menu

Beth Gibbons & Rustin Man - Out of Season (2002)

mijn stem
3,86 (216)
216 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Go! Beat

  1. Mysteries (4:39)
  2. Tom the Model (3:41)
  3. Show (4:26)
  4. Romance (5:09)
  5. Sand River (3:48)
  6. Spider Monkey (4:10)
  7. Resolve (2:51)
  8. Drake (3:54)
  9. Funny Time of Year (6:48)
  10. Rustin Man (4:20)
  11. Candy Says [Live] * (5:20)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 43:46 (49:06)
zoeken in:
avatar van Chameleon Day
4,5
Ook mooi - met eveneens een Talk Talk link. Maar ik hoor nu (in de bedstede) liever Beth dan Hex...

avatar van Mjuman
Chameleon Day schreef:
Ook mooi - met eveneens een Talk Talk link. Maar ik hoor nu (in de bedstede) liever Beth dan Hex...


Als zijn er aardig wat die Beth als zodanig zouden omschrijven

Die remaster (op 2* 12") is wel heel mooi gedaan, met veel dynamiek en diepte .

avatar van Chameleon Day
4,5
Nog mooier met de eerste herfststorm in aankomst!...(al is dat pas voor morgen overdag).


avatar van Maartenn
Maartenn (crew)

Klassiek weliswaar en daarom niet op MuMe.

avatar van perrospicados
4,5
Maar nu wel!

avatar van Cor
3,5
Cor
Het geluid en de sfeer zijn prachtig, maar de songs net iets te gelijkvormig en hier en daar wat vlak. Op zo’n mooi liedje als ‘Drake’ ligt ineens een spannende intensiteit, die ik elders nog wel eens mis. Maar die stem van Beth Gibbons blijft zalig.

4,5
YES!!! heruitgave op vinyl in oktober
Ik had de MOV pressing gemist ...

avatar van Chameleon Day
4,5
Het is ook weer het juiste jaargetijde voor deze plaat...

avatar van Mjuman
Chameleon Day schreef:
Het is ook weer het juiste jaargetijde voor deze plaat...


Zou een interessante toevoeging zijn aan het weerbericht: vandaag is het weer voor: Bark Psychosis om maar eens een voorbeeld te geven; of denk eraan beste weerluistervriendjes, vandaag Hood - Cold House (2001) op te zetten .

Zou mij benieuwen welk weer hierbij hoort - Rustin Man - Drift Code (2019) iig regen

avatar van GrafGantz
4,0
Chameleon Day schreef:
Het is ook weer het juiste jaargetijde voor deze plaat...


Dat is helemaal correct

Verschuivingen / Veranderingen in je top 10

avatar van Poles Apart
4,0
Vandaag heruitgebracht op LP (voor de liefhebbers die nog op een vinyl versie aasden).

avatar van Mjuman
Poles Apart schreef:
Vandaag heruitgebracht op LP (voor de liefhebbers die nog op een vinyl versie aasden).


Als ik 50% korting krijg als ik die laatste Rustin Man inlever, doe ik het wat een bout-plaat!

avatar van deric raven
4,5
Beth Gibbons & Rustin Man wordt gepresenteerd als een samenwerking tussen Beth Gibbons en Paul Webb, maar mag met het flinke scala aan gastmuzikanten veel breder gezien worden. Gibbons introduceert de tevens van Portishead afkomstige stergitarist Adrian Utley op Out of Season, terwijl Webb zijn maatje Lee Harris uitnodigt, die bij Talk Talk verantwoordelijk was voor de drumpartijen. Ook hier is hij prominent aanwezig op het slagwerk. Op 11 oktober 2019 verschijnt uiteindelijk de plaat opnieuw op vinyl, waar deze seventies sound het beste tot zijn recht komt.

De breed door strijkers overvleugelde live registratie van Portishead in Roseland NYC staat duidelijk aan de basis van het daadwerkelijk grootst gebruik maken van klassiek geschoolde arrangementen. Het geluid heeft hierdoor de warmte die door samplers vaak net niet opgeroepen worden, en waarin Geoff Barrow wonderbaarlijk genoeg wel in geslaagd is op de baanbrekende platen van Portishead.

Zonder zijn aandeel moet er gezocht worden in een andere invalshoek, met het geluk dat Gibbons doorrookte jazzstem bijna overal tussen te plaatsen valt. Hier heeft ze het volste vertrouwen in Paul Webb, die zich vanuit de herkenbare strakke bas akkoorden bij Talk Talk ontwikkeld heeft tot een veelzijdig muzikant met een goed ontwikkeld oor voor sfeer en ruimtebeheersing. Dat Gibbons zich volledig in haar element voelt tussen de overige muzikanten, en de aandacht niet alleen op haar fragiele persoontje gericht wordt, staat ook op de voorgrond in de aanpak die ze afdwingt op Out Of Season.

Mysteries gaat door waar de tweede gelijknamige plaat van Portishead eindigde. Bombastisch geheimzinnig wordt deze aangekondigd, om over te gaan in de zalvende vocalen van de leadzangeres. Nadrukkelijk voor in de galmende mix gebracht weet ze die tussen de beperkte gedateerde opnametechniek op te roepen, welke juist passend aansluit bij haar emotionele gepassioneerde voordracht. Doordat de aandacht niet zozeer op de elektronica ligt blijft er voornamelijk puurheid over waarbij Paul Webb de vrijheid benut om die aan de zangkwaliteiten van Gibbons te verbinden.

