Radiohead - A Moon Shaped Pool (2016)

Heeft nutteloos veel scrollen tot gevolg.

OK, weer een levensles rijker! Om nog maar iets over dit album kwijt te kunnen: wat is Ful Stop toch een gigantisch bazennummer.

Voor mij blijft het kabbelen........

Ik kwam toevallig deze goede liveregistratie tegen van het volledige concert van Radiohead op het NOS-festival. Ze spelen een uitgebreide set, inclusief het merendeel van de nummers van dit album die goed tot hun recht komen live. Hoewel York niet altijd even stemvast blijkt, hij moet duidelijk opwarmen, een erg sterke registratie!

Na ok computer het beste album van Radiohead.

Gewaagde stelling. Ik vind er nog zeker drie albums tussenzitten.

God nee, dit is 1 van de meest overgewaardeerde albums op deze site.
Dit maantje komt nog niet aan knieën van Kid A, The Bends, ...
Verder veel luisterplezier toegewenst. Want genietbaar is dit zeker. Maar laten we toch niet al teveel overdrijven.

The Bends(3.5*) komt nog niet aan de knieën van dit album.

Tjah, als we de kwestie in cijfers gaan uitdrukken ben ik natuurlijk reddeloos verloren.

Uiteindelijk maakt het natuurlijk geen zak uit. Ik wou de sterke bewering van harencoor beantwoorden met een even nietszeggende sterke bewering.

Feit is wel dat ik deze laatste worp niet voel. Er zit geen seks in deze schijf. Het is te braaf, te gespeeld, te glad. Die herziening van True Love Waits op het einde is de ultieme dooddoener (en nu heb ik het niet over Harry Potter).

Maar in essentie vind ik het vooral jammer dat zoveel mensen dit echt geweldig vinden en ik er weinig mee kan. Want fijne Radiohead is altijd welkom.

Eensch met Franck Maudit wbt True Love Waits. De live-uitvoering op I Might Be Wrong blijft heersen . Een sterke compositie is het dus zeker wel, maar al het gevoel lijkt wel weggefilterd en kapot geproduceerd op de studioversie.

Mijn bericht was uiteraard slechts een plagerijtje (hoewel de cijfers kloppen). Dat de heren, vrij vertaald, niet meer de jeugdige energie van weleer hebben, snap ik. Deze plaat lijkt zelfs meermaals te refereren aan de eerste tekenen van de ouderdom. Zo hoor ik hier en daar een Yorke die zich er bewust van is dat hij ook niet het eeuwige leven heeft (Present Tense bijv). Zulk soort thematiek past nou eenmaal beter bij rustige contemplatie en zo zeer bij jeugdige opgewektheid. True Love Waits vind ik hier overigens ook wat minder dan op I Might be Wrong.

Misschien stuiten we hier op de reden waarom ik dit niet trek. Toen ik nog op tram 1 zat (ach man, wat een tijd, we vlochten bloemen in ons haar; het was prachtig) was dit een top-3 band voor mij. Radiohead blijft dan ook sterk verbonden met mijn woelige jongelingsjaren. Daarom is het goed mogelijk dat 1) nieuw werk buitensporig kritisch benaderd wordt en 2) een gebrek aan energie loodrecht staat op het gevoel dat ik bij Radiohead heb. Gevolg: een 'mwah-gevoel'.

Ook Radiohead wordt ouder en veel vernieuwing zal er denk ik ook niet meer inzitten.
Ik vind eigenlijk dat Hail To The Thief hun laatste plaat is waar de luisteraar echt uitgedaagd wordt.
In Rainbows kabbelt heerlijk voort, misschien wel de mooiste, met de nadruk op "mooiste", plaat van Radiohead.
Minder energiek, ouder, het zal allemaal best.
Toch hoor ik hier een band die mij toch weer verrast.
Vernieuwingen blijven uit, maar dat is nu misschien aan anderen om dat te gaan doen, maar potverdomme, wat staat er weer mooi werk op.
Dan maar wat lager in de versnelling, maar dit is gewoon genieten hoor!

Hail is Radiohead met de duivel op hun hielen. Rainbows is vluchten in hemelse bliss. Deze is op een ver tropisch eiland 's avonds chillen met een cocktail.

