bijna 2x zo lang, maar met zulke kwaliteit is dat zeker geen straf.

avatar van MaksimMilan
FlyLo schreef:
(quote)

Met nog een negatieve uitschieter erbij als Two Men Down
Zeker een dikke teleurstelling!


Dit vond ik juist een van de sterkste tracks. Een rustig vrolijk lied met een heerlijke dissonante achtergrond. Hiermee evolueert hij naar een nog betere sound in mijn opzicht.

avatar van hoi123
4,0
Ja, hij is erg lekker. Best een ander geluid dan de vorige plaat: wat verstikkender, minder catchy en vooral wat rijker aangekleed. James Blake blijft een meester in het neerzetten van een tegelijkertijd melancholisch als erg sexy geluid en als je geluid al zo uniek is, maakt het ook niet heel veel uit als je in plaats van totaal de boeg omgooien het geluid van je vorige plaat gewoon doorontwikkelt.

4,5
De videoclip van I Need a Forest Fire is echt waanzinnig: Youtube - I Need a Forest Fire

GCITY050
Beste album van de man tot op heden. Jammer dat de track Waves Know Shores niet echt een duidelijke apocalypse kent, dat had het verdiend. Als hij voortaan alle saaie tracks weglaat (two men down, meet you in the maze, my willing heart en the colour in anything), dan zit een 5* voor de volgende plaat er dik in.

avatar van ImTheDopeman
4,0
Ik vind Two Men Down echt prachtig.

avatar van ni slecht
Is Kanye te horen op timeless?

avatar van kobe bryant fan
4,5
ni slecht schreef:
Is Kanye te horen op timeless?


Nee, Kanye heeft nooit zijn verses doorgestuurd naar Blake.

avatar van Broem
3,5
Veel is gezegd en geschreven. James weet mij wederom te overtuigen met een album dat iets minder testosteron bevat dan zijn voorgangers. Het is inderdaad lang en veel van hetzelfde. Gaat voor mij geen album worden dat steeds van het begin tot eind op zal staan. Nergens voor nodig. Zo nu en dan een gedoseerde dosis James Blake doet mijn gemoed goed. Voor het eerst zo nu en dan wat irritatie (gewenning?) bij de wijze waarop zijn stem in de mix/productie is gezet. Soms overdone.

avatar van sj0n88
4,0
Over de lengte van dit album is al genoeg gezegd en toch ga ik er ook wat over zeggen. Als James de vier zwakste nummers had geschrapt, had deze plaat op kunnen gaan voor mijn album van het jaar. De lengte speelt mij bij vlagen parten, maar wat staan hier een partij pareltjes op. Timeless, Points, Choose Me, My Willing Heart, Radio Silence, Modern Soul en dan vergeet ik er nog een paar. Verslavend!

avatar van kemm
4,5
James Blake opent zijn schetsboek. De aanzet als finaal werk, met delen van het blote doek nog zichtbaar, in een decor waar het rode doek nog het halve podium bedekt. The Colour in Anything is meer een tocht dan een album, met losse gedachten, schommelingen en echo’s die hun weg in elkaar vinden. Blake klonk in vervormde vorm nooit helderder.

Het vergt een andere manier van luisteren, alsof je zelf met elke nieuwe draaibeurt het album aan het opbouwen bent. Hij zet de toon met veel ruimte voor kleur. Een kleurboek dat de meest felle kleuren kan krijgen of gewoon een sobere lijntekening blijft. Een concept dat uiteindelijk de meest verhelderende liedjes vormt en een completer beeld schetst van de artiest achter de muziek.

Een frisse en gedurfde aanpak die z’n doel niet mist: The Colour in Anything vraagt betrokkenheid en neemt je ononderbroken op een hemelse rit. Muziek waarvan je de schoonheid haast terstond ziet groeien.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Erg knap geschreven en volledig mee eens!

avatar van Monsieur'
Het mooie stuk van kemm maakte mij erg enthousiast. Ik kende Blake nog niet, en met de hoes en het mooie verhaal erbij waande ik me al in een soort ambient droomwereld. Niets is minder waar. Ik luister naar een rare mengelmoes van 1000 repeterende refreinen en irritante hiphop/dance samples en beats. Wellicht moet ik weer op 0 beginnen en het me laten overkomen, maar bij 'Points' is het al zo'n chaos dat ik er bij Put That Away and Talk to Me wel klaar mee was. Misschien komt het nog, misschien niet...

avatar van sj0n88
4,0
Monsieur' schreef:
[...]Wellicht moet ik weer op 0 beginnen en het me laten overkomen, maar bij 'Points' is het al zo'n chaos dat ik er bij Put That Away and Talk to Me wel klaar mee was. Misschien komt het nog, misschien niet...

De platen van James Blake hebben bij mij altijd echt even de tijd nodig om te rijpen. Ik zou zeggen: geef zeker nog niet op, want als het je eenmaal grijpt...

avatar van Reijersen
3,5
Aan de naam van James Blake is al sinds zijn debuut succes gekleefd. Alles wat deze man uitbrengt is interessant en wordt door vele muziekliefhebbers met aandacht beluisterd en gevolgd. Het bijzondere van James Blake is misschien wel dat hij met zijn muziek liefhebbers uit verschillende muziekstromen samenbrengt. Of ze nu vooral naar hiphop, rock, soul of juist pop luisteren: James Blake is een gemeengoed. De muziek van deze Brit weten ze allemaal wel te waarderen. Noem het dus gerust genreoverstijgend.
Persoonlijk vond ik zijn tweede plaat net iets beter dan zijn debuut en zijn daarmee de verwachtingen van deze, verrassend plotseling uitgebrachte, derde plaat aardig hoog. Hopelijk weet hij weer het gelijk te bewijzen van al die muziekliefhebbers die hier zo graag naar luisteren.

