The Strokes - Future Present Past EP (2016)

Inmiddels al te beluisteren via Spotify! Ben totaal niet onder de indruk!

Dit smaakt naar meer! Drag Queen beviel me na 1 luisterbeurt niet echt maar bevalt steeds beter. Oblivius is voor mij t hoogtepunt op dit moment. Doet me ook denken aan JC & Voidz (Dare I Care). Laatste nummer klinkt vertrouwd en vraagt om meer..

Heerlijk om The Strokes met nieuw materiaal te horen. Ik had niet meer verwacht dat de heren nog bij elkaar komen met songmateriaal wat van zo'n goed niveau is als deze.

Best wel ok dit, wel jammer van de "remix-vuller".

wat maken ze het je toch moeilijk om van ze te blijven houden...

Vind je dit dan zo slecht?

Ik heb hem net opniew beluisterd. En ik vind het in ieder geval niet goed...
Van Drag Queen vind ik het gezang op het irritante af. Al is de de muziek niet verkeerd. Oblivius begint prima, lekkere gitaar, maar ook hier vind ik het echt minder worden als Julian gaat zingen. Threat of joy is op zich goed te pruimen. Dat wil zeggen; de zang irriteert met hier niet, verder geen bijzonder liedje. De remix voegt niet veel toe.
Als ik het dan vergelijk met hoe grijs ik het eerdere werk van The Strokes gedraaid heb, dan ben ik hier gewoon teleurgesteld in. Het is als het weerzien met een ex-geliefde en niet meer kunnen voorstellen dat je ooit verliefd op haar was. En als ze dan ook nog eens irritant gaat zingen...

Inderdaad. Dit is gewoon niet om aan te horen. Het was zo'n leuk bandje. Dat gaat diep bergafwaarts.

Ik vind ook dat ze het je af en toe moeilijk maken, na de eerste luisterbeurt was ik dan ook best teleurgesteld. En nog steeds bevalt bij Drag Queen vooral het refrein, bij Oblivius alles behalve het refrein, en het begin is niet bepaald Julian Casablancas op z'n best (of doet 'ie dat nou gewoon expres), bij Threat of Joy vind ik het intro (gepraat) verschrikkelijk en de Remix telt niet echt. ..Maar hoe vaker je de EP luistert, des te makkelijker het gaat.
Maar wat het voor mij toch 4 sterren maakt, is dat wanneer ze het je dus niet zo 'moeilijk' maken, het nog steeds de band is die dan ook meteen voorbij de 5* gaan --> Het Voidz-achtige refrein bij Drag Queen', alles na 2:30 bij Oblivius (jammer dat het refrein nog wel weer even tussendoor komt) het 2e refrein van Threat of Joy .. dan zijn ze gewoon beter dan dat je had gehoopt

Ik zou hier tegenin willen brengen dat ik het niet prettig zou vinden als mijn huidige vrouw nog steeds op hetzelfde level zat als toen ze 16 was. Het niet makkelijk maken beschouw ik juist als een voordeel. Het is nu eenmaal niet meer zoals ten tijde van is this it. Dat was makkelijker te behappen.

Wat Julian Casablancas met the Voidz deed op Tyranny en nu in mindere mate met the strokes op deze EP is naar mijn idee juist een interessante stap vooruit. Ik hoorde mensen Human Sadness antimuziek noemen maar naar mijn mening heeft JC daarmee een eigentijdse (en naar mijn mening betere) Bohemian Rhapsody geschreven. Ik vind het fantastisch.

Hij beheerst het trucje dat the Deftones ook beheersen tot in de puntjes. Sommige stukken zijn (met opzet?) niet mooi maar vormen een contrast met de de melodieuze stukken waardoor deze laatsten er nog prachtiger uitkomen..

Het klinkt in het verlengde van het vorige album maar ervaar dit toch als iets minder, en juist de remix van Oblivius is het nummer dat nog het meest bevalt.

Alleen Threat Of Joy is een beauty! Eindelijk de oude The Strokes stijl van Is This It?

heerlijk ben verkocht

Heel toffe EP!