menu

Admiral Freebee - Wild Dreams of New Beginnings (2006)

mijn stem
3,53 (134)
134 stemmen

Belgiƫ
Pop / Rock
Label: Universal

  1. Faithful to the Night (3:06)
  2. I'd Much Rather Go Out with the Boys (3:15)
  3. Trying to Get Away (3:47)
  4. All Through the Night (2:42)
  5. Perfect Town (4:52)
  6. Nobody Knows You (3:57)

    met Sandrine

  7. Wild Dreams of New Beginnings (3:24)
  8. Devil in the Details (3:16)
  9. Living for the Weekend (2:59)
  10. Blue Eyes (2:26)
  11. Coming of the Knight (3:44)

    met Emmylou Harris

totale tijdsduur: 37:28
zoeken in:
Klepper
fris bee schreef:
Ik heb veel te lang gewacht om mij deze CD aan te schaffen. Het is een pareltje, zeker 4* waard. Er is geen nummer bij dat niet past in de plaat. Het album is meer de naam "songs" waard dan zijn iets teleurstellende voorganger.

Ik ben fan van de man sinds ik een optreden van hem zag in het cultuurcafe van de VUB in Brussel (in 2001 of 2002). De gedrevenheid, de miskende vlaamse rock en roll, het bezetene dat Tom toen op het provisoire podium toonde was innemend: het was lang wachten op zijn eerste CD. Maar met spijt moet ik vaststellen dat van deze gedreven rebel weinig overblijft in dit recentste album.

Om het in zijn beeldspraak te zeggen: Ik heb het gevoel dat hij nog altijd niet "out of town" geraakt is. En waar dat doel in het begin nog grijpbaar was, lijkt zijn droom met elke CD die hij maakt onbereikbaarder. Enkel de bitterheid blijft over (in het prachtige out of town)

Zijn eerste CD blijft de beste voor mij.



Amen

4,0
Neusje van de zalm !

avatar van LucM
4,5
De meest evenwichtige en diepgaande album van de admiraal. Sfeervol album met alleen maar goede songs waaronder "I'd Much Rather Go Out with the Boys", "Perfect Town" en het titelnummer.
Het duet met Emmylou Harris vind ik ook zeer geslaagd.
Admiral Freebee heeft nu definitieve erkenning gekregen in België (alweer nr.1 in de albumlijsten, ZAMU-prijs voor beste album), nu moet Nederland volgen.

