menu

The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced (1967)

mijn stem
4,23 (886)
886 stemmen

Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Polydor

  1. Foxy Lady (3:20)
  2. Manic Depression (3:42)
  3. Red House (3:44)
  4. Can You See Me (2:33)
  5. Love Or Confusion (3:13)
  6. I Don't Live Today (3:55)
  7. May This Be Love (3:11)
  8. Fire (2:45)
  9. Third Stone from the Sun (6:44)
  10. Remember (2:48)
  11. Are You Experienced? (4:15)
  12. Hey Joe * (3:30)
  13. Stone Free * (3:36)
  14. Purple Haze * (2:52)
  15. 51st Anniversary * (3:16)
  16. The Wind Cries Mary * (3:21)
  17. Highway Chile * (6:04)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 40:10 (1:02:49)
zoeken in:
avatar van Droombolus
4,0
Dezelfde 6 nummers die als boni op de CD staan toch ? Dat zijn de As & Bs van de eerste drie UK singles.

avatar van lennon
4,5
Droombolus schreef:
Dezelfde 6 nummers die als boni op de CD staan toch ? Dat zijn de As & Bs van de eerste drie UK singles.


Ja die.. dus die zijn nooit op een regulier album verschenen?

Da's toch iets moois van de 60's hoor... albums maken, en los daarvan ook nog sterke singles uitbrengen, met net zulke sterke b-kanten!

avatar van Droombolus
4,0
Yup. Stone Free en Highway Chile zijn gewoon klassiekers in mijn boek. Jimi wilde Stone Free ook als A kantje maar de platenmij besliste anders.

avatar van MDRAIJER
4,0
Zoals gewoonlijk bij Jimi is het bijna onmogelijk om 3 favorieten uit te kiezen, dat doe ik dus ook niet.

De bonusnummers zijn inderdaad van top niveau, ik vind ze zelfs beter dan het originele album. Jimi zal bij mij altijd op nummer 1 staan als beste gitarist, zonder twijfel. Toch kan ik zijn albums net geen 5* geven. Niet vanwege zijn stem maar omdat het lijkt alsof hij iets te vaak wilt uitsloven met zijn gitaar.

Ach, ik vind 4,5* een prachtig mooie stem.

avatar van brandos
4,0
Het ideale Hendrix album is eigenlijk nooit gemaakt. De eerste plaathelft + fire komt wel behoorlijk in de buurt, en had dan eigenlijk uitgevoerd moeten zijn met zijn 'Band of Gypsies' i.p.v. met deze bleekscheten. Meer blues en minder psychedelica eigenlijk. Hendrix heeft dus gewoon te kort geleefd, al heeft hij zich hier al volledig bewezen als muzikaal visionair en gitaargod.

ElPatron
Tussen alle re-releases dit jaar verdient dit album ook zeker een plaats in de rotatielijst. 50 jaar geleden dat ie uitkwam. Kom op, stof af die vinylplaat en/of cd en draai, draai!!!

