menu

Herman Brood & His Wild Romance - Ciao Monkey (2001)

mijn stem
3,69 (54)
54 stemmen

Nederland
Rock
Label: BMG

  1. Young (2:28)
  2. Dance On (3:40)
  3. Pumpin' (2:20)
  4. I Hate Myself (4:17)
  5. Hold on Tight (3:10)
  6. To Who Do You Belong (3:20)
  7. Rain (3:41)
  8. All of Me (4:16)
  9. So Long (4:20)
  10. Your Body's Here (2:21)
  11. Take Me Off the Cross (3:03)
  12. Saddle My Horse (4:42)
  13. When I Get Home (1:39)
totale tijdsduur: 43:17
zoeken in:
avatar van Janz
4,0
Hermans zwanezang. Wild Romance rockt als vanouds. Herman neemt geen blad voor de mond, maar is hoorbaar al aan het aftakelen.

nanneb
lekker cd'tje. vooral het laatste nummer is erg mooi!
kwam de cd laatst tegen voor het mega bedrag van 1 euro dus dat kon ik niet laten liggen natuurlijk!
4****

EVANSHEWSON
nanneb schreef:
lekker cd'tje. vooral het laatste nummer is erg mooi!
kwam de cd laatst tegen voor het mega bedrag van 1 euro dus dat kon ik niet laten liggen natuurlijk!
4****


Herman Brood is hier inderdaad goed bezig. Leuke plaat, zijn zwanenzang, een fonomeen dat was ie!

We missen niet enkel de zanger of rocker, maar heel het figuur Brood, want schilderachtig en apart was hij zeker.
Al was ie ook tegelijk zielig natuurlijk, want een junk als hij, het is geen makkelijk leven.

Gaf ie Postuum nog een boekje uit "Nederland in luchtfoto's". Maar dat werd een héél dun boekje...

3.5 ster voor deze zwanenzang!
***1/2

avatar van bertus99
3,5
na de tv uitzending van Rock and Rolljunkie afgelopen weekend (erg goeie documentaire over HB overigens) leek het me tijd om na jaren weer eens iets van Het Fenomeen te draaien. Liefst uit de laatste periode, want het ouwe werk is me te bekend.
Op Ciao Monkey zingt ie volgens mij met zijn kunstgebit uit en dat levert een leuk, beetje lispelend gemompel op. De band doet het uitstekend. Vooral gitarist Danny Lademacher. De songs zijn lekker rockend, direct en er is gelukkig geen keyboards te horen, zo hoort dat bij Brood. Afgezien dan van de paar pianoriedeltjes van Brood zelf.
Tja, leuke cd dus, goed afscheid zo kort voor zijn einde nog even gemaakt, al neem ik aan dat gezien zijn toestand de medemuzikanten en het management het werk gedaan zullen hebben en Herman heeft proberen in te zingen voor zover dat nog ging.
Op "to who do you belong" lukte dat nog best aardig. Ook I hate myself is een song die op zijn best of niet zou mogen ontbreken.
Het solonummer When I get Home is een mooi einde van deze unieke figuur in de nederlandse R en R. Ben me ervan bewust dat dat een tamelijke open deur is

avatar van bikkel2
Ik dacht dat Danny Lademacher hier niet op mee speelde.
De laatste Wild Romance line-up is met David Hollestede (Gitaar)
Ivo Severijns (Bas) en Gus Genders (Drums)

5,0
bikkel2 schreef:
Ik dacht dat Danny Lademacher hier niet op mee speelde.
De laatste Wild Romance line-up is met David Hollestede (Gitaar)
Ivo Severijns (Bas) en Gus Genders (Drums)


om precies te zijn: David Hollestelle Jr. (g) Ivo Severijns (b) en Gus Genscher (d)

avatar van devel-hunt
3,5
Mooie docu op TV. Lola zoekt Brood. Een echte aanrader.

3,5
Dit was het tweede album van Herman dat ik hoorde (het eerste was Shpritsz). Mijn vader liet mij Shpritsz horen en ik was meteen verkocht. Uit interesse ben ik verder gaan zoeken naar andere albums van Herman, waarop ik bij deze uitkwam. Dit mede door de geniale titel. De plaat rockt als geen ander, en dat is toch wel erg knap als je ziet in wat voor staat Herman was. Dit is zonder twijfel het meest persoonlijke werk van Herman, waarmee hij afscheid neemt van het leven en zijn fans. Intussen heb ik ook wat ouder werk verzameld, zoals Cha Cha en Go Nutz. Maar deze halen het niet bij deze parel. Bedankt Herman, voor dit mooie afscheid!

avatar van iggy
2,5
Herman heeft drie platen gemaakt die echt goed zijn. Helaas was de koek daarna op. En dan reken ik live cha cha gemakshalve ook nog mee. Op het moment dat lademacher de band verliet was het muzikaal gezien min of meer voorbij met Herman. Dat Brood zich alsnog ontpopte als een succesvolle verver ha en een overbekende Nederlander is wel bekend denk ik zo.