Werd er bij Portishead nog voornamelijk geshopt in de film noir platencollectie van Geoff Barrow, dat accent is op Out Of Season verschoven naar de jaren zeventig John Barry achtige scores, waarbij stoerheid en romantiek centraal staan. Bombastisch georkestreerd wordt er verder afgewisseld met Disney getinte musical performances en de soberheid in kalm gezongen eerbetonen aan jazzgrootheden. Hierbij laat Gibbons een hoogte in haar nicotinefluwelen stembereik horen die we niet van haar gewend zijn.

Op andere momenten is ze bijna kinderlijk, met het opgezette stemmetje in Romance, fluisterend in Rustin Man of juist sensueel diep in Resolve. Toch blijft het vooral een genot om die kenmerkende dreigende dramatiek in Spider Monkey terug te horen waarmee ze zichzelf ooit op de speelkaart plaatste als onvoorspelbare schoppenvrouw van het uit Bristol afkomstige duistere triphop. Sporadisch wil dat schizofrene meerstemmigheid uit haar innerlijke ontsnappen, maar in Funny Time Of Year laat ze fragmentarisch die psychische gestoordheid de bovenhand voeren.

De rol van pianist John Baggott in het geheel is noemenswaardig genoeg. Doordat hij op passende wijze zijn stempel weet te drukken levert dit voor hem een aangenaam vervolg op als toevoegende muzikant op latere triphopalbums van Portishead en Massive Attack. Andere sfeermakers zijn conga speler Martyn Barker, die op Tom the Model net die extra rijkdom aan exotica weet toe te voegen. Ook Mark Feltham mag genoemd worden, die triest zijn spaarzame lucht via de mondharmonica uitademt in het verder zomerse Drake.

Ondanks dat de hoofdrol duidelijk is weggelegd voor Beth Gibbons is het Rustin Man die ervoor zorgt dat haar breekbaarheid niet kopje onder gaat in ruimdenkende ideeën. Gibbons hoeft zich niet krampachtig angstig vast te grijpen aan de microfoonstandaard, maar laat juist een stukje meer eigenheid horen die ze tot nu toe voor de buitenwereld verborgen hield.

Beth Gibbons & Rustin Man - Out of Season | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Broem
4,0
Poles Apart schreef:
Vandaag heruitgebracht op LP (voor de liefhebbers die nog op een vinyl versie aasden).


Het heeft even tijd gekost maar ook hier inmiddels op vinyl op d’n draaitafel. Content met de muziek (maar dat was ik al) en de kwaliteit van deze zwarte schijf. Mooie combi van twee bijzondere artiesten.

avatar van Mjuman
Voor de volledigheid nog even: Beth Gibbons en Paul Webb hadden al eerder samengewerkt: op 'O'Rang - Herd of Instinct (1994) en 'O'Rang - Fields and Waves (1996) - beide erg lastig te vinden, zowel op lp (de eerste nog een 'illegale' release een aantal jaren geleden) als op cd (ook dan prijzig).

Beth stond op de nominatie om vocaliste te worden van die band (eigenlijk een project om Webb en Lee Harris heen), maar het succes van Portishead haalde daar een streep door.

avatar van Chameleon Day
4,5
Hebben ze inderdaad samengewerkt op die albums? Of was het zo dat ze al voor de opnames van het eerste album van 'O'Rang was afgehaakt vanwege Portishead? Dat staat mij bij, maar weten doe ik het niet.

avatar van Mjuman
Chameleon Day schreef:
Hebben ze inderdaad samengewerkt op die albums? Of was het zo dat ze al voor de opnames van het eerste album van 'O'Rang was afgehaakt vanwege Portishead? Dat staat mij bij, maar weten doe ik het niet.

Beide albums staan hier en op beide krijgt ze credits voor de vocals.

avatar van Premonition
Op beide albums zingt ze op één song mee. Ze zou de zangeres van de band worden in 1993, maar Portishead gooide roet in het eten...

avatar van Poles Apart
4,0
Liefhebbers van dit album raad ik aan het werk van Kath Bloom & Loren Mazzacane Connors eens te proberen.

avatar van IMPULS
3,5
Album biedt een scala aan afwisseling waar het gaat om instrumentarium. Ook qua composities herhaaldelijk luisterwaardig.
Mevrouw Gibbons heeft een pracht stem, maar op een antal composities gaat haar vocale bijdrage wat schuren. Dan lijkt het net of ze dramatisch 'doet'.

avatar van Chameleon Day
4,5
IMPULS schreef:
Dan lijkt het net of ze dramatisch 'doet'.


Ja maar…ze is dramatisch tot diep in haar vezels.

avatar van IMPULS
3,5
Chameleon Day schreef:
(quote)


Ja maar…ze is dramatisch tot diep in haar vezels.


Hahaha, zal ook vast, maar soms -ook bij Portishead- vind ik het net over de top.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:02 uur

geplaatst: vandaag om 18:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.