menu

Depeche Mode - Construction Time Again (1983)

mijn stem
3,57 (221)
221 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Mute

  1. Love, in Itself (4:29)
  2. More Than a Party (4:45)
  3. Pipeline (5:54)
  4. Everything Counts (4:20)
  5. Two Minute Warning (4:14)
  6. Shame (3:51)
  7. The Landscape Is Changing (4:49)
  8. Told You So (4:26)
  9. And Then... (4:35)
  10. Everything Counts [Reprise] * (0:59)
  11. Everything Counts [Long Version] * (7:23)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 41:23 (49:45)
zoeken in:
avatar van Gerards Dream
5,0
Als er naast een rode lijn is voor goede muziek bij de Depeche Mode is het wel de vormgeving van de hoes. Ook zo bij deze. Kijk eens na de lichtval op die man die de berg afkomt. Dat is al kunst met de grote K. De binnenhoes van mijn lp trekt deze lijn op een prima wijze door.

Dan de muziek. Vanaf dit album krijgt de muziek van de Depeche Mode haar eigen smoel. Het begint al met het heerlijke Love in Itself. Naast pure electro is er ook een vlugje jazz op te horen. Daarnaast is het zo wijds als de hoes is. Wat de heren te vertellen hebben met More Than A Party blijft voor mij na al die jaren cryptisch. De muziek heeft wat plagerigs, waardoor ik het idee krijg als je niet uitkijkt dat je moet gaan vrezen voor je hoofd. Dat een werkdag lang kan duren is bekend. Vooral als deze in de brandende zon moet worden doorgebracht. Grote warme buizen ontsieren het landschap en bezweten werklui proberen ondanks de bare omstandigheden het beste er van te maken. Er lijkt maar geen einde aan te komen. Wat vrolijker begint Everything Counts, maar wie de tekst opzich laat inwerken zal al snel merken dat dat verre van ...... is.

Met een song als Two Minute Warning heb ik het idee dat ik gewezen wordt op het ouder worden en ik moet gaan opassen wat ik nog met mijn het leven wil. Shame heeft iets weg van een protestlied. Het geeft mij een gevoel: als we allemaal de handen in één slaan dan komen we er wel. Een song als The Landscape Is Changing doet mij denken aan een stad die aan het uitbreiden is met alle gevolgen van dien, en dat het uitkijken geblazen is wat we de natuur aan doen. Een track als Told You So is min of meer een bevestiging van de vorige track. Als we maar braaf zijn dan krijgen we wel op den duur een mooiere wereld. "Ik heb het nog zo verteld." Het behoorlijk donkere album sluit af met een klein lichtje hoop. Op de track And Then..., zie ik zoiets als alles weer opnieuw opbouwen en dan beter.

Ondanks de goede songs net geen meestewerk voor mij, want hier en daar laat de productie te wensen over, waardoor het net te scherp overkomt en dat is jammer te noemen.

avatar van dazzler
4,0
CONSTRUCTION TIME AGAIN
Er schuilde altijd wel wat meer achter zo'n DM albumtitel.
Tijd om er weer tegenaan te gaan, na de wat meer pastorale
en weemoedige voorganger A Broken Frame.

Alan Wilder voegt zich bij de band en dat hoor je meteen
aan de veel rijkere arrangementen: Wilder zal de DM sound
op definiëren, verfijnen en wereldberoemd maken.

Het begon al met de prachtige non-album singel
Get the Balance Right, waarin DM inderdaad de balans vindt
tussen new wave, alternatief, dansbaar en hitgevoelig.

Love in Itself opent het album op indrukwekkende wijze.
Bijzonder clever opgebouwd, maar misschien niet zo singelrijp.

More Than a Party hakt er driftig op los en vloeit mooi over
tussen track 1 en 3 ... misschien wel DMs beste conceptalbum.

Everything Counts is een sterke hit die weinig introductie behoeft.
Sterke troeven zijn de melodie en de samenzang tussen Gahan en Gore.