Ciao Monkey is behoorlijk wisselvallig. Helaas staan er meer matige nummers op dan goede. Maar af en toe hoor ik nog een spark in dat oude versleten en vooral misbruikte lichaam/geest van onze troetelbeer. Jammer dat lademacher nooit betrokken is geweest bij Brood zijn zwanezwang. Dan hadden er meschien meer klappers opgestaan. Nu kom ik tot 4 hooguit 5 nummers die ik echt mooi vind. Soms is het tenenkrommend slecht in de vorm van oa rain.

Net geen 3 gram speed voor deze. Ciao Herman

avatar van devel-hunt
3,5
Ciao Monkey is volgens mij voornamelijk interessant, omdat het Herman was die zijn eigen naderende einde bezong, daardoor is de plaat heel kwetsbaar en eerlijk.
De speed werkt niet meer, de drank heeft van zijn lever een steen gemaakt. afkicken in een caravan op het platteland heeft geen effect, het einde komt onherroepelijk in beeld.
Brood niet meer in staat fysiek en psychisch, om een plaat op te nemen, vraagt zijn Wild romance, de plaat zonder hem in te spelen.
Soms als het gaat, sleept hij zich naar de studio om teksten in te zingen als, ''ik verdien het niet om zo stinkend dood te gaan', en ' ik haat mezelf om wat ik jouw allemaal heb aangedaan'. Om uiteindelijk te eindigen met een Nick Cave cover die hij vaak voor dochter Lola zongen als ze naar bed moest.
In dat opzicht één van de meest eerlijke platen ooit gemaakt, zeker in Nederland.

avatar van iggy
2,5
Heel kwetsbaar en eerlijk is het wat mij betreft maar beperkt. Iedereen die het maar enigzins interesseerde wist dat Herman op deze manier zou sterven. Dood door zelfmoord of de spuit. Er was geen andere manier. En dat bedoel ik absoluut niet harteloos. Maar wel voorspelbaar. En daardoor minder kwetsbaar en eerlijk.....

avatar van bikkel2
Ik ken flarden van de plaat en werd bij uitkomen redelijk goed onthaalt.
De oprechtheid hoorde ik gelijk al. Het is in ieder geval wel weer stevig rockend.

Het niveau van zijn jaren 70 albums haalde hij al een hele tijd niet meer.
Brood was steeds meer een man van momentopnames en door de drugs onbetrouwbaar en onvoorspelbaar.
Zijn concerten van de latere jaren waren misschien voornamelijk door de energieke Wild Romance nog enigzins de moeite waard.
Brood's band was zijn eigen voorprogramma, om de boel maar een beetje te rekken.
Op slechte avonden ( die er steeds meer waren) had Herman het na een uurtje wel gezien en moest manager Koos alle zeilen bijzetten om hem nog op het podium te krijgen.

Iedereen zag wel dat Brood aan het aftakelen was, en zelf wist hij het ook.
Nietemin gaan ik mij eens meer verdiepen in deze toch beladen plaat .

avatar van devel-hunt
3,5
iggy schreef:
Heel kwetsbaar en eerlijk is het wat mij betreft maar beperkt. Iedereen die het maar enigzins interesseerde wist dat Herman op deze manier zou sterven. Dood door zelfmoord of de spuit. Er was geen andere manier. En dat bedoel ik absoluut niet harteloos. Maar wel voorspelbaar. En daardoor minder kwetsbaar en eerlijk.....

Maar hij was degene die ging, ondanks dat iedereen het wist, hij zingt daar heel open over met al zijn angsten en twijfels, totale ontreddering, want niemand springt uiteindelijk voor zijn lol van de Hilton, daar gaat wel iets aan vooraf, dan zit je heel diep, en dat bezingt hij op deze plaat. Dan kan je eerlijk en kwetsbaarhied toch niet ontkennen, of je moet er slechts naar luisteren met de oren van de consument, dan is Ciao Monkey al een stuk minder intens.

avatar van iggy
2,5
Ik ontken ook niet zijn eerlijkheid en kwetsbaarheid. Die zitten zeker in zijn teksten. Herman wist donders goed dat hij met zijn leven speelde. Dit kon nooit goed gaan. Dance On (goed nummer hoor) maar wat verwacht je dan? Of I Hate Myself. En nog maals ik gun het niemand. Maar tevens heeft zijn eerlijkheid dan ook twee kanten. Brood trok zich van niks en niemand iets aan. En dan is het lichterlijk laat om aan zelfreflectie te gaan doen. Terwijl je jaren lang bewust want brood was geen domme jongen mensen en jezelf misbruikt. En dat is wat ik bedoel met beperkte eerlijkheid en kwetsbaarheid.

avatar van devel-hunt
3,5
Daar ben ik het mee eens Iggy, ik juig zijn levensstijl niet toe, zal het niemand aanraden.
Het kan natuurlijk wel zo zijn dat hij aan het eind van de rit toch tot inzichten is gekomen.

