menu

Radiohead - A Moon Shaped Pool (2016)

mijn stem
4,15 (1101)
1101 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: XL

  1. Burn the Witch (3:40)
  2. Daydreaming (6:24)
  3. Decks Dark (4:41)
  4. Desert Island Disk (3:44)
  5. Ful Stop (6:07)
  6. Glass Eyes (2:52)
  7. Identikit (4:26)
  8. The Numbers (5:45)
  9. Present Tense (5:06)
  10. Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief (5:03)
  11. True Love Waits (4:43)
  12. Ill Wind * (4:16)
  13. Spectre * (3:19)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 52:31 (1:00:06)
zoeken in:
avatar van brodie83
5,0
boemp schreef:
Halfje erbij, na al die jaren. Ik blijf terugkomen bij dit album, dat moet toch wat betekenen...

Ik kom ook regelmatig terug bij dit album. Er lijkt na bijna 5 jaar geen sleet op te zitten. Ondertussen een plekje in mijn top 10 gekregen en kan nog steeds groeien. Present tense staat naar mijn mening op eenzame hoogte.

avatar van rebjuh
5,0
brodie83 schreef:
(quote)

Ik kom ook regelmatig terug bij dit album. Er lijkt na bijna 5 jaar geen sleet op te zitten. Ondertussen een plekje in mijn top 10 gekregen en kan nog steeds groeien. Present tense staat naar mijn mening op eenzame hoogte.

Ook mijn favoriete nummer van dit album. Bij mij duurde het echt wel even voor dit album me pakte, maar ook in mijn top 10 inmiddels.

avatar van Sanderzzz
Wat een consistentie zit er in deze plaat! Lekker dromerig, val er zo van in slaap in de zetel (op een gelukzalige manier).

1,5
Jammer dat ik na the Bends, Anesiac en in Rainbows nagenoeg klaar ben met de band omdat het recente werk nog niet in de buurt komt van het hierboven genoemde vroege werk

avatar van Choconas
4,5
Oké boomer!

avatar van TornadoEF5
3,5
Halfje erbij, dit groeit wel. Daydreaming is een fantastisch nummer, misschien wel het beste nummer in het oeuvre van Radiohead, of toch één van de beste. Verder ook een sterretje aan Tinker en Ful Stop. Als ik kon, ook The Numbers. De rest ga ik nog eens moeten luisteren. Het is een beetje vanalles dit album, een soort samenvatting van Radiohead tot zover, maar dan zonder de hardere kant, want het is behoorlijk akoestisch maar toch zijn er elektronische invloeden terug te vinden, al heel minimaal. Op het ene nummer al wat meer dan het andere, maar over het algemeen toch iets minder dan bij Kid A / Amnesiac en TKOL. Een vrij introvert album, een beetje op het zelfde elan doorgaande als TKOL.

GothamCity
Samen met In Rainbows hun beste album.

avatar van Frenz
4,5
Weer even langs, dit keer om te melden dat AMSP inmiddels akelig nadert bij mijn #1 In Rainbows, simpelweg omdat er nog meer te rijpen valt en dat lukt niet meer met de #1.

Kleine nuance op @GothamCity

avatar van MarkS73
4,5
Het duurde lang voor het kwartje viel, op enkele nummers na kon ik er eigenlijk nooit helemaal in komen. De laatste weken staat hij eigenlijk constant op mijn mp3-speler en inmiddels vind ik het een van hun beste albums. Present Tense, zo mooi...

5,0
mip
Volle mep 5 sterren
Ongelooflijk hoe deze plaat zich heeft ontwikkeld. Hoe vaker gedraaid hoe mooier.
Weer een nieuwe wending in het euvre van de band, eindigt voor mij net onder In Rainbows maar zeker boven OK Computer hoewel ze totaal niet te vergelijken zijn.