5,0
Jimi Hendrix is de gitarist met het image van een wilde, oncontroleerbare, ongedisciplineerde drugsinnemer. In werkelijkheid was Jimi gevoelig, verlegen en zachtaardig. Maar voor alles was hij een instinctieve musicus die niet alleen bewonderd werd door zijn rockmaatjes maar ook door muzikanten uit de jazz, folk, soul en R&B scene. Zijn muzikale kwaliteiten werden nog wel eens overschaduwd door zijn showy podiumgedrag maar als geen ander wist hij vuige muziek te combineren met subtiliteit, melodie en dynamiek. Feedback maakte een integraal onderdeel uit van zijn sound. Voor insiders was het duidelijk dat het meer was dan show. Hij gebruikte de feedback om de hoge registersnaren in harmonie te brengen met de lage zodat hij als 1 van de weinige, een vol gitaargeluid wist te creëren.
Zijn doorbraak kwam toen hij werd opgepikt door Chaz Chandler, bassist van the Animals en would-be manager, die hem hoorde in New York en zwaar onder de indruk van hem was. Chaz haalde hem over naar the UK te gaan waar the Jimi Hendrix Experience met Redding en Mitchell werd gevormd. Hun allereerste single was ‘Hey Joe’ en die werd in Nederland gepresenteerd in het VPRO TV-programma Hoepla. Tijdens de uitzending hoorden we allerlei bizarre geluiden. Het bleek dat Jimi een etage hoger dan waar de uitzending was, aan het oefenen was. Zijn geluid was dusdanig massief dat deze doordrong tot in de geluidscabines waar de TV-opname plaatsvond. Later tijdens de opname van ‘Hey Joe’ zag ik iets dat ik nog nooit had meegemaakt. Zo krachtig, zo eigenzinnig, zo anders klinkend dat ik gelijk was verkocht.
Are You Experienced? verscheen in 1967 en laat niet alleen Jimi Gitaar horen maar ook Jimi Geluidsexperiment. Het album werd in het begin door het publiek niet opgepikt omdat alle publiciteit uitging naar Sergeant Pepper van the Beatles dat op het punt van uitkomen stond. Het is 1 ding om een elektrische gitaar te spelen, het is een ander ding om met zo’n gitaar de meest onmogelijke geluiden te maken. Enter Jimi. Op Are You Experienced? deed hij iets speciaals op vrijwel ieder nummer van het album. Het album is een ‘concept’ plaat hoewel van een elementair niveau. Dat laat zich per track als volgt uitleggen:
1 ‘Purple Haze’: Behalve de schemer die wordt veroorzaakt door het gebruik van middelen, wordt duidelijk dat Jimi problemen heeft met een dame
2 ‘Manic Depression’: cruciale zinsnede in de song is ‘I know what I want but I don’t know how to get it’. Jimi is over de zeik met wat die Purple Haze trut met hem heeft gedaan doch is tegelijkertijd te opgewonden over haar. Kortom hij is bipolair over zijn gevoelens voor haar.
3 ‘Hey Joe’: Jimi neemt wraak en maakt een einde aan de relatie.
4 ‘Love And Confusion’: Jimi wordt wat introspectiever. Wat is er in godsnaam aan de hand?
5 ‘May This Be Love’: Jimi wordt nog introspectiever. Is die trut misschien toch de ware?
6 ‘I Don’t Live Today’: Vandaag is het pure wanhoop, een puinhoop. Misschien wordt het morgen beter.
7 ‘Wind Cries Mary’: Jimi herpakt zich. Er zijn meer vrouwen. Laat ik op jacht gaan, zingt hij.
8 ‘Fire’: Hij staat weer in vuur en vlam. Tijd voor actie.
9 ‘Third Stone From The Sun’: Als hij geen vrouw op aarde kan vinden, dan zoekt hij haar wel op een andere planeet.
10 ‘Foxy Lady’: Vergeten is de teleurstelling uit het verleden. Het gaat om de toekomst. Ik krijg er 1. Hij gaat op jacht.
11. ‘Are You Experienced?’: Jongen ontmoet meisje. Jongen versiert meisje. Jongen doet het met het meisje. Missie voltooid. Let op het pompende ritme in het lied alsmede de langzame fade-out met daarin Jimi’s opgeluchte zucht.

