Madness - One Step Beyond... (1979)

Binnenkort komt een geramasterde, uitgebreide "30th" (!) anniversary-editie uit, met veel extra tracks (single-b-kantjes, live-tracks, promo-clips, italiaanse en spaanse versies van One Step Beyond(!))
Ik hoop dat-ie net zo heftig gaat klinken als de originele LP (de cd klonk altijd wat schraaltjes, vond ik)!

[quote]DjFrankie schreef:


Absolute aanrader voor iedereen die in een bandje speelt of van plan is dat is dat te gaan doen. Ook goed dat de film stopt op het moment dat Madness doorbreekt, dus je krijgt vooral het glamour-loze ploeteren te zien.

Het klinkt soms wat simpeler dan het feitelijk is. Dit zijn hele clevere catchy songs met een sterke basis en heerlijke 'details', let vooral op de saxofoon. Ska van de bovenste plank. De bas als heerlijke basis, waarbij slim gebruik wordt gemaakt van de synthesizer en piano.

De teksten zijn niet zo depressief als de meeste teksten in die tijd en de muziek klinkt vaak vrolijk. Maar vergis je niet: dit was ook afreageer muziek in donkere Thatcher crisistijden. En wat te denken van Razor Blade Alley? Dat nummer zou trouwens zo op een album van the Libertines kunnen staan. En in het oh zo mooie My Girl gaat het toch echt over relatieproblemen. Why can't I explain? Why do I feel this pain?

Op de dansvloer was het poguen: springen, duwen, rammen, dansen, als Madness kwam. Alle zorgen van je af en aan de andere kant lekker confronterend allemaal. Je letterlijk en figuurlijk afzetten tegen het (conservatieve) gezag. Madness, madness, they call it madness.
Na het hard draaien van de voortreffelijk geremasterde 30th anniversary edition doe ik er nog een 0,5* bovenop: 4,5*

Nog eens geluisterd. Allemaal lekker nummers vooral de tweede helft !. Ik geef hem de volle 5*

Madness te gek ! Ga hem direkt beluisteren voorlopig de eerste 3 hitsingels aangeduid als fovoriete tracks !

Net even opgewaardeerd naar 5*; het ultieme ska- en Norton Folgate-feestje van Madness, met veel lol en lekker direct op de plaat gezet! Zo eentje die je van a tot z kan beluisteren, van het feestelijke "One Step Beyond", via het poppy "My Girl" helemaal tot en met de ongein van "Chipmunks Are Go!"

Dit One Step Beyond... is een flinke slag beter als opvolger Absolutely. Bij dit album is het welhaast niet mogelijk om niet eens lekker aan de slag te gaan met de ministry of silly walks...thuis met de gordijnen dicht wel te verstaan. Heerlijk om zo wat extra calorietjes te verbranden. Vooral kant A laat zich gelden. Fris, vrolijk, eigen en wat mij betreft tijdloos.

Vandaag op lp op de vrijmarkt op de kop getikt voor 1,50. Nouja. Zag dat ik nog niet gestemd had, maar weer eens gaan luisteren en tot de conclusie gekomen dat een 4* toch wel het minste is. Wat een geweldige eerste drie nummers, en Tarzan's Nuts en Madness zijn natuurlijk ook heerlijk. One Step Beyond en Night Boat to Cairo horen bij de beste skanummers die ik ooit gehoord heb, versterkt door het uitstekende optreden dat ik twee jaar geleden mocht meemaken.

Dit album is niets minder dan een monument.
Nooit klonk popmuziek levendiger en ophitsender dan Nightboat to Cairo.

Ligt het aan mij of lijkt de zanger van Madness een beetje erg veel op Bob Fosco? (Da`s de zanger van De Raggende Manne)

Na het wat tegenvallende Absolutely kon ik het toch niet laten om dit album mee te pikken uit de kringloop winkel. De singles die ik kende van dit album beloofde me dat het met dit album wel goed zou zitten, terwijl ik bij Absolutely wel had besloten dat een best of wel genoeg zou zijn..

Gelukkig niet naar mijn verstand geluisterd, want dit is gewoon wel een heel leuk album van begin tot eind!

Absolutely was het wat zwakkere vervolg op dit briljante debuut. vol met scherpe ska eersteklas popsongs (Bed and Breakfast Man). De pret en het speelplezier straalt er van af!

Na jarenlang op de band ( niks cassette, echte reel to reel ) gehad te hebben een dikke 20 jaar gelee voor weinâg op CD geskoord. Het blijft een heeerlijk album .............

Het vlotte, energieke One Step Beyond is relatief goed vergeleken met de rest van dit album. Gelukkig de plaat gekregen en niet gekocht....

Het was een feestje, het is een feestje en het blijft een feestje. Gewoon een heerlijk album om af en toe weer eens op te zetten. Hun singles werden zeker beter in de paar jaar hierna, maar geen album was meer zo leuk en fris als deze. Pas jaren later, met 'Liberty Folgate' volgde er een album dat ik vaker heb opgezet, maar tegen die tijd waren we allemaal ruimschoots volwassen geworden. Ook de heren van Madness. Favoriet blijft toch 'Nightboat To Cairo'. Leuker zou het nooit meer worden, wel beter met bv. 'Our House'. Een nummer dat nooit een hit werd in NL, maar wel het nummer is dat ik het vaakst hoor van Madness anno 2020.

Er zijn groepen die in Nederland de nodige hits scoorden, maar dan kom je erachter hoeveel succes ze in eigen land hadden. Zo'n groep is Madness.

1979 was het jaar dat ska het plotseling goed deed in de Necerlandse hitlijsten, wat zelfs zijn weerslag had in de stripverhalen van Sjors en Sjimmie van Robert van der Kroft, die onder andere deze groep als graffiti in de decors van zijn tekeningen liet opduiken. Voor iemand wiens krantenwijkgeld voor een groot deel opging aan een abonnement op weekblad Eppo een opvallend signaal.
De hits van dit album in Nederland vormden uiteraard mijn kennismaking met Madness. Qua Nationale Hitparade: titelnummer One Step Beyond... stond in de week van Kerstmis #29, Night Boat to Cairo haalde zes maanden later diezelfde positie. Die laatste single verscheen op 7" met twee nummers én een versie met vier nummers, met als ondertitel Work Rest & Play. En de maffe videoclip hielp bovendien.
In het Verenigd Koninkrijk echter piekte ode aan skazanger Prince Buster The Prince in september op #16, One Step Beyond... in december op #7, My Girl in januari-februari 1980 op #3 en Night Boat to Cairo in april op #6.

Genoeg cijfertjes. Buiten de hits is de rest ook zéér appetijtelijk. Het verveelt geen moment. De groep weet ska aan een feilloos gevoel voor pakkende popmelodietjes te koppelen, verpakt in arrangementen met hoofdrollen voor saxofoon en piano. Bovendien is Madness een hechte, strak spelende groep.
Maar liefst vijftien nummers werden in het vinyl geperst en daarom biedt album One Step Beyond... veel, véél afwisseling. Extra opvallend is het instrumentale Swan Lake (wat zou Tsaikovski hiervan hebben gevonden?) en in de 52 seconden van Chipmunks Are Go! is het alsof we een drillsergeant horen.

In contrast met de gekte is er de gevoelige tekst van My Girl: "My girl's mad at me - I didn't wanna see the film tonight - I found it hard to say - She thought I'd had enough of her - Why can't she see? She's lovely to me - But I like to stay in And watch TV on my own - Every now and then." Het klinkt als een voorbeeld uit de non-fictiereeks 'Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus'.
Maar meestal is het feest. Pubrock- en punklabel Stiff had plotseling groot commercieel succes met dit vrolijke antwoord op de neerslachtigheid die het VK in die jaren in zijn greep hield. Geen boze punk, sombere postpunk of melancholieke new wave. Néééé, feest!

Ik kom hier op reis door de new wave van 1979. Op zich is dit een randgeval: is deze ska dan wave? Voor mij wel, ik draaide het moeiteloos met The Stranglers en Ian Dury en The Cure en noem ze maar op. Jonge mensen met een nieuw en alternatief geluid, vernieuwing van een ouder genre.
Mijn vorige station was de tweede soloplaat van Nick Lowe, de volgende het solodebuut van Tom Verlaine.

De ska-revival kwam door de doorbraak van de reggae enkele jaren eerder. Toen ontdekte Britse muzikanten ook de voorloper van de reggae nl. de ska en er ontstonden in GB ook heuse reggae-bands waarvan UB40 de meest succesvolle is.
One Step Beyond... blijft een heerlijk album door zijn gekte en vrolijkheid.