Toppers: Decks Dark, Present Tense, Ful Stop

Check ook deze uitvoering van Present Tense

avatar van Reijersen
N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Dit album kende ik nog niet van Radiohead. Ook niet van cover of titel, zoals bij de rest. Van wat ik me van de muziek van Radiohead kan herinneren en dan dus ook van het album dat ik al eerder in dit topic besprak vind ik dat het electronische gedeelte op dit album het meest terug te horen zijn. Jammer genoeg trek ik de stem van Thom Yorke nog steeds slecht, wat toch een groot gedeelte van de luisterervaring is bij de muziek van Radiohead. Wat ik wel fijn vind is dat dit album een stuk minder depressief qua toon op mij overkomt dan de muziek die ik eerder al van hun hoorde. Verder nog een favoriet nummer aanwijzen? Dan kies ik voor Decks Dark of True Love Waits.

avatar van repelstefan
4,0
repelstefan schreef:
Ik vond het erg lastig een rating te geven. De ene keer dat ik het album opzet geniet ik van de sfeer, het dreigende 'Burn The Witch' en de strijkers in 'The Numbers'. Maar merk ook dat er momenten zijn dat ik het maar vervelend vind en het snel weer afzet of nummers skip. Iets wat ik bijvoorbeeld bij 'In Rainbows' niet heb. Kwam zo langzaam tot de conclusie dat dit vooral is als ik dit album opzet en andere dingen ga doen. Ik moet erg gewoon goed voor gaan zitten met het volume open en aan niks anders denken om hier van te kunnen genieten. En dat doe ik dan zeker .

Zelden dat ik na bijna 6 jaar nog steeds dezelfde recensie zou geven. Wel een halfje erbij though, al blijft mijn relatie met AMSP complex.

avatar van otherfool
2,5
Ik blijf toch echt meer een liefhebber van de ouderwetsche Radiohead. Hoewel AMSP in tegenstelling tot de wanstaltige voorganger TKOL wel een paar lekkere gedreven nummers heeft (Burn the Witch, Identikit, Present Tense dienen zeker genoemd te worden), valt de band helaas zo nu en dan toch weer terug in het dreinende gezemel waar ze de nietsvermoedende luisteraar in de 21e eeuw wel vaker op vergast hebben. A mixed bag heet dat dan geloof ik.

avatar van Robje1968
4,5
Radiohead heeft voor mij nog nooit een slecht album afgeleverd en stellen mij met dit album ook niet teleur.
Een heerlijk dromerig album die na diverse luisterbeurten steeds beter wordt.

avatar van demoman
5,0
Vandaag het album eindelijk maar eens op vinyl aangeschaft, bij de platenboer (zoals het heurt). Eén van de mooiste albums ooit. Ik ben geen Radiohead fan, maar deze plaat vind ik fantastisch, van begin tot eind.

avatar van Gyzzz
3,5
Ik beluisterde dit album voor het RYM top-250 review topic – anno augustus 2022 was dit RYM #196

Ah – daar is de volgende Radiohead al. Zoals ik in mijn review voor The Bends al aangaf, heb ik met Radiohead nooit echt de behoefte gevoeld om de hele discografie door te spitten. Hoewel de groep ontegenzeggenlijk een ontwikkeling heeft doorgemaakt, hoor ik die ontwikkeling enerzijds toch vooral terug in de periode ’93-’00, en is het anderzijds vooral een ontwikkeling binnen dezelfde teneur (vervreemdend, licht deprimerend) en blijft Thom Yorke onmiskenbaar als altijd tussen subtiel en drammerig in. Daarbij begint de discografie ook een omvang aan te nemen die me an sich al een beetje tegenstaat – zo heb ik zelfs van persoonlijke favorieten als David Bowie, Tom Waits en Aphex Twin niet elke afzonderlijke album of EP beluisterd, simpelweg omdat een consistent pakketje favorieten soms voldoende is. A Moon Shaped Pool had ik om een vergelijkbare reden nooit beluisterd, de – zeker voor een plaat uit 2016 – uitzonderlijke combinatie van stemmenaantal en gemiddelde op MuMe ten spijt.

Opener ‘Burn the Witch’ klinkt na 5 beluisteringen al alsof ik het honderden keren gehoord heb. Ondanks zijn ijle, zweverige geluid, heeft de track iets enorm herkenbaars en vertrouwds – alsof hij altijd al bestaan heeft. Dat druilerige is onmiskenbaar Radiohead en begeeft zich voor mij op een dunne lijn tussen zuivere, onvertaalde emotie enerzijds en vermoeiende lethargie anderzijds. Er wordt een vrij salonfahige sound neergezet die mij haast het gevoel geeft alsof ik modern klassiek aan het luisteren ben. De muziek is haast vloeibaar, vriendelijk en behaaglijk – consistent en ontdaan van rafelrandjes. Alsof Radiohead steeds dichter bij zijn eigen essentie komt, en daarbij ook elke vorm van verrassing heeft afgeschud. Prima voor mij – het maakt dit tot een album dat me niet erg prikkelt, maar ook verre van stoort en legio behaaglijke motiefjes bevat. Het is enorm consistent, maar tegelijkertijd leef ik nergens echt op. Ik word zelfs een beetje in slaap gesust. En dat is ook wel prima, want het gebeurt op een gebalanceerde en smaakvolle manier.

