menu

Phil Collins - ...Hits (1998)

mijn stem
3,43 (245)
245 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Virgin

  1. Another Day in Paradise (6:20)
  2. True Colors (4:33)
  3. Easy Lover (5:03)

    met Philip Bailey

  4. You Can't Hurry Love (2:53)
  5. Two Hearts (3:25)
  6. I Wish It Would Rain Down (5:28)

    met Eric Clapton

  7. Against All Odds (3:23)
  8. Something Happened on the Way to Heaven (4:52)
  9. Separate Lives (4:06)

    met Marilyn Martin

  10. Both Sides of the Story (6:39)
  11. One More Night (5:13)
  12. Sussudio (4:21)
  13. Dance into the Light (4:24)
  14. A Groovy Kind of Love (3:28)
  15. In the Air Tonight (5:32)
  16. Take Me Home (5:51)
totale tijdsduur: 1:15:31
zoeken in:
avatar van musicfriek
3,0
Prima nummers op deze verzamelaar hoor. Alleen vreselijk doodgedraaid door de media. Ik heb deze verzamelaar zelf ook, maar draaien gebeurd hier echt heel zelden. Vorig jaar eens opgezet en halverwege uitgezet. 3 sterren is misschien wat hoog, maar in de jaren 80 vond ik zijn nummers heel goed te pruimen. Ik blijf erbij dat One More Night een van zijn mooiste nummers blijft .

avatar van musician
3,0
Dat ik hier nu nog niet gepost hebt. Het heeft waarschijnlijk te maken met het feite dat ik het een lelijke verzamelaar vind die ook nog maar weinig uit z'n hoes komt.

Lelijk in de zin van de keuzes die zijn gemaakt voor deze verzamelaar, al zijn sommige tracks ook wel weer begrijpelijk.

Kijk, het is onmiskenbaar dat Phil Collins memorabel plaatwerk heeft gemaakt, dat leidt geen twijfel. Ik laat zijn carriére bij Genesis geheel buiten beschouwing, het gaat mij hier alleen om zijn solowerk. Alle negatieve gevoelens richting Collins vanwege zijn rol binnen Genesis vanaf Abacab mogen geen rol spelen.

De vraag is hoe het dan komt dat hij aan de ene kant prachtige werkjes heeft geschreven (In the air tonight, Another day in paradise om bij dit album te blijven) en aan de andere kant toch ook behoorlijk wat troep. Was het vanwege gebrek aan kritiek vanuit het grote publiek? Alles (en dat was veel) wat hij uitbracht in de jaren '80 veranderde per slot van rekening allemaal in goud. Dat maakte hem waarschijnlijk zelf te weinig kritisch op zijn eigen werk.

Dus aan het schrijverstalent, aan de muzikant Phil Collins, valt verder niet te twijfelen.
Hij wist alleen niet goed waar zijn eigen grenzen lagen. Een fout bijvoorbeeld was ook dat hij alles aanpakte dat werd aangeboden. Neem de film Buster en de toch behoorlijke ondermaatste tracks die dat opleverde, Two hearts en de niet beste cover A groovy kind of love. Of een andere filmtrack, de draak Seperate lives met Marilyn Martin. Against all odds gaat in dat genre dan nog net.

Maar ja, het werd uitgebreid bewierrookt en verkocht, dus Collins, man van het volk, zal zich op dat moment van geen kwaad bewust zijn geweest. Hoop ik dan maar. Dat hij een keer leuk meedoet op een stamper als Easy lover, dat als nummer officieel is terug te vinden op een solo-album van Philip Bailey (in het dagelijks leven zanger van Earth, wind & fire) is dan nog tot daar aan toe, het is zelfs één van de aardigere nummers van ...Hits.

EW&F is overigens geen Motown en om die reden beter geschikt voor Collins (de blazerssectie van die band deed ook mee op zijn solo-albums).

Zijn eerste vier solo-albums heeft hij nooit meer overtroffen. Allemaal ook uit de jaren '80 en krijgen van mij ook allemaal een ruime voldoende. Juist twee draken uit die tijd (You can't hurry love van Hello I must be going en vooral One more night van No jacket required) zijn op deze cd prominent terug te vinden.

Ook hier geldt: grote hits maar erg magere, mierzoete uitvoeringen. In behoorlijke tegenstrijd met de overige kwaliteit van die twee solo-albums. Ze vallen zelfs volledig uit de toon met de rest. En die rest, daar vind je op dit overzicht maar heel erg weinig van terug.

Phil Collins heeft maar één single van zijn debuut, en eigenlijk beste solo-album, Face Value op deze ....Hits gezet, waar er drie nummers van zijn uitgebracht. Ook maar 1 single van Hello I must be going (6 singles van getrokken).

Collins' laatste creatieve solo-hoogstandje was het album ....But seriously. Veel succesvolle singles ook van afgehaald, drie daarvan op dit overzicht terecht gekomen. Daarna is hij in een vrije val geraakt waar hij nooit meer uit is gekomen. Dus, kan worden geconcludeerd, dat duurt inmiddels ook al weer een jaar of 20.

De gekozen tracks uit die laatste 20 jaar zijn nog niet eens de allerslechtste, het kan nog veel erger zullen de bezitters weten (Dance into the light, Both sides of the story) en er staat zowaar één nieuw maar verder volstrekt niemandalletje op ...Hits, True colors.

Vorig jaar bracht hij een Motown album uit waar ik niet warm voor loop. Volgens de verhalen is PC momenteel met pensioen.....

Gast
geplaatst: vandaag om 03:26 uur

geplaatst: vandaag om 03:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.