Jimi was het toonbeeld van een hippie. Een hippie is voor vrede en liefde. Voor Hendrix staat liefde dus gelijk met sex. En dat zegt iets over de diepgang van onze Jim. Hij is een simpele, primitieve, extraverte, gevoelige man met maar 1 doel voor ogen: hoe scoor ik een vrouw. En na gecoord te hebben, hoe score ik de volgende. Jimi is een geilneef. De energie spat van de plaat af en tegelijkertijd is de muziek heel divers. Pure rock (‘Purple Haze’) wordt afgewisseld met sexy langzame nummers (‘Wind Cries Mary’) en echte psy (‘Are You Experienced?’). Misschien is Prince de enige geweest die in staat was de intensiteit van Jimi op deze plaat te benaderen. Are You Experienced? is een album vol met geweldige songs.
Op Axis (1967) verkende Jimi de studiomogelijkheden en ontwikkelde hij zijn songschrijverschap. Het album bevat vooral bluespop nummers met 2 hoogtepunten. In 1968 had Jimi zijn eigen studio en ging hij helemaal los op Electric Ladyland (1968). Ladyland bestaat voor 75% uit complete freak-outmuziek waar Jimi tot het uiterste ging. Oorspronkelijk was Ladyland een dubbel-LP dus een album met 4 plaatkanten. Kant 1 en 3 worden in beslag genomen door complete jams waarbij hij alle trucs uit de kast haalt. Kant 4 bevat het Dylan nummer ‘All Along The Watchtower’ en ‘Voodoo Chile Slight Return’. Geweldig. Het is kant 2 dat zorgen baart. Een aantal kortere songs staan op die kant die het niveau van Are You Experienced? niet halen. Daarmee wordt Ladyland een geweldige luisterervaring waarbij je 1 kant muziek gewoon moet vergeten. Voor 75% dus een magistrale luisterervaring. En dan de hoes van Ladyland: er staan 19 naakte vrouwen op (ik heb ze allemaal nageteld). Jimi’s walhalla. Op Ladyland heeft hij blijkbaar 2 zaken weten te combineren: vrouwen en een eigen studio. Hoe die supergeile bok nog tijd heeft gehad om zo’n rijk album te realiseren, is me nog een raadsel.
Oudjaar 1969 nam Jimi met andere (zwarte) kompanen de live plaat Band Of Gypsys op. Het bevat vuurwerk met name op ‘Machine Gun’ dat een aanval was op de Vietnam oorlog. Tegelijkertijd staan er zwakkere nummers op waarvan 2 van drummer Buddy Miles. Band Of Gypsys was meer een teamplaat maar daarmee doe je Jimi tekort. En Jimi niet tot wasdom laten komen, is de dood in de pot dus een slechte plaat.
Jimi stierf op 17 september 1970 aan een overdosis slaaptabletten, 27 jaar oud wat hem tot lid van Club 27 maakte,. Typerend voor hem, gewoon was niet genoeg, het moest altijd meer zijn. Dat gold niet alleen voor zijn muziek maar ook voor zijn andere liefhebberijen (vrouwen en drugs). Hij ging tot het uiterste en dan worden grenzen overschreden. Jimi, hij is nooit de songwriter geworden van het niveau van Dylan maar als muzikant, man van het experiment en vrouwenliefhebber, is hij onovertroffen.
(Uit: Van Melancholie Tot Herrie – Jan Koenis)


avatar van Droombolus
4,0
Je vond het tijd worden na 51 jaar ?

avatar van henk01
Ja

avatar van RuudC
4,5
Het is altijd wel lastig met albums uit de jaren zestig. Zeker wanneer singles niet op de albums verschijnen, of zoals hier meer vertegenwoordigd zijn op de Amerikaanse uitgave. Are You Experienced? is daar een mooi voorbeeld van. Dit album is eigenlijk niet compleet zonder Purple Haze, Hey Joe, The Wind Cries Mary en Stone Free. Allemaal topsongs! Nu doet de rest daar vaak weinig voor onder. Foxy Lady werkt hier heel goed als opener. Het groovende Manic Depression laat eveneens de genialiteit van Hendrix horen. Red House is een leuk verhaal op vertrouwde bluesklanken.

Zo kan ik nog wel rustig doorgaan. Gelukkig heeft mijn cd alle nummers die er op horen te staan, maar als ik de lp had, zou ik toch wel wat teleurgesteld zijn, vandaar geen perfecte score. Die krijgt de US versie wel.