avatar van iggy
2,5
@ bikkel. Ik heb brood voor de laatste keer live gezien met zijn big band. En ik heb hem heel wat keren gezien.Mijn tweede concert ooit was van brood ergens in 1979 als ik me niet vergis. Maar ik zag in wezen een boxer die veel te veel klappen had opgelopen. Timing,motoriek eigenlijk was alles weg. We hebben (mijn vrienden en ik) hem eigenlijk hard liggen uit te lachen. De aura van een belachelijk junk had hij. De meeste mensen pikte het omdat het Herman was. Het was wat mij betreft ook best wel treurig om een zo afgetakelde man een optreden te zien doen. Want ik heb ook optredens van hem mee gemaakt waar de speed juist in het voordeel werkte. Alles werd op zo'n speedy manier afgewerkt dat je gewoon geen rust kreeg.

avatar van bikkel2
Ik heb zo het idee dat Brood ook een rol speelde. Op het moment dat er camera's of pers in de buurt kwamen deed hij zijn ding.
De schreeuw om aandacht, ook toen hij zijn beste periode al lang en breed had gehad.
Een medemuzikant van de band waar ik in speel, kent iemand die bij Brood & The Wild Romance betrokken was, en die herinnert zich hem als een rustig persoon die nogal veranderde als er aandacht ontstond.

Maar hoe dan ook , hij was een beroepsjunk, altijd de grenzen opzoekend en zich hevig verzettend tegen burgerlijkheid.
Hij wist donders goed dat hij een keer de tol moest betalen en eerlijk is eerlijk, hij heeft nog best lang geleefd.
Die speedy gigs in zijn glorietijd waren uniek en hij maakte natuurlijk wel wat los in die tijd, want in Holland gebeurde er op dat moment niet zo heel veel op rockgebied.

avatar van ricardo
3,5
Op zich een erg goede zwanenzang van Herman dit album.

Alleen jammer dat hij zo stilletjes op dit album is, en ook mis ik zijn virtuoze pianospel op deze echt enorm.

Je kunt wel horen dat herman deze later heeft ingezongen, want vind zijn stem echt wel te ver naar achteren gemixt, maar zowel muzikaal als textueel toch wel een waardig afscheid van deze pure rock en roll artiest vind ik.

avatar van iggy
2,5
Virtuoze pianospel? Zijn gehamer bedoel je waarschijnlijk

avatar van ricardo
3,5
Dat vind ik juist altijd zo typerend aan de herman brood albums, mag dat piano spel graag horen.

Piano op de punk wijze een beetje.


avatar van ricardo
3,5
iggy schreef:
Herman heeft drie platen gemaakt die echt goed zijn. Helaas was de koek daarna op. En dan reken ik live cha cha gemakshalve ook nog mee.
Laat me raden, die andere 2 zijn rockpallast en sphritz zeker?

Nieuwstad
Ik denk eerder Street en Sphritsz?

avatar van iggy
2,5
Street en Sphritz zijn inderdaad mijn favorieten.

avatar van ricardo
3,5
Yup wist ik dat iggy street en sphritz bedoelde.

avatar van Boermetkiespijn
3,0
Dat laatste nummer is 1:39 in plaats van 4:11

avatar van rider on the storm
4,0
Hermans zwanenzang, het album dat nog gemaakt moest worden. Je voelt de noodzaak en de aftakeling. De band speelt scherp en puntig...het einde nadert. Uit elke groef van de plaat is dat voelbaar. Geweldige plaat.

Ik had de cd al en nu die mooie door Ivo Severijns geremasterde 20th anniversary editie op crystal clear vinyl. Album bevat twee extra nummers.

Sieraad weer voor de platenkast.

avatar van Geert van der Loo
4,0
Mijn broer heeft zijn CD vervangen door een nieuw vinyl exemplaar, en daarom mocht ik zijn CD hebben. Een mooi cadeau, want ik vind dit met terugwerkende kracht een heel mooi album van Herman. Alhoewel Herman in het begeleidende boekje schreef dat hij in de komende 30 jaar een Brood zal gaan neerzetten die een tegenpool is van de vorige, moet hij wel geweten dat het einde nabij was. Lichamelijk totaal op, geestelijk in een crisis die hij niet meer te boven zal komen. En dat is jammer, want met Herman Brood verloren we een eigenzinnige figuur die mijn jonge jaren veel kleur heeft gegeven. Zijn concerten waren altijd bijzonder. Alhoewel Brood zich wat mij betreft na Shpritsz nooit meer overtroffen heeft, heeft hij ook daarna nog redelijk goede albums afgeleverd. En dit is een hele mooie afsluiter. Muzikaal is het prima, en alle songs op het album zijn geladen, ook doordat je weet wat er daarna komt ... Met Saddle My Horse neemt hij afscheid van ons, het eindigt dan ook met het ruwweg beëindigen van de plaat.
Dan volgt als laatste nog het lieve en ontroerende When I Get Home, het liedje start me een geluid van een vliegtuig dat zich van ons verwijderd, daarna de laatste pianoklanken en breekbaar gezongen zijn laatste woorden, mij achterlatend met een flink brok in mijn keel.

Er waren trouwens twee versies van dit album. Ook een midprice met zwart/wit-hoes en minder nummers. Het bewijs staat in mijn platenkast.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:35 uur

geplaatst: vandaag om 11:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.