avatar van Zandkuiken
3,0
Deze Wild Dreams Of New Beginnings was toch wel 'n lichte teleurstelling na de twee pareltjes die de marinier eerder op de mensheid losliet. Van Laeres derde plaat heet zachter te zijn, en die aanpak zou me nochtans moeten liggen. Het probleem is echter 'n beetje het songmateriaal, dat voor mij persoonlijk minder sterk is.
Opener Faithful To The Night is een fijn nummer, ideaal om je te vergezellen tijdens lange ritten op nog langere wegen. En toch, en toch ... Deze single heeft niet de eeuwigheidswaarde waarover de toppers van 's mans vorige worpen wel beschikken.
I'd Much Rather Go Out With The Boys komt scherper voor de dag, en is toch op z'n minst een bescheiden meezinger, die jammer genoeg gebukt gaat onder het juk van een minder sterk refrein. Toch opnieuw een prima nummer, maar niet onvergetelijk.
Intiemer van aard is Trying To Get Away, op zich wel weer 'n mooi liedje. Maar waar de Brasschatenaar in het verleden mij altijd heel erg stil kreeg met z'n melancholischere deuntjes, laat dit nummer me eigenlijk volledig koud. Mocht Freebee het op 'n concert inzetten, het zou bij mij alleszins geen kreetjes van herkenning teweegbrengen.
Evenmin magistraal vind ik All Through The Night en Perfect Town. Laatstgenoemde is opnieuw een ballade die maar wat aan de vlakte lijkt rond te banjeren, zonder me van m'n sokken te blazen. Uiteraard wordt hier nog 'n aanvaardbaar niveau gehaald, maar deze artiest slaagde er in het verleden net wél in om volledig in te pakken, vandaar dat ik vrij kritisch klink.
Nobody Knows You is er daarentegen wel eentje dat me sinds de release van Wild Dreams Of New Beginnings serieus is bijgebleven. Hier weet de Antwerpse Neil Young wél de juiste snaar te raken bij mij. Verstilling is dan ook m'n deel. De tweede stem is eveneens 'n voltreffer te noemen. Net nog niet de klasse van een Rags 'N' Run, maar bij-zon-der mooi.
Wild Dreams Of New Beginnings, zeg maar gerust het titelnummer, is ook vrij intimistisch van aard. Maar opnieuw blijft Van Laeres motor sputteren in derde versnelling. Is dit zwak? Gaat dit op de zenuwen werken? Uiteraard niet, maar het is opnieuw geen song waar ik naar moét luisteren. Waar ik naar smacht. Waar ik me koortsachtig naartoe rep.
Devil In The Details is dat bijna wel: het potentieel is aanwezig, maar toch is het ietwat vrijblijvend. Niettemin één van de betere luisterstukjes op dit schijfje.
Tijdens Living For The Weekend is de toon 'n pak lichtzinniger. Nog niet de kolder van Einstein Brain, maar toch 'n vrolijk deuntje. Hoewel het niet de meezing-factor heeft van Oh Darkness, is het hier meebrullen geblazen.
In Blue Eyes, dat de aangrijpende slottandem op gang blaast, begeleidt de zanger zichzelf enkel met een piano en het resultaat weet me wel te ontroeren.
Ook de toetsen in de bloedmooie afsluiter Coming Of The Knight doen het 'm voor mij: dit slotnummer steekt wat mij betreft Nobody Knows You naar de kroon als absolute hoogtepunt.
De uitbarstingen van Admiral Freebee leverden in het verleden wel eens 'n gênant moment op, maar zonder weerhaakjes wordt het allemaal wat zoutloos. Als dan het materiaal zelf geen hoge toppen scheert, wordt dat des te makkelijker blootgelegd. Toch is Wild Dreams Of New Beginnings een sterke plaat waarop de onmetelijke klasse van Tom Van Laere met vlagen bijzonder goed te horen is. Hoewel ik vrij negatief klink, overvalt me nergens de drang om dit heerschap de mond te snoeren. Zelfs in mindere doen weet deze klasbak mij te boeien.

JolkiPalki
Het klinkt op zich wel goed, de eerste twee nummer zijn lekker en dan met name I'd much rather go out with the boys (lekker meeschreeuwen), maar daarna wordt het toch een beetje saai. Ik zal het nog wat vaker draaien om het nog een kans te geven, maar voorlopig kom ik niet verder dan 3 *** Overigens ken ik de rest van zijn muziek niet.

Father McKenzie
LucM schreef:
De meest evenwichtige en diepgaande album van de admiraal. Sfeervol album met alleen maar goede songs

Zonder hem ermee te willen vergelijken... Onze Vlaamse Neil Young met een prachtig album, het is waar; Het wachten is nu op die nieuwe die iedere moment in de winkels ligt...

mathieudc
Ik ga akkoord met JolkiPalki. Ondanks het feit dat ik eigenlijk best wel hou van de Admiral z'n nummers, sfeer en stem heeft enkel z'n eerste album mij over de volledige lijn weten te overtuigen. Aan zijn tweede had ik weinig, deze derde is opnieuw beter maar inderdaad ook een tikkeltje saai en gezapig.

Maar ja, ik kijk dus ook best wel uit naar z'n vierde die ik na een tijdje wellicht ook wel weer in huis zal halen.

Davez
Over de hele lijn gewoon weinig of geen hoogtepunten. Hij heeft veel betere nummers geschreven (rags'n run, alibies en vooral serenity now). Tekstueel maar ook kwa melodie weet hij me hier niet te raken.

Rustige platen liggen me nochtans over het algemeen veel beter, ik houd het bij minder songmateriaal want hij heeft wel talent.

2.5*

avatar van BoyOnHeavenHill
2,5
Tweeëneenhalf jaar lang geen berichten bij dit album. Kennelijk ineens uit het zicht verdwenen?

Toen ik deze plaat indertijd leerde kennen (met hoge verwachtingen na de eerste twee) was ik behoorlijk teleurgesteld. Dan krijgt onze man de kans om met een topproducer (de rechterhand van Daniel Lanois) te werken en ook nog eens een duet met Emmylou Harris op te nemen, en dan komt hij aan met ongeïnspireerde en vlakke nummers, alsof hij het idee heeft dat hij zich meteen maar naar de AOR-normen dient te schikken.