Jimi Hendrix ken ik al zolang ik me kan herinneren. De warme bluesklanken met prachtige vervormingen doen het altijd goed. Jimi was blijkbaar nooit echt te spreken over zijn even stem, maar ik ben het grondig met hem oneens. Een stem die overloopt van oprechtheid en emoties. Werkelijk prachtig. Natuurlijk ook een fijne afwisseling in het verdere bolwerk van witte mannen. Nu ben ik geen uitzonderlijk bluesliefhebber, maar Jimi Hendrix maakt hier compleet zijn eigen ding van. Een kunstenaar op de gitaar.

avatar van lennert
4,0
'De beste gitarist ooit', or so they say. Hendrix is nooit mijn favoriete gitarist geweest, al ga ik zijn impact op de muziekwereld (en 'mijn' metalwereldje) niet ontkennen. All Along The Watchtower heb ik zelfs altijd erg tof gevonden, maar ik moet toegeven dat ik ook genoeg live-opnames heb gezien waar ik het vooral allemaal wat chaotisch en rommelig vond overkomen. Ook de wat duffe zang sprak me nooit zo aan.

DESALNIETTEMIN GAAN WE HET PROBEREN

En eigenlijk merk ik nu al meteen spijt dat ik niet harder heb doorgezet vroeger. Are You Experienced is een fantastisch werkje. Ik ben gewoon niet van de oldschool blues, maar als het rockende blues of psychedelische blues is, dan hoor je mij echt niet klagen. Dit album is in dat opzicht ook gewoon lekker afwisselend. May This Be Love is een fijne dromerige track, terwijl Foxy Lady en Can You See Mee heerlijke grooves hebben. Third Stone From The Sun is een ultieme jazzy triptrack. Aan Hendrix' laidback stemgeluid ben ik nu in het verloop van tijd ook gewend aan geraakt. Iemand als Phill Lynott heeft volgens mij goed geluisted naar deze manier van zingen.

Ik moet wel toegeven: Hendrix is nog steeds niet mijn favoriete 'oude' gitarist, daarvoor vind ik zijn sound niet 'mooi' genoeg. Ben wel blij dat het in de context van studionummers (en niet live improvisatie) wel erg vet klinkt. De ritmesectie verdient overigens ook alle lof!

avatar van Droombolus
4,0
lennert schreef:
Phill Lynott heeft volgens mij goed geluisted naar deze manier van zingen


Dat zou me niks verbazen. The Rocker was idolaat van Hendrix en heeft, op het genante af, lopen hengelen naar de rol van Jimi in de bio-pic die jarenlang in de pipeline gezeten heeft einde 70s / begin 80s.

avatar van Funky Bookie
4,5
Wat een fantastisch album is dit toch. De ene klassieker na de ander, met enkele nummers die niet slecht, maar niet briljant zijn waardoor het de maximale score net niet haalt. De bonustracks zijn inderdaad van een niveau dat menig artiest niet op zijn / haar beste werk haalt.

avatar van west
4,5
Ik zie bij favoriete nummers dat Hey Joe en Purple Haze op plek 2 en 3 staan na Foxy Lady, maar eigenlijk horen ze bij deze versie in die lijst niet thuis. Het waren losse singles in the UK, die hier als bonustracks vermeld staan. Ze stonden niet op de UK LP, wel op de USA versie van Reprise, die ik juist daarom 5* geef:

The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced [US] (1967)

De beste LP versie die je tegenwoordig kunt hebben is dan ook de Europese 2LP versie uit 2015 waar alles op staat: The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced (2015, 180 gram, Vinyl) | Discogs

avatar van ricardo
4,5
Met deze muziek heb ik een beetje een haat/liefde verhouding. Als ik in de stemming ben kan ik er geweldig van genieten, maar heel vaak ook niet, dan vind ik het te rommelig en te chaotisch klinken, maar ik weet dat dat juist ook de charme is van Hendrix. Kan geen noten lezen, maar speelt alles puur op gevoel, waardoor eigenlijk geen concert hetzelfde klinkt. Toch 4.5* voor deze dan? Jazeker, op de goede geniet momenten vind ik dat er bijna geen betere bluesrock dan dit bestaat, en dan moet ik niet op mu.me komen als ik deze weer eens op een verkeerd moment opgezet heb

avatar van jorro
4,0
Mooi album, maar niet zo sterk als 'Electric Ladyland'. Ik ben niet een grote Hendrix fan. Ik hou wel van wat structuur en de muziek van Hendrix heeft vaak alles behalve dat in mijn beleving. Maar 3,5* is dit zeker waard. Mijn favo's zijn de bekende hits Foxy Lady, Hey Joe en Purple Haze, ook al zijn twee daarvan eigenlijk bonustracks.
Gelukkig krijgt de gitaar op dit album wel de ruimte. In opvolger Axis: Bold as Love is dat minder het geval, reden waarom ik dat album slechts 3* toebedeel.

