Een echt enorme tijd geleden alweer heb ik me verdiept in het werk van Kraftwerk. Toen vond ik het goed en vooruitstrevend klinken, maar in één keer ging de knop in mijn hersenen om en vond ik er nagenoeg geen bal meer aan. Muzikaal niet interessant genoeg was de hoofdzakelijke reden voor mij. Beïnvloedt door vele andere muzikale stromingen binnen het genre, was Kraftwerk naar mijn idee gewoon totaal niet boeiend meer te noemen.
Kortzichtig wellicht, aangezien Kraftwerk als de godfather van praktisch alle synthi-popbands beschouwd mag worden en met praktisch elke release die ze uitbrachten de concurrentie een stap voor was.
Tegenwoordig luister ik weer op een andere manier naar Kraftwerk (als ik daar zin in heb tenminste...) en kan ik het allemaal wel weer (her)waarderen (tot op zekere hoogte....).
Zo ook deze Electric Cafe die ik ooit op CD had, maar al 'tig jaren geleden heb weggedaan. Of ik er spijt van heb? Neuh....niet echt....voor mij is het leuk om op z'n tijd weer eens naar te luisteren, maar meer ook niet.
Electric Cafe, één van de latere releases van Kraftwerk, is volgens mij niet hun meest populaire release, alhoewel ik het toentertijd een leuk album vond. Vooral "The Telephone Call" vind ik na al die tijd nog steeds een leuk nummer. Vooral het 2de gedeelte, waarin het nummer een beetje begint te 'dwalen', is goed gedaan.
Ook "Sex Object" kan ermee door, alhoewel ik de rest nou niet echt zo heel erg verbijsterend vind klinken, m.u.v. van "Boing Boom Tschak" misschien. "Musique Non-Stop" vind ik zelfs in de remix-uitvoering zoals deze op het album The Mix is terug te vinden, beter dan het origineel.
Anyway, gewoon een redelijk album om zo incidenteel eens op terug te grijpen, maar daar blijft het absoluut bij. Zelfs als niet echt Kraftwerk-liefhebber zie ik ook wel in dat een Electric Cafe gewoon niet kan tippen aan het veel betere The Man Machine.
Voor de rest heb ik er maar weinig mee, wellicht daarom de relatief lage score voor dit album.