Sommige nummers zijn prachtig, zoals het openingsnummer (met de eerste maten die als een warm onthaal klinken), Perfect town en het titelnummer, maar bij de meeste andere nummers bekruipen me toch de twijfels. I'd much rather go out with the boys is een suffe rocker met een stomme tekst, All through the night is niet ontwapenend maar vreselijk klef ("Hey sugar baby I'm gonna teach you how to dance"?), en de eenzame echo van Blue eyes probeert zó overduidelijk te ontroeren dat het wat mij betreft volledig z'n doel voorbijschiet. En Nobody knows you, op zich een mooi nummer, maar hoe komt hij er dan toch bij om er plotseling "Glory glory hallelujah" tussendoor te gooien? Waar sláát het op om de refreinregel uit de Battle hymn of the republic –een hymne over de Amerikaanse Burgeroorlog!– in een intiem liefdesliedje te proppen?

Zelfs het fraaie slotnummer glijdt pijnlijk uit: Van Laere doet z'n gitaarwerk uitstekend en zingt ook een prima partij, maar dan komt Harris het nummer binnenzeilen met een hoeveelheid valse lucht waar Bono nog jaloers op zou worden ("Well maye bahhhby, we'll meet again somedahhhy…"). En persoonlijk vind ik het oeuvre van Van Laere ook wel wat te beperkt om zichzelf nu al te gaan citeren (in het ook muzikaal zouteloze Trying to get away, waar hij dan ook nog eens om onverklaarbare redenen de titel van een obscuur nummer van Dylan in gebruikt – of is dat koketteren met cult?). Nee, de zo natuurlijk aandoende Sturm und Drang van zijn eerste twee albums lijkt hij hier te hebben vervangen door maniërismen die mijzelf erg onnatuurlijk in de oren klinken.

Na dit album een paar jaar niet gedraaid te hebben denk ik dat ik hem nu een half sterretje beter vind dan toen, vooral omdat de tweede helft toch wel redelijk sterk is. Vanwege deze plaat ben ik opgehouden met Freebee te volgen, maar misschien moet ik zijn vierde album toch maar eens gaan opsnorren. Echt geweldig vind ik Wild dreams of new beginnings echter nog altijd niet.
 

avatar van pdonidvie
3,0
BoyOnHeavenHill schreef:
Vanwege deze plaat ben ik opgehouden met Freebee te volgen, maar misschien moet ik zijn vierde album toch maar eens gaan opsnorren.
 


Doen!! Véél betere plaat.

avatar van Vinck
2,5
Wow, wat had ik een verkeerde indruk bij de eerste luisterbeurt van deze plaat. Wat een brave, zoutloze nummers zijn dit toch allemaal. Net of ze Tom Van Laere gecastreerd hebben voor de opnames van start gingen. Sorry, maar hier kan ik niks mee. Flauwe teksten, flauwe deuntjes...hiermee gaat Freebee even de mist in.

avatar van ZERO
3,0
In tegenstelling tot z'n twee voorgangers, heeft dit album me nooit helemaal weten grijpen. Er staan een hoop 'degelijke' nummers op, maar echte uitschieters ontbreken op dit album. Op een persoonlijke best of van Admiral Freebee zou voor mij enkel het titelnummer staan.

Echt slecht wordt het ook wel nergens. Enkel 'Nobody Knows You' vind ik saai.

Wat op dit album ook wel wat ontbreekt voor mij is de afwisseling tussen rustige en up-tempo nummers. De balans weegt wat te hard door naar de rustige nummers. Dat zou misschien niet storen als het allemaal toppers waren, maar dat is dus niet het geval.

Favoriet: Wild Dreams of New Beginnings

3*

avatar van Film Pegasus
3,0
De opener Faithful To The Night is alvast een verfrissing na het vorige album. De ruwe rock 'n roll uit zijn live optredens werd na zijn eerste album te veel gepolijst met een weinig inspirerende begeleidingsband. Dat levert leuke radiohits op, maar het is toch telkens een teleurstelling als je de man live gezien hebt. Dit 3e album is weer een stap vooruit met wat meer variatie in de songs. De toevoeging van vrouwelijke 'partners' als Emmylou Harris en Sandrine zijn toch een meerwaarde.

Creatief is het al iets beter dan album 2, maar de songs zelf zijn dan op een enkele uitzondering weer wat minder. Vooral live blijft Admiral Freebee sterk te zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:30 uur

geplaatst: vandaag om 09:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.