avatar van Niek
west schreef:
Ik zie bij favoriete nummers dat Hey Joe en Purple Haze op plek 2 en 3 staan na Foxy Lady, maar eigenlijk horen ze bij deze versie in die lijst niet thuis. Het waren losse singles in the UK, die hier als bonustracks vermeld staan. Ze stonden niet op de UK LP, wel op de USA versie van Reprise, die ik juist daarom 5* geef:

The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced [US] (1967)

De beste LP versie die je tegenwoordig kunt hebben is dan ook de Europese 2LP versie uit 2015 waar alles op staat: The Jimi Hendrix Experience - Are You Experienced (2015, 180 gram, Vinyl) | Discogs
Ik heb een versie van Polydor met ook deze front maar met de track listing van de UK-/Reprise-versie. Dan mag ik Hey Joe wel als favoriet aanvinken toch?

avatar van west
4,5
Niek schreef:
(quote)
Ik heb een versie van Polydor met ook deze front maar met de track listing van de UK-/Reprise-versie. Dan mag ik Hey Joe wel als favoriet aanvinken toch?

Dat is waarschijnlijk een latere re-issue, ik heb er zelf ook zo één. Op de originele UK versie (het album hier) stond Hey Joe dus niet. Ik draaide Hey Joe vanmiddag nog, maar dan op Smash Hits.

avatar van Droombolus
4,0
west schreef:
Dat is waarschijnlijk een latere re-issue, ik heb er zelf ook zo één.


Ik had een Polydor CD uit het Alan Douglas tijdperk waar eerst de 3 singles op staan waarna de reguliere UK tracklisting bij Track 7 begint en normale LP versie van Red House vervangen is door een versie die meneer Douglas beterder vond ( if memmerie smurfs de versie die op Smash Hits staat ). Het blijft lachen

avatar van metalfist
Het is eigenlijk toch vreemd hoe je soms om een compleet willekeurige reden een album uit de kast haalt dat je al lang niet meer hebt geluisterd. Ergens eind april 2022 overleed Cynthia Plaster Caster, een vrouw die naam had gemaakt door het maken van gipsafgietsels van stijve penissen. Ze zou later vereeuwigd worden in de song "Plaster Caster" van Kiss (te vinden op Love Gun) en in het begin waren een aantal vrienden nog haar onderwerp. Niet lang daarna zouden er een aantal grote namen (over de grootte van de penissen spreek ik me niet uit) volgen en het meest bekende lid behoort toe tot ene Jimi Hendrix. Wat later zou Noel Reding, de bassist van de Jimi Hendrix Experience, ook nog volgen en om een lang verhaal kort te maken: ik had nog eens zin om wat Hendrix door de luidsprekers te laten knallen! Mijn favoriet album van de Experience is altijd Axis: Bold as Love geweest, maar Are You Experienced mag er toch ook wel zijn. Een ietwat onevenwichtig album weliswaar doordat een aantal van de beste songs oorspronkelijk enkel als single zijn uitgebracht en pas later als bonustrack op de CD zijn terecht gekomen. Om het album nu af te zetten na de laatste tonen van Are You Experienced? is me dan ook een brug te ver, maar ik vraag me af of ik dit album even goed zou vinden mocht ik een originele release (dus zonder bonustracks) in handen hebben. Genoeg persoonlijke favorietjes met onder andere Manic Depression, Red House en Fire, al zakt het naar het einde toe toch ook wel allemaal wat in met het uitgesponnen Third Stone from the Sun.

avatar van martintenhoove
Fantasisch album maar niet zijn beste.
en goede strakke akoorden en mooi gitaarwerk.
en hier en daar zit er ook wat blues in verwerkt .
red house is ook lekker bluesy stone free is ook.
een mooi nummer en natuurlijk purple haze .