Two Minute Warning en Shame vind ik twee sublieme nummers.
Beide experimenteren ze gretig met ritmepatronen en ook
de manier waarop ze in elkaar overgaan, is passend.

The Landscape Is Changing laat nieuwkomer Wilder horen
als songwriter: een wat slepende reis doorheen Wilders trukendoos.

Told You So en And Then vind ik de minste nummers hier.
Het is alsof het album aan het einde wat inspiratie tekort komt.
Leuk is wel de korte reprise van het Everything Counts thema.

Fools en vooral Work Hard vind ik sterke b-kanten,
volledig in de lijn van het arbeidersethos van het album.
The Great Outdoors is een mooie, pastorale instrumental.

Misschien toch nog altijd een te vaak onderschatte plaat.
Construction Time Again is een fijne conceptplaat en in deze
geremasterde uitgave compleet met alle bonusmateriaal.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Op deze plek wilde ik eigenlijk een berichtje schrijven van de strekking dat het eigen geluid van Depeche Mode op deze plaat nog een beetje ontbreekt. Dat de meeste songs nog tamelijk generieke synthpop (met bij vlagen knap onbenullige teksten) zijn. Dat Love in Itself daar wel een positieve uitzondering op is (met een briljant loopje in het refrein) en dat bovenal Everything Counts een dijk van een single is.

Maar toen zag ik dat van de 19 reacties hierboven zeker de helft ook al van die strekking was. Derhalve kan ik dat achterwege laten en houd ik het hier maar bij.

avatar van deric raven
3,5
Ik heb dit album, maar dan in een goedkope HEMA variant.
Daar heet hij Shame, en de volgorde van de nummers is anders.
Dus eigenlijk niet helemaal hetzefde.
Misschien dat ik deze daarom wat minder vind, maar vandaag gooi ik alles flink door elkaar, waardoor ik de orginele volgorde aan kan houden.
Heeft dit een ander effect?
Jazeker.
Alan Wilder is nu toe getreden als nieuw lid, en Construction Time Again is een logisch vervolg op A Broken Frame.
Dat was een herfstalbum met de nodige verwijzingen naar de natuur.
Hier krijg je het verval.
Zure regen, toename van fabrieken, en een meer kapitalistisch geheel, waarbij alles voor geld te koop is.
Meer percussie, gejaagder en dreigender.
Iets wat een vervolg zal krijgen in het nog sterkere Some Great Reward.
De aftakeling is begonnen.
Tijd om iets nieuws op te bouwen.
De LEGO blokjes liggen er al.

avatar van lennon
3,5
Na het vertrek van Vince Clarke was DM officieel een 3 mans formatie op het tweede album. Bij dit album werd daar Alan Wilder weer aan toegevoegd. Een zeer essentiële toevoeging zou blijken in het vervolg bestaan van de band. Hij zou een redelijk stempel gaan drukken op de sound die de band zo enorm populair maakte. Ook op dit album liet hij zich al gelden met 2 songs op dit album.

1.Love, in Itself (4:29)
De sound van de band maakt een evolutie door in hoog tempo. Het eerste nummer van dit album maakt dat wel duidelijk. Synths voeren uiteraard de boventoon, maar ik hoor zelfs een akoestische gitaar in het nummer. In plaats van huppel muziek (wat op vooral het eerste album te horen was) is de sfeer van de nummers duister en donker geworden. Dat doet de band erg veel goed. Lekkere opener.

2.More Than a Party (4:45)
Een De meest rechtse toetsen van het keyboard maken overuren op dit nummer. Zware tonen, een snelle beat, een overspannen synth maken dit een zenuwen nummer. Dat laatste werkt echt zo op mijn gevoel. Het luistert daarom niet lekker weg, en het nummer duurt nog bijna 5 minuten ook. De versnelling aan het eind heeft ook iets positiefs: het leidt het einde van de song in.