Zonder de RYM-lijst had ik dit album zomaar eeuwig links kunnen laten liggen, en dat was voor mij geen enorm gemis geweest. A Moon Shaped Pool klinkt precies zoals je van een Radiohead-plaat anno 2016 zou verwachten. Erg spannend is het allemaal niet, maar je jaagt mij met een album als dit zeker de kamer niet uit, en ik kan me voorstellen dat ik deze op de juiste gelegenheden, zoals een lange autorit, zeker nog wel eens tevoorschijn zal toveren. Behaaglijke plaat.

3.5*

avatar van Yield
Radiohead en ik hebben een knipperlicht relatie met elkaar. Opgegroeid met Pablo Honey en het geweldige The Bends verscheen het meesterwerk OK Computer. Bijna iedereen was het eens, dit was geen muziek maar kunst. Vervolgens liep ik vast in Kid A en Amnesiac. Te artistiek, te elitair, ik kwam niet verder. Jaren later werd Amnesiac echter na veel draaibeurten mijn favoriete album, tja het kan verkeren. Hail to the Thief vond ik saai en vlak, en met het bewierookte In Rainbows, dat als een komeet de toplijsten hier verovert, is het nog steeds een kleine worsteling. Ik haakte ook af, King of Limbs is zelfs volledig aan mij voorbijgegaan. En toen volgde in 2016 dit album. Ik kocht hem spontaan, maar draaide hem weinig, ik heb ook niet altijd zin in Radiohead. Tot ik het album opnam en het op de iPod afluisterde, en damn, was was dit een prachtig album, zeldzaam sferisch en ver uitstekend boven de grijze middelmaat van nieuwe bands en albums. Sindsdien koester ik A Moon Shaped Pool, met het wat saaie kartonnen z/w hoesje.

5,0
Yield schreef:
... Tot ik het album opnam en het op de iPod afluisterde, en damn, was was dit een prachtig album, zeldzaam sferisch en ver uitstekend boven de grijze middelmaat van nieuwe bands en albums. Sindsdien koester ik A Moon Shaped Pool, met het wat saaie kartonnen z/w hoesje.


Ik hoop dat je je mening over HTTT nog zal bijstellen. Die vind ik namelijk beter en completer dan deze. Maar over smaak valt niet te twisten.

avatar van Deranged
Sferisch:

1) Bol 2) Bolle vorm 3) Bolrond 4) Bolvormig 5) Kogelrond 6) Rond.

avatar van Jazper
3,5
Deranged schreef:
Sferisch:

1) Bol 2) Bolle vorm 3) Bolrond 4) Bolvormig 5) Kogelrond 6) Rond.

7) Maanvormig.

avatar van Deranged
Lijkt me wat vergezocht.

avatar van Deranged
The Numbers is trouwens mijn favoriete Radiohead track.

Mysterieuze vibes een treffende tekst zo tegen het eind komt alles mooi full circle.

Sferisch bijna.

avatar van Juul1998B
5,0
Vette, hele vette shit.
Wat jij Koen St

avatar van jerome988
4,5
Deranged schreef:
Sferisch bijna.
"Volgens Luyten gebruiken we sferisch om "sfeervolle, rustige muziek" te omschrijven zoals soundscapes en klassieke pop."

avatar van Deranged
Inmiddels wel ja.

avatar van Koen St
4,5
Juul1998B schreef:
Vette, hele vette shit.
Wat jij Koen St

Deze heb ik nog niet gehoord denk ik, misschien morgenmiddag ff luisteren

avatar van Juul1998B
5,0
Koen St schreef:
(quote)

Deze heb ik nog niet gehoord denk ik, misschien morgenmiddag ff luisteren

Kleine reminder voor dit pareltje

avatar van lowieke
5,0
Bizar…bij deze plaat, en ook de liedjes afzonderlijk, voel ik nog altijd exact hetzelfde als de eerste keer.

avatar van xrockerx
5,0
Naast Hail to the Thief de 2 meest ondergewaardeerde Radiohead plaat.

Geen directe "hits" maar wat een gelaagdheid, instrumentatie...daarbij levert Thom Yorke echt met zijn stem op deze plaat.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:01 uur

geplaatst: vandaag om 12:01 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.