Ik ga nog niet naar een 4,5* gaan maar zit er toch echt dichtbij.

Het is makkelijk om dit album na 2 luisterbeurten weg te zetten en als saai te definiëren maar wie volhoudt (lees als 20 luisterbeurten later) word beloond.

Burn The Witch was voor mij de moeilijkst te kraken noot maar ontpopt zich stilaan tot favoriet.
De hoge zang van York, het jachtige ritme, de mooie violen. het plaatje klopt wel.

Ful Stop is het langste en waarschijnlijk ook het beste nummer van deze plaat. Trage opbouw, veel ondehuidse ritmes en melodieën die vanuit het diepe komen.

Daydreaming, Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief & True Love Waits zijn de makkelijkere nummers in mijn oren omdat die direct mijn goedkeuring kregen. pas na meerdere keren luisteren hoor je ook daar de dubbele bodems en verborgen pareltjes in.

Er zit veel in deze A Moon Shaped Pool maar het beestje laat zich niet makkelijk temmen...

Opnieuw geprobeerd, voor de zoveelste x deze eeuw. Muzikaal gezien weer behoorlijk interessant alleen zorgt die zang van Thom Yorke er wederom voor dat ik geërgerd aan het luisteren was. Stemgeluid stoor ik mij niet gauw aan maar dit gaat over een grens.

Mooie beeldspraak.

Ik merk simpelweg dat ik 'm veel luister, vandaag dus nog (en na In Rainbows, Radiohead-dagje). Nu vind In Rainbows het mooiste dat ze gemaakt hebben, maar AMSP steekt daar zeker niet flets bij af. Het is af, het is mooi, het klopt. Oké, niet vernieuwend of met het heilig vuur uitgevoerd, simpelweg heel erg mooie muziek die me raakt.

Ben ik de enige die bij de plaat in het rechterkanaal soms wat ruis hoor?
Zou dat aan de mindere persing kunnen liggen?
Bij andere lp's hoor ik dat niet.

Als deze CD een vrouw was zou ik met haar trouwen en elke vijf minuten de liefde met haar bedrijven.
Nooit hoofdpijn.

Top ! Wat mij betreft hoef je ook geen anti-conceptie te gebruiken. Mogen best wel wat 'Moon Shaped Kindekes' van dit album komen, maar ik weet natuurlijk niet wat jouw muzikale genen zijn..

Geniaal!

Ik heb (nog) niet alle Radiohead albums beluisterd, maar het is een van de weinige groepen waar ik vaak naar kan luisteren. Dit album is ook weer geweldig en wederom of een 4.5 of 5. Als je al zo begint met schitterende Burn the Witch met die strijkers !!! En dan nivo tot het einde vasthouden WoW !

Puur Meesterwerk en hun beste samen met Ok Computer en The Bends ....

In Rainbows?

Was een beetje klaar met deze band, eigenlijk na Kid A en het super concert in het Goffert Park in 2000. Daarna vond ik het nog steeds prima te pruimen, maar er waren meer goede bands langs zij gekomen. De vorige plaat vond ik zelfs artistiek geneuzel, maar deze plaat is weer zó goed. Inderdaad kan het zich meten met bovengenoemde drie.
Hoe ze hier weer met electronica omgaan, de laagjes die ze aanbrengen....zo mooi, subtiel en muzikaal. en vervolgens iedereen naar huis spelen op Best Kept Secret.
Tja, ga haast aan mezelf twijfelen....die vorige plaat is misschien ook geniaal, het ligt gewoon aan mij.

Het ligt een beetje aan jou, het is gewoon een groeier. Bloom was live op BKS echt geniaal, toch? Of was ik de enige die dat had?

haha ik zal hem nog een keer opzetten

Voor de dag, wanneer de zon schijnt..

Radiohead - The Numbers: Jonny, Thom & a CR78 - YouTube

En voor de nacht, bij het kampvuur..

Radiohead - Present Tense: Jonny, Thom & a CR78 - YouTube

Zeer herkenbaar hoe mooi een zomer beleefd kan worden.

Niet minder dan een sonisch meesterwerk. Jammer dat ik de strijkersarrangementen live niet kan aanhoren.

Aanhoren of horen? (groot verschil)

mag horen, sorry.hehe