3.Pipeline (5:54)
Een industriële sound. Dat is interessant, en past mooi bij de titel van het album. Weer die lekekre donkere sfeer. Gore neemt de vocalen voor zijn rekening, en dat hoor ik altijd graag. Op de achtergrond zijn leuke geluidjes te horen (stuiterende pingpong bal bijvoorbeeld) het is een intrigerend nummer. Zeer traag, maar dat jasje past het nummer precies goed!

4.Everything Counts (4:20)
De bekendste song van de plaat, en een zeer knappe single. Mooi vocaal samenspel tussen Gahan en Gore. Een nummer over corruptie en inhalige mensen. De melodie is vrolijker dan de inhoud, maar wel heel erg mooi. Deze sound was de inleiding naar de Depeche Mode die zich zou uitvouwen als de band in de hitparades. Poppy songs, met toch een mooie DM sfeer erover heen gegoten.

5.Two Minute Warning (4:14)
Een Wilder compositie. Vooral Gahan's zang vind ik erg mooi. Het is qua geluid een song die wat terug gaat naar de vorige plaat. Ook hier heeft de drum een handig industriële sound mee gekregen, zodat het mooi in de plaat past. Halverwege hoor ik een geluid wat me doet denken aan het intro van Money van George Michael - Faith (1987). Of het enige link heeft, of puur toeval is weet ik niet, maar het viel me op.

6.Shame (3:51)
De bouw geluiden zetten zich voort op dit nummer. Geen zware drums, maar een bas sound die het nummer leidt. Weer vocalen voor Gahan en Gore, dat is een mooie combinatie.

7.The Landscape Is Changing (4:49)
De tweede Wilder compositie op dit album. Grappig dat je zijn handtekening meteen kan horen op de twee songs die hij bijdroeg. Het ligt goed in het gehoor, en zijn gewoon goede tracks.

8.Told You So (4:26)
Een nerveus intro wat gelukkig snel verdwijnt en overloopt in een zeer prettig DM nummer. Niet een hoogstaand nummer, maar het is muzikaal wel erg aanstekelijk, dus blijft het in je hoofd hangen.

9.And Then... (4:35)
Ook hier de geluiden uit de industrie, aangevuld met een mooie zware baslijn. De akoestische gitaar is weer opgepakt. Dat had op dit album wel wat meer gemogen wat mij betreft. Het staat mooi in die plastice nummers. Tears for Fears deed dat op de Hurting ook, en dat werd ook alom gewaardeerd. De song heeft een mooie rust over zich heen hangen, en sluit het album af op een waardige manier. Er blijft een goed gevoel hangen.

Het album sluit af met een reprise van Everything counts (niet vernoemd op de lp versie) maar dan in de Mario Bros versie. Gore zingt nog een deuntje, en dan daalt hij af in de edit...

Het is mooi om te horen hoe snel de band zich heeft ontwikkeld vanaf het eerste album. Het 3e album klinkt zoveel meer volwassen dan het debuut. Het tweede album was al een mooie aanloop naar deze fase toe. Mooi om te horen hoe ze samples gebruiken van industriële geluiden om de album titel kracht bij te zetten. Gahan ontwikkelt zich tot een charismatisch frontman, en Gore tot een sterke songwriter. De toevoeging van Wilder was de juiste. Hierna ging het erg hard met de band, en zouden ze een grote naam opbouwen, zowel op plaat als live. Alleen ons kikkerlandje heeft er nooit erg in geloofd op één of andere vage manier.

3,5 sterren voor dit lekkere vroege 80's album van DM!

Robertus schreef:


Even over die hoes: Misschien ligt het aan mij, maar in plaats van dat hij naar boven klimt, lijkt die bergbeklimmer eerder af te dalen....