avatar van Kronos
4,5
Heiligschennis voor de puristen, maar ik vind de US versie van dit album eigenlijk beter.

avatar van Minneapolis
Waarschijnlijk wel bekend bij de grote Hendrix fans, maar tot vandaag wist ik niet dat er een Moebius (de grote striptekenaar) hoes bestaat van Are you experienced / Axis: Bold as love.
Het betreft, logisch haast, een Franse uitgave.

avatar van Kronos
4,5
Is niet van dit album maar van de opvolger.


avatar van BlauweVla
4,0
Hetzelfde artwork als "Voodoo Soup".

avatar van Minneapolis
Daar is iets minder dan de helft gebruikt.
Ik vind het i.i.g. een hele toffe uitgave. Niet in letterlijke zin voor de portemonnee trouwens.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Een recente MusicMeter-Vraag Van De Dag was van wiens dood je het meest onder de indruk was en tegen wiens dood je het meeste opzag (uiteraard ging het daarbij om het verscheiden van muzikanten, niet van familie of vrienden). Ik moest toen eigenlijk denken aan een derde categorie, en op de vraag wiens carrière voor je gevoel het meest gekortwiekt was door zijn dood zou mijn antwoord Jimi Hendrix zijn geweest, want wat hij in zijn korte loopbaan voor elkaar kreeg is al niet misselijk, maar naar hoe hij zich verder zou hebben ontwikkeld en welke onontgonnen muzikale terreinen hij nog zou hebben betreden op basis van de beloftes van zijn albums en singles valt alleen maar te gissen – maar ik kan me niet voorstellen dat hij pas op de plaats zou hebben gemaakt, noch kwalitatief noch qua vernieuwing.
        Het enige wat ik tegen dit debuutalbum in zou kunnen brengen is dat het heel erg opgezet lijkt te zijn als een staalkaart van 's mans kunnen, alsof hij meteen iedereen wilde laten zien welke verschillende stijlen hij allemaal beheerste en wat hij op zes snaren allemaal in z'n mars had, maar ja, tegelijkertijd maakt hij die pretentie volkomen waar, want hij kàn het ook allemaal, de hoogtepunten zijn ook allemaal even fantastisch, en zelfs bij de mindere nummers (Can you see me, Remember) heb ik eigenlijk nooit de neiging om naar de volgende track te skippen. En natuurlijk gaat alle aandacht uit naar Hendrix, maar ik kan toch ook heel erg genieten van het lekkere drumwerk van Mitch Mitchell, zwaar maar soepel en inventief, en perfect op de plaat gezet door de onvolprezen Eddie Kramer.
        Bij de favorieten staat Foxy lady met afstand op 1 (momenteel 190 stemmen, 62 meer dan nummer 2 Hey Joe). Ik weet wel dat over smaak niet te twisten valt, maar ik vind dat echt onbegrijpelijk bij een album waar ook I don't live today, May this be love, Third stone from the sun en Are you experienced op staan.
Droombolus schreef:
Ik had een Polydor CD uit het Alan Douglas tijdperk waar eerst de 3 singles op staan waarna de reguliere UK tracklisting bij Track 7 begint en normale LP versie van Red House vervangen is door een versie die meneer Douglas beterder vond ( if memmerie smurfs de versie die op Smash Hits staat ). Het blijft lachen
Ik weet niet hoeveel versies er van dat nummer circuleren, maar ik leerde Hendrix kennen via The legendary Jimi Hendrix (1980), en toen ik later de reguliere albums op CD ging kopen stond op mijn uitgebreide versie van Are you experienced (uit 1993, Released under the supervision of Alan Douglas) een andere versie dan degene waar ik via voornoemde compilatie aan gewend was geraakt, en het boekje van deze AYE-CD bevestigt Droombolus' memmerie dat hier de Smash hits-versie op staat. Andermans oren zullen misschien niet zo veel verschil horen, maar míj blijft het storen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:33 uur

geplaatst: vandaag om 06:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.