Laten we maar eens beginnen met luisteren om te zien wat de nummers ons kunnen brengen. De eerste track heet Radio Silence is klinkt mij in de oren als een soort van makkelijke R&B-song. Daarbij aangetekend dat allemaal een stuk verstilder en voller klinkt dan de normale R&B-songs die je hoort. De kwaliteit druipt er gewoon een stuk meer van af.
Iets wat ik minder herken in Points. Een nummer waarin James Blake van alles probeert. Er gebeurd daadwerkelijk van alles in dit nummer, maar niks van dat alles weet mij echt te pakken of te boeien. Dit maakt het nummer wat niksig.
Love Me in Whatever Way vind ik dan bijvoorbeeld echt een stuk beter. Dit is gewoon een erg sterke track. In de zang zit duidelijk veel overtuiging en urgentie en de instrumentatie sluit daar naadloos bij aan. Een nummer dat over de gehele linie klopt. Dat geld in mindere mate voor Timeless, waar vooral de productie je aandacht erbij weet te houden. Dat gedeelte zit echt heel goed in elkaar.
Was ik minder te spreken over Points, ben ik dat ook over Forever. Een nummer waarin voor mij gewoon te weinig gebeurd. Mijn aandacht lijkt ook volledig weg te zijn ten tijde van dit nummer. Die aandacht is weer terug bij het licht aanstekelijke Put That Away and Talk to Me. Een heel interessant nummer in meerdere facetten, maar vooral productiegewijs.
Een knipoog naar de disco doet James Blake op I Hope My Life. Een nummer waar de synths all over the place zijn. Tevens een nummer met een wel erg fijn ritme. Om daarna toch weer een meer dalende lijn op te maken via Waves Know Shores. Een nummer dat mij toch wat tegenvalt, vooral omdat het nergens in opvalt.
Op My Willing Heart is dan juist de zang weer erg mooi en sluit deze andermaal perfect aan op de productie (of andersom natuurlijk). Een nummer waar ik wel erg blij van wordt. En die glimlach blijft ook nog plakken op Choose Me. De opgeschoten productie werkt erg goed hier. Brengt overall ook wat meer energie los en laat je al rustig meeknikkend naar het nummer luisteren.
Wat rechttoe-rechtaan qua productie is het nummer I Need A Forest Fire. De zang komt mij daarbij ook nogal wat rommelig over. Niet de beste track van dit album, dat moge duidelijk zijn. Veel herkenbaarder, noem het desnoods een James Blake-sound, is Noise Above Our Heads. Nummers als dit is voor mij James Blake.
Het titelnummer is mooi kaal en gevoelig. Van alle opsmuk ontdaan en daarmee heel doeltreffend. Om dan via Two Man Down een soort throwback to memory lane te krijgen. Bij dat eerste vocalloze stukje moet ik opeens denken aan oude 90’s hit van Tokyo Ghetto Pussy. Waarom? Geen idee. Moet tevens nog even uitzoeken welk nummer dat dan is.
Modern Soul doet de titel wel eer aan omdat het nummer net dat beetje extra soul lijkt te hebben. Een mooi en gevoelig gebracht nummer. Voor mij ook duidelijk één van de beste nummers van dit album. Om dan via Always meer de poppy kant op te gaan. Een nummer dat iets aanstekelijks en herkenbaars in zich verbergt.
Genoeg genoten en afsluiten met Meet Me in the Maze. Een wat timide afsluiter, tegen het saaie aan. Maar het weet gelukkig die grens net te bewaren.

James Blake heeft met zijn nieuwe plaat een album gemaakt dat qua kwaliteit dicht bij de andere twee platen ligt. Qua sfeer wel weer nieuwe vindingrijkheden, overall qua kwaliteit gaat hij op dezelfde, sterke voet verder.

(bron: Opus de Soul)

avatar van Monsieur'
Weer een kans gegeven. Laten we zeggen dat het kwartje ronddraait en wellicht zeer binnenkort gaatt vallen. In ieder geval vind ik de hoes echt heel prachtig. Weet iemand toevallig de ontwerper ervan?

avatar van Rudi S
3,5
Monsieur' schreef:
In ieder geval vind ik de hoes echt heel prachtig. Weet iemand toevallig de ontwerper ervan?


Quentin Blake, die van de Roal Dahl boeken

3,0
Ik dacht dat ik een fan was, maar ik geloof niet dat ik dit album al een keer helemaal heb geluisterd. Na Radio Silence wordt het voor mij een brij met af een toe een uitschieter. Soms is less more. Op naar het volgende album.

avatar van jassn
I hope my life is gewoon fantastisch !!!

Overall vind ik het tweede album van Blake net iets sterker dan deze, maar ook dit album bevat veel (verborgen) pareltjes. "Modern Soul" is voor mij het beste nummer dat de afgelopen 5 jaar is uitgebracht door welke artiest dan ook. Wat een ongelooflijk goeie track is dat zeg.


avatar van Lau1986
3,0
vermakelijk, maar eigenlijk ook niet meer dan dat. Ik vind vooral het nummer met Bon Iver erg goed. De rest is leuk, maar blijft ook weer niet echt goed hangen. Aardig.

avatar van jellylips
3,5
Deze weer eens aangeslingerd nadat ik laatst bij Gojira - nota bene - de titeltrack en Timeless als pre-show muziek hoorde in 013. Wat zijn dat toch een gave nummers.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:54 uur

geplaatst: vandaag om 12:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.