Waar maak jij uit op dat dit een bergbeklimmer is? Lijkt me meer een ijzersmid of iets dergelijks. Wat hij op die berg doet is me overigens niet duidelijk

avatar van Rainmachine
3,5
Interessante meningen hierboven. Ik heb een iets andere invalshoek, voor mij is dit het eerste mechanisch klinkende album van Depeche Mode. Er zijn synths net als op de vorige albums maar het klinkt industriëler, mechanischer en killer. Als ik terug denk aan deze tijd dan was dit een populaire invalshoek destijds. Voor mij zit de invloed hoek vooral in de hoek van het Duitse Kraftwerk. Ik vind dit nog steeds een zeer bijzonder album en nu ik hier weer naar zit te luisteren komt ook een album als Schlagende Wetter van Kowalski terug in herinnering. Je had overigens destijds op woensdagavond hele VPRO radio sessies met dit soort muziek en dan grijp ik ook terug op bands als Fat Gadget, Scraping Foetus, Kiem, Nasmak, Shriekback en wat dies meer zij. De laatst genoemden zijn wat "moeilijker" dan Depeche Mode maar benadrukken wel echt de alternatieve synth periode van de jaren 80. Alles was destijds zwart wit, ook mijn slaapkamer en mijn kledingstijl.

avatar van Droid
4,0
Dit album zorgde voor een definitieve klik tussen mij en Depeche Mode, mede dankzij de uitstekende singles Everything Counts en het eerdere Get The Balance Right (De Combination Mix blijft één van de beste remixes). Andere hoogtepunten voor mij zijn Two Minute Warning en Told You So.

Veel politieke thema's op dit album, maar als jong ventje zei me dat weinig. Martin Gore ging later meer schrijven over sex, relaties en reiligie.
DM ging hier volledig op de sampling toer, maar wilde vooral unieke geluiden produceren, en dat is wel te horen.

Wederom een prachtige album hoes.

4,0
Mee eens, opnieuw een uitstekende plaat dit in een periode dat hun geluid steeds doordachter en volwassener werd en de leadsingles zijn ronduit fantastisch. 4 sterren

avatar van RonaldjK
4,0
De derde Depeche mode was de eerste met Alan Wilder in de bezetting. Hij debuteerde bij de groep met single Get the Balance Right! uit januari 1983, dat in 2007 op de Deluxe-editie als bonus aan Construction TIme Again werd toegevoegd. Geen hit in Nederland, vreemd hoor... Zoals Rainmachine in januari schreef, bevat dit album inderdaad meer invloed van de industrial beweging, volgens Wikipedia nadat Martin Gore een concert van Einstürzende Neubauten had gezien.

Wat opvalt is hoe rijk het audiopalet is waarmee Depeche Mode muziek schildert. De mogelijkheden van de synthesizers worden verder verkend.
De A-kant in termen van elpees, deze plaat verscheen vijf maanden na de introductie van de cd in maart '83: Love, in Itself is warm en afwisselend en bevat tempowisselingen; het verrassend uptempo More than a Party knalt eruit en versnelt aan het einde, waarna treingeluiden de brug vormen naar Pipeline, dat gebaseerd lijkt op de primitieve blues van de Amerikaanse chaingangs: groepen gevangenen die geketend dwangarbeid verrichten. Hierin hoor je duidelijk de invloed van de Neubauten, maar met zijn bijna zes minuten is het een lange zit.
Dan liever de single die volgt, het heerlijke Everything Counts. Het altijd wakkere Nederland beloonde dit briljantje met maar liefst één week #50 in de Nationale Hitparade. We sliepen.

Een heerlijke sequencer trapt kant B af in Two Minute Warning, met daarin tweestemmige zang. Met het langzame Shame kan ik niet veel, The Landscape Is Changing is nauwelijks interessanter, maar met het voorttikkende Told You So haak ik weer aan, waarna sferisch wordt geëindigd met And Then... De geluiden zijn rijk, de variatie groot. Niet alles is pakkend in mijn oren, maar dat de band vernieuwde is een feit.

Depeche Mode keerde terug als kwartet, net als op het debuut: het ontwikkelde zich zelfverzekerd verder, waarbij het in twee jaar tijd naar een volwassen geluid groeide. Ik herhaal wat ik bij andere albums uit dit jaar noteerde: 1983 was (alweer) een topjaar voor de synthwave.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:51 uur

geplaatst: vandaag om 21:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.