Tony schreef:
(quote)
Amper? Volgens jou alleen al minstens 10x. Of moet je je top 10 nog aanpassen na dit 'statement' van je?
Dus David Bowie, Ann Christy en UFO om er maar drie te noemen uit mijn top 10 hebben eenzelfde sfeer met hun albums neergezet als dit album van Black Sabbath?
En als ik een top 30 had dan had jij beweerd dat het al 'minstens 30x' gelukt is om een sfeer zoals bij Paranoid van Black Sabbath te 'bereiken'? Waarschijnlijk wel.
Over statements gesproken... zo kras maak je ze zelden mee!
Black Sabbath werd eind jaren '60 opgericht in de smerige staal- en fabrieksarbeidersstad Birmingham. Ozzy Osbourne groeide op in een arm gezin en had tijdens zijn jeugd maar één paar sokken en één paar schoenen. Toen Osbourne het op 14-jarige leeftijd niet meer zag zitten probeerde hij zelfmoord te plegen door zichzelf op te hangen aan een waslijn. Zijn vader kwam net op tijd thuis maar sloeg hem daarna in elkaar. Na nog wat zorgelijke ontwikkelingen en een baan in een slachthuis, waar hij een fascinatie voor de dood ontwikkelde, richtte Ozzy zich op zijn liefde voor de muziek en zijn band Black Sabbath, dankzij zijn vader die hem eerder in elkaar sloeg maar zich nu in de schulden stak om voor zijn zoon een zanginstallatie te kopen. Tony Iommi had even in Jehtro Tull gespeeld en had daar iets heel belangrijks van Ian Anderson geleerd. "They taught me that to get on, you got to work for it".
Met Bill Ward en Geezer Butler erbij werd er een heel bijzondere band geboren, de eerste band die expliciet occultisme in de teksten en 'attitude' voer.
Alles was gedreven, rauw, puur maar armoedig en het debuutalbum Black Sabbath werd bijna volkomen 'live' in 12 uur opgenomen.
Ook het album Paranoid kende een dergelijke spontane aanpak. Het album heette eerst anders maar er stonden te weinig nummers nog op en toen kwam Tony Iommy met een legendarische riff en in zo'n 25 minuten was daar het nummer Paranoid. De albumtitel is toen gewijzigd naar dit nummer en het album kwam op nr. 1 in de UK.
Met zo weinig financiële middelen, tijd, noch jarenlange ervaring werd dit album in elkaar gezet. En spontaan, improviserend, 'live' werd dan zo'n fantastische occulte sfeer neergezet.
Een iconisch album.
Dit is daarna amper tot niet meer door andere bands, of Black Sabbath zelf, geëvenaard
(maar ik ben de impact van Welcome To Hell van Venom, toen in 1981, niet licht vergeten. Ook in slechts drie dagen opgenomen trouwens).
Met m'n top-10 heeft het allemaal niets te maken.
Vreemd gezeur van je over